-------------------------------------------------------------------------
سلتیک فصل گذشته برای چهارمین بار قهرمان لیگ اسکاتلند شد؛ اتفاقی که پس از روزهای درخشان سلتیک همراه جاک استین در دهه 1960رخ می‌داد.
-------------------------------------------------------------------------
سلتیک فصل گذشته برای چهارمین بار قهرمان لیگ اسکاتلند شد؛ اتفاقی که پس از روزهای درخشان سلتیک همراه جاک استین در دهه 1960رخ می‌داد. این سلطه سلتیک بر فوتبال اسکاتلند تنها نمونه کوچکی از موقعیتی است که این روزها بر فوتبال اروپا حاکم است. در چهار لیگ مطرح فوتبال اروپا، این شرایط تقریبا همیشگی شده و دیگر فصل‌هایی را نمی‌بینیم که برای شناختن تیم قهرمان ناچار باشیم فصل را تا پایان دنبال کنیم. قدرت‌های باشگاهی این لیگ‌ها نگرشی سلطه‌جویانه به دیگر تیم‌ها دارند و زمانی که لیگ به خط پایان خود نزدیک می‌شود، تنها یک تیم را می‌بینیم که برای عبور از آن بدون هیچ رقیبی تلاش می‌کند. در سال‌های اخیر این موقعیت برای تیم‌ها بیشتر دیده می‌شود؛ تیم‌هایی که در پایان فصل حتی سه پیروزی بیشتر از نیازشان برای قهرمانی در جدول ثبت کرده‌اند.
لالیگای قابل پیش‌بینی
لالیگا فصل گذشته را در حالی به پایان برد که در روز پایانی میان تیم قهرمان و تیم دوم تنها دو امتیاز اختلاف وجود داشت. قهرمانی بارسلونا در حالی رقم خورد که بارسلونا از ماه فوریه و زمانی که در رده دوم جدول قرار داشت، 14 بازی بدون شکست را در لیگ پشت‌سر گذاشت و موفق شد طی هفت فصل گذشته به دومین سه‌گانه اروپا دست پیدا کند. نزدیک‌ترین رقیب کاتالان‌ها رئال‌مادرید بود که در همان 14 بازی بدون شکست بارسا، 10 امتیاز از دست داد، به رده دوم سقوط کرد و از همان زمان نتوانست اختلاف امتیاز ایجاد شده را جبران کند. یکی از دلایل موفقیت رئال‌مادرید و بارسلونا بر لالیگا، توزیع ناعادلانه حق پخش تلویزیونی در اسپانیاست. این دو باشگاه از قراردادی که تا سال 2022 ادامه دارد، هر ساله 6/41 درصد درآمد حاصل پخش تلویزیونی را از آن خود می‌کنند. علاوه بر این، شهرت جهانی دو باشگاه که در میان پنج باشگاه ارزشمند دنیا خود را جای داده‌اند، باعث شده فوتبال اسپانیا را در دستان خود بگیرند. خارج از این دو تیم، هر تیمی که بخواهد قهرمانی لالیگا را به دست آورد باید به این پرسش که چرا اتلتیکومادرید در فصل 2014 ـ 2013 قهرمان شد، پاسخ دهد.
بایرن ، از بین برنده رقابت
در آلمان توزیع ناعادلانه حق پخش تلویزیونی برای تیم‌های بوندسلیگا نگرانی بزرگی محسوب نمی‌شود؛ چراکه بایرن مونیخ بهترین بازیکنان لیگ را در اختیار دارد. در فوتبال آلمان درآمد حق پخش تلویزیونی به طور عادلانه تقسیم می‌شود و اختلاف میان تیم صدر جدول و تیم انتهای جدول نسبت 5/2 به یک دارد؛ اختلافی که از نسبت 11 به یک فوتبال اسپانیا بسیار کمتر است. با این حال درآمدهای قابل توجه بایرن از قراردادهای تبلیغاتی و اسپانسرها در کنار درآمدهای بلیت‌فروشی و پول حاصل از جوایز مختلف ورزشی به درآمدهای رسانه‌ای اضافه می‌شود و از بایرن مونیخ ثروتمندترین تیم جهان را می‌سازد.
فصل گذشته خوزه مورینیو توانست اولین قهرمانی چلسی را در 5 فصل گذشته به دست آورد؛ مردی که در ده سال گذشته با تیم‌های مختلف 6 قهرمانی کسب کرده است
فصل گذشته باواریایی‌ها برای سومین فصل متوالی با میانگین اختلاف 18 امتیاز نسبت به تیم دوم توانستند قهرمانی بوندسلیگا را به دست آورند. این یعنی آنها توانسته‌اند در هر سه فصل شش پیروزی بیش از نزدیک‌ترین رقیب خود به دست آورند. آماری که بیان می‌کند در فوتبال آلمان رقابت قهرمانی معنای خاصی ندارد و یک تیم برایش می‌جنگد. بایرنی‌ها به ترتیب در سه فصل گذشته چهار، هفت و شش بازی مانده تا پایان فصل، قهرمانی را به دست آوردند که در فصل 2014 ـ 2013 رکورد زود‌هنگام‌ترین قهرمانی را از آن خود کردند. بنابراین به طور معمول اگر بایرن در سه فصل گذشته پنج بازی هم انجام نمی‌داد، بازهم می‌توانست قهرمانی را کسب کند. مونیخی‌ها در هر فصل بهترین بازیکنان تیم‌های رقیب را می‌خرند تا این‌گونه رقابت در فوتبال آلمان کشته شود؛ اما با این حال آنها متوجه چنین انتقادی هم هستند که نمی‌توانند استعدادهای فوتبال این کشور را جذب کنند. به عنوان مثال آنها طی دو تابستان متوالی ماریو گوتزه و رابرت لوواندوفسکی را از چنگ دورتموند درآوردند تا این‌گونه یکی از جدی‌ترین رقبای خود را ضعیف کنند.
