طرفداری- در تاریخ لیگ انگلیس همیشه دروازه بان های بزرگی حضور داشتند که از لحاظ کیفیت در کلاس بالای جهانی بودند. از گوردون بنکس و پیتر شیلتون دو دروازه بان سرشناس تیم ملی انگلیس در ادوار پیشین گرفته تا برت تروتمن و کاسپر اشمایکل که «شوت گیرهای» بسیار خوبی محسوب می شوند. بدون شک در هر تیم لیگ برتر انگلیس، حداقل یک یا دو دروازه بان را به خاطر داریم که بدترین اشتباهات را حین بازی انجام داده و پس از حضوری ناموفق، از صحنه فوتبال حذف شدند یا به سطوح پایین تر رفتند. در این نوشتار، بدترین دروازه بان های هر تیم لیگ برتری طی چند دهه اخیر را معرفی می کنیم. لازم به ذکر است که این فهرست به معنای بدترین دروازه بان های تاریخ لیگ برتر نیست بلکه به معنای نا موفق ترین دروازه بان های هر کدام از 20 تیم حال حاضر لیگ برتر جزیره می باشد و حضور یک دروازه بان در این فهرست الزاماً به معنای پایین بودن مطلق کیفیت فنی آن دروازه بان نمی باشد. این فهرست بر اساس نظر کارشناسان سایت thesportster است.
ریچارد رایت (آرسنال):
توپچی ها همیشه دروازه بان های خوبی را داشتند و طی دوران پت جنینگز تا دیوید سیمن، هیچ گاه دغدغه ای برای هواداران آرسنال در درون دروازه وجود نداشت اما پس از خداحافظی دیوید سیمن و جانشینی ینس لمان، کم کم شرایط تغییر کرد. ینس لمان را می توان آخرین دروازه بان درجه یک آرسنال تاکنون دانست. پس از جدایی لمان، گزینه های زیادی در درون دروازه امتحان شدند.
مانوئل آلمونیا، لوکاش فابیانسکی، وویشه شزنی و چند دروازه بان دیگر که هیچ کدام در حد آرسنال نبودند و بالاخره ونگر در تابستان گذشته با خرید پتر چک، پس از مدت ها یک دروازه بان مطمئن را به خدمت گرفت. ریچارد رایت بدترین دروازه بان سال های اخیر آرسنال بود. او با 10 میلیون پوند از ایپسویچ به جمع توپچی ها پیوست و فقط 2 بازی برای آرسنال انجام داد و حتی یک بار در بازی مقابل چارلتون اتلتیک، توپی را به اشتباه طوری مشت کرد که وارد دروازه خودش گردید. او در حال حاضر چهارمین سال حضورش در منچستر سیتی را سپری می کند ولی حتی یک بار هم برای این تیم به میدان نرفته و بدون انجام یک بازی، به دو مقام قهرمانی لیگ برتر رسیده است! شایعاتی مبنی بر خداحافظی رایت در پایان همین فصل به گوش می رسد.
پیتر انکلمن (استون ویلا):
این دروازه بان فنلاندی به دلیل اشتباه محرزی که در داربی شهر بیرمنگام داشت، هرگز مورد بخشش هواداران استون ویلا قرار نگرفت. انکلمن به عنوان ذخیره پیتر اشمایکل محسوب می شد ولی هرگز نتوانست جای او را پر کند و فقط 68 بازی در استون ویلا انجام داد. او پس از جدایی از ویلا نتوانست در تیم های انگلیسی جا بیفتد ولی دروازه بان اصلی تیم سن جانستون در لیگ برتر اسکاتلند شد.
دیوید باتن (بورنموث):
وی هرگز با بورنموث قرارداد دائمی نداشت و مدتی به عنوان یار قرضی عضو این باشگاه بود. باتن به مدت 4 سال تحت مالکیت باشگاه تاتنهام قرار داشت ولی به 13 بار به تیم های مختلف قرض داده شد و فقط یک بازی برای تاتنهام انجام داد. باتن که زمانی عضو تیم ملی جوانان انگلیس بود، فقط 4 بازی را برای بورنموث در لیگ دسته دوم (چهارمین سطح فوتبال انگیس) انجام داد و عملکرد بسیار ضعیف او هرگز از ذهن هواداران بورنموث پاک نمی شود. او در حال حاضر عضو برنتفورد است.
