اختصاصی طرفداری | در زندگی لحظات زیادی هست که در طلب رسیدن به آن هستیم. لحظاتی که رسیدن به آن‌ها مثل یک وسواس تمام‌نشدنی است؛ از ثروت گرفته تا یک عشق جاودانه. گاهی اوقات برای رسیدن به آن‌ها خیلی نزدیک می‌شویم اما در نهایت اتفاق نمی‌افتد و این امید از دست رفته، عاملی است که دردِ نرسیدن را بیشتر می‌کند.
اما همیشه تقدیر در نرسیدن نیست؛ وصال گاهی اتفاق می‌افتد که دیگر عطشی باقی نمانده. هر چیزی در زمان خودش، شور و لذت خودش را دارد و وقتی ناامیدی در اثر گذر زمان محو شود، دیگر «رسیدن» آن لذت گذشته را ندارد اما نمی‌توان ارزش موفقیت را زیر سوال برد. تا 23 فوریه 2025، لیورپول موفق نشده بود در اتحاد، منچسترسیتیِ پپ گواردیولا را در لیگ برتر انگلیس شکست دهد؛ چه در فصل قهرمانی 20-2021 و چه در فصولی که با کسب بیش از 95 امتیاز، از رسیدن به عنوان قهرمانی بازماندند، فصولی که حتی یک امتیاز هم می‌توانست به قهرمان شدن آن‌ها در رقابت بی‌نظیر با منچسترسیتی بینجامد.
«ماشینِ اسلوت» کاری که کلوپ نتوانسته بود انجام دهد را راحت انجام داد؛ پیروزی 2-0 لیورپول مقابل منچسترسیتی در اتحاد، تابوی 10 سال پیروز نشدن در خانه منچسترسیتی را شکست. رسیدن به آن چیزی که 10 سال برایش تلاش کنی، لحظه بزرگی است. لیورپول پس از تساوی با استون ویلا، به شدت به پیروز شدن در خانه سیتی نیاز داشت و به لطف لغزش‌های آرسنال، حالا اختلافش را با آن‌ها به 11 امتیاز رسانده است. این یعنی در 11 هفته به پایان لیگ برتر، لیورپول می‌تواند گام‌های بعدی به‌سوی قهرمانی در لیگ برتر را با خاطری آسوده بردارد. این آرامش خاطر، چیزی است که در اتحاد به دست آمد و این برتری روانی می‌تواند برای هفته‌های آتی، قرمزها را بیمه کند.
منچسترسیتیِ ضعیف شده اما به راحتی این برد را تقدیم لیورپول نکرد؛ در طول بازی، تیم پپ گواردیولا مدام مالک توپ و میدان بود و بارها توپ را به یک‌سوم پایانی زمین رساند. در جناحین نیز ژرمی دوکو چندین مرتبه ترنت الکساندر آرنولد را آزار داد اما تیم آرنه اشلوت ثابت کرد دفاع کردن را به خوبی حملات سهمگینش بلد است. با تشکیل بلاک دفاعی عقب زمین و محدود کردن کانال‌های مرکزی و نیم‌فضاها، لیورپول عملا موقعیت گل بزرگی به سیتی نداد.
شادی لیورپولی‌ها و عجز بازیکنان سیتی، از تکراری‌ترین صحنه‌های فصل 25-2024
در عوض دیدیم که مثل باقی بازی‌های این فصل منچسترسیتی، آن‌ها از شکاف‌های ایجاد شده بین خط هافبک و دفاع ضربه خوردند که بارزترین آن‌ها، گل مردود شده کرتیس جونز بود. با وجود وضوح مشکل منچسترسیتی، آن‌ها به خوبی برای کسب امتیاز مبارزه کردند اما مشخصا زور منچسترسیتی به لیورپول نمی‌رسد.
گزاره بالا، عجیب و در عین حال یک حقیقت است. در سال‌های پیش کسی تصور نمی‌کرد زور منچسترسیتی به لیورپول نرسد اما آن‌ها درماندگی‌های بیشتری هم داشته‌اند. منچسترسیتی تا پیش از ماه مارس، 14 مرتبه در همه بازی‌ها شکست خورده است! باخت مفتضحانه 5-1 مقابل آرسنال و رفت و برگشت شدن مقابل رئال مادرید، ناتوانی آن‌ها را در مقابله با تیم‌های سطح بالا را نمایان کرد. تیم‌های کشتی‌شکسته‌ای چون منچستریونایتد و تاتنهام هم باخت را به تیم گواردیولا تحمیل کردند و در لیگ قهرمانان اروپا، تیم‌های ناهماهنگی مثل اسپورتینگ و یوونتوس هم توانستند به سادگی مقابل سیتی به برتری برسند. این یعنی منچسترسیتی مقابل همه رقم تیم در این فصل، طعم شکست را چشیده است.
قطعا ارزش کار لیورپول با برتری مقابل منچسترسیتی بالا است اما برای حرکت بی‌دغدغه به‌سوی قهرمانی در لیگ برتر، بردن این منچسترسیتی حداقل کاری بود که تیم اشلوت باید انجام می‌داد. در واقع طلسم‌شکنی لیورپول در اتحاد وقتی رخ داد که دیگر سیتیِ گواردیولا آن جلال و جبروت گذشته را ندارد و این عاملی است که از شورِ برد بزرگ می‌کاهد. لیورپول با برد در اتحاد، کاری خاص انجام داد اما مثل پیروزی مقابل تیم‌هایی نسبتا خوبی چون بورنموث و چلسی، این نتیجه‌ای بود که باید به دست می‌آمد. البته که لیورپولی‌ها دوست داشتند برد بزرگ در اتحاد، در سالی که رقابت نزدیک و مستقیم برای قهرمانی داشتند، رقم بخورد اما همین هم غنیمت است؛ به قول محمد صلاح، این قهرمانی لیگ چیزی است که لیورپول واقعا به آن نیاز دارد.
خلاصه بازی منچسترسیتی 0-2 لیورپول