ایتالیا در انتظار تزریق کیفیت
تنها تیم‌هایی که توانسته‌اند طی سه فصل گذشته با موفقیت‌ها و رکوردهای بایرن مونیخ برابری کنند، یوونتوس از ایتالیا و پاری‌سن‌ژرمن از فرانسه هستند. اگرچه در ایتالیا برتری یوونتوس به محو شدن رقبایی چون میلان و اینتر از صحنه اول فوتبال این کشور و تضعیف فوتبال کشور چکمه‌ای ارتباط زیادی دارد، اما در فرانسه قهرمانی‌های متوالی پاری‌سن‌ژرمن باعث شد فوتبال فرانسه بار دیگر در معرض دید قرار بگیرد؛ در حالی که لاشمپوینه در سال‌های اخیر به دلیل فقر تماشاگر در رده‌بندی لیگ‌های یوفا پس از پرتغال قرار گرفته است. در دو فصل گذشته در ایتالیا، یوونتوس در شرایطی قهرمان شده است که نزدیک‌ترین رقیب‌اش رم، 17 امتیاز با بیانکونری فاصله داشته است. در سه فصل گذشته بانوی پیر به طور میانگین سه بازی زودتر به قهرمانی رسیده است. آیا در فصل گذشته قدرت اقتصادی یوونتوس جالوروسی را به زانو درآورد؟ جایی که شاگردان رودی گارسیا در 11 بازی پس از تعطیلات زمستانی از 33 امتیاز ممکن 19 امتیاز را از دست دادند. تورینی‌ها اگرچه قدرت اقتصادی اول فوتبال ایتالیا هستند، اما فصل گذشته رمی‌ها صد میلیون یورو هزینه کردند و یووه تنها 46 میلیون یورو هزینه کرد، حقیقتی که منجر به اثبات ضعف عملکرد گارسیا می‌شود. رم در فصل گذشته نشان داد تحمل رقابت در مسیر قهرمانی را ندارد. این وضعیت برای تیم‌های پایتخت‌نشین ایتالیا و دیگر تیم‌های این کشور وجود دارد و همه آنها پشت غول‌های تورین قرار دارند.
جزیره ؛ سرگرمی کافی نیست
تنها لیگی که در آن احتمال جابه‌جا شدن قهرمان زیاد است، لیگ برتر انگلیس است؛ جایی که با همه ایراداتی که به آن وارد است، جوایز نقدی رده‌های مختلف جدول، هیجان خاصی به لیگ داده است. فصل گذشته خوزه مورینیو توانست اولین قهرمانی چلسی را در پنج فصل گذشته به دست آورد؛ مردی که در ده سال گذشته با تیم‌های مختلف شش قهرمانی کسب کرده است.
یکی از دلایل موفقیت رئال‌مادرید و بارسلونا در لالیگا توزیع ناعادلانه حق پخش تلویزیونی در اسپانیاست. این دو باشگاه از قراردادی که تا سال 2022 ادامه دارد، هر ساله 6/41 درصد درآمد حاصل پخش تلویزیونی را از آن خود می‌کنند
از سوی دیگر منچسترسیتی لقب ضعیف‌ترین مدافع عنوان قهرمانی را از آن خودش کرد. آبی‌های آسمانی منچستر، اولین بار در فصل 2013 ـ 2012 نتوانستند از قهرمانی خود دفاع کنند و قهرمانی را به همشهری خود واگذار کردند. منچستریونایتد در آن فصل پنج بازی پیش از پایان فصل قهرمان شد. در فصل گذشته هم که برای دومین بار سیتی نتوانست از عنوان قهرمانی‌اش دفاع کند، قهرمانی را سه بازی مانده به پایان فصل به چلسی واگذار کرد. با این حال سیتی در فصل 2014 ـ 2013 که به قهرمانی رسید، تنها 11 روز از 268 روز فصل را در صدر جدول قرار داشت. در حالی که بیشتر این روزها را لیورپول برای قهرمانی می‌جنگید. گل آگوئرو در وقت‌های تلف شده قهرمانی را به تیمی سپرد که در فصل 2012 ـ 2011 برای اولین بار در تاریخ لیگ برتر به قهرمانی رسیده بود تا این‌گونه هواداران یکی از دراماتیک‌ترین فصول لیگ برتر را به ذهن بسپارند. حال این پرسش پیش می‌آید که آیا این فوتبال می‌تواند خسته‌کننده باشد و پاسخ آن مثبت است. اگرچه ممکن است منظر آن متفاوت باشد، اما این باور کلی نیز وجود دارد که رقابت قهرمانی به طور جدی به تنوع نیاز دارد. رقابت برای قهرمانی اساس فوتبال است؛ چیزی که 9 ماه رقابت فوتبالی را تعریف می‌کند. غول‌های فوتبال اروپا هر روز خود را با تلاش برای رسیدن به قهرمانی آغاز می‌کنند. آنها در همه دنیا هر سال پس از سال دیگر، هواداران بیشتری پیدا می‌کنند. اگرچه این انتظار می‌رود قطار فوتبال اروپا در سال‌های پیش‌رو مسافران بیشتری به خود جذب کند. باید این حقیقت را هم پذیرفت که لیگ‌ها با آغوش باز قدرت‌های تازه‌تر و بیشتری را بپذیرند تا بیشتر از گذشته دیده شوند.
