تیم نوجوانان این دوره‌مون واقعا "تیم" خوبی بوده و صرف نظر از اینکه تا کجا میتونه بالا بره، همین بازیهاشون هم مایه افتخار بوده.
اما مسئله مهم، برهه‌ی بعد از مسابقات هستش که خیلی مهمه . سعادت دنیا و آخرتمون در اینه تا حد امکان از این تیم لژیونر تولید کنیم. شش هفت نفر از این بازیکنا قطعا پیشنهاد اروپایی خواهند داشت. واقعا امیدوارم باشگاه‌هاشون سنگ اندازی نکنن و بذارن برن.
برخلاف تعدادی از دوستان که در این سایت غیر از ۴ لیگ بزرگ اروپا بقیه رو نمیپسندن ! ، هر لیگ درجه دو و حتی سه‌ی اروپایی هم برای این بازیکنان بهتر از موندن تو لیگ خودمون هستش. علت هم فراوونه؛ من باب مثال بازیکنی که به لیگ اروپایی میره حداقل از لحاظ:
- امکانات
- ایجاد تفکر حرفه ای در بازیکن
- یادگیری اصول پایه تاکتیکی
- شکوفایی و بهبود تکنیک فردی
مسیرش فرسنگها برتر از بازیکنی هستش که تو لیگ داخلی خودمون مونده ، لیگی که داخلش توجه به بازیکنان پایه محلی از اعراب نداره.
بازیکنی که تو اروپا رشد میکنه ، بازیکن های حرفه ای رو از نزدیک میبینه، الگوبرداری مناسبی می کنه و شرایطش برای ادامه فوتبالش هموارتر میشه؛ علی کریمی که خودش از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبالمون هستش بعد از اینکه به شالکه رفت و یه مدت کم کنار رائول تمرین و بازی کرد گفت : " اگه زودتر با شخصی مثل رائول مواجه می‌شد، زندگی حرفه‌ایش کلا تغییر می‌کرد." این نشون میده تاثیر گرفتن از یه بازیکن حرفه ای و بالاتر از اون از یه جو حرفه ای چقدر میتونه مهم باشه.
نکته آخر هم صحبتی از کارلوس کیروش در مورد تفاوت‌های بازیکنان تیم ملی‌مون با کشورهای صاحب فوتبال هستش. توی مصاحبه‌ای گفت که شخصی مثل لوئیز فیگو وقتی می‌رسه به تیم ملی بزرگسالان پرتغال حدود ۲۰۰ تا بازی بین المللی تو رده‌های پایه تجربه کرده !!!
از اونجایی که وضع تدارکات ما برای تیم‌های ملی‌مون زیر خط فقره ، این لژیونر شدن تو سن‌های پایین میتونه این خلا رو بنحواحسن پر کنه و این فرصت رو به بازیکنانمون بده که تجربه بازی جلوی بازیکنای باکیفیت و سطح بالا رو بدست بیارن و سود این تجربه رو به تیم ملی‌مون برسونن.
امیدوارم سرنوشت بازیکنانی مثل شریعتی، دلفی، شریفی، اسماعیل‌زاده، صیادمنش و ... مثل خیل عظیمی از بازیکنان دوره‌های قبل تباه نشه .