مارک بوسنیچ (چلسی):
دروازه بان خوش سیمای اسبق تیم ملی استرالیا را نمی توان دروازه بان ضعیف یا نامطمئنی دانست اما دوران حضور او در چلسی بسیار بد و توأم با ناکامی و اشتباه های عجیب و غریب بود. چلسی در دوران رومن آبراموویچ هرگز در درون دروازه دغدغه ای نداشته چرا که دروازه بان های مطمئنی همچون کارلو کودیچینی، پتر چک، تیبو کورتوآ و آسمیر بگوویچ وظیفه حراست از این دروازه را بر عهده داشته اند.
پیش از حضور آبراموویچ، همواره چلسی در درون دروازه مشکل داشت و یکی از گزینه هایی که برای حل این مشکل به استمفورد بریج رفت، همین مارک بوسنیچ بود. او دو سال در عضویت چلسی ماند و انواع و اقسام اشتباه ها طی فقط 7 بازی را انجام داد. سر انجام دوران کابوس وار حضور او در چلسی با اعلام مثبت بودن آزمایش مصرف دارو و به علت استعمال کوکائین به پایان رسید.
گابور کرالی (کریستال پالاس):
دروازه بان کهنه کار تیم ملی مجارستان که با آن شلوار معروف و شبیه به پیژامه ای که می پوشید، به شهرت فراوانی دست یافت. کرالی هم به طور کلی دروازه بان افتضاحی نبود و سال ها در هرتا برلین و تیم ملی مجارستان به عنوان دروازه بان اول حضور داشت و هنوز هم درون دروازه تیم ملی مجارستان قرار می گیرد اما دوران حضور وی در فوتبال انگلیس و تیم کریستال پالاس یک فاجعه بزرگ بود.
کرالی در کریستال پالاس مرتکب اشتباه های فنی بسیار ابتدایی و آماتور شد و در حالی که بسیاری از هواداران پالاس به دلیل ظاهر و شلوار گرمکن های معروف او، علاقه خاصی به این دروازه بان مجاری داشتند، در نهایت از حضور جولین اسپرونی به عنوان جانشین گابور کرالی خوشحال شدند.
اسپن باردسن و درو برند (اورتون):
تفاوت اورتون با سایر تیم های لیگ برتر اینجاست که این تیم حداقل دو دروازه بان بسیار ضعیف داشت. اسپن باردسن نروژی که فقط یک بازی برای اورتون به میدان رفت که با اشتباه های وحشتناک وی، اورتون با نتیجه 4-3 به تاتنهام باخت و این بازی نه تنها دوران حضور باردسن در فوتبال انگلیس را خاتمه داد، بلکه به دوران فوتبال حرفه ای او هم خط پایان کشید تا باردسن در 25 سالگی دستکش های خود را آویزان نماید. درو برند هم 2 بازی برای اورتون انجام داد و بسیار ضعیف ظاهر شد و پس از جدایی از اورتون، توانست در تیم هرفورد یونایتد به یک دروازه بان ثابت تبدیل شود هر چند که پس از مدتی، از فوتبال خداحافظی کرده و یک افسر پلیس شد!
سایمون رویس (لستر سیتی):
تیمی که در حال کسب عنوان قهرمانی این فصل می باشد و یک دروازه بان آماده همچون کاسپر اشمایکل پسر پیتر اشمایکل یکی از بهترین دروازه بان های تاریخ فوتبال را در اختیار دارد، روزگاری یک دروازه بان نامطئن به نام سایمون رویس را درون دروازه خود داشت. رویس طی 3 سال حضور در لستر فقط 19 بازی برای روباه ها انجام داد و اشتباه های زیادی مرتکب شد هر چند که بعد ها توانست در تیم های همچون QPR و جیلینگام تبدیل به یک دروازه بان ثابت شود. جالب اینجاست که دو دروازه بان افسانه ای تاریخ فوتبال انگلیس یعنی گوردون بنکس و پیتر شیلتون سابقه حضور در لستر سیتی را دارند.
