طرفداری- دیروز یکی از تاریخی ترین مسابقات لیگ برتر جزیره در ورزشگاه اولدترافورد با قضاوت مایکل اولیور برگزار شد و در حالی که همگان منتظر تحقق رؤیای قهرمانی لستر سیتی در تئاتر رؤیاها بودند، نتیجه ای بهتر از تساوی 1-1 به دست نیامد تا همچنان، قهرمانی برای شاگردان کلودیو رانیری مسجل نشود. اگر تاتنهام بتواند امشب در استمفورد بریج به اولین برد خود مقابل چلسی از فوریه 1990 دست یابد، آنگاه لستر برای قهرمانی باید یک هفته دیگر صبر کرده و در «ورزشگاه کینگ پاور» با غلبه بر اورتون، به این مهم نائل گردد. اگر تاتنهام نتواند چلسی را شکست دهد، همین امشب بازیکنان لستر جشن قهرمانی را برگزار می کنند هر چند که شاید کلودیو رانیری به جای حضور در این جشن، کنار مادر 96 ساله خود در ایتالیا باشد.
لستر که در بازی قبل برای اولین بار از ماه مارس، جیمی واردی را در ترکیب خود نداشت، با نتیجه سنگین 4-0 تیم قدرتمند سوانزی را شکست داد تا با یک تیر دو نشان بزند. هم اینکه پاسخی محکم به منتقدانی بدهد که لستر را به ارائه فوتبال محتاطانه و بردهای 1-0 متهم می کردند و هم اینکه به کارشناسان نشان بدهد لستر متکی به یک یا دو ستاره نیست بلکه یک تیم به معنای واقعی کلمه می باشد.
اطلاعات کلی مسابقه:
از انگیزه لستر برای این بازی همگان خبر داریم ولی انگیزه منچستر یونایتد هم برای کسب پیروزی در این بازی کم نبود. آنها می خواستند به پنجمین برد طی 6 بازی اخیر خود دست یافته و همچنان امیدهای خود برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا را زنده نگهدارند. شیاطین سرخ در صورت پیروزی در این بازی می توانستند برای اولین بار از نوامبر 2014 به 5 برد متوالی برسند. نکته جالب اینجاست که آمار گل های خورده منچستر یونایتد در بازی های خانگی لیگ برتر بسیار تحسین برانگیز می باشد. شاگردان فن خال تا قبل از رویارویی به قهرمان احتمالی لیگ، فقط 7 گل را در اولدترافورد دریافت کرده بودند که از این حیث، بهترین خط دفاعی بازی های خانگی را می توان به نام شیاطین سرخ نوشت.
یونایتد در این بازی از یک هافبک دفاعی و تک مهاجم استفاده می کرد تا سیستم اولیه فن خال در زمین، همان سیستمی باشد که این روزها پخته تر از اوایل فصل عمل می کند یعنی سیستم 1-4-1-4 . اما در سوی دیگر، لستر سیتی با همان سیستم کلاسیک و همیشگی 2-4-4 به میدان رفت. تنها تغییر در ترکیب اصلی منچستر یونایتد در مقایسه با بازی نیمه نهایی جام حذفی مقابل اورتون، حضور آنتونیو والنسیا با جای تیموتی فوسو-منساح بود.
کلودیو رانیری مربی لستر هم که بارها در این فصل نشان داده که هیچ علاقه ای به تغییر دادن ترکیب اصلی تیمش ندارد مگر اینکه مجبور شود. ترکیب اصلی لستر در بازی دیروز اولدترافورد همان ترکیب هفته قبل بود و باز هم شینجی اوکازاکی و لئوناردو اویوئا دو گلزن روباه ها در هفته گذشته، زوج خط حمله این تیم را تشکیل دادند. حضور آنتونیو والنسیا در دفاع راست، کریک و فلینی به عنوان دو هافبک دفاعی و همچنین حضور رونی پشت سر رشفورد از مهم ترین تصمیمات فن خال برای این بازی بود. حضور جفری شلوپ بازیکن غنایی در ترکیب اصلی لستر سیتی نیز کمی غیر قابل پیش بینی به نظر می رسید.
