طرفداری- هفته گذشته شاهد بودیم که کوین فرند داور مشهور فوتبال انگلیس از قضاوت بازی تاتنهام مدعی قهرمانی با استوک سیتی کنار گذاشته شد و همچنین در تساوی 2-2 تیم های لستر سیتی و وستهم یونایتد، اتفاقات رخ داده پیرامون جان موس یکی دیگر از داورهای فوتبال جزیره، توجه همگان را به خود جلب نمود.
جالب اینجاست که استدلال کمیته داوران فدراسیون فوتبال انگلیس این بود که کوین فرند هوادار لستر بوده و چون تاتنهام جدی ترین رقیب لستر برای رسیدن به عنوان قهرمانی محسوب می شود، مصلحت ایجاب نمود که کوین فرند داور بازی تاتنهام نباشد. فرند به جان آن بازی، مجبور به قضاوت دیدار تیم های منچستر سیتی و نیوکاسل یونایتد در وسط هفته شد.
یکی از مباحثی که این روزها درباره جامعه داوری فوتبال جزیره مطرح می گردد، طرح این پرسش است که آیا زادگاه یا محل سکونت داور و همچنین هوادار یک تیم بودن چه تأثیری بر انتخاب داور برای هر بازی لیگ برتر یا سایر دسته ها خواهد داشت؟
یکی از نکات آموزنده درباره جامعه داوری انگلیس، وجود صداقت نزد آنها است و می توان با قاطعیت گفت که اکثر داورها وقتی در ابتدای هر فصل فُرم های مخصوصی را پُر می کنند، یکی از الزاماتی که باید در این فُرم ها بنویسند، نام تیم محبوبشان است. در فوتبال جزیره این موضوع بر کسی پوشیده نیست که داور هم به عنوان یک انسان و یک هوادار فوتبال، حق دارد که طرفدار تیم محبوبش باشد و حتی آن را به طور علنی و رسمی بگوید.
کیث هکت رئیس سابق کمیته مسابقات فوتبال در انگلیس در مصاحبه با BBC SPORT اعلام کرد که علاوه بر ذکر نام تیم های محبوب، داورها وظیفه دارند که تاریخچه مختصری از سوابق فوتبالی (اگر در تیم هایی به عنوان بازیکن یا هر سمت دیگری حضور داشته اند) و همچنین سوابق مربوط به محل تولد و محل سکونت خود را بیان کنند. بنابراین همه این عوامل بر انتخاب یک داور برای هر مسابقه مؤثر بوده و به عنوان مثال، یک داور اهل شفیلد نمی تواند بازی شفیلد ونزدی یا شفیلد یونایتد با تیم های دیگر را قضاوت نماید. مارک هالسی داور بازنشسته انگلیسی می گوید:
من هرگز نمی توانستم بازی بولتون را قضاوت کنم چرا که خودم در آنجا زندگی می کردم. اگر شما در شهر لیدز زندگی کنید، قضاوت بازی لیدز یونایتد را به شما نمی دهند.
هدف اصلی کمیته برگزار کننده مسابقات نیز همین می باشد که با بررسی این عوامل و انتخاب صحیح داور برای هر بازی به خصوص، اجازه ندهد فشارهای بیرونی مضاعف و بعضاً غیر منصفانه و موشکافانه به داورها تحمیل شود. البته هرگز کمیته مسابقات و مقامات رسمی مرتبط، در رسانه ها به طور علنی نگفته اند محل سکونت داور یا حتی تیم های مورد علاقه های آنها تأثیر مستقیمی بر انتخاب داور برای هر مسابقه دارد ولی در عمل چنین قانون نانوشته ای بنا به مصلحت اندیشی و دوری از هر نوع شائبه اعمال می گردد.
البته می توان از صحبت های مارک هالسی متوجه شد که این قانون نانوشته و یا شاید قانون نوشته (ولی محرمانه) قدمت چندانی نداشته و طی سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. مارک هالسی که خود هوادار تیم کوئینز پارک رنجرز (QPR) است، پیش از اینکه چنین سختگیری هایی اعمال گردد، دو بار بازی تیم محبوب خود را قضاوت کرد!