برد جونز و شارل اتانژه (لیورپول):
به نظر می رسد که لیورپول نیز همچون همشهری خود یعنی اورتون، در داشتن دروازه بان های نامطمئن ید طولایی داشته باشد. برد جونز پس از انجام 20 بازی در تابستان گذشته از لیورپول جدا شد و پس از پیوستن به تیم بردفورد سیتی، در یک مصاحبه عجیب به رسانه ها گفت که توانسته تأثیرات مثبتی را بر باشگاه لیورپول بگذارد. اتانژه دروازه بان کامرونی که فقط 7 بازی برای لیورپول انجام داد، هرگز یک گزینه مطمئن درون دروازه قرمزها نشد ولی اوج مصیبت، هنگامی بود که در مراسم یادبود قربانیان فاجعه هیلزبورو، اتانژه در حال خندیدن و جُک گفتن دیده شد تا بهترین بهانه برای جدایی او از لیورپول باشد.
اندی دیبل (منچستر سیتی):
وی در دو مقطع برای منچستر سیتی بازی کرد که اولین دوران حضورش در جمع آبی آسمانی ها، ضعیف بود. سپس دیبل چندین سال به طور قرضی در باشگاه های دیگر حضور یافت و پس از کسب تجربه، به منچستر سیتی برگشت. بازگشت دیبل به سیتی و دومین حضورش در این باشگاه از وضعیت ضعیف به وضعیت فاجعه بار نزول کرد. اشتباه او در بازی مقابل ناتینگام فارست و توپی که از دست او در رفت، هنوز در اذهان باقی مانده است. به طور کلی، اندی دیبل 116 بار برای سیتی بازی کرد ولی هرگز دروازه بان ثابت و همیشگی این تیم نشد و در نهایت به رکسهم پیوست.
ماسیمو تایبی (منچستر یونایتد):
این دروازه بان ایتالیایی را بدترین دروازه بان شیاطین سرخ در دوران سر الکس فرگوسن و حتی یکی از بدترین گزینه های خرید فرگوسن در منچستر یونایتد می دانند. تایبی که اهل ونیز ایتالیا بود و در اولین بازی اش برای منچستر یونایتد به عنوان بهترین بازیکن میدان انتخاب شد، به تدریج با ارتکاب اشتباه ها و سوتی های عجیب، لقب «نابینای ونیزی» را به خود اختصاص داد. تایبی پس از انجام فقط 4 بازی طی یک فصل حضور در یونایتد، به ایتالیا برگردانده شد.
دیو بزنت (نیوکاسل یونایتد):
بدون شک بزنت یک دروازه بان قابل احترام در تاریخ فوتبال انگلیس محسوب می شود. او یک بار به همراه ویمبلدون قهرمان جام حذفی شد و دوران خوبی را در تیم هایی همچون ساوتهمپتون، چلسی و ناتینگام فارست سپری کرد. بزنت حتی دو بازی برای تیم ملی انگلیس نیز انجام داد اما دوران حضور او در نیوکاسل یک فاجعه بود. او در ثانیه 34 اولین بازی اش برای نیوکاسل گل خورد و در حالی که فصل را به عنوان دروازه بان اول نیوکاسل آغاز کرده بود، با نمایش های ضعیفش تبدیل به دروازه بان ذخیره شد و حتی پیش از پایان آن فصل به چلسی رفت.
