طرفداری - انتخاب بهترین های تاریخ، همواره کاریست که رسانه ها و خبرنگاران علاقه خاصی به آن دارند و کاملاً امری سلیقه ای است، که می تواند موافقین و مخالفین زیادی همراه داشته باشد. وب سایت Fourfourtwo، صد بازیکن برتر تاریخ فوتبال را اینگونه چینش کرده است:
100. گئورگی هاجی (رومانی)
با یکی از شگفت انگیزترین مسیرهای زندگی حرفه ای در میان بزرگان دوران جدید، هاجی به عنوان بزرگترین بازیکن و هافبک هجومی در بهترین دوران رومانی مشغول به بازی بود، قبل از اینکه دو سال گاهی موفق و گاهی ناکام در رئال مادرید سپری کند و سپس در بارسلونا نیز دوران مشابهی را سپری نماید. بین این دو دوره را در ایتالیا سپری نمود و به همراه میرشا لوچسکو یک "رومانی کوچک" در برشا ایجاد کرد. در فصل اول حضورش به همراه برشا راهی سری بی شد، اما با وجود پیشنهادات خوب از سایر تیم های سری آ، در برشا ماند و این تیم را به سری آ بازگرداند. در 30 سالگی ظاهرا به سنین بازنشستگی نزدیک می شد، اما با پیوستن به گالاتاسارای، پنج سال درخشان را تجربه کرد و به طرز موفقی، زندگی افسانه ای را پیش رو گرفت و 10 جام با این تیم کسب نمود.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: جام جهانی 1994 آمریکا؛ زمانی که رومانی با الهام از هاجی و پای چپ جادویی اش با عبور از سد آرژانتین راهی یک چهارم نهایی مسابقات شد.
99. ماریو کولونا (پرتغال)
با وجود فقط 172 سانتی متر قد، کاپیتان تیم ملی پرتغال در جام جهانی 66، هم در تیم ملی و هم در باشگاهش بازیکن بسیار قوی و سرسختی بود. وی به همراه بنفیکا دو بار فاتح جام باشگاه های اروپا در اوایل دهه 60 شد. کولونا یک هافبک باکس تو باکس اصیل بود که اوزه بیو در ستایش وی گفته بود: "چسبی بود که ما را به هم می چسباند." او می توانست هم در عقب و هم در جلوی زمین بازی کند و هم تیمی هایش را با ترکیبی از شوخی و اشتیاق به هیجان می آورد.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: سال 1961؛ او تلاش غیرقابل توصیف و توقفی در پیروزی 3-2 بنفیکا در مقابل بارسلونا در فینال جام باشگاه های اروپا در برن انجام داد.
98. ماریو کمپس (آرژانتین)
تنها چهار بازیکن آرژانتینی موفق به کسب عنوان آقای گلی لالیگا (پیچیچی) شده اند و کمپس یکی از آن هاست. او به عنوان یک مهاجم تنومند و موثر در والنسیا مشغول بازی بود و به خوبی گلزنی می کرد، به ویژه در دو فصل 1976/77 و 1977/78. کمپس به همراه والنسیا فاتح جام در جام اروپا در سال 1980 شد. با این حال او بیشتر به درخشش منفجرکننده اش در جام جهانی 1978 شناخته می شود. شش گل به ثمر رساند و آقای گل جام جهانی شد.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: فینال جام جهانی 1978؛ به ثمر رساندن دو گل در فینال جام جهانی 1978 به تنهایی برای این انتخاب کافی نیست. کمپس دو بار دروازه هلند را گشود از جمله گل قهرمانی آرژانتین در وقت های اضافی.
97. نیمار (برزیل)
نیمار پس از لیونل مسی و کریستیانو رونالدو، ستاره بزرگ بعدی است. در 25 سالگی نه تنها فوتبال را به مرزهای جدیدی تبدیل می کند، بلکه از منظر سطح عملکرد، بسیار فوق العاده ای است. آنچه که او با سانتوس، بارسلونا و تیم ملی برزیل به دست آورده است، باورنکردنی است (وی 52 گل ملی به ثمر رسانده است و می تواند به رکورد 77 گل پله دست یابد.) او توانایی این مسئله را دارد که در کنار گابریل ژسوس و فیلیپه کوتینیو اثبات نماید که دوران بهترین روزهای کشورش سرنرسیده است.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: المپیک 2016؛ نیمار مورد انتقاد بسیاری به عنوان کاپیتان تیم ملی کشورش قرار گرفت، اما با کسب عنوان قهرمانی المپیک 2016 ریو، بر این فشار چیره شد.
96. اوبدولیو وارلا (اروگوئه)
هافبکی که با پنارول درخشید و به همان اندازه در خط دفاعی نیز عملکرد درخشانی داشت. وی به عنوان کاپیتان نقشی محوری و اساسی در پیروزی شوکه کننده اروگوئه در مقابل برزیل در فینال جام جهانی 1950 ایفا نمود. بعد از اینکه مربی رختکن اروگوئه را پیش از بازی فینال ترک نمود، وارلا به بازیکنان دستور داد که دستورات مربی قبل از بازی را نادیده بگیرند و بازی تدافعی را فراموش کنند و در عوض در مقابل میزبان و بدون ترس یک بازی تهاجمی را به نمایش گذارند. اروگوئه دقیقا این کار را انجام داد و موجب تزلزل میزبان شد و اروگوئه با نتیجه 1-0 قهرمان شد.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: فینال جام جهانی 1950؛ وارلا عمدا شروع به بحث با داور انگلیسی جورج ریدر کرد که سرعت برزیلی ها را کم کند و بعد از پیش افتادن شان، از سرعت گرفتن دوباره شان جلوگیری کند و این نقش بازی کردنش جواب هم داد.