حضور اریک کانتونا به عنوان مهمان ویژه در ورزشگاه اولدترافورد نیز جالب توجه بود.
گزارش تحلیلی نیمه اول:
منچستر یونایتد بازی را تهاجمی آغاز کرد و در دقایق نخستین مسابقه، کاملاً توپ و میدان را در اختیار داشت و خیلی زود پاداش شروع توفانی خود را گرفت و در دقیقه 8، حرکت پا به توپ جسی لینگارد و پاسی که توسط آنتونیو والنسیا داده شد، با ضربه تمام کننده آنتونیو مارسیال تبدیل به گل اول میزبان شد. به قول کلودیو رانیری، تیم لستر سیتی در 15 دقیقه نخست مسابقه به طور کامل تحت تأثیر جو ورزشگاه قرار داشت و جالب اینکه روباه ها برای اولین بار در این فصل لیگ برتر، در 10 دقیقه آغازین مسابقه گل خوردند. یونایتد حتی پس از زدن گل هم عقب ننشست و با تکیه بر پا به توپ های جسی لینگارد که بسیار آماده نشان می داد، چندین بار موجب به زحمت انداختن کاسپر اشمایکل دروازه بان حریف شدند.
لستر سیتی خوش شناس بود که حدود 10 دقیقه بعد یک ضربه آزاد را به دست آورد و از این طریق به گل تساوی دست یافت. سانتر دنیل درینک واتر با ضربه سر تمام کننده وز مورگان کاپیتان و مدافع میانی پیش تاخته لستر وارد دروازه دخیا شد تا همه چیز دوباره به تساوی کشانده شود. درینک واتر هفتمین پاس گل این فصل را داد تا از این حیث، چهارمین بازیکن انگلیسی لیگ برتر باشد. اغلب حملات یونایتد در نیمه اول از جناح راست با حرکات جسی لینگارد و همچنین حمایت های وین رونی و آنتونی مارسیال صورت می گرفت. رونی که یک خط عقب تر بازی می کرد، چند بار شانس خود را با زدن شوت های پشت محوطه جریمه آزمایش کرد هر چند که ضربات رونی چندان دقیق و محکم نبود.
مروان فلینی در این بازی هم بیکار ننشست و دوباره وارد مسائل حاشیه ای شد. او دو بار پیاپی سعی داشت در یک صحنه درگیری با رابرت هوث مدافع آلمانی لستر، با آرنج به صورت او بکوبد که البته ضربات فلینی به صورت هوث نگرفت. دوربین های تلویزیونی این صحنه را شکار کردند اما به نظر می رسید که مایکل اولیور نتوانست این حرکت ناشایست مروان فلینی را ببیند. بازی بین دقایق 20 تا 30 و پس از گل تساوی لستر، کمی آرام شد در حالی که در این دقایق هم مالکیت توپ از آنِ شیاطین سرخ بود. جسی لینگارد با حرکت پا به توپی که انجام داد و داخل محوطه جریمه لستر پس از برخورد با سیمپسون مدافع حریف سرنگون شد، جریان راکد موقتی بازی را از بین برد.
صحنه ای مشکوک به پنالتی که داور از آن عبور نمود چرا که در صورت اعلام خطا، می بایست یک پنالتی برای یونایتد می گرفت و مدافع لستر را اخراج می کرد. پاتریک فوکس بازیکن اتریشی لستر هم خوش شانس بود که پس از برخورد شدید و گذاشتن پا روی پای لینگارد، کارت زرد یا قرمزی را دریافت نکرد. تصمیمات مشکوک مایکل اولیور در نیمه اول به همین جا ختم نشد و این بار برخورد مارکوس روخو با ریاض محرز در محوطه جریمه یونایتد را خطا تشخیص نداد تا از گرفتن یک پنالتی برای لستر هم چشم پوشی نماید. لستر در 10 دقیقه پایانی نیمه اول توانست فشارهای بی امان منچستر یونایتد را کاهش داده و آهنگ تهاجمی تری به بازی خود ببخشید ولی تساوی 1-1 تا پایان نیمه اول ماندگار شد.
