طرفداری- بازی بایرن مونیخ و دورتموند از حساسیت خاصی برخوردار بود، چون با توجه به شكست خانگی هفته گذشته بایرن مونیخ مقابل ماینتس، دورتموندی ها با پیروزی در استادیوم سیگنال ایدونا پارك می توانستند با كم كردن اختلاف خود با بایرن مونیخ به دو امتیاز، بر جذابیت رقابت بر سر قهرمانی این فصل بوندسلیگا بر خلاف سال های گذشته‌بیفزایند، اما سه نكته تاكتیكی ذیل از بازی شنبه شب كه به گفته پپ گواردیولا "اعتبار فوتبال آلمان" به حساب می آید، قابل برداشت بود
یك- توخل و گواردیولا، ایده هایی مختلف برای یك بازی
توماس توخل سرمربی دورتموند برای دیدار بزرگ مقابل بایرن مونیخ چیدمانی جذاب برای تیم خود در نظر گرفته بود و همانند تیم ماینتس در بازی روز چهارشنبه مقابل بایرن مونیخ، شاگردان خود را با سیستم 3-2-5 به میدان مسابقه فرستاد.در چنین سیستمی دورتموندی ها سعی داشتند با كمك یولیان وایگل و ایلكای گوندوعان به همراه سه بازیكن تهاجمی تیم در نیمه زمین حریف، بازی سازی مونیخی ها از انتهای زمین خودی را با مشكل روبرو سازند و از تقسیم توپ توسط ژابی آلونسو به خصوص به كناره های زمین جلوگیری نمایند، تدبیری كه به ویژه در نیمه اول بسیار مفید و نتیجه بخش بود. توماس توخل نیز بعد از این بازی به این مسئله اشاره نمود:"ما در نیمه اول و به ویژه در سی دقیقه ابتدایی بازی فوق العاده ظاهر شدیم."
ایده های دفاعی توماس توخل نیز در این دیدار قابل توجه بود، وی برای مهار داگلاس كاستی سریع از اریك دورم در سمت راست زمین بهره برد و لوكاس پیشچك لهستانی را اندكی به دفاع میانی متمایل نمود به نحوی كه دورتموندی ها در فاز دفاعی از یك زنجیره پنج نفره در جلوی دروازه خود برخوردار بودند و اسون بندر در بین آنها وظیفه یك لیبرو را نیز بر عهده داشت، اریك دورم در مورد كاركرد خود و اشملتسر دفاع كناری سمت چپ تیم گفت:"ما می بایست در كناره ها بازی رو به جلویی از خود نشان می دادیم، اما در عقب میدان نیز انتظارات دفاعی زیادی از ما وجود داشت."
توماس توخل در مجموع از عملكرد دفاعی تیم خود بسیار راضی به نظر می رسد:"ما در خط دفاعی در طول نود دقیقه هرگز تمركز و نظم خود را از دست ندادیم و دفاعی شجاعانه و رو به جلو از خود نشان دادیم و من بسیار در این زمینه از تیم خود راضی هستم." در سی دقیقه اولیه بازی تعادل و تساوی خاصی در میزان تملك توپ بین دو تیم وجود داشت (49:51 درصد) اما در یك سوم پایانی نیمه اول ژابی آلونسو اندكی به عقب میدان رفت و توانست پرسینگ دورتموندی ها را تا حدودی خنثی نماید كه همین مسئله در اقتدار بخشیدن به بازی مونیخی ها تاثیر مثبتی داشت، چون وایگل و گوندوعان از این زمان به بعد نتوانستند چندان در نیمه زمین مونیخی ها تاثیرگذار باشند و بیشتر اتفاقات بازی به نیمه زمین دورتموندی ها منتقل گردید، گواردیولا در این باره گفت:"در سی دقیقه اول بازی ما چندان در كنترل پرسینگ رو به جلوی حریف موفق نبودیم و مجبور شدیم با تغییراتی این مسئله را به نفع خود تغییر دهیم."
از دیگر تصمیمات گواردیولا در این دیدار استفاده از آرتورو ویدال در كنار ژابی آلونسو بود، اتفاقی كه برای اولین بار در سال 2016 روی داد و سبب گردید تا تیاگو بازیكن مورد علاقه گواردیولا در این دیدار نیمكت نشین گردد، تصمیمی كه بی تردید بی ارتباط با قدرت بالای تهاجمی شاگردان توماس توخل نبوده است، در شش بازی اخیر مقابل دورتموند پپ گواردیولا همواره از یك دفاع زنجره ای سه نفره بهره برده بود، اما چون دورتموندی ها در فاز تهاجمی خود با حضور بازیكنانی نظیر ماركو رویس و هنریك میكیتاریان در عرض زمین بسیار خطرناك ظاهر می گردیدند، گواردیولا همانند بازی مقابل یوونتوس كمی محافظه كارانه عمل كرد و از یك زنجیره دفاعی چهار نفره بهره برد.
