| دنیس برگ کمپ امروز 49 ساله شد. بازیکنی که بی گمان یکی از محبوب ترین چهره های تاریخ فوتبال هست و خواهد بود. او و دیگر همعصرانش آخرین بازیکنان فانتزی گرای فوتبال بودند. آنهایی که بیشتر با شماره 10 می دیدیمشان. توتی، زیدان و دلپیرو پیرلو و... |
فانتازیست
تکنیک و تکنیکی ها
تکنیک یعنی خلاقیت در حمل توپ و ضربه به توپ. تکنیک و خلاقیت در ذات بازیکن است و نمی توان با تلاش و کوشش بدستش آورد. تکنیکی ها در دوران بازی خود تکاملی از فوتبال را تجربه می کنند. آنها در برهه جوانی وقتی از قدرت حمل توپ خود آگاه هستند سعی می کنند با سرعت و نیروی جوانی تطبیقش دهند و دفاع حریف را با نفوذها و سردرگم کردنشان آزار داده باشند. دوست دارند در متن توجه و نگاه تماشاچی باشند و دل جمع را با حرکات و دریبل های نمایشی بدست بیاورند.
بازیکنان تکنیکی زیادی هستند که سالهای نخست بازی خود را بیشتر به درگیری به مدافعان می گذرانند و بیشتر از همه مصدوم می شوند چون بیشتر از همه آماج تکلهای مدافعان خشمگین قرار می گیرند. دوره درخشش آنان چندان نمی پاید و آنها در پایان دوران اوج جوانی ناگاه خود را در رخوت میانسالی می بینند و با ضعف بنیه به عقب برمی گردند تا دیگر افولشان را بیش از پیش ببینیم. مشخصه بازی آنها نفوذهای زیادشان بوده که با بالا رفتن سن از انجام آن عاجز هستند و از شدت افراط به ورطه تفریط می افتند و عرش و فرش آنها طی چند سال محقق می شود.
بازیکنان زیادی از این دست در خاطره ها مانده که بیشترشان برزیلی هستند. دوران اوج ستارگان تکنیکی برزیلی بسیار باشکوه و بیادماندنی است و دوران پس از اوجشان را هیچکس بیاد ندارد. چون ناگهان از مرکز نگاه ها دور رانده می شدند و نمی توانستند درخشش قبل را تکرار کنند. ( ژن برزیلی )
تکنیکی فانتزی
فانتزی ها ولی برعکس تکنیکی ها بازیکنان آرامی هستند و اغلب کمترین حرکت و دوندگی ها را در زمین دارند. بازیشان بیشتر تک ضرب و در غایت هنرمندی و ظرافت است. همان یک ضربه را هم که می زنند طرف را از پا در می آورد.
وقتی صاحب توپ هستند نمی توان میان پا و توپ تفکیکی قائل شد. به آرامی و خونسردی دریبل می زنند و حرارت و هیجان را به بیننده تزریق می کنند.
به ندرت با سرعت به دفاع حریف می زنند و در هر مرحله که صاحب توپ می شوند با آرامش و بدون نگاه به توپ و با دید مناسب توپ را به بازیکن هم دسته می رسانند. دریبل های زیادی می زنند ولی هرگز رو به تحقیر طرف مقابل نمی آورند و همیشه از سوی حریف تحسین می شوند.
تمام کنندگی آنها مخلوطی از دقت و ظرافت، دشواری و اعتماد به نفس بالا و آرامش کامل است. انگار که در زمین تمرین و تنها به توپ ضربه می زنند و فشاری از سوی تماشاگران و جو بازی احساس نمی کنند. به ضربه های محکم اعتقادی ندارند و در عوض دوست دارند با ضربه ای خاص و حرفه ای دروازه باز کنند و یا پاس دهند. آنها فانتازیست هستند.
امروز زادروز دنیس برگ کمپی است که شاید دلیل علاقه میلیون ها نفر به فوتبال بوده باشد. او ایده آلیستی در لباس فوتبال بود و سعیش این بود که بهترین و زیباترین حرکت را در هر باری که صاحب توپ می شود انجام دهد. او مسی و رونالدو نبود که به دنبال فتح قلل فوتبالی باشد و رکوردها و آمارها را به سخره بگیرد. او رونالدو نازاریو نبود که یک تنه دیوار دفاعی حریف را متلاشی کند.
ظرافت برگ کمپ در گلزنی بقدری دقیق و میلیمتری بود که براحتی پس از دیدن گل ها می فهمیدی که زیباتر و بهتر از این نمی شد گل زد و از قضا تنها راه گل زدن همینطوری بود که او می زد.
گل تاریخی او در بازی با نیوکاسل 2002 را به یاد بیاورید. گلی که از فرط دیدن به حافظه عمومی فوتبال تبدیل شده:
لحظه دربیل عجیب و غریبش را ببینید. نه تحقیر بازیکن است و نه نمایش و تنها راه گذر از سد این مدافع این دریبل است. وقتی گل اوزیل به لودوگورتس ( اگر اشتباه نکرده باشم ) می بینیم، متوجه می شویم این طور دریبل ها حرکتی خلاقانه نیستند بلکه واکنشی غریزی هستند که بازیکن تکنیکی و فانتزی ما انجام می دهد.
گل زیبای دیگر دنیس در بازی با لستر و در روز هتریک استثنایی اش به ثمر رسید. توپ بلند آمد و او با کنترلی عالی توپ را آماده یک ضربه ممتاز به گوشه دروازه کرد. شاید هر کسی بود می پرید که با پرش و تک ضرب چه با پا و چه با سر به توپ ضربه بزند اما دنیس برگ کمپ برعکس با آرامش خاصی استپ کرد و با پای دیگر توپ را به آرامی به گوشه دروازه هدایت کرد.
افسوس که چند سالی است که دیگر استعدادی در حد فانتزی های دهه نود و اوایل 2000 متولد نمی شود و یا اگر متولد شود باید برای بیشتر دیده شدن به دنبال آمار و گلزنی های بالا باشد. هنر فوتبال کم کم رو به فراموشی می رود و نسل جدید دیگر از دیدن بازیکنی که بتواند مثل برگ کمپ و زیدان کنترل کند، پاسش با نگاه توتی و ضربه او، بازیسازی روی کاستا و دل پیرو و زیدان و هنر حمل توپ روبرتو باجو محروم می شود و باید به بازی های نتیجه گرا و آمارگرا و ارقام و نمودارهای اوپتا و هواسکورد چشم بدوزد و شرط بندی خود را روی نتایج بازی ها تکمیل کند.
دنیس همچون توتی شاید آخرین حلقه از زنجیره بازیکنان هنرمند در عرصه فوتبال بود و او هم وامدار شماره ده هایی که به زمین فوتبال مانند بومی برای نقاشی یک منظره ناب، پیانویی برای نواختن قطعه ای کلاسیک نگاه می کردند.
برای دوست خوبم مهدی تاج الدینی و برای عشق مشترکمان به دنیس برگ کمپ
