طرفداری- حالا که پرچم کشورمان را به دست ورزشکاران سپردیم می توانیم یک نفس راحت بکشیم. می دانیم آنها بیشتر از هر کسی قدر پرچم و لباس تیم ملی را می دانند. خیالمان آسوده است که هر اتفاقی بیفتد با تمام وجود تلاش کردند و برای رسیدن ایران به سربلندی از هیچ زحمتی دریغ نکردند.بعد از شاهکارهای قبل از المپیک مثل لغو اردوی لیلا رجبی یا تصمیم به اعزام نشدن برخی مربیان و یا مهم تر از همه سناریوی طراحی لباس کاروان المپیک حالا وقت آن است که منتظر اتفاقات مهم و شیرین باشیم. دعا کنیم برای زهرا نعمتی، پرچمدار کشورمان، که با حضورش در المپیک تمام ناممکن ها را ممکن کرد و بعد از طلای پارالمپیک حالا نوبت گرفتن خوشرنگ ترین مدال المپیک است.
دعا کنیم برای تیم کشتی فرنگی و آزاد که افتخارآفرینی های لندن را تکرار کنند. دعا کنیم که سعید عبدولی این بار از سد داور بگذرد.دعا کنیم تیم وزنه برداری باز هم فریاد شادی امان را در آسمان طنین انداز کند.
دعا کنیم برای نوشاد عالمیان که با تجربه لندن این بار چشم ها را به تنیس روی میز ایران بگرداند. ندا شهسواری را فراموش نکنیم. نیما عالمیان با اولین تجربه المپیکی اش باید شگفتی ساز جدید ایران باشد.
دعا کنیم برای تکواندوکاران و کیمیا علیزاده 18 ساله، نابغه ای که امسال می تواند با رفتن روی سکو بهترین لحظات را برایمان رقم بزند.
دعا کنیم احسان حدادی و احسان روزبهانی در آخرین قدم ها کم نیاورند. اولی برای رسیدن به طلا و دومی برای کسب مدال.
دعا کنیم برای الهه احمدی که این بار در فینال تیرهایش به هدف بنشیند و اولین مدال کاروان المپیک ایران را در ریو به نام خودش ثبت کند.
دعا کنیم برای تیم ملی والیبال ایران، تنها نماینده کشورمان در ورزش های گروهی المپیک که با درخشش بازیکنانش، تلخی نبود باقی رشته ها مثل فوتبال و بسکتبال را کم کند.
دعا کنیم برای تک تک ورزشکاران المپیکی کشورمان که مزد تلاش هایشان را بگیرند و با بالا بردن پرچم ایران قلب همه کسانی که برایشان دعا کردند را شاد کنند.