مایکل تئو (نوریچ سیتی):
مایکل تئوکلیتوس دروازه بان استرالیایی که نمایش خوبی را در لیگ استرالیا ارائه داده بود، پس از حضور در فوتبال انگلیس به مایکل تئو تغییر نام داد و البته بازی های بسیار ضعیفی را از او دیدیم. تئو در بلکپول و نوریچ سیتی بازی کرد. او فقط دو بازی برای بلکپول انجام داد و در سال 2009 به نوریچ در دسته سوم پیوست که در اولین بازی خود برای نوریچ، 5 گل را در نیمه اول دریافت نمود تا قناری ها در آن بازی با نتیجه 7-1 بازنده شوند. همان نمایش ضعیف، وی را تبدیل به دروازه بان سوم نوریچ کرد و آن بازی 7-1، اولین و آخرین حضور او در نوریچ سیتی شد.
تامی فورکست (ساوتهمپتون):
این دروازه بان در حال حاضر با 29 سال سن در تیم دارتفورد به طور قرضی بازی می کند. دارتفورد یک تیم خارج از لیگ های سراسری می باشد و به نظر می رسد که فورکست برای چنین سطحی از فوتبال یک دروازه بان خوب محسوب شود. فورکست پس از حضور در ساوتهمپتون، به تیم گریمزبی قرض داده و پس از دریافت 4 گل در اولین بازی با تیم گریمزبی، به تیم اصلی خود یعنی ساوتهمپتون پس فرستاده شد. حضور او در ساوتهمپتون بسیار فاجعه بار بود و از آنجایی که فورکست بخشی از قرارداد تبادل گرت بیل با تاتنهام محسوب می شد، طبق یکی از مفاد قرارداد، یک ضرر 34 میلیون دلاری را برای قدیس ها به همراه داشت.
گوردون مارشال (استوک سیتی):
وی در سال 1993 به صورت قرضی از سلتیک به استوک پیوست و در اولین بازی خود برای استوک مقابل لوتون تاون، یک شوک بزرگ به مارشال و تیمش وارد گردید. استوک سیتی با نتیجه حقارت آمیز 6-2 به حریف خود باخت و مارشال در 5 گل دریافتی تیمش مقصر شناخته شده و بسیار مورد انتقاد هواداران باشگاه قرار گرفت. او سابقه مشت کردن توپ به داخل دروازه خودی در بازی مقابل آکسفورد یونایتد را هم دارد. مارشال پس از 10 بازی مفتضحانه برای استوک سیتی، به باشگاه اصلی اش یعنی سلتیک باز پس فرستاده شد.
کلوین دیویس (ساندرلند):
وی یک دروازه بان قابل اعتماد و شوت گیر در تیم های لوتون، ویمبلدون، ایپسویچ و تا به امروز در ساوتهمپتون بود. دیویس تا پیش از مصدومیت، نمایش خوبی را در ساوتهمپتون ارائه داد اما دوران حضور وی در باشگاه ساندرلند یک استثناء محسوب می شود. هواداران ساندرلند از دروازه بان سوم حال حاضر ساوتهمپتون خاطرات خوبی ندارند چرا که او طی 33 بازی برای گربه های سیاه، اشتباه های بزرگی مرتکب شد و ساندرلند در آن فصل با 15 امتیاز، به دسته پایین سقوط کرد تا دومین تیم ضعیف تاریخ لیگ برتر لقب بگیرد.
درک بلوتی (سوانزی سیتی):
این دروازه بان پس از جدایی از سوانزی، در باشگاه های گمنام و خارج از لیگ همچون میدستون یونایتد، مارگیت و سن بلیزی حضور یافت. شاید همین واقعیت نشان دهنده کیفیت پایین این دروازه بان اسبق سوانزی باشد که طی دوران حضور در جمع قوها، هرگز نمایش های دلپذیری نداشت. این دروازه بان ولزی فقط 19 بازی برای سوانزی انجام داد و در سال 1975 از این تیم جدا شد. در آن مقطع زمانی، تیم سوانزی در دسته های سوم و چهارم حضور داشت.
