اختصاصی طرفداری- کارلس رکساچ قبل از بازی می گفت:" اگر بازی را ببریم تبدیل به اسطوره خواهیم شد و اگر شکست بخوریم به مانند بازنده هایی ازلی و ابدی خواهیم شد." همین چند کلمه برای اینکه درک کنیم چقدر این مسابقه حساس بوده است، کافی است. نتیجه، حذف و صعود، شکست و پیروزی را فراموش کنید. این دو تیم باهم دشمن بودند. هواداران بارسلونا هر زمان به نیوکمپ می روند به یاد ژنرال فرانکو می افتدند، یاد سال هایی که فقط در ورزشگاه فوتبال فریاد می زدند، در نیوکمپ. از طرف دیگر رئال مادرید از پایتخت است. مهم نبودکه از کجایی، به کجا می روی و طرز تفکرت چیست. هواداران دو تیم تنها یک چیز می پرسند، از مایی یا از حریف؟ یا خودی هستی یا دشمن، یا سفید یا آبی و اناری.آن بازی، آن زمین سبز محلی بود برای نبرد، برای انتقام سیاسی، برای له کردن حریف زیر کیلو ها تمسخر.آنجا یا مرگ بود یا زندگی.
رئال مادرید در مرحله گروهی لیگ قهرمانان با 13 امتیاز اول شده بود. در مرحله دومی گروهی نیز با 5 برد 1 یک تساوی مقتدرانه صعود کرد. آن ها در مرحله یک چهارم هم بایرن را در مجموع 3 بر 2 از پیش رو برداشتند و پذیرای ال کلاسیکو شدند. از طرف دیگر بارسا در مرحله گروهی اول صدر نشین شده بود. در دور دوم گروهی نیز در گروهی سخت با 9 امتیاز بالاتر از لیورپول صدر نشین شدند. در مرحله یک چهارم نیز پانیتیناکوس یونان را شکست دادند و به ال کلاسیکو چشمک زدند.
بازی رفت نیمه نهایی در نیوکمپ بود. هواداران بارسلونا نیز رسم مهمان نوازی را کاملا به جا آوردند! از همان ابتدا شروع به ترساندن حریف کردند.. از شعار های سنگین گرفته تا مواد آتش زا و بنری با این متن کاتالان جزو اسپانیا نیست. نشریات کاتالانی هم قبل از بازی جنگ را آغاز کرده بوده بودند. چند دقیقه اول پخش زنده با حالت مه گرفته پخش شد. هواداران بارسلونا، می خواستند پایتخت نشینان با سرافکندگی مرکز جهنم کاتالان را ترک کنند. اما مردی در میانه زمین بود که نه برایش مهم بود کاتالان جزو اسپانیا است یا نیست و نه برایش اهمیت داشت حریف کوهی از بازیکنان است یا مردمانی مسلح. او فوتبال را داشت. برای او فوتبال مهم بود. او برای هنرنمایی بی تابی می کرد. زین الدین زیدان برای تسخیر آسمان شهر بارسلونا تاب نداشت.
کارلس رکساچ روی نیمکت بارسلونا نشسته بود و وینسته دل بوسکه روی نیمکت سفید های مادرید و تصاویر تلویزیونی ثابت می کرد او همیشه هم به مانند سال اخیر خونسرد نبوده است. ریوالدو در این بازی به خاطر مصدومیت حضور نداشت و البته یکی از مهم ترین غایبان تاریخ ال کلاسیکو لوئیز فیگو بود. او سال 2000 در انتقالی جنجال آفرین از بارسا به رئال رفته بود. کاتالان ها منتظر قدم گذشتن مجدد او به چمن نیوکمپ بودند. اما مصدومیت دسته یک بازی او را از مواجه با هواداران بارسا دور کرد، در مطالب بعدی می خوانیم، هواداران بارسا در بعدا در نیوکمپ با کله بریده خوک از بازیکنان سابقشان استقبال کردند. نکته مهم دیگر این بود که رئال مادرید از سال 1983 موفق نشده بود بارسلونا در نیوکمپ شکست دهد جز 1 بار و آن هم مربوط به سوپر کاپ اسپانیا بود. پیش از بازی تردید هایی در مورد آمادگی زیدان وجود دارد اما سرشت کارش را بلد بود.
برای دیدن گل فوتبال دوستان 55 دقیقه صبر کردند. در این دقیقه روی اشتباه خط دفاعی بارسا در آفساید گیری رائول پاس در عمقی به زیدان داد که تقریبا او را از 35 متری با دروازه بان تک به تک کرد. 1 دروازه بان به نام بونانو مقابل زیدان بود و میلیون ها قلب برای تسخیر شدن. زیزو با خونسردی وصف نشدنی ضربه ارامی به زیر توپ زد. ضربه او حتی آنقدر بلند بود که بونانو نظاره گر باشد و عکس العملی نتواند انجام دهد اما آنقدر اطمینان در چرخش توپ موج می زد که حتی بونانو در دفع توپ ملول ماند و توپ به گوشه دروازه رسید.
بارسا نیز حملاتی را ترتیب داد و موقعیت های خوبی هم داشت اما سانچز درون دروازه رئال مادرید بود و البته کاسیاس روی نیمکت. ثانیه های آخر بازی نیز تیر زهرآگین مادریدی ها بر قلب کاتالان فرود آمد. استیو مک منمن دقیقه 92 گوشه محوطه جریمه صاحب توپ شد، بونانو برای بستن زاویه جلو رفت و مرد اسکاتلندی با یک چیپ دیگر آسمان نیوکمپ را سفید کرد. در بازی برگشت تساوی 1 بر 1 رئال مادرید را به فینال گلاسکو فرستاد. شهری که زیدان یکی از نادرترین ضربات فوتبالی را زد. والی که رئال مادرید را قله نشین اروپا کرد.در شبی که فوتبال شاهد مدرن ترین چیپ های کلاسیک بود، کاتالان ها فقط سکوت کردند.
توصیفات زیادی در مورد زیزو از زبان بزرگان دنیای مستطیل سبز شده است اما اگر دقیق ترین آن را می خواهید، به سراغ توپ فوتبال بروید.
برای خواندن 9 خاطره دیگر و مشاهده خلاصه بازی ها اینجا را دنبال کنید
خلاصه بازی را در اینجا تماشا کنید