پپ گواردیولا در این دیدار بر خلاف توماس توخل چندان تغییراتی رادیكال در سیستم 1-4-1-4 مورد علاقه خود ایجاد ننمود، در فاز دفاعی بازیكنان دفاعی كناری تیم با توجه به حضور دو مدافع میانی مجبور به اضافه شدن به عمق دفاعی تیم نبودند، در فاز تهاجمی نیز بیشتر حملات مونیخی ها با تكیه بر حركات كاستا و روبن در كناره ها پایه ریزی می گردید كه با توجه به دفاع پنج نفره و فشرده دورتموند، بیشتر تلاش شاگردان گواردیولا از این نقطه از زمین با شكست مواجه می گردید و مونیخی ها تنها از روی حركات انفرادی درخشان می توانستند دروازه حریف را با خطر مواجه كنند، توماس مولر در این زمینه گفت:
ما بازی را در دست داشتیم، اما نتوانستیم از شانس های نه چندان زیاد خود خوب استفاده كنیم، با این وجود تساوی 0:0 نیز نتیجه ای كه می توانیم با آن زندگی كنیم.
دو-“CoCo“؟ “KiVi“!
در نیم فصل اول بوندسلیگا عملكرد درخشان “CoCo” (كاستا + كومان) با تمجیدهای فراوانی روبرو گردید، این دو بازیكن تازه وارد در غیاب روبن و ریبری به مهره های قابل اعتماد پپ گواردیولا در كناره های زمین بدل گشتند و توانستند با پاس های منجر به گل و گل زنی های خود، مونیخی را در صدر جدول نگه دارند، در دیدار مقابل دورتموند اما كاستا چندان در برآوردن انتظارات موفق نبود و كومان حتی در كادر هیجده نفره تیم نیز قرار نگرفت، بر خلاف این دو بازیكن تهاجمی اما یوشوا كیمیش و آرتور ویدال همانند سایر بازی های خیر بایرن مونیخ فوق العاده ظاهر گردیدند و توانستند سطح بالای خود را به خوبی به نمایش گذارند.
سرمربی بایرن مونیخ در بازی شنبه شب و در "جهنم زرد" بازهم به یوشوا كیمیش برای قرارگیری در عمق دفاعی تیم خود اعتماد نمود و مهدی بن عطیه را بر روی نیمكت نشاند، این بازیكن 21 ساله در نبردهای تك به تك مقابل بازیكنان حریف در اطراف محوطه جریمه موفق ظاهر شد و به احتمال زیاد از گزینه های اصلی گواردیولا برای بازی برگشت مقابل یوونتوس نیز محسوب خواهد شد.این سرمربی اسپانیایی پس از پایان بازی در مورد از كیمیش گفت:"باید از كیمیش تمجید نمود، ما امروز در دفاع میانی و بازی سازی از انتهای زمین خوب بودیم، موضوعی كه بسیار مهم است. اگر بازی سازی خوبی در عقب زمین نداشته باشیم، در بازی رو به جلو به مشكل بر خواهیم خورد."وی در ادامه افزود:
من كیمیش را دوست دارم، او اراده قوی و اشتیاق خوبی در فوتبال دارد و از همه كاركترهای خوب برخوردار است.
آرتور ویدال نیز در این روزها در پست تیاگو عملكرد قابل قبولی از خود نشان می دهد، این هافبك شیلیایی با بازی عمودی خود به بازی عمق بیشتری می دهد و نسبت به تیاگو كه در اغلب موارد به بازی عرض می دهد، هافبكی جنگنده تر و درگیرتر محسوب می شود و به نوعی "رهبر احساسی" تیم است. در بازی مقابل دورتموند ویدل همچنین توانایی خود در فاز تهاجمی را نیز به اثبات رساند و ضربه او كه به تیرك افقی دروازه تیم میزبان برخورد كرد، در حقیقت مهم ترین و خطرناك ترین موقعیت گل زنی دو تیم در این دیدار بود. ویدل در این روزها همانطور بازی می كند كه از تابستان طرفداران بایرن مونیخ در انتظار آن بودند، اگر وی بتواند همین سطح بالای خود را حفظ نماید در فاز انتهایی فصل به یكی از كلیدی ترین مهره های پپ گواردیولا بدل خواهد شد.
سه- هوملس هیبریدی
ملی پوشان آلمانی دورتموند در این دیدار چندان موفق عمل نكردند، از ماركو رویس به جزء چند حركت سریع خوب در نیمه اول مورد ویژه ای دیده نشد، اریك دورم بیشتر درگیر عمل به وظایف دفاعی خود بود و ایلكای گوندوعان بعد از گذشت سی دقیقه موفق ابتدای بازی در ادامه در سیستم پاس كاری مونیخی ها به نوعی محو شد. متس هوملس اما از این منظر یك استثنا به حساب می اید، كاپیتان دورتموند به عنوان بخش سمت چپ عمق دفاعی تیم عملكرد مقتدرانه ای از خود به نمایش گذاشت و به ویژه در ارسال پاس های بلند قطری بسیار موفق بود، در هنگام تملك توپ توسط تیم خودی نیز وی به خوبی بنا به درخواست توماس توخل به خط میانی تیم اضافه می گردید و در حقیقت به نوعی موتور هیبدریدی زردپوشان محسوب می گردید.
در هنگام فاز تهاجمی نیز وی خود را از زنجیره دفاعی تیم جدا می نمود و حتی در اطراف محوطه جریمه بایرن مونیخ نیز حضور می یافت، اما در حركت های رو به جلوی خود نیز هوملس همواره مارقب بود تا مونیخی ها از غیبت وی برای ایجاد یك حمله خطرناك استفاده ننمایند، تك به تك داگلاس كاستا با رومان بوركی نیز در حقیقت تنها صحنه عدم حضور هوملس در خط دفاعی تیم بود كه با واكنش فوق العاده بوركی، دروازه دورتموندی ها بسته ماند.