بابی میمز (تاتنهام):
وی که در حال حاضر مربی دروازه بان های بولتون می باشد، بیش از 20 سال توانست دوران موفقی را به عنوان دروازه بان در تیم های رادرهام، پرستون و منسفیلد سپری نماید اما حضور وی در تاتنهام بسیار ضعیف و پر از خاطرات بد برای خودش و هواداران تاتنهام شد. میمز طی دو سال حضور در وایت هارت لین، 37 بازی برای تاتنهام انجام داد و پس از ارتکاب اشتباه های مکرر و عجیب به عنوان یکی از متزلزل ترین بازیکنان تاریخ باشگاه تاتنهام، مجبور به جدایی از این باشگاه شمال لندن و پیوستن به بلکبرن راورز گردید.
پری دیگ وید و تونی میولا (واتفورد سیتی):
در تاریخ 134 ساله باشگاه واتفورد سیتی همواره دروازه بان های پر اشتباه زیاد بوده اند اما دو دروازه بان به عنوان بدترین ها در این فهرست گنجانده شده اند. جالب اینجاست که این دو دروازه بان با یکدیگر «هم بازی» نیز بودند اما نه در تیم واتفورد بلکه در برایتون. برای دیگ وید، حضور در واتفورد به معنای تجربه کردن آخرین تیم باشگاهی اش بود. او دو سال در واتفورد حضور داشت و پیش از بازنشستگی، 29 بازی برای این تیم انجام داد.
تونی میولا آمریکایی فقط یک بازی برای واتفورد به میدان رفت که آن بازی در لیگ هم نبود. بسیاری از هواداران واتفورد از تونی میولا دروازه بان تیم ملی آمریکا در جام جهانی 1994 به عنوان یکی از بدترین بازیکنان تاریخ باشگاه یاد می کنند. در مجموع میولا دروازه بان خوبی بود ولی در واتفورد به توفیقی دست پیدا نکرد هر چند که پس از بازگشت به MLS، دوران موفقی را تجربه کرده و حتی بیش از 100 بازی ملی برای آمریکا انجام داد.
پل کرایتون (وست بروم):
این دروازه بان را به عنوان مارکوپولوی فوتبال می شناسند چرا که طی 25 سال دوران حرفه ای فوتبال خود، 28 بار به عنوان بازیکن قرضی یا دائمی در بازار نقل و انتقالات جا به جا شد. طولانی ترین و البته موفق ترین دوره بازی وی به حضورش در تیم ایپسویچ تاون و 133 بازی برای این تیم باز می گردد.
کرایتون پس از حضور موفق در ایپسویچ، به منطقه میدلند رفت تا پیراهن وست بروم را بر تن نماید. او طی دوران دو ساله حضور در وست بروم و انجام 32 بازی برای «بَگی ها»، نمایش بسیار ضعیفی داشت و اغلب هواداران وست بروم به طور متفق القول از او به عنوان بدترین دروازه بان تاریخ باشگاه یاد می کنند. البته او پس از ناکامی در وست بروم و جدایی از این تیم، دوران موفقی را در برنلی سپری کرد.
آلن مک نایت (وستهم یونایتد):
اغلب هواداران وستهم نه تنها از مک نایت به عنوان بدترین دروازه بان تاریخ باشگاه یاد می کنند، بلکه وی را بدترین بازیکن تاریخ چکش ها نیز می دانند. حتی رسانه ها و هواداران وستم در رمان حضور آلن مک نایت در شرق لندن، به وی لقب «آلن مک نایتمیر» به معنای کابوس را داده بودند. البته کابوسی برای تیم خود و نه کابوسی برای رقیبان! این دروازه بان اهل ایرلند شمالی پیش از حضور فاجعه بار در وستهم، دوره دو ساله خوبی را در سلتیک سپری کرده بود و حتی 10 بازی ملی هم در کارنامه خود داشت ولی بدون شک دوره سه ساله حضور مک نایت در وستهم چیزی جز یک کابوس نبود. نگاه کردن به فهرست تیم هایی که مک نایت پس از جدایی از وستهم برای آنها بازی کرده، به طور خودکار نشان دهنده اوج زوال این دروازه بان در سال های پس از جدایی از آپتون پارک می باشد. تیم هایی عجیب و غریب همچون Airdrieonians ، Collier و Romford !
