شاگردان ادو لاتک بعد از دفاع از عنوان قهرمانی بوندس لیگای خود در فصل 73-1972، برای سومین فصل مجوز حضور در جام باشگاه های اروپا را کسب کردند. آن ها فصل 73-1972 با شکست تحقیر آمیز در برابر آژاکس در مرحله یک چهارم از دور رقابت ها کنار رفتند ولی با تجاربی که از تقابل با تیم افسانه ای آژاکس بدست آورده بودند، برای جبران پا به این رقابت ها گذاشتند. قرعه ی مردان باواریا در مرحله اول قهرمان سوئد، آتویدابرگ بود.
بازی رفت در روز 19 سپتامبر 1973 در استادیوم المپیک مونیخ برگزار شد. باواریایی ها مطابق انتظار به پیروزی رسیدند. با دو گل از گرد مولر و یک گل به خودی از اولسن با نتیجه ی 3 بر صفر به پیروزی رسیدند. اما سوئدی ها در بازی برگشت شگفتی ساز شدند و با یک کامبک باورنکردنی بازی را 3 بر یک بردند. تک گل بایرن را هم رئیس کنونی آن ها، اولی هوینس به وارد دروازه ی حریف کرد. بایرن با در ضربات پنالتی با نتیجه 4 بر 3 و به سختی رقیب سوئدی خود را از پیش رو برداشت.
در مرحله یک هشتم، در یک اتفاق جالب قهرمان دو کشور آلمان شرقی و غربی یعنی دینامو درسدن و بایرن مونیخ باید به مصاف یکدیگر می رفتند. بازی رفت در روز 24 اکتبر 1973 در برابر 50 هزار طرفدار بایرن برگزار شد که قرمز ها به سختی و با نتیجه ی 4 بر 3 توانستند پیروزی را کسب کنند. نماینده ی آلمان شرقی دو مرتبه از بایرن جلو افتاد اما نتوانست نتیجه را حفظ کند. گل های بایرن را ویلهلم هوفمان، برند دورنبرگر، فرانتس روث و گرد مولر به ثمر رساندند. نتیجه بازی رفت به هیچ وجه اطمینان بخش نبود به همین دلیل دو هفته بعد از بازی رفت در درسدن باواریایی ها بازی را تهاجمی آغاز کردند و در 15 دقیقه اول دو گل توسط اولی هوینس وارد دروازه حریف شد. دینامو دو گل را با 3 گل پاسخ داد تا بایرنی ها نگران شوند. اما تنها دو دقیقه بعد از گل سوم شرقی ها گرد مولر دروازه حریف را گشود و بازی با همان نتیجه تساوی به پایان رسید تا بایرن با نتیجه ی 7 بر 6 در مجموع به مرحله بعد راه یابد.
مرحله ی یک چهارم قرعه کشی شد و بایرن در برابر قهرمان بلغارستان، زسکا صوفیه قرار گرفت. تیمی سر سخت که قرار نبود به راحتی تسلیم شود. بایرن در خانه و در روز 5 مارس 1974 با نتیجه ی 4 بر 1 به پیروزی دست یافت. یک گل از فرانتس بکن باوئر و گرد مولر و دو گل از کانی تورستنسن سوئدی کار بلغار ها را تا حد زیادی تمام کرد. 15 روز بعد در شهر صوفیه بایرنی ها با پنالتی پل برایتنر پیش افتادند که با دو گل پاسخ داده شد اما این دو گل کافی نبود تا بایرنی ها با نتیجه ی 5 بر 3 در مجموع برای اولین بار به نیمه نهایی برسند.
قرعه ای مانند مرحله ی قبل از شرق اروپا انتظارشان را می کشید. قهرمان مجارستان، یوژپست دوسا حریف شاگردان لاتک در مرحله ی بعد بود. بازی رفت در بوداپست با نتیجه ی تساوی 1-1 به پایان رسید که باز هم با گلزنی تورستنسن همراه بود. بازی برگشت اما در برابر طرفداران پرشمار خودی پیروزی کار سختی نبود و با پیروزی 3 بر صفر بایرنی ها برای اولین بار به فینال رسیدند. تورستنسن، مولر و گل به خودی هورواث برای صعود ژرمن ها کافی بود.
فینال در استادیوم هیسل شهر بروکسل، پایتخت بلژیک برگزار می شد. قهرمان اسپانیا، با شکست دادن سلتیک اسکاتلند به فینال رسیده بود و به درخشش ستاره ی آن زمان خود، لوئیس آراگونس فقید دل بسته بود. بازی بسیار محتاطانه از جانب دو طرف آغاز شد و تا پایان 90 دقیقه به همین شکل سپری شد تا دقیقه 114 که قهرمان اسپانیا از روی یک ضربه ی کاشته به وسیله ی آراگونس به گل رسید. تقریبا زمانی برای جبران باقی نمانده بود اما مدافع اسطوره ای باواریایی ها، هانس-گئورگ شوارتزنبک عقیده ی دیگری داشت. توپ را تا پشت محوطه حمل کرد و در حالیکه اصلا بازیکن گلزنی نبود و همه انتظار داشتند او توپ را به یکی از هم تیمی های خود بسپارد اما تصمیم به شوت زنی گرفت و دقیقه ی 120 با یک شوت دقیق به سمت راست پایین، دروازه ی میگل رینا پدر پپه رینا را گشود. شاید بتوانیم این گل را مهم ترین گل تاریخ باشگاه بایرن بنامیم. ادو لاتک فقید، مربی وقت بایرن مدت ها بعد در رابطه با گل شوارتزنبک گفت: باخت را قبول کرده بودم و داشتم به سوی تونل می رفتم که ناگهان دیدم هانس توپ را گرفته و جلو می رود و منتظر بودم که پاس دهد اما آن شوت فوق العاده را زد و همه چیز را مساوی کرد. آن زمان اگر فینال در 120 مساوی می شد به جای ضربات پنالتی بازی را دوباره برگزار می کردند و این اتفاق برای اولین بار در تاریخ این رقابت ها به وقوع پیوست.
دو روز بعد از بازی اول بازی برگشت برگزار شد. علی رغم خستگی زیاد شاگردان لاتک شاید بهترین بازی تاریخ بایرن را به نمایش گذاشتند و با 4 گل که یکی از دیگری زیبا تر بود به بزرگترین پیروزی تاریخ باشگاه بایرن تا آن زمان رسیدند. دو گل را گرد مولر به ثمر رساند و دو گل دیگر را اولی هوینس و سپ مایر هم کلین شیت کرد تا یک فینال رویایی رقم بخورد. اولی هوینس بعد ها در رابطه با بازی برگشت گفت: ما به قدری خسته بودیم که خودمان هم باور نمی کردیم که چگونه ممکن است دو روز بعد بازی کنیم. گرد مولر هم در پایان رقابت ها مانند فصل گذشته با 8 گل آقای گل شد. این آغاز حکمرانی باواریایی ها بر قاره ی سبز بود.
