گری نویل
در سال های اولیه حضور کریستیانو رونالدو در منچستریونایتد، فکر نمی کردم که به سطوح کنونی دست یابد.اما پس از فصل 2006-2005 بدن او به کلی تغییر کرد و از لاغر پوست و استخوانی به چیزی کاملا متفاوت تبدیل شد؛ همینطور قابلیت های گلزنی، تصمیم گیری و پختگی او. وقتی او را در حال بازی کردن در آن سطح می دیدید، سرشار از تعجب می شدید.
آن مقطع 2006 تا 2008 باورنکردنی بود. بازگشت او از جام جهانی 2006 به منچستر، همان لحظه ایست که به یاد دارم او را کاملاً در حال تغییر دیدم. یقیناً آن اتفاق بزرگِ درگیری با وین رونی در جام جهانی برایش پیش آمده بود، بنابراین کریستیانو به عنوان کسی به باشگاه برگشت که در انگلستان مورد تنفر قرار گرفته بود و اعتبار بدی نزد روزنامه ها داشت. اما به نظر می رسید او یک شَبه به پختگی رسیده بود و بدنش هم به کلی تغییر کرده بود. همان حادثه (درگیری با وین رونی) را تغییر بزرگ او می دانم. آن یک حادثه معمولی در زمین فوتبال نبود.
رایان گیگز
اعجاب آور ترین نکته، گلزنی او است. غیر قابل باور است! اینکه از وینگری که قبلا عادت داشت مدافع روبرویش را دریبل بزند، و اغلب به جای گلزنی به هم تیمی هایش پاس گل بدهد، به رکورد گلزنی کنونی اش دست یابد غیر قابل باور است! لحظه ای که در خاطره ها باقی می ماند، گلی است که کریستیانو در مقابل پورتو به ثمر رساند. او حدودا 40 یارد (36/5 متر) با دروازه حریف فاصله داشت و این گلی باور نکردنی، واقعا باور نکردنی بود.
اینکه در حین رشدتان به عنوان یک بازیکن به کشورتان، پرتغال، بر می گشتید و در مقابل یکی از رقیبانتان چنین گلی را به ثمر می رسانید، خارق العاده بود. بازیکنی که کارهایی انجام میداد که من در زمین فوتبال با کارهای او میگفتم "wow" و این گل یکی از آن مرتبه ها بود. کریستیانو به درستی به خاطر حرفه ای بودنش مورد احترام زیادی قرار می گیرد. او حرفه ای بود. یکی از حرفه ای ترین بازیکنانی بود که دیده ام، اگر نگویم حرفه ای ترینِ آن ها. او باید هم حرفه ای باشد، چون در تمامی دیدارها به میدان می رود. رونالدو هرگز مصدوم نمی شود، پس باید حرفه ای باشد. فارغ از تمام چیزهایی که پیرامون او وجود دارد- تمام مدل موها و تمام ستایش هایی که از او می شود، او همچنان نهایت حرفه ای گری را از خود نشان می دهد.
فیل نویل
رونالدو اعتماد به نفس خیلی زیادی دارد. حتی در دو سال ابتدایی حضورش در منچستریونایتد، وقتی هنوز در حال رشد بود، می دانست که قرار است به چه سطوحی برسد و این سطح یعنی تبدیل شدن به یکی از بهترین بازیکنان جهان. او اعتماد به نفس، توانایی، دید و پشتکاری باور نکردنی داشت. رونالدو تنها با استعداد ذاتی به اینجا نرسید، بلکه با مقدار ساعاتی که در زمین برای تمرین کردن صرف می کرد به چنین جایگاهی رسید.
وقتی مشاهده می کنید که او چه چیزهایی را از خودش ارائه داده است، و سپس به یاد می آورید که هر روز در کرینگتون (زمین تمرینی منچستریونایتد)چگونه کار می کرد، جای تعجب ندارد که او چگونه به این موفقیت رسیده است