گزارش تحلیلی نیمه دوم:
لستر در نیمه دوم توانست شروعی به مراتب بهتر از حریف خود داشته باشد. در 10 دقیقه نخست این نیمه، چند فرصت خوب به ویژه روی ضربات شروع مجدد توسط وز مورگان و لئوناردو اویوئا از دست رفت ولی تصمیم عجیب فن خال در دقیقه 60 و بیرون کشیدن جسی لینگارد یکی از بهترین بازیکنان میدان در نیمه اول، موجب شگفتی بسیاری از کارشناسان شد. خوان ماتا به جای لینگارد به بازی رفت تا شاید بتواند در صدمین بازی خود با پیراهن یونایتد، نبض از دست رفته میانه زمین را دوباره برای منچستر یونایتد به دست بگیرد.
در نیمه دوم، ریاض محرز و لئوناردو اویوئا به مراتب آزادانه تر حرکت می کردند و حتی تراکم شدید در منطقه یک سوم دفاعی یونایتد موجب شد تا تاکتیک اصلی لستر برای دستیابی به گل، چیزی جز تکیه بر ضربات سر اویوئا و شوت های پشت محوطه جریمه محرز نباشد. به تدریج و با نزدیک شدن به دقایق میانی نیمه دوم، از حاکمیت لستر کاسته شد و یونایتد با حضور ماتا، کفه ترازو را در وسط زمین به سود خود سنگین تر کرد. حتی آنتونی مارسیال و کریس اسمالینگ هم چند موقعیت خطرناک را روی دروازه لستر ایجاد کردند که با درخشش کاسپر اشمایکل همراه شد. اغلب حملات یونایتد در نیمه دوم از جناح چپ طراحی می شد و وین رونی بیش از پیش در نقش یک کاپیتان متعصب و دونده، در بسیاری از صحنه های نیمه دوم، از خط حمله تا قلب خط دفاعی عقب می رفت و به مدافعان تیمش کمک می کرد.
چند بار حین جریان عادی بازی (نه در ضربات ایستگاهی)، وین رونی تا محوطه جریمه خودی عقب رفت تا تعصبی آموزنده را برای بازیکنان جوان تری همچون ممفیس دیپای به نمایش بگذارد. رونی در آخرین دقایق بازی با دو شوت محکم ، کاسپر اشمایکل را به واکنش واداشت. هرگاه رونی حین بازی چه در نیمه اول و چه در نیمه دوم، به جناح راست یا چپ می رفت، همان جناح تبدیل به نقطه قدرت منچستر یونایتد می شد.
مارکوس رشفورد هم که در این بازی به عنوان تک مهاجم منچستر یونایتد در نوک پیکان خط حمله کاملاً محو بود، جای خود را در 10 دقیقه پایانی به ممفیس دیپای داد. ممفیس در دقایق کوتاه حضور در زمین، نمایش نسبتاً خوبی داشت و مهم ترین کاری که کرد، با گرفتن خطا از درینک واتر، باعث اخراج او از زمین شد و حتی در این صحنه هم بازیکنان یونایتد به اولیور معترض بودند که باید این خطا را داخل محوطه جریمه می گرفت.
حتی فن خال پس از پایان بازی خواستار استفاده از «ویدئو چک» برای مسابقات فوتبال به منظور جلوگیری از اجرای تصمیمات ناصحیح داوران شد. البته دامنه اظهار نظرهای جنجالی فن خال به همین جمله ختم نشد و او از ضربه آرنج فلینی به هوث هم با این استدلال دفاع کرد که چون هوث اقدام به کشیدن موی فلینی کرده، این واکنش طبیعی به نظر می رسد! منچستر یونایتد در 10 دقیقه آخر مسابقه تیم کاملاً برتر میدان نشان می داد و شاید اگر آمادگی اشمایکل نبود، شکست تلخی برای شاگردان کلودیو رانیری رقم می خورد. به طور کلی تصمیمات داوری در این بازی بسیار بحث برانگیز بود و شاید پس از اعمال محرومیت 3 جلسه ای برای دله آلی، عدالت حکم نماید که چنین جریمه ای برای فلینی نیز وضع گردد.
