اختصاصی طرفداری
پرو - آرژانتین: دلشورهای آرژانتینی
آرژانتین دو بار از پرو جلو افتاد ولی میزبان شاداب تر از آن بود تا اجازه دهد راه راه پوش ها با سه امتیازی که سخت بدان نیاز داشتند به خانه بازگردند. تساوی 2-2 در غیاب لیونل مسی رقم خورد، ولی آرژانتین احتمالا پرستاره ترین و گران ترین تیم همه مسابقات را روانه میدان کرده بود: سرخیو رومرو، خاویر ماسکرانو، نیکلاس اوتامندی، مارکوس روخو، پابلو زابالتا، سرخیو آگرو، گونزالو هیگواین، آنخل دی ماریا و پائولو دیبالا. تساوی 2-2 برای آرژانتین یادآور تکرار همین نتیجه برابر ونزوئلا بود که یعنی آنها از دو تیمی که باید شش امتیاز دریافت کنند فقط دو امتیاز جمع کرده اند و پس از 9 دیدار – در نیمه راه رقابت های مقدماتی در آمریکای جنوبی - در رده پنجم قرار گرفته اند، پایین تر از اروگوئه، برزیل، اکوادور و کلمبیا. طرفداران آرژانتین حق دارند نگران باشند. چهار تیم مستقیما راهی مسکو می شوند و تیم پنجم راهی نبرد پلی آف خواهد شد.
برزیل - بولیوی: ماجراهای نیمار
همه چیز با او اوج گرفت و با او هم پایان یافت. بازی 0-4 به سود برزیل در جریان بود که نیمار با سر خونین شده اش از زمین خارج شد و جایش را به ویلیان داد. او تا زمانی که در میدان بود یک گل زد و دو پاس گل ارسال کرد. برزیل پس از آن یک گل دیگر زد، ولی همه از مرد اول حوادث حرف می زدند که بی تاب بود و بی قرار. نیمار در دقیقه 36 برای زدن ضربه آرنج به مدافع مقابلش، یاسمانی دوک کارت زرد گرفته بود و نامزد اخراج هم به شمار می رفت. آن دو نه تنها در سراسر دیدار بلکه پس از پایان بازی هم با هم درگیر بودند. دوک در شبکه های اجتماعی نیمار را بازیکن متکبری خواند که نه تحمل نبردهای تن به تن را دارد و نه احترام به حریفان را می شناسد. نیمار پاسخ دوک را با تصویری داد که کنار پدرش نشسته بود و لبخند می زد، ولی دریافت آن کارت معنی دار بود. خیلی زیاد. آن کارت یعنی غیبت نیمار در دیدار بعدی برزیل. حریف برزیل در آن دیدار ونزوئلا خواهد بود.
آلمان - جمهوری چک: اقتدار قهرمان
نق زدن به یواخیم لو - قاعدتا - پس از این دو دیدار باید قطع شده باشد. ژرمن ها بزرگ ترین حریف شان را با اقتدار شکست دادند، یعنی جمهوری چک را. آنها 0-3 پیروز شدند، یعنی با همان نتیجه ای که در دیدار اول در اسلو، نروژ را شکست داده بودند. توماس مولر دو گل از سه گل را به جمهوری چک زد، باز هم مثل دیدار با نروژ. این چهار گل برای او که در این فصل بوندسلیگا هنوز دروازه ای را باز نکرده پاسخ دندان شکنی به خرده گیرانش به شمار می رفت. این نتیجه برای جمهوری چک که طی آخرین سفر به آلمان در 2007 با نتیجه 3-0 پیروز شده بودند نومید کننده بود. دورانی که آنها به عنوان تیم اول بالاتر از آلمان راهی یورو 2008 شدند. آنها که در دیدار اول برابر ایرلند شمالی هم به تساوی بدون گل دست یافته بودند پس از فقط پانزده دقیقه مقاومت، تسلیم شدند و تا بیست دقیقه به پایان نتواستند دروازه مانوئل نویر را تهدید کنند.
تساوی ایتالیا و اسپانیا: سمفونی نیمه تمام
هشت دقیقه مانده بود تا اولین پیروزی ماتادورها پس از 17 سال در خاک ایتالیا کسب شود، ولی سرخیو راموس طی کورسی با ادر پایش را جلو آورد و ادر زمین خورد. زمین خورد و داور در سوتش دمید، ولی نه به نشانه اعلام خطا. با این وصف لحظاتی بعد او پس از مشورت با همکارش نقطه پنالتی را نشان داد تا راموس طی 139 بازی برای کشورش یک ضربه پنالتی جدل آور به حریفانش داده باشد. وقتی دنیله ده روسی ضربه را می نواخت، آلوارو موراتا از پشت سرش محل ورود توپ را نشان داد ولی داوید ده خیا حواسش به توپ بود و نه موراتا. ایتالیا برای اولین و آخرین بار توپ را در قاب دروازه اسپانیا قرار داد و سوت پایان یعنی تساوی 1-1 غول ها. تساوی در تورین برای اسپانیا نتیجه بدی نبود ولی آنها می توانستند پیروز شوند و سمفونی شان را نیمه کاره رها نسازند، خصوصا آن که بوفون دروازه اش را به آنها هدیه داده بود. خصوصا آن که کوکه بهترین بازی اش را با پیراهن ملی انجام داده بود (او طی دو دیدار مقدماتی 185 پاس داده که یک رکورد است و یادآور روزهای اوج ژاوی بوده است). خصوصا آن که اینیستا و داوید سیلوا فوق العاده بازی کرده بودند. این نبرد رویارویی دو مربی تا حدی گمنام هم به شمار می رفت. در یک سو ونتورای ایتالیایی قرار داشت که در نیمه نخست سرگیجه گرفته بود و در سوی دیگر جولن لوپتگی مربی اسپانیا که می گفت "... خوب آنها ایتالیایی هستند و ایتالیایی ها همیشه یک جان دیگر دارند."
انگلیس - مالت: باز هم رونی
انگلیس بدون آلردایس در اولین بازی اش به رهبری گرت ساوت گیت در ویمبلی مالت – تیم 176 رنکینگ فیفا - را 2-0 شکست داد. ولی نقطه عطف دیدار هو شدن کاپیتان تیم ملی انگلیس قبل و بعد از بازی توسط هموطنانش بود. وین رونی در بازی 117 با پیراهن ملی نقش هافبک قرار گرفته جلوی مدافعان را داشت. ولی بازیکنی که روند بازی را نوشت و دیکته کرد او نبود، جوردن هندرسون بود. هندرسون بود که با پاس بلندش زمینه ساز گشوده شدن دروازه مالت با ضربه سر استوریج شد. کمی بعد لی دیکسون و یان رایت در تحلیل بازی به این نتیجه رسیدند ساوت گیت باید کایرون دایر را جایگزین رونی کند که نود دقیقه بازی کرد. طعنه آمیز است که هرچند رونی بازیکن بزرگی است ولی حالا بازتابنده بازی قابل پیش بینی و ملال آور تیم ملی انگلیس شده است. او در آستانه 31 سالگی تلخ ترین فصل زندگی اش را سپری می کند. چه در منچستر یونایتد و چه در تیم ملی و حتی پیروزی هم خرده گیران را آرام نمی کند.
