فینال FA Cup 2016 با دو صحنه به یاد خواهد ماند؛ خوشحالی زود هنگام یک مربی و خداحافظی با مربی که داشت اخراج می شد.
چه فصلی بود.
منچستر یونایتد در دوران 26 ساله فرگوسن کار‌های بزرگ زیادی کرد اما آنها پس از فینال FA کاپ کاری کردند که واقعا فوق العاده بود؛ آنها باعث شدند که رسانه ها برای مردی مغرور، بی جذبه و منفور در حد و اندازه های یک نابغه دل سوزی کنند.
فن خال کار را با آوردن جام به کنفرانس مطبوعاتی و نشان دادن آن به منتقدانش به پایان بود:
دوستان من در رسانه ها، 6 ماه است که من را اخراج کرده اند.
نه دوست عزیز. این گلیزر‌ها بودند که تو را 6 ماه قبل اخراج کردند.
شال فروش‌های بیرون اولد ترافورد 6 ماه است که شال های ژوزه مورینیو را می فروشند. هواداران در ومبلی داشتند نام این مربی پرتغالی را فریاد می‌‌زدند آن هم زمانی که فن خال در دوران پسا فرگوسن، داشت جام را به هواداران نشان می‌‌داد.
این یک اخراج طولانی و ملال آور بود که کار را داشت در باشگاه بابی چارلتون و مت بازبی به جاه‌های خطرناک می‌‌کشاند.
منچستر یونایتد حالا باشگاه خورخه مندس سوپر ایجنت پرتغالی است، کسی که در دوران فرگوسن حضور داشت اما حالا نفس باشگاه را بر عهده دارد. مدیر برنامه‌های که تا زمان اخراج مورینیو از یونایتد تمام کار‌ها را انجام خواهد داد.
منچستر یونایتد، باشگاهی که زمانی به سرگرم کردن هواداران و استحکام مدیریتی مشهور بود، حالا یک باشگاه زشت پولدار دیگر مثل بقیه است که قرارداد‌های کوتاه مدت مربیان را یک به یک پاره می‌‌کند. چهره مطبوعاتی فن خال زشت و غیر جذاب بود اما بچگانه به نظر می‌‌آمد. حالا با آمدن مورینیو، پس از 6 ماه "ماه عسل" مدیران یونایتد، چهره بد جنس آن کم کم ظهور می‌‌کند. به تیم‌های حریف توهین خواهد شد، از دست‌های پشت پرده حرف خواهند زد و داوران چنان مورد انتقاد قرار می‌‌گیرند که فرگوسن هم از خجالت آب می‌‌شود.
(پوستر اختصاصی حسین خسروی از وبسایت طرفداری برای ژوزه مورینیو)
مورینیو، نابغه فن خال در بارسلونا بود. با این حال او پس از چلسی، استاد خود را هم پشت سر گذاشت. مورینیو اعتقاد دارد که حق دارد روی نیمکت منچستر یونایتد بنشیند. نیمکتی که سال 2013 هم در نزدیکی‌‌های آن بود اما مویس جای وی را گرفت. یونایتد قطعا با مورینیو مدعی خواهد بود حتی شاید آن را ببرد. زلاتان احتمالا برای یک سال به آنجا خواهد آمد و بعد به آمریکا خواهد رفت. زلاتان 34 ساله، نزدیک‌ترین شباهت را به اریک کانتونا در منچستر یونایتد خواهد داشت.
مندس لیست خرید را هم تعیین می کند. هامس رودریگز احتمالا با مبلغ زیاد به منچستر یونایتد خواهد آمد و داوید ده خیا دیگر موکل مندز در باشگاه خواهد ماند. دفاع تیم جابجا می‌‌شود. دنی بلیند با آن سبک بازی دیگر در تیم جایی نخواهد داشت و اسمالینگ شاید جایگاهی داشته باشد اگر مثل فینال بد بازی نکند. هافبک‌ها دوندگی بیشتری خواهند داشت. تفکر مالکانه فن خال کاملا تغییر خواهد کرد. خوان ماتا که با گلش رقص جان تراولتایی سرمربی کریستال پالاس را از یاد‌ها برد، احتمالا باز از نظر مورینیو دور خواهد شد. جایی برای "پسران خوب" نخواهد بود.
(پوستر اختصاصی حسین خسروی از وبسایت طرفداری برای داوید ده خیا)
وین رونی جان دوباره ای می‌‌گیرد. مورینیو از زمان چلسی وی را می‌‌خواست و رونی آن "قلدری" که مورینیو می‌‌خواهد را به تیم اضافه می‌‌کند. آینده برای یونایتد آنچنان مشخص نیست. رشفورد، لینگراد و جکسون آنچنان فرصتی نخواهند داشت.
البته سابقه جوان گرایی یونایتد فراموش نخواهد شد. مورینیو احمق نیست. مورینیو 15 سال بود که در تیمی که در چمپیونزلیگ نیست مربیگری نمی‌‌کرد. او تیمی را به لیگ برتر برد که 15 امتیاز با لستر قهرمان اختلاف امتیاز داشت. حالا او رقابت تنگاتنگی با کسی خواهد داشت که در چند سال اخیر همیشه رقیب وی بوده است؛ پپ گواردیولا.
(پوستر اختصاصی حسین خسروی از وبسایت طرفداری برای پپ گواردیولا)
پپ در مقابل مورینیو حرف اول و آخر رسانه ها در پیش فصل خواهد بود. هرچند که رانیری ثابت کرد این پیش بینی های قبل از فصل شوخی تلخی بیش نیست. با این حال، غیر قابل تصور است که مورینیو با یونایتد موفقیتی کوتاه مدت کسب نکند. با این حال با آمدن فن خال همه به یاد آوردند که یونایتد زمانی باشگاهی بزرگ تر از این چیز‌ها بود.
فن خال می‌‌گفت:
من مفتخرم که بعد از فرگوسن اولین جام را برای باشگاه آوردم. من با فرگوسن عکس گرفتم چون این بخشی از تاریخ خواهد بود.
با گذاشتن جام "بزرگ" FA کاپ در مقابل خود در کنفرانس مطبوعاتی و صحبت از خنجری که به پشت وی وارد شد، حرف زدن از تاریخ جوک بود.