کاسپر اشمایکل ستاره بی بدیل این میدان بود و مقابل تیم سابق پدرش و در همان ورزشگاهی که پدرش بارها در آن هنرنمایی می کرد، نشان داد چیزی کمتر از پدر ندارد. غیبت واردی باعث شده بود تا اویوئا به علت کُندی ذاتی در سبک بازی اش، آن طور که باید و شاید نتواند در ضد حملات تأثیر چشمگیری داشته باشد و به بازی لستر سرعت ببخشد. به همین دلیل حربه اصلی لستر در این بازی بر خلاف بازی های گذشته، استفاده از ضربات آزاد و کرنر به منظور زدن ضربات سر توسط اویوئا و یا سایر بازیکنان بود.
نکات آماری بازی:
روباه ها با تساوی مقابل یونایتد توانستند به رکورد 10 بازی متوالی بدون باخت در لیگ برتر رسیده و از این 10 بازی اخیر، صاحب 7 پیروزی شوند. شاگردان رانیری در این فصل فقط 3 باخت داشته اند که همین به خوبی گویای یاقت آنها برای قهرمانی لیگ برتر است. یونایتدِ فن خال هم که در 10 بازی اخیر فقط یک بار باخته و این روزها بهتر از همیشه نشان می دهد.
منچستر یونایتد 67 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت و جالب اینکه لستر سیتی فقط 3 شوت داخل چارچوب زد اما در نهایت تساوی 1-1 این دو تیم در بازی رفت، مجدداً تکرار شد.
منچستر یونایتد پس از کسب 9 برد متوالی مقابل لستر سیتی در لیگ برتر، در 4 تقابل اخیر فقط یک برد را به دست آورده است.
بیشترین تعداد برد لستر سیتی در سطح اول فوتبال انگلیس تا پیش از این فصل، 21 برد در فصل های 29-1928 و 66-1965 بود اما با پیروزی مقابل سوانزی در هفته قبل، تعداد بردهای روباه ها در این فصل لیگ برتر به 22 رسید تا از این حیث هم رکورددار شوند.
یونایتد برای اینکه با پایین ترین حد نصاب امتیازی تاریخ باشگاه در لیگ برتر (64 امتیاز در فصل 14-2013) برابر شود، نیاز به 4 امتیاز دیگر دارد که در صورت عدم کسب این امتیازها، بدترین تیم منچستر یونایتد در تاریخ لیگ برتر را خواهیم داشت.
آنتونی مارسیال در 15 گل منچستر یونایتد در این فصل، تأثیر مستقیم داشته است.
از آخرین برد کلودیو رانیری مقابل یونایتد حدود 13 سال می گذرد.
ریاض محرز بازیکن برتر سال، تنها بازیکن این فصل لیگ برتر است که هم تعداد گل های زده و هم تعداد پاس های گل او دو رقمی شده است.
وین رونی که در این بازی بسیار دونده و متعصبانه ظاهر شد، فقط به یک گل دیگر نیاز دارد تا تعداد گل های او در اولدترافورد به 100 برسد. تنها بازیکنی که در یک استادیوم بیش از 100 گل زده، تیری آنری با 114 گل در هایبری بود. جالب اینکه وین رونی با پیراهن منچستر یونایتد به همه تیم های مقابل گل زده به جز سه تیم یعنی بلکپول، داربی کانتی و لستر سیتی. رونی در این بازی هم به لستر گل نزد هر چند که او با پیراهن اورتون 2 گل به روباه ها زده بود.
آخرین تیمی که برای اولین بار فاتح لیگ برتر (لیگ دسته اول سابق) شده بود، ناتینگام فارست در فصل 78-1977 بود و حال نوبت لستر است که اولین قهرمانی اش را در بالاترین لیگ فوتبال جزیره جشن بگیرد تا بیست و چهارمین باشگاه متفاوتی باشد که به این افتخار تاریخی دست می یابد.
لستر فقط در یک بازی از 10 مسابقه اخیر لیگ برتر که گل اول را دریافت کرده، در نهایت بازنده شده است.