هالسی می گوید:
من در فاصله 35 مایل از لوفتوس رود (استادیوم خانگی QPR) زندگی می کنم و دو بار بازی این تیم را داوری کردم. یک بار QPR باخت و یک بار هم پیروز شد. من هرگز به کسی نگفته بودم که به چه تیمی تمایل دارم و فکر می کردم که شاید هرگز چنین فرصتی برای قضاوت بازی های QPR نصیبم نشود. این قضیه به دهه 1990 بر می گردد که هنوز الزامی برای اعلام نام تیم های محبوب داورها در فُرم های رسمی ابتدای فصل وجود نداشت. راستش را بخواهید آن روز، وقتی QPR پیروز شد می خواستم از فرط خوشحالی با بازیکنان تیم محبوبم جشن بگیرم ولی ناگهان به خودم تلنگر زدم که مراقب باش! تو داور بازی هستی و باید حرفه ای و بی طرف باشی!
هم مارک هالسی و هم کیث هکت اعتقاد دارند که هنوز هم تناقض هایی در اجرای این قانون وجود دارد. به عنوان مثال، هالسی این پرسش را مطرح می کند که چرا باید کوین فرند از قضاوت بازی تیمی که به عنوان رقیب لستر سیتی محسوب می شود، محروم گردد اما مایکل اولیور به عنوان هوادار تیم نیوکاسل یونایتد، در بازی تیم نوریچ سیتی که به همراه نیوکاسل از نامزدهای جدی سقوط محسوب می شوند، در تیم داوری حضور یابد آن هم پس از باختی که به کریستال پالاس دادند و رقابت نوریچ با نیوکاسل در قعر جدول شدید تر شد.
مایک دین به علت سکونت در «ویرال» که بخشی از مرسی ساید است و در حالی که خودش به عنوان هوادار تیم ترنمر محسوب می شود، اجازه قضاوت بازی فینال جام حذفی 2006 بین لیورپول و وستهم را پیدا نکرد. جالب تر اینکه مایک دین تا آن زمان یک بازی برای لیورپول و دو بازی برای اورتون را قضاوت کرده بود ولی حتی پس از تغییر دادن محل سکونتش به ولز شمالی، دیگر نتوانست قضاوت بازی تیم های اهل مرسی ساید را انجام بدهد.
در ضمن، آنتونی تیلور که در یکی از محله های شهر منچستر زندگی می کند، سابقه قضاوت بازی های منچستر یونایتد و منچستر سیتی را دارد که باز هم یک نوع تناقض محسوب می شود.
هکت می گوید:
وقتی شما هوادار اورتون باشی و برای بازی نیمه نهایی جام حذفی مقابل منچستر یونایتد، ناگهان محل زندگی آنتونی تیلور را ببینی، شاید از فرط تعجب، شاخ در بیاوری!
کمیته مسابقات می گوید که برای انتخاب داور هر بازی، عوامل و شرایط متفاوت بوده و همه آنها به صورت موردی بررسی می شود اما هالسی و هکت به عنوان منتقدین این انتخاب ها، با اینکه همه انتخاب ها را زیر پرسش قرار نمی دهند، اما معتقدند که یکدستی در این فرایند انتخاب داورها وجود ندارد.
آرسن ونگر پس از کنار گذاشتن کوین فرند از قضاوت بازی تاتنهام به علت فشار هواداران این تیم در شبکه های اجتماعی، یکی از منتقدان این تصمیم جنجالی بود. ونگر این تصمیم را یک بدعت خطرناک دانست که می تواند در آینده برای انتخاب داور هر مسابقه ای، چنین جریان سازی صورت گرفته و کمیته مسابقات و خود داورها را تحت تأثیر قرار بدهد و تبدیل به یک کابوس شود. راه حل ونگر چنین است:
نباید نگاه کنید که داور از کجا می آید یا هوادار چه تیمی است. شما باید بهترین داور را برای هر بازی انتخاب کنید.
مارک هیوز هم از منتقدان این تصمیم بود و اعتقاد داشت که نباید به این نوع مسائل در چیدمان داوری توجه کنیم زیرا به جامعه داوری لطمه وارد می کند.
در پایان، اشاره ای داریم به داورهای حرفه ای فوتبال جزیره و تیم های محبوبشان و اینکه هر داوری اهل کجاست، در کجا زندگی می کند و چند بازی را برای تیم محبوبش قضاوت کرده است. این اطلاعات توسط BBC SPORT جمع آوری شده و جزو اسناد رسمی نمی باشد:
