کرت لنداوئر متولد28 ژولای 1884 در پلانگ آلمان و در گذشته 21 دسامبر 1961 در مونیخ آلمان بازیکن و طولانی مدت ترین رئیس باشگاه فوتبال بایرن مونیخ بوده است.
کرت لنداوئر در روز 28 ژولای 1884 در یک خانواده یهودی چشم به جهان گشود . او در سال 1901 به باشگاه تازه تاسیس بایرن مونیخ پیوست . او پس از مدت کوتاهی مجبور شد مونیخ را به مقصد لوزان ترک کند . او در سال 1905 به مونیخ بازگشت و در سال 1913 برای اولین بار به عنوان رئیس باشگاه بایرن مونیخ انتخاب شد اما شروع جنگ جهانی اول باعث شد دوره ی اول ریاست وی فقط به مدت یکسال و تا سال 1914 طول بکشد . او بعد از اتمام جنگ به مونیخ بازگشت و در سال 1919 برای بار دوم به عنوان رئیس باشگاه بایرن انتخاب شد و دوره دوم او تا سال 1933 طول کشید و به جز سال 1922 . با انرژی و ایده های وی بایرن به عنوان یک باشگاه شناخته شده در آلمان رشد می کرد. وی بر خلاف نظر عموم مردم رشد و پرورش جوانان را به ساختن استادیوم ترجیح می داد . وی جز معدود افرادی بود که به فکر حرفه ای شدن فوتبال آلمان بود و در تلاش برای از بین بردن آماتوریسم بود . به لطف اهتمام و تلاش و سیستم جوانگرایی وی بایرن در سال های 1926 و 1928 قهرمان جنوب آلمان و در سال های 1929 و 1932 نایب قهرمان جنوب آلمان شد و در سال 1928 تا نیمه نهایی قهرمانی آلمان هم رسید اما در برابر هامبورگ قدرتمند شکست خورد.
تا بالاخره سال 1932 بعد از شکست در فینال قهرمانی جنوب آلمان در برابر آینتراخت فرانکفورت به قهرمانی آلمان راه پیدا کرد و به فینال رسید و دوباره در برابر فرانکفورت قرار گرفت . بایرن در فینال با کاپیتانی کانراد هایدکمپ و گل های کرام و رور با پیروزی 2-0 قهرمان آلمان شد.
اما یک سال بعد از قهرمانی بایرن یعنی در سال 1933 با حضور حزب نازیسم بایرن از رویکرد آماتوریسم نازی ها ضربه سختی خورد در حالیکه با وجود لنداوئر با سرعت زیادی رو به حرفه ای شدن بود . نازی ها معتقد بودن حرفه ای شدن فوتبال یک ایده یهودی است به طوریکه عده ای حتی بازیکنان تیم ملی آلمان که در سال 1954 قهرمان جهان شدند را بازیکنانی آماتور می دانند.
لنداوئر رئیس و ریچارد کوهن مربی باشگاه هر دو یهودی بودند و علاوه بر این موضوع بایرن به علت پس زمینه یهودی که داشت به باشگاه یهودی شناخته می شد.به دلیل دلایل سیاسی لنداوئر در روز 22 مارس 1933 مجبور به استعفا شد . او در روز 10 نوامبر 1938 دستگیر شد و به اردوگاه داخائو فرستاده شد . به دلیل خدمت برای آلمان در جنگ جهانی اول او بعد از 33 روز آزاد شد . او در روز 15 مارس 1939 به سوئیس رفت.
در سال 1940 بایرن برای رویارویی با تیم ملی سوئیس در یک بازی دوستانه راهی ژنو شد.وقتی بازیکنان لنداوئر را در بین هواداران دیدند به استقبال وی رفتند.او در سال 1947 به مونیخ بازگشت و برای بار سوم به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد و این بار به مدت چهار سال و تا سال 1951 به عنوان رئیس بایرن باقی ماند . او 18 سال به عنوان رئیس باشگاه بایرن فعالیت کرد که طولانی مدت ترین دوره در تاریخ باشگاه بایرن هست.وی به عنوان پدر بایرن شناخته می شود.متاسفانه وی دوران شکوه بایرن باشگاهی که خودش پایه گذاری کرده بود را ندید.
او در روز 21 دسامبر 1961 در سن 77 سالگی در مونیخ در گذشت.
او شاید به مانند سانتیاگو برنابئو و سیلویو برلوسکونی افتخارات نداشته باشد و شناخته شده نباشد اما ایده های ناب وی باعث شد که بایرن با وجود خفقان زنده بماند و به اینجا برسد . او خطرات و ریسک های زیادی را پذیرفت ولی هیچگاه عشقش را ترک نکرد . او درحالیکه می توانست به مونیخ برنگردد و بلیط های آمریکا را در دست داشت به مونیخ برگشت و استادیوم گرونوالدر که در جنگ بمباران شده بود را بازسازی کرد.یاد وی توسط گروه هولیگان های بایرن (شیکرا) در آلیانز آرنا با موزائیک هایی که تشکیل می دهند زنده نگه داشته می شود. در سال 2014 فیلمی به نام A Life for Football برای خدمات لنداوئر ساخته شد.
وی یکی از سه رئیس افتخاری باشگاه بایرن مونیخ در کنار بکن باوئر و نویدکر هست.
آرام بخواب پدر , اندیشه هایت همیشه در جریان است و ما هیچ گاه تو را فراموش نخواهیم کرد.