95. ژالما سانتوس (برزیل)
هم تیمی سابق پله که توسط وی به عنوان یکی از 125 بازیکن برتر تاریخ فوتبال برگزیده شد. وی در 98 بازی ملی حضور یافت و دو بار به همراه برزیل فاتح جام جهانی شد. وی تنها در یکی از بازی های جام جهانی 1958 به میدان رفت، اما به عنوان بهترین مدافع راست مسابقات برگزیده شد، بنابراین این نمایش او باید دیده شود. در کنار نیلتون سانتوس مدافع چپ برزیل، ژالما سانتوس به ندرت عقب نشینی می کرد و شروع سنت استفاده از مدافعان تهاجمی از برزیلی ها بود و الگویی برای آینده این پست شدند.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: فینال جام جهانی 1962؛ در دیدار مقابل چکسلواکی، سانتوس گل آخر را مسابقه را که توسط واوا به ثمر رسید پایه گذاری کرد.
94. زلاتان ابراهیموویچ (سوئد)
یک سوالی که ممکن بود پنج سال پیش به صورت جدی در انگلیس مطرح شود، اما اکنون نه، در مورد سریال قهرمانی های مرد باشکوه و ترشروی سوئدی بود و وی تبدیل به یک قهرمان بی نظیر در عصر مدرن شده است. قبل از اینکه وی در فصل گذشته علی رغم درخشش خود موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر نشود، یه عنوان یک مهاجم بزرگ، در 13 فصل از 14 فصل اخیر موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ شد (با وجود اینکه دو قهرمانی به دلیل کالچوپولی از یوونتوس کسر شد). برخی بازیکنان توانایی های فیزیکی و حتی فنی زلاتان را داشته اند، اما هیچ کدام چنین هویتی نداشتد.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: می توان به پیروزی 4-3 سوئد در مقابل انگلیس با چهار گل زلاتان از جمله گل قیچی برگردانش اشاره کرد. یا می توان به فصل 2010/11 اشاره کرد که پس از مشکل با پپ گواردیولا با ترک بارسلونا، به سری آ بازگشت و به میلان در راه آخرین عنوان اسکودتویش کمک کرد.
93. فیلیپ لام (آلمان)
یکی از بازیکنانی که توانایی اش در طول زمان برای شما آشکار می شود. لام یکی از مهمترین مدافع کناری عصر مدرن است. بایرن مونیخ یوپ هاینکس، تیم ملی آلمان یواخیم لوو و بایرن مونیخ پپ گواردیولا همگی حاکی از این مطلب است که لام برای مدتی طولانی، استانداردهای شگفت انگیزی از خود به نمایش گذاشت. لام به عنوان یک مدافع باهوش و تکنیکی در دو موقعیت بسیار متفاوت، در کمال مطلق بازی کرد. مجموعه جام های وی (از قهرمانی با آلمان در جام جهانی 2014 تا قهرمانی های متعددش با بایرن مونیخ) شاهد خوبی در خصوص عملکرد فوق العاده اش در دوران حرفه ای بود. گواردیولا در خصوص وی می گوید: "شاید او باهوش ترین بازیکنی است که در زندگی حرفه ای با او تمرین کرده ام. او در سطح دیگری است."
برهه برجسته زندگی حرفه ای: حتی زمانی که به عنوان هافبک میانی به کار گرفته شد، به راحتی در پست جدیدش بازی می کرد و خودش را وفق داد و به عنوان کاپیتان تیم گواردیولا، سه قهرمانی متوالی بوندسلیگا کسب نمود.
92. ساندور کوچیس (مجارستان)
مسلما بهترین سرزن تمامی اعصار بود، بازیکنی که میانگین گل های زده اش باورنکردنی بود. او در 68 بازی ملی 75 گل به ثمر رساند و به همراه مجارستان قهرمان المپیک 1952 شد و میانگین بیش از یک گل در هر بازی را در طی هفت فصل حضورش در هانود به ثمر رساند و سه بار قهرمان لیگ شد. کوچیس در سال 1958 راهی بارسلونا شد و طی دو فصل نخستش در کاتالونیا قهرمان لالیگا شد، هر چند به دلیل مصدومیتش این نوار پاره شد.
برهه برجسته زندگی حرفه ای: جام جهانی 1954؛ کوچیس با به ثمر رساندن 11 گل در آن مسابقات، نه تنها آقای گل مسابقات شد، بلکه نقش بسزایی در عملکرد باشکوه مجارستان در جام جهانی ایفا نمود، هر چند با شکست 3-2 مقابل آلمان درفینال، این تیم نایب قهرمان شد.
91. سپ مایر (آلمان)
سپ مایر دروازه بان بزرگ تیم ملی آلمان، همیشه در بایرن مونیخ عضویت داشت و بین سال های 1968 تا 1974، چهار عنوان قهرمانی بوندسلیگا کسب نمود. وی همچنین یک نقطه اتکا در تیمی بود که در سال های 1974، 1975 و 1976 سه بار متوالی قهرمان جام باشگاه های اروپا شد. مایر تجسم کامل ثبات چه از نظر عملکرد و چه از نظر انتخاب بود. او بین سال های 1966 تا 1979 در 13 سال متوالی در تمامی مسابقات لیگ به میدان رفت و رکورد 422 بازی متوالی نیز به ثبت رساند. این رکورد هنوز یک رکورد ملی است. در سطح بین المللی او به همراه آلمان فاتح یورو 72 و جام جهانی 74 شد.
برهه برجسته در زندگی حرفه ای: او با بایرن مونیخ و تیم ملی آلمان موفق به کسب سه گانه قهرمانی بوندسلیگا، جام باشگاه های اروپا و جام جهانی در سال 1974 شد.
گردآوری ویدیوها: محمدحسن خدادوستان
