اختصاصی طرفداری – فصل نقل و انتقالات همراه با حواشی و هیجان وصف ناپذیرش بار دیگر آغاز شده و هر لحظه اخبار غیرمنتظره‌ای از آن به بیرون مخابره می‌شود. بازیکنان با ایجنت‌های خود به دنبال قراردادهای بهتر، راهرو باشگاه‌ها را طی می‌کنند و مدیران باشگاه‌ها برای محبوب شدن نزد هواداران و جلب رضایت مربیان، مانور می‌دهند. اصطلاح "بمب ترکاندن" از روزی که در فوتبال ایران مرسوم شده، باب شیطنت و زیرآبی رفتن بازیکنان را نیز باز کرده‌است.
این روزها با جمله آشنایی از زبان بازیکنان شاخص و مطرح داخلی روبرو می‌شویم. همگی بلاغیر، پیشنهادات چرب و نرمی از لیگ‌های حاشیه خلیج فارس در جیب دارند و از قضا، منتظر باشگاه‌های داخلی ایستاده‌اند! توافق با باشگاه‌های داخلی حاصل بشود یا نشود، خبری از رسمی شدن پیشنهادهای عربی مخابره نمی‌شود و اذهان عمومی به این سو گرایش پیدا می‌کنند که این پیشنهادات از ابتدا هم برای بازارگرمی مطرح شده‌بودند!
ولی این فرضیه تا چه میزان صحیح است؟ آیا بازیکنان شاخص لیگ برتر برای باشگاه‌های حوزه خلیج فارس جذاب هستند؟ قبل از بررسی صحت و سقم این فرضیه، لازم است یک قانون مهم در لیگ‌های آسیایی را یادآوری کنیم. طبق مصوبه کنفدراسیون فوتبال آسیا، تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان آسیا حق دارند نام 3+1 بازیکن خارجی را در لیست خود بگنجانند. این قانون ضمن بالا بردن کیفیت مسابقات، برای حمایت از بازیکنان بومی تصویب شده‌است. قانونی که اکثر کشورهای آسیایی برای هماهنگی با لیگ قهرمانان آسیا، آن را در لیگ‌های داخلی خود به اجرا می‌گذارند. لیگ ستارگان قطر و لیگ برتر خلیج فارس از جمله مجریان این طرح هستند.
پس از نام‌گذاری جعلی خلیج عربی بر روی لیگ امارات، حضور بازیکنان ایرانی در تیم‌های اماراتی ممنوع شده و یکی از کانال‌های لژیونر شدن مرسوم در دهه گذشته، این چنین بسته شده‌است. ضمن اینکه لیگ پادشاهی عربستان از گذشته تمایلی به حضور بازیکنان ایرانی نداشته و با تیره و تار شدن روابط دیپلماسی دو کشور و راضی نشدن تیم‌های عربستانی به حضور در ایران، حضور بازیکنان ایرانی در این لیگ، کاملا منتفی است.
لیگ‌های عمان، کویت و بحرین نیز معمولا از سطح پایینی برخوردار هستند و البته به تقلید از لیگ‌های عربستان و امارات، رغبتی به جذب بازیکنان ایرانی ندارند. بدین ترتیب از میان لیگ‌های حاشیه خلیج فارس، تنها لیگ ستارگان قطر می‌تواند کانالی برای جذب بازیکنان ایرانی باشد. از میان دیگر کشورهای منطقه، تنها ازبکستان دارای شرایط مناسبی است که تاکنون سراغ بازیکنان ایرانی نیامده‌است.
لیگ ستارگان قطر پس از سرمایه‌گذاری های گسترده مسئولان قطری، حالا یکی از باکیفیت‌ترین لیگ‌های آسیا به شمار می‌رود. تیم‌های قطری با سرمایه گذاری و جذب بازیکنان شاخص خارجی و صدور پاسپورت قطری برای برخی بازیکنان بین‌المللی و همچنین دایر کردن مراکز پرورش استعداد، کیفیت لیگ ستارگان قطر را بهبود بخشیده‌اند. در این میان معمولا 4 سهمیه بازیکنان خارجی تیم‌های قطری به خرید بازیکنان باکیفیت اختصاص پیدا می‌کند و بهترین بازیکنان این تیم‌ها را همین بازیکنان خارجی تشکیل می‌دهند.
