طرفداری / نگار انسان - "این اولین المپیک بود”، “نباید توقعات رو بالا ببریم”، “تا همینجا هم که اومدن فوق العاده بودن”، این ها عبارتی ست که این روزها ورد زبان کارشناسان والیبال است؛ عباراتی که ممکن است تا حدودی درست باشد اما همه ماجرا نیست.
قضیه از این قرار است که تیم ملی والیبال مردان ایران از سال ۲۰۱۰ با وجود زیر ساخت‌ها و پیشرفت قابل توجهی که داشت به والیبال مدرن روی آورد و همین امر سبب شد که فدراسیون والیبال ایران در صدد جذب مربی مطرح برآید و از بین چهار گزینه خولیو ولاسکو، زوران گاییچ، آندره‌آ آناستازی و سیلوانو پراندی، خولیو ولاسکو مربی مطرح آرژانتینی انتخاب شود. پس از آن ولاسکو به ایران آمد و اجرای برنامه‌ای 6 ساله در دستور کار فدراسیون قرار گرفت. با حضور ولاسکو در ایران تغییراتی اساسی در ساختار والیبال به وجود آمد. او در مرحله اول نسلی از بازیکنان جوان و با استعداد را وارد چرخه والیبال ملی ایران کرد.
ولاسکو و بازیکنان تیم ملی والیبال ایران تجارب درخشانی در کنار هم کسب کردند. پس از درخشش ایران در جام بزرگ قهرمانان جهان ۲۰۱۳ رسانه‌های معتبر روسیه، برزیل، لهستان و ایتالیا، لقب قدرت نو ظهور والیبال جهان را به ایران دادند و مردم ایران هم بیش از پیش به والیبال روی آورند و والیبال ایران ورزش اول رسانه‌ها شد. بعد از این درخشش بود که به یکباره شایعه جدایی خولیو ولاسکو بر سر زبان‌ها افتاد؛ شایعه ای که به دلیل نتایج ضعیف تیم ملی آرژانتین در تورنمنت‌های مختلف رنگ واقعیت گرفت و خولیو ولاسکو پس از درخشش فراوان همراه با تیم ایران به درخواست رییس جمهور آرژانتین، ایران را ترک کرد.
بعد از جدایی ولاسکو درخشش تیم ملی والیبال ایران با سرمربیگری کواچ ادامه پیدا کرد؛ درخششی که عده بسیاری از صاحب نظران والیبال آن را اثرات مثبت حضور ولاسکو در والیبال ایران می دانستند؛ شکست تیم های بزرگ و مطرح دنیا و کسب مقام چهارمی لیگ جهانی 2014 و کسب مقام ششمی در مسابقات قهرمانی جهان 2014 ؛ مسابقاتی که ایران به بهترین مقام خود در قهرمانی جهان رسید و باعث شگفتی رسانه‌های خارجی شد. این نتیجه یکی از بهترین نتایج تاریخ ورزش ایران بود به طوری که روزنامه لاگاتزتا دلو اسپورت، ایران را تیم افسانه‌ای جام هجدهم نامید. در لیگ جهانی 2015 هم با وجود عدم صعود به مرحله بعد مسابقات، تیم ملی والیبال ایران با پیروزی در ۵۰ درصد مسابقات دور مقدماتی خود در لیگ جهانی والیبال عملکرد قابل قبولی از خود به نمایش گذاشت که منجر به تداوم حضور والیبال ایران در سطح یک لیگ جهانی شد.
تیم ملی ایران در لیگ جهانی ۲۰۱۵ هم عملکردی به نسبت قابل قبول مانند سال ۲۰۱۴ داشت؛ اما در مسابقات جام جهانی 2015 تیم ایران که گوشه چشمی هم به کسب سهمیه المپیک ریو و پایان دادن به رویای 52 ساله را داشت با عملکردی ضعیف در میدان جام جهانی با مقام هشتمی به پایان رساند. پس از آن تغییر سرمربی تیم ملی ایران در دستور کار فدراسیون والیبال قرار گرفت و با برکناری توافقی کواچ از سمت مربیگری ایران، رائول لوزانو سرمربی تیم ملی والیبال ایران شد. تیم والیبال ایران موفق شد با سرمربیگری او در مسابقات انتخابی المپیک ۲۰۱۶ ریو در توکیو بعد از نیم قرن المپیکی شود. اتفاقی بی سابقه در والیبال ایران که موج شادی ایرانی ها و بازتاب این صعود تاریخی به شکل پررنگی در شبکه های اجتماعی و رسانه های خبری پدیدار شد.
اما این پایان ماجرای المپیکی شدن ایران نیست. قصه اصلی از اینجا شروع می شود که دیگر نمی توان گفت تیم ملی والیبال ایران تیمی نوپاست و نیاز به زمان دارد تا به قله های مرتفع در والیبال دست پیدا کند. درخشش تیم ایران از سال 2010 آغاز شد و تیم ملی والیبال ایران در حال حاضر به عنوان یکی از تیم های مطرح دنیا در میادین حاضر می شود اما هنوز هم مدام از گوشه و کنار می شنویم که نباید توقعات را از این تیم بالا برد! چرا نمی شود توقعات بالا باشد؟ چرا هرگز نمی توانیم متعالی فکر کنیم و به مقام و درجات بالا گوشه چشمی هم داشته باشیم. مگر تیم ملی راگبی فیجی چند بار در طی سال های اخیر مقامی در مسابقات راگبی کسب کرده بود که به یکباره توانست قهرمان المپیک شود و تیمی را شکست دهد که مدعی اصلی قهرمانی در این دوره از مسابقات المپیک بود.
نکته مهم و قابل توجه این است که تیم ملی والیبال ایران برعکس سایر مجموعه های ورزشی در این کشور از فدراسیون فوق العاده خوب و کارآمدی برخوردار است که با برنامه ریزی دقیق و حساب شده پله پله شرایط را برای حضور ایران در المپیک فراهم کرد ؛ اما نکته ای که در اینجا قابل توجه هست این است که چه چیزی سبب شد که ایران در مسابقات المپیک برعکس چند سال گذشته آنطور که باید بر اساس قابلیت های خود ظاهر نشود؟ شاید باید گفت که تیم ملی والیبال ایران نیازمند یک سری تحولات اساسی نه فقط در زمینه مربیگری بلکه در تمام زمینه هاست. شاید زمان آن رسیده که نسل طلایی والیبال ایران بازنشسته شوند و با حفظ جوانان فعلی و خوب تیم نیرویی جدید و جوان تر به بدنه تیم ملی والیبال تزریق شود.
در پایان می توان گفت که شروع رویایی و درخشش فوق العادهی تیم ملی والیبال ایران از زمان خولیو ولاسکو بود که توانست ایران را به نقطه ای طلایی در والیبال برساند، اما به نظر می رسد که دوباره وقت آن رسیده که اتفاقات جدیدی در والیبال ایران تجربه شود؛ بازیکنان سن و سال دار تیم ملی بازنشسته شوند و با اعتماد به نسل جوان و قدرتمند والیبال تجربه اندوزی در تورنمنت هایی که نتایج آن چندان هم مهم نیست سرلوحه کار قرار گیرد تا برای المپیک بعدی مهره هایی جوان داشته باشیم که می توانند با توجه به درخشش و برنامه ریزی دقیق و خوب مجموعه والیبال ایران سرمایه های مهمی برای آینده والیبال ایران باشند.
