طرفداری- خوان کارلوس اوسوریو سرمربی کلمبیایی تیم ملی فوتبال مکزیک این روزها در آسمان ها سیر می کند. به نظر می رسد که تا اینجای کار، همه برنامه های این مربی درست پیش رفته و همه چیز بر وفق مراد است. از انتخاب لیست 23 نفره «ال تری» گرفته تا انتخاب ترکیب اصلی و چینش بازیکنان، انتخاب سیستم و تاکتیک های تیمی و البته نحوه بازی و نتایج مکزیک اگر نگوییم که تاکنون بی نقص بوده، کمترین نقایص ممکن را داشته است. مکزیک پس از پیروزی 3-1 مقابل اروگویه در اولین گام، باز هم یک فوتبال قدرتمندانه و هوشمندانه را ارائه داد و توانست در ورزشگاه «رز بول» با نتیجه 2-0 مقابل جامائیکا پیروز شود تا تکرار فینال جام طلایی 2015 ، باز هم با برتری مکزیکی ها خاتمه یابد.
جالب اینکه جامائیکا برای پنجمین بازی متوالی در کوپا آمریکا تحت هدایت وینفرد شفر شکست خورد. جامائیکا در کوپا آمریکا 2015 نیز حضور داشت که بدون گل زده و با 3 باخت از گردونه رقابت ها کنار رفت و حالا در کوپا آمریکا 2016 نیز تاکنون از 2 بازی، 2 باخت نصیب این تیم شده و هنوز حتی یک گل هم نزده است. اما همه این ها روی کاغذ بوده و اگر به جریان بازی صبح امروز تیم های مکزیک و جامائیا دقت کنیم، به خوبی دریافت خواهیم کرد که کیفیت جامائیکا به هیچ وجه پایین نیست و حداقل شاگردان وینفرد شفر در این بازی به تجربه بالای مکزیکی ها باختند.
جامائیکا هرگز یک تیم دست و پا بسته نبود و به ویژه در نیمه اول، بسیار جسورانه بازی کرد. آنها حداقل 3 یا 4 فرصت بسیار خوب را جلوی دروازه مکزیک در نیمه اول خراب کردند و بر خلاف جریان بازی، غافلگیر شده و با ضربه سر چیچاریتو روی ارسال عالی خسوس مانوئل کورونا، دروازه «REGGAE BOYZ-لقب تیم جامائیکا» فرو ریخت. چیچاریتو هم با زدن دو گل دیگر برای مکزیک، تبدیل به بهترین گلزن تاریخ «ال تری» خواهد شد. گرت مک کلیِری، کلیتون دونالدسون و یوبی مک آنوف سه فرصت عالی را برای جامائیکا از دست دادند که یا از روی بی دقتی آنها بود و یا هنرنمایی مدافعان و گیرمو اوچوآ دروازه بان مکزیک.
یکی از تصمیمات جالب اوسوریو سرمربی مکزیک، تغییر دروازه بان تیمش بود. این مربی باهوش کلمبیایی ترجیح داد که بر خلاف بازی اول مکزیک، از گیرمو اوچوآ با تجربه تر به جای آلفردو تالاورا استفاده نماید. جریان بازی و واکنش های فوق العاده اوچوآ ثابت کرد که تصمیم مربی مکزیک درست بوده هر چند که تالاورا در حال حاضر آماده ترین دروازه بان در لیگ مکزیک است. البته خوان کارلوس اوسوریو مربی مکزیک 3 تغییر دیگر هم در ترکیب اصلی تیم خود در مقایسه با پیروزی 3-1 مقابل اروگویه ایجاد کرد. شاید همین هم کمی عجیب باشد که یک مربی به ترکیب تیم پیروز دست زده و 4 بازیکن را از ترکیب اصلی بازی مقابل جامائیکا کنار بگذارد. همین امر به خوبی ثابت می کند که اولاً هنوز اوسوریو به ترکیب 11 نفره ایده آل خویش دست پیدا نکرده و ثانیاً این تیم مکزیک آن قدر بازیکن خوب در هر پست دارد، که مربی مکزیک با دردسرهای شیرینی همچون انتخاب بازیکن آماده تر در هر پست برای حضور در ترکیب اصلی رو به رو می باشد.
یاسر کورونا هم که تنها هفتمین بازی ملی اش را انجام می داد، در ترکیب اصلی مکزیک قرار گرفت تا جانشین دیگو ریس شود. همچنین میگل لایون یک خط جلوتر رفت تا از پست مدافع چپ به پست هافبک راست منتقل گردید تا خسوس آلبرتو دوئناس جای لایون را در سمت چپ خط دفاعی بگیرد. در واقع لایون گزینه جانشینی آندرس گواردادو در خط هافبک مکزیک بود. عمده تغییرات و چالش های مکزیک در خط دفاعی بود در حالی که مربی «ال تری» به جز یک تغییر اجباری در خط هافبک، هیچ تغییر دیگری را در این خط ایجاد نکرد. خاویر آکینو مهاجم با تجربه مکزیک که در بازی مقابل اروگویه کمی کُند نشان می داد و در اوایل نیمه دوم تعویض شد، مورد غضب مربی مکزیک واقع گردید و در بازی مقابل جامائیکا روی نیمکت نشست تا رائول خیمنز مهاجم بنفیکا در ترکیب اصلی و در پست وینگر چپ قرار بگیرد. هروینگ لوزانو 20 ساله که این روزها بسیاری از مطبوعات مکزیکی از او به نیکی یاد می کنند و حتی بر حضور این ستاره نو ظهور در ترکیب اصلی مکزیک اصرار می ورزند، باز هم روی نیمکت نشست ولی از دقیقه 63 به میدان رفت.
