مطلب ارسالی کاربران
تقدیم به تیتو...
تیتو آدم غریبی بود از آندست آدم هایی که در حال انقراض هستند و پس از او یکی دیگر از آنان کم شده است!
اون هنگام که ساکت و بدون حرارت خاصی کنار دست پپ روی نیمکت بارسا نشسته بود و گویی کل گیتی برایش در اون دفترچه یادداشت و تذکر نکات فنی به پپ خلاصه میشد. 14 جام مختلف نتیجه این همکاری طلایی بود میتوانیم هوادار هر تیمی که میخواهیم باشیم اما هرگز نباید از انصاف دور شد که نسل ما وامدار بسیاری از نمایش های درخشان بارسا آن دوران است. نمایش هایی که به وجدمان میاورد نمایش هایی که در عصر فوتبال اقتصادی که بیشینه یک گل داشت برایمان بیشتر در محوطه جریمه خلاصه میشد و با شکفتن 6-5 گل!
و کیست که فراموش کرده باشد انگشتان دیگری در چشمش را! و اویی که در مواجهه با آن دیگری در فصل بعد در نیوکمپ برای عرض خوشامد دستانش را به سوی دیگری دراز کرد.
تنها فصلی که سرمربی شد هم سرشار از خاطره بود تیمی که برای او میجنگید و در 19 بازی متوالی 18 برد کسب کرد و آخر هم 100 امتیازی شد.
نه به باطل خواهیم رفت اکر او را تنها به جام ها و عدد و رقم محدود کنیم!
صورت استخوانی و محجوب که بندرت عصبی میشد هرگز زنگار غرور نگرفت و از فوتبال نشاط و سر زندگی را میخواست جنس دیگری داشت که تحفه ای در زمان ما بود.
این نوشته دلنامه ای تقدیم به تیتو فقید است...
روحت شاد تیتو...
