A Kصددرصد قبوله که قطر بخاطر ساخت ورزشگاه و یا هر سازه مدرنی از کارگران فیلیپینی و نپالی و یا سایر کشورهای فقیر استفاده میکنه و در واقع این سازه ها رو روی خون اونها بنا میکنه ولی ما هم در مملکت خودمون هزاران هزار از این نمونه میتونیم مصداق بیاریم اونم نه فقط با کارگران ضعیف سایر کشورها بلکه کارگران هموطن و داخلی. اما بحث اصلی اینه که اولا" خود اونها و کشورهاشون این اجحاف رو پذیرفتن و مدعیان حقوق بشری هم بجز تذکر و احیانا" جریمه کار خاصی نکردن و قطر هم برای قدرتمند شدن و رسیدن به سقف آرزوهای سردمدارانش پیه هر نوع جریمه و تشری رو به جون خریده. موضوع دوم اینه که از قدیم گفتن ظلم پذیری یک مظلوم بدتر از ظلم کردن یک ظالمه و در واقع اونها بخاطر کسب درآمد بیشتر تن به هر کاری میدن و کشورهاشون هم فقط نظاره گر هستن. مساله آخر هم اینه که کشور ما نه اونوری شده یعنی پیشرفته و پولدار و نه اینوری یعنی فقیر و بیچاره و اون وسط موندن شاید توی تمام موضوعات تعادل و میانه روی حساب بشه ولی در علم کشورداری و حکومتی یک ایستایی و درجا زدن کامل محسوب میشه بطوریکه سایر ممالک رو به سوی پیشرفت و آبادی میرن و ما همون وسط عین توی منگنه گرفتار موندیم.