با بررسی لیست بازیکنان باشگاه‌های قطری، مشخصا می‌توان به این نکته پی برد که اکثر تیم‌ها نیازی به خرید بازیکن آسیایی ندارند و تنها چند تیم ممکن است برای تقویت خود، به خرید بازیکن آسیایی فکر بکند.
در میان این تیم‌ها، تیم قدرتمند الدحیل که اخباری مبنی بر احتمال پیوستن بازیکنان ایرانی به آن شنیده می‌شود، با داشتن نام تائه هی، مندس، العربی و مساکنی، بعید است به جذب بازیکن آسیایی بیندیشد و می‌توان به راحتی خبر مذاکره بازیکنان ایرانی با آن را رد کرد!
تیم قدرتمند السد نیز با در اختیار داشتن مرتضی پورعلی گنجی، ژاوی، الحمرون و بونجاح، لیست بازیکنان خارجی خود را بسته و در اندیشه جذب بازیکن دیگری نخواهد بود. الریان که نامش پیش‌تر با احتمال جذب فرشاد احمدزاده شنیده می‌شد، ویرا، کو، حمدالله و متعالی را در لیست بازیکنان خارجی خود دارد. الغرافه با در اختیار داشتن مهدی طارمی، وسلی اسنایدر، وایس و آمادو، باب مذاکره و به خدمت گرفتن بازیکن ایرانی را بسته‌است.
همچنین ام صلال با داشتن ساگبو، باریوس، دراجی و المواس، العربی با داشتن رمضان، سعد ناطق، فوستار و دیگو و الاهلی با داشتن بنسون، دابانکا، چیخولی و هیون کیم، گزینه خرید بازیکن ایرانی را بررسی نخواهند کرد. دو تیم قطر اس سی و السیلیه که شایعاتی مبنی بر پیوستن فرشید اسماعیلی و مرتضی تبریزی به آن‌ها وجود داشت نیز با خرید بازیکنان عراقی، راه جذب بازیکن ایرانی را کاملا بستند!
از میان تیم‌های لیگ قطر، تنها الخور وضعیت نامشخصی دارد که پس از تجربه ناموفق سروش رفیعی، بعید است بار دیگر به سراغ بازیکنان ایرانی بیاید. این درحالی است که پیش‌تر نام فرشاد احمدزاده به عنوان بازیکن جایگزین شنیده می‌شد و البته هیچ‌گاه به واقعیت تبدیل نشد!
با یک بررسی ساده می‌توان به این موضوع پی برد که استفاده از اهرم پیشنهادات تیم‌های قطری، تبدیل به یک اپیدمی در میان بازیکنان ایرانی شده و بازیکنان با نام قطر را بر زبان آوردن، معمولا به دنبال بالا بردن رقم قرارداد خود و بازارگرمی دارند. گرچه این موضوع درباره همه بازیکنان نیز صادق نیست ولی مشخصا زمانی که نام 9 بازیکن از ابتدای پنجره نقل و انتقالاتی با نام باشگاه‌های قطری گره می‌خورد، می‌توان به اعتبار اخبار و شایعات پی‌برد!
برخلاف تصور بازیکنان و مدیران ایرانی، باشگاه‌های قطری تنها به جذب بازیکنان باکیفیت ایرانی به خصوص بازیکنان ملی‌پوش راغب هستند و بازیکنان شاخصی چون سروش رفیعی، محمد طیبی و سجاد شهباززاده نیز نمی‌تواند آن‌ها را راضی نگه دارد. البته پس از فروکش کردن تب انتقال به قطر، هم‌اکنون شاهد تمدید قرارداد بازیکنان مذکور با رسیدن به هدف بالا بردن رقم قراردادشان هستیم!
