طرفداری | تراکتور و استقلال در دیدار هفته بیست و پنجم لیگ برتر در تبریز به مصاف هم رفتند. در دیداری که با حضور پرشور هواداران تراکتوری همراه بود، تیم تراکتور با نتیجه 2 بر 1 برابر استقلال پیروز شد. تراکتور در این دیدار موقعیت‌های به‌مراتب بهتری داشت و در فرصت‌سازی نیز با برنامه ظاهر شد. در طرف مقابل استقلال تهران اتفاق خاصی را رقم نزد تا یک شکست دیگر به کارنامه‌ی سیاه این فصل خود اضافه کند.
گل زودهنگام استقلال خلاف جریان بازی
تراکتوری‌ها بازی را بهتر از استقلال آغاز کردند اما این استقلال بود که روی یک ضربه کرنر به گل رسید. تیم تبریزی روی کارهای روی زمین برنامه مناسبی داشت، بازیکنان این تیم به خوبی یکدیگر را پیدا می‌کردند و با پاس های کوتاه بازی را می‌گردانند. در این بین ریکاردو آلوز نیز با پاس‌های بلند و دقیق باعث حملات خطرناکی می‌شد. جالب آنکه استقلال هیچ پرسی روی آلوز که طراح اصلی تراکتور است، انجام نمی‌داد.
این در حالی بود که تراکتور بارها از زمین استقلال پرس خود را آغاز می‌کرد. آن‌ها اندک بازیسازی از سوی استقلالی‌ها را با این نوع پرس، خنثی می‌کردند. پیش از گل استقلال، تیم تراکتور روی پاس بلند آلوز صاحب فرصت شد، جایی که ضربه دوماگوی دروژدک در مصافی تک به تک را سیدحسین حسینی مهار کرد و در ادامه مهدی هاشم نژاد با شوتی کم دقت با پای چپ توپ را به بیرون زد. عدم پرس میانه زمین استقلال و قاطی‌کردن مرادمند و سهرابیان باعث این فرصت شد.
کمی بعد روی حضور خوب آرمین سهرابیان در زمین حریف و روی بلوکه توپ بلند آلوز، تیم استقلال صاحب کرنر شد. این کرنر را رامین رضاییان مواج به روی دروازه فرستاد، حضور اندونگ، عدم دفع توپ توسط دروژدک و در نهایت توپ با برخورد به شجاع خلیل زاده به گل تبدیل شد.
تک‌روی به سبک بازیکنان استقلال؛ از مهران احمدی تا علیرضا کوشکی
در ترکیب استقلال، مهران احمدی و علیرضا کوشکی حضور مستمری در حملات تیم داشتند اما اشتباهات آن‌ها همواره تکرار می‌شود. ضدحمله خوب استقلال پیش از گل و در دقیقه 10 بازی با حضور احمدی و آزادی می‌توانست خطرناک باشد. اما خودخواهی و تک‌روی مهران احمدی مقابل مدافعان باتجربه تراکتور به راحتی فرصت را از آبی‌ها دریغ کرد.
این اتفاق بارها در طول بازی رخ داد. مهران احمدی و علیرضا کوشکی در حالی که یار کناری‌شان در فضای خوبی حضور داشت، از پاس دادن امتناع می‌کردند و با دریبل‌های بی‌سرانجام توپ را از دست می‌دادند.
نکته دیگر آنکه این بازیکنان در پرس استقلال شرکت نمی‌کردند. روزگاری استقلال نسخه ساپینتو با محمد محبی و مهدی قایدی هم روی بازیکنان حریف پرس می‌گذاشت، اما عناصر خط حمله استقلال حتی از میانه زمین هم پرسی صورت نمی‌دادند تا خط دفاعی و میانی تراکتور با فراغ بال بازیسازی کند.
به قول یورگن کلوپ شما تا وقتی مسی نشدید باید در دفاع شرکت کنید! اما گویا این ماجرا برای بازیکنان استقلال صدق نمی کند!
برنامه مناسب تراکتور و رسیدن به گل تساوی و سپس گل برتری
تراکتور پس از دریافت گل به پرس از زمین استقلال ادامه داد و در مالکیت توپ نیز بهتر از حریف بود. استقلال اما بدون هیچ برنامه‌ای برای حفظ توپ و اجرای ضدحملات، صرفا زیر توپ می‌زد. گل تراکتور از میانه زمین پی‌ریزی شد، توپی که علیرضا کوشکی لو داد و سپس دیدیه اندونگ در کنترل آن ناتوان بود.
عارف آقاسی با دو توپ‌ربایی پیاپی فرصت گل را ساخت. جایی که دوماگوی دروژدک با کنترل خوب توپ را به هاشم نژاد سپرد. سانتر زمینی مهدی هاشم نژاد میان شش مدافع استقلال به امیرحسین حسین زاده رسید و مهاجم گلزن تیم تراکتور به خوبی دروازه استقلال را باز کرد. صالح حردانی هم آخرین بازیکنی بود که می‌توانست با یارگیری مناسب حسین زاده، از گل خوردن استقلال جلوگیری کند که چنین نشد.
در چنین ضدحملات سریعی حضور هافبک‌های دفاعی الزامی است اما زبیر نیک نفس بی‌توجه به این ضدحمله، صرفا راه می‌رفت و تماشا می‌کرد!
در ادامه بازهم تراکتور با حرکتی مشابه به گل رسید، جایی که صالح حردانی در میانه زمین خودی متوقف شد تا فضای پشت او باعث گل شود. حرکت خوب محمد نادری و سپس اشتباه دیدیه اندونگ و رامین رضاییان، زمینه‌ساز گل دوم شد. جاماندن بازیکنان استقلال سبب شد حسین مرادمند و آرمین سهرابیان به ناچار یار خود را تغییر دهند و این گونه امیرحسین حسین زاده به راحتی آزاد شد و با جایگیری و ضربه مناسب گل دوم تراکتور را به ثمر رساند.
