سلام مهربون
هیچ آدم عاقلی دوست نداره گناه کنه…
کیه که واقعا دوست داشته باشه گناه رو؟ هیچکی…
نیومدم اینجا که کسیو نصیحت کنم چون خودم شخصا از این کار متنفرم…من اینجا اومدم که فقط تجربمو بگم….
هر کی با یه گناهی انس گرفته …اما انصافا چجوری میشه یه گناه رو ترک کرد…
اکثر ما فقط گناه رو ترک میکنیم اما ته دلمون خیلی دوست داریم انجامش بدیم…درست میگم؟ صد در صد همینطوره…
اما یه فرمولی رو میخوام بگم که شما به وسیله این از خوده عمل گناه متنفر میشید…و اون چهل روز توبست…
زمانی که شما 40 روز توبه میکنید از خوده عمل گناه بدتون میاد..میدونی چرا؟ چون بدی رو به چشم میبینید
ببین یکم توضیحش سخته برام…بذارید یه مثال بزنم…وقتی میگن ایت الله بهجت چشم برزخی داشته یعنی اینکه بدیرو میدیده…یعنی شما تصور کنید بدی یه قیافه ای داره که شما بعد چهل روز توبه اونو میبینید…ببخشید که نمیتونم قشنگ توضیح بدم اخه یکم توضیحش سخته…
بذارید خودمونی بگم…شما بعد چهل روز توبه نگاهتون نسبت به گناهی که انجام میدادید تغییر میکنه و تو دلتون میگید: چقدر این گناه بی معنی و زشت بودا…چطوری من این کارو میکردم؟؟؟
و شاید خندتون هم بگیره که چقدر قبلش میگفتید نمیتونم نمیتونم…
دوستان عزیزم شما با چهل روز توبه خیلی چیزا بدست میارید…
خداییش این عدد چهل چه کارا که نمیکنه… همیشه گفتم و میگم و صد سال دیگه هم بگذره بازم میگم که چهل روز توبه در واقع توففیقاتی که بدست میاد رو نمیشه گفت و توضیح داد باید تجربه بشه…
این حرفارو یه شخص مذهبی نمیزنه خداشاهده…منم یکی ام مثل خودتون…بهم اعتماد کنید
