چهار سه-سه40 دقیقه ابتدایی بازی با سیتی بدجور به دلم چسبید. اگرچه در انتها شکست خوردیم اما آن نمایش بارسا به عقیده من بهترین عملکردی بود که تیم طی سه سال اخیر حتی بالاتر از مسابقه و برد 4-0 برابر رئال مادرید در برنابئو از خود بروز داد.
دقیقا! بارسا اجازه نفس کشیدن رو به من‌سیتی نداد، خیلیه جلوی تیم پپ جوری بازی کنی که تیمش نتونه نفس بکشه تو زمین. یادم نمیاد تاحالا تیمی پپ رو انقدر اذیت کرده باشه. هرتیمی که تاحالا پپ رو برده با ضدحمله اینکار رو کرده. از اینتر و چلسی بگیر تا رئالی که 4-0 بایرن رو برد همه با ضدحمله پپ رو شکست دادن. ولی تیم انریکه یک نیمه کامل خیمه زده بود رو دروازه سیتی و پپ بدجور کلافه شده بود. این یعنی غلبه تفکرات انریکه بر پپ.
اون شب که باختیم خیلی ناراحت بودم و از دست انریکه عجیب عصبانی و ناامید. ولی الان که آرومم وقتی فکر میکنم به انریکه می‌فهمم توانایی‌هاش بی‌نظیره.تو این سه سال اتلتیکویی که کابوس بارسا شده بود رو به جز پارسال، تو لیگ و جام حذفی نابود کردیم. رئال رو نابود کردیم، دوسال پیش بایرن پپ رو با خاک یکسان کردیم. درسته با نبوغ مسی بردیم، یا شاید بگید msn داریم، ولی هرچقدرم خط حمله قوی داشته باشیم ولی اگه بازی رو دیده باشید می‌فهمید خط هافبک و دفاعهامون عالی بودن، بارسا اون بازی فرازمینی بازی کرد. بی‌شمار موقعیت گل داشتیم. یوونتوس رو تو فینال راحت بردیم. یووه‌ای که تیمهای دیگه جلوش عذاب می‌کشن تا یه مساوی بگیرن. همین بایرن تو وقت اضافه بردتش. خیلی از تیمهای دیگه که بقیه تیمها جون می‌کنن ببرنشون رو ما راحت بردیم. انقدر راحت می‌بریم که وقتی یه بازی به مشکل می‌خوریم و سخت می‌بریم کلافه میشیم. ما با پپ هم می‌باختیم ولی انقدر ناراحت نمی‌شدیم. این نشون میده با انریکه چقدر قدرتمندیم.
از اینها گذشته نگه داشتن یک تیم در اوج آمادگی و انگیزه واسه قهرمانی اون هم ظرف سه سال کار هرکسی نیست. با این همه تیم مدعی از کشورهای مختلف ولی هرسال شانس بارسا واسه قهرمان اروپا و لیگ شدن بیشتر از هرتیمیه.الکی نیست انگیزه یک تیم رو هرسال در سطح بالا نگه داری، اون هم وقتی که تیمت قهرمان میشه. انریکه واقعا داره معجزه می‌کنه. شاید خیلیا مخالف حرفم باشن ولی فکر کنم بعد از رفتنش می‌فهمیم چه کار عظیمی می‌کرده.