نیاز مبرم استقلال؛ هافبک دفاعی با خصوصیات آندرانیک تیموریان
در ابتدای موقعیت گل دوم تیم تراکتور، زبیر نیک نفس در میانه میدان به تماشای فرصت ایستاده بود و سپس آرام آرام به محوطه جریمه اضافه شد. او اگرچه مقصر اصلی گل نبود اما با حضور سریع می‌توانست اشتباهات دیگران را پوشش دهد و دقیقاً به امیرحسین حسین زاده برسد اما بی تفاوتی او در ضدحمله حریف بازهم جای سوال دارد.
در ترکیب استقلال، دیدیه اندونگ نیز یک هافبک دفاعی تخریبی نیست و علی رغم حضور در متن هر دو گل، او نتوانست از فرصت‌ها جلوگیری کند. در چنین شرایطی استقلال نیاز مبرمی به یک هافبک دفاعی با دوندگی بالا و توان توپ‌ربایی مناسب وجود دارد که جلوی محوطه جریمه استقلال را جمع کند. بازیکنی شبیه آندرانیک تیموریان!
تیم تراکتور صدرنشین سزاوار لیگ برتر؛ با برنامه در حمله، مستحکم در دفاع
تراکتور در ادامه بازی رفته رفته عقب تر نشست. آن‌ها اما هرگز از ضدحمله غافل نشدند. بازیکنان تراکتور با حرکات ترکیبی خوب به راحتی خط میانی و دفاعی استقلال را پشت سر می‌گذاشتند، همچنین با توجه به آزادی عمل ریکاردو آلوز، او با ارسال پاس‌های بلند و دقیق بارها فرصت‌هایی خطرناک دیگری را برای تراکتور پی‌ریزی کرد.
استقلال در نیمه دوم فقط سعی می‌کرد با ارسال بلند صاحب فرصت شود اما اکثر توپ‌ها به حریف می‌رسید، وظیفه ارسال بلند نیز عمدتاً به‌دوش حسین حسینی بود. او در این امر پراشتباه نیز ظاهر شد. استقلال در معدود حرکاتی با چند پاس و حرکاتی ترکیبی سعی بر فرصت‌سازی داشت که در نهایت یا با سانتری بی دقت و یا با عدم همکاری از دست می‌رفت. در شبی که سانترهای رامین رضاییان به یارهای خودی نمی‌رسید و دریبل های بی‌هدف وینگرهای استقلال پایانی نداشت. پرس مناسب خط حمله تا دفاع تراکتور، جایگیری و یارگیری مناسب این بازیکنان سبب شد استقلال عمده حملاتش حتی به شوت نهایی نیز ختم نشود.
یک تیر و چند فرصت دیگر برای تراکتور
در نیمه دوم تیم استقلال در مالکیت توپ بهتر عمل می‌کرد اما این تراکتور بود که با برنامه مناسب ضدحملات خطرناکی را تدارک دید. ضدحمله خطرناک تراکتور در دقیقه 84 با لو ادن توپ توسط دیدیه اندونگ آغاز شد، پرس خوب مهدی هاشم نژاد، توپ‌ربایی دانیال اسماعیلی فر و پاس او به حسین زاده در ادامه رخ داد. امیرحسین حسین زاده پاسی عرضی را داد و دانیال اسماعیلی فر توپ را رها کرد تا به ترابی رسید. مهدی ترابی با شوتی جانانه می‌رفت دروازه استقلال را باز کند که تیر عمودی مانع ورود توپ به گل شد.
همچنین ریکاردو آلوز دوبار فرصت گلزنی داشت که شوت های او با واکنش مناسب حسینی همراه شد. اگر بخواهیم واقع بین باشیم، تراکتور باید در این مسابقه حداقل دو گل دیگر به استقلال می‌زد.
تفاوت عمده استقلال و تراکتور؛ مدیریت
در پایان باید گفت دور نبوده روزهایی در لیگ برتر که حسین مرادمند و آرمین سهرابیان عملکرد بهتری از عارف آقاسی داشته‌اند. یا بوده فصولی از لیگ که صالح حردانی و رامین رضاییان هم‌تراز دانیال اسماعیلی فر جزو بهترین مدافعان راست لیگ برتر بوده‌اند. این اتفاق در دیگر پست‌ها نیز افتاده است. ابوالفضل جلالی چند فصل بهترین دفاع چپ لیگ برتر بوده است، روزهایی که علیرضا کوشکی به عنوان پدیده در تیم پیکان می درخشید هنوز مهدی هاشم نژاد در لیگ برتر مطرح نشده بود و غیره
تفاوت دو تیم اما در این فصل نه کیفیت نفرات بلکه مدیریت دو باشگاه است. تدارکات پیش فصل، جذب سرمربی با دانش، جمع کردن کادرفنی با کیفیت از بدنساز گرفته تا دستیاران و همخوانی فنی بازیکنان با یکدیگر که کارهایی تخصصی است. اما حال بازیکنان استقلال خودباوری ندارند، سرمربی کیفیت فنی مطلوب را ندارد و بازیکنان نیز مشخصاً حرف‌شنوی مناسبی از کادرفنی تیم ندارند. صدالبته باید در ذهن داشت که اگر عملکرد فوق‌العاده سیدحسین حسینی نبود استقلال می‌توانست گل‌های بیشتری دریافت کند که تفاوت دو تیم بیشتر نمایان شود.
خلاصه بازی تراکتور ۲-1 استقلال (لیگ برتر ایران - 04-1403)