در مجموع باید گفت که مکزیک در نیمه دوم به مراتب بهتر و حرفه ای تر ظاهر شد و به طور کامل عنان بازی را در اختیار خود گرفت و در نهایت نیز گل دوم مکزیک با یک حرکت تیمی بسیار زیبا در دقیقه 81 توسط یک بازیکن تعویضی یعنی اوریبه پرالتا زده شد. از 5 گل مکزیک در این تورنمنت، 3 گل توسط با تأثیر مستقیم بازیکنان تعویضی به ثمر رسیده است. هکتور هررا پاس گل دوم مکزیک را داد تا در هر دو بازی اخیر، تأثیری مستقیم روی یکی از گل های تیم خود داشته باشد. در سرتاسر نیمه دوم به ویژه در 15 دقیقه نخست، مکزیک فرصت داشت که گل های بیشتری را بزند و شاید اگر کمی چاشنی دقت در ضربات رائول خیمنز وجود داشت، نتیجه بهتری رقم می خورد.
جالب اینکه در لیست تیم ملی مکزیک در کوپا آمریکا 2016، سه مدافع چپ به چشم می خورند که اوسوریو ترجیح داده تا میگل لایون را انتخاب اول خود قرار دهد و پل آگیلار با تجربه نیمکت نشین شود. لایون در اصل یک بازیکن راست پا است که در چند فصل اخیر در دفاع چپ بازی کرده و همین دو پا بودن باعث شده که در این بازی به پست هافبک راست رفته و جای گواردادو را پر کند. آگیلار میل به هجوم بیشتری داشته و در کارهای تدافعی ضعف دارد و شاید به همین دلیل، یک نیمکت نشین بزرگ در تیم پر ستاره مکزیک شده است.
اما به جز همه این موارد، هنوز یک نکته بسیار مهم پیرامون تیم مکزیک وجود دارد که برای همه کارشناسان فوتبال قاره آمریکا جالب توجه است. رافائل مارکز 37 ساله که در اغلب این سال ها یک مدافع میانی بوده، با نظر اوسوریو یک خط جلوتر رفته تا پشت سر هافبک ها و جلوی مدافعان بازی کند. اسمش را هر چه که بگذاریم، هافبک دفاعی یا سوئیپر و یا هر اسم دیگری (که در تخصص ما نیست)، نقشی متفاوت و غیر قابل پیش بینی برای رافا مارکز در نظر گرفته شده است. حداقل در بازی مقابل اروگویه با گلی که مارکز زد، نشان داد که تا چه اندازه در این پست جدید موفق بوده که البته دلیل موفقیت وی، زدن آن گل نبود بلکه رهبری کردن مکزیک و در دست داشتن نبض بازی این تیم در تمام دقایق مسابقه را می توان دلیل موفقیت این بازیکن کهنه کار دانست.
اوسوریو مربی مکزیک از آن دسته مربیانی است که تک بعدی نمی اندیشد، یعنی نه به دفاع مطلق و نه به تهاجم مطلق اعتقاد دارد. او تعمداً در برخی از دقایق بازی، تیمش را به لاک دفاعی فرو برده و در مواقعی که لازم باشد، دوباره وارد فار تهاجمی می شود و تمام این تغییر آهنگ ها و بالانس ها با رهبری رافا مارکز در میانه زمین صورت می گیرد. شاید مقایسه درستی نباشد که بگوییم رافا مارکز نقش «قیصر» (منظور فرانس بکن بائر در دهه 1970 میلادی) را در تیم مکزیک ایفا می کند اما حداقل می تواند ماکتی خوب باشد از آن «قیصری» که به خاطر داریم. هیچ چیز در فوتبال قابل پیش بینی نیست، شاید دوباره عصر سوئیپرها فرا رسیده باشد! در هر صورت، اگر مکزیک بخواهد کوبنده و هجومی بازی کند، سیستم 3-3-4 و اگر قصد انجام بازی محافظه کارانه را داشته باشد، سیستم 2-4-4 را انتخاب می کند. این تیم نه در امور تدافعی، اتوبوس را جلوی دروازه پارک می کند و نه در امور تهاجمی، با تعداد زیادی بازیکن حمله می کند تا بدین ترتیب، کمترین فضاها در زمین خودی برای مهاجمان حریف باقی بگذارد.
و کلام آخر اینکه به نظر می رسد تاکتیک اصلی مکزیکی ها برگرفته از جدال مرحوم محمد علی (کلی) در سال 1974 مقابل جرج فورمن باشد. او ابتدا عقب نشست و فورمن را خسته کرد و سپس ضربه ناک اوت کننده را بر پیکر حریف وارد آورد. حالا هم مکزیک همین بلا را بر سر اروگویه و جامائیکا آورده و با رسیدن به رکورد 21 بازی متوالی بدون باخت، همچنان به پیش می تازد.
