طرفداری- هر بار که اندرلخت در یک بازی اروپایی با یک تیم انگلیسی بازی می‌کند، همه یاد داستانی می‌افتند. داستانی که به رویای تیم کلاف و شاگردانش پایان داد.
حالا 33 سال از آن روز می‌گذرد، اما پل هارت هنوز حالت چهره برایان کلاف در رختکن را به یاد می‌آورد. آن شبی که ناتینگهام فارست، در برابر اندرلخت 12 نفره شکست خورد. یکی از کاریزماتیک‌ترین و برون‌گراترین مربیان آن دوران یا حتی تمام تاریخ، یک‌بار پس از این‌که دربی کاونتی به یوونتوس در نیمه نهایی جام اروپا باخت، به یک خبرنگار ایتالیایی گفته بود که با متقلب‌های حرام‌زاده صحبتی ندارد. اما پس از شکست در برابر اندرلخت، آن‌طور که هارت به یاد می‌آورد، آرام یک گوشه نشسته بود و هیچ صحبتی نمی‌کرد. یک سکوت غیر معمول.
بالاخره مشخص شد بازی‌ای که فارستی‌ها به آن مظنون بودند، در آوریل 1984 با تبانی به سود اندرلخت به پایان رسیده بود. حقیقت سرانجام در سال 1997 مشخص شد، زمانی که مشخص شد رییس سابق باشگاه بلژیکی، کنستانت وندن استاک از طریق یک گروه گنگستری محلی، به داور اسپانیایی 18 هزار پوند رشوه برای تبانی داده است. اندرلخت به علت این موضوع، یک سال از حضور در رقابت‌های اروپایی محروم شد و به نظر می‌رسید این داستان رفته رفته برای همیشه به دست فراموشی سپرده شود. اما یکی از بزرگ‌ترین تبانی‌های تاریخ فوتبال هم‌چنان گوشه‌ای از دفترچه تاریخ این ورزش را پر کرده است. هارت می‌گوید:
شاید چون خیلی شلوغ نکردیم، مسئله در ابتدا جدی گرفته نشد. تیم‌های کلاف به این معروف بودند که زیاد با داور بحث نمی‌کنند. بنابراین ما پس از بازی سوار هواپیما شدیم و به خانه بازگشتیم. آن آخر هفته یک بازی در برابر استوک سیتی داشتیم و تمام تمرکزمان را روی آن بازی گذاشتیم.
کلاف حتی یک‌بار هم در کتاب زندگی‌نامه خود به این بازی اشاره نکرده است. با این‌حال، رویارویی‌های دوباره کلاف و داور اسپانیایی، چندان آسان نبود. امیلیو گوروستا مورو به عنوان داور، زمانی معروف شد که دو بازیکن ایتالیایی را اخراج کرد و یک پنالتی مشکوک برای استاندارد لیژ در برابر ناپولی گرفت. هارت در این‌باره می‌گوید:
یادم می‌آید به کنی سواین گفتم امیدوارم این همان فردی نباشدکه فکر می‌کنم. داوری که زمانی که برای لیدز بازی می‌کردم، در تورنمنتی در اسپانیا دو بازیکن‌مان را بدون علت اخراج کرد. زمانی که در تونل منتظر بودیم اما، دیدم که این فرد، همان داور است.
تصمیمات عجیب داور، از جایی شروع شد که انزو سیفو اندرلخت را در دقیقه 20 پیش انداخت. اما اوج تصمیمات عجیب، جایی بود که خطای سواین روی کینت برایل گرفته شد تا داور یک پنالتی به سود اندرلخت بگیرد. هارت می‌گوید کنی حداقل سه یارد با سواین فاصله داشت و با یک تمارض توانست پنالتی بگیرد. موضوعی که داور به راحتی می‌توانست متوجه آن شود. گری برتلس، بازیکنی که تازه از مصدومیت بازگشته بود و کنار کلاف روی نیمکت نشسته بود، می‌گوید:
او متوجه شده بود. قبل از بازی در رختکن ما باز بود و می‌توانستیم ببینیم که مسئولان اندرلخت درحال صحبت با داور هستند.
اوضاع پس از پنالتی اما بدتر هم شد. اروین ون‌درنبرگ گل سوم اندرلخت را در فاصله دو دقیقه مانده به پایان به ثمر رساند تا تیم بلژیکی برای اولین‌بار در مجموع از ناتینگهام پیش بیافتد. در وقت‌های تلف‌شده اما ناتینگهام صاحب یک ضربه کرنر شد. هارت می‌گوید:
ضربه سر بسیار تمیزی زدم. توپ از کنار دستان دروازه‌بان گذشت و وارد دروازه شد. گلی که ما را به فینال می‌فرستاد. دروازه‌بان‌شان شروع کرد به داد و فریاد سر مدافعان، اما ناگهان صدای سوت آمد. هیچ‌کس نفهمید چرا، به ایان گفت در آفساید بودی؟ کسی را هل دادی؟ جواب داد احمق نباش! اما به هر حال گل پذیرفته نشد.
برتلس این‌گونه داستان را روایت می‌کند:
کالین والش پشت ضربه کرنر قرار گرفت. یک ضربه سر خوب زده شد و هیچ تماسی میان هیچ‌کدام از بازیکن‌های دو تیم نبود. ما گیج شده بودیم و یکدیگر را نگاه می‌کردیم. چه خبر است؟ شرم‌آور بود. فکر نمی‌کردیم داور تبانی کرده باشد، اما کارمان تمام بود.
در رسانه‌ها، تصویر آشفته‌ای از آن‌ها منتشر شده؛ جان راگ، مسئول بخش اروپای میانه در دیلی اکسپرس نوشت:
کلاف کنار خط عصبانی بود، چیزی که معمول نیست. او بالا و پایین می‌پرید و مشخص بود که یک اتفاقی روی داده است. همه متعجب بودند. کلاف به کنفرانس خبری آمد، روی تمام خبرنگاران را بوسید و گفت، می‌دانید که با تقلب شکست‌مان دادند، اینطور نیست؟
گزارش‌گر بی‌بی‌سی، پت مورفی نیز در آن روزها، نوشت:
ترس اصلی کلاف از هواداران دو آتیشه ناتینگهام در بلژیک بود. آن‌ها بیش‌تر از چند کله‌شق بودند و امکان به آشوب کشیدن شهر وجود داشت. به خاطر همین کلاف خیلی سریع پس از پایان بازی، به زمین رفت و با داوران دست داد. شکی وجود ندارد که او دوست داشت به جای دست دادن، گردن داور را بشکند. اما خودش را کنترل کرد تا از آشوب احتمالی جلوگیری کند.
حقیقت زمانی مشخص شد که دو نفری که باشگاه اندرلخت را برای اخاذی کردن تحت فشار گذاشته بودند، دستگیر شدند. از آن‌ها نواری پیدا شد که تبانی مسئولان اندرلخت و داور اسپانیایی را تایید می‌کرد. اگر ناتینگهام در آن فصل به فینال می‌رسید، با تاتنهامی بازی می‌کرد که در لیگ با 13 امتیاز اختلاف نسبت به این تیم، در جایگاه پنجم کار را تمام کرده بود. مورو، داور بازی در سال 1987 در سن 45 سالگی در یک تصادف مشکوک درگذشت. برخی هواداران اندرلخت نیز چند سال بعد، در قالب گروهی از باشگاه ناتینگهام غذرخواهی کردند، اما باشگاه اندرلخت هم‌چنان نام استادیوم خود را تغییر نداده است. استادیومی به نام کنستانت وندن استاک، رئیس وقت باشگاه که تبانی را ترتیب داد.
