طرفدارى- ايتاليا در سال هاى گذشته هافبك هاى فوق العاده اى را نظير والنتينو و ساندرو مازولا، جيانينى ريورا، جيان كارلو آنتونونى، ماركو تاردلى و گنارو گاتوزو به فوتبال دنيا معرفى نموده و اين ليست بى پايان به نظر مى رسد، اما بى ترديد آندرا پيرلو از سطحى فراتر از اين هافبك ها برخوردار بوده است.
روز دوشنبه باشگاه يوونتوس ايتاليا خبر پيوستن اين هافبك 36 ساله را به باشگاه نيويورك از ليگ فوتبال MLS آمريكا به صورت رسمى تاييد نمود تا دوران پرشكوه حضور پيرلو در فوتبال اروپا به اتمام رسد. پيرلو اولين بازى هاى خود را در سن شانزده سالگى با حضور در تيم برشا در سرى آ تجربه نمود و بيش از دو دهه در بالاترين سطح فوتبال به كار خود ادامه داد و توانست 115 مرتبه نيز براى تيم ملى ايتاليا به ميدان رود
هواداران فوتبال در ايتاليا وابستگى خاصى به باشگاه هاى خود دارند و به ندرت بازيكنان تيمى خاص در سراسر ايتاليا به محبوبيت ويژه اى در بين عامه هواداران دست مى يابند، اما پيرلو در كنار اسطوره هايى نظير خاوير زانتى، پائولو مالدينى، جيان لوئيجى بوفون از اين قاعده مستثنى است و در همه ايتاليا بازيكنى بسيار محبوب به حساب مى آيد.
تنها خداى فوتبال واقعى
پيرلو به دليل اينكه بازيكن بسيار فوق العاده اى است، به چنين محبوبيتى دست يافته و نبوغ وى در ارسال پاس هاى جادويى، نحوه رهبرى و مديريت او در زمين و همچنين ضربات ايستگاهى اعجاب انگيز وى از زيبايى خاصى برخوردار بوده، به طورى كه پيرلو با برخوردارى از چنين قابليت هاى منحصر به فردى به هنرمند و معمارى در فوتبال مدرن بدل گرديده است.
پيرلو شايد همواره بازيكنى كند و ضعيف از لحاظ قدرت فيزيكى در نبردهاى دو نفره و هوايى بوده، اما قدرت بازى خوانى خوب و تكنيك بالا، او را به بازيكنى غير قابل جانشين و به آرزوى هر سرمربى در دنياى فوتبال بدل كرده است. به همين دليل پيرلو حتى در برزيل سرزمين و مهد فوتبال زيبا، نيز بازيكنى بسيار محبوب محسوب مى شود. بسيارى از برزيلى ها دلتنگ فوتبال پر ريسك و جذاب سلسائو در سال هاى 1970 و 1982 با اعجوبه هايى همچون ريولينو، تاستائو، سوكراتس و زيكو هستند و از نظر آنها در فوتبال مدرن تنها پيرلو وارث چنين هافبك هاى توانمندى است. حتى كارلوس دونگا سرمربى تيم ملى برزيل نيز كه ارزش خاصى براى قدرت فيزيكى بالاى بازيكنان خود برخوردار است، در آرزوى داشتن هافبكى نظير پيرلو در تيم خود است:
آندرا پيرلو يك اروپايى برزيلى و تنها برزيلى واقعى تيم يوونتوس است، وى اولين بازيكنى است كه من او را براى تيم رويايى خود انتخاب مى كنم.
انقراض نسل هافبك هاى بازى ساز كلاسيك
تاكتيك هاى فوتبال نيز نظير بسيارى از موارد مربوط به علوم مختلف در سال هاى اخير دچار تغييرات فراوانى شده و سرعت در آن از اهميت بالايى برخوردار گرديده، به همين دليل نسل هافبك هاى كلاسيكى نظير پيرلو نيز رو به انقراض و نابودى گذاشته است، در واقع نحوه بازى پيرلو را بيشتر مى توان بر فوتبال دهه هشتاد ميلادى منطبق دانست، زمانى كه فوتبال همچنان آهسته و تكنيك بازيكنان بر نحوه بازى تيم بسيار تاثيرگذار بود و پرسينگ و سرعت بالا همانند تاكتيك هاى امروزى فوتبال هنوز به صورت جدى مطرح نشده بود.خورخه والدانو ستاره سابق باشگاه رئال مادريد و تيم ملى آرژانتين درباره نحوه بازى پيرلو معتقد است:
پيرلو هافبكى كلاسيك محسوب مى شود كه با تمام توان تيم را رهبرى مى نمايد، او از قابليت هايى در فوتبال برخوردار است كه از نظر برخى ها قديمى محسوب مى شوند، اما از نظر من پيرلو تنها با وجود چنين توانايى هايى به بازيكنى خاص بدل گشته است، در واقع پيرلو داراى ويژگى هايى كاملا متفاوت با تاكتيك هاى مد و به روز دنياى فوتبال است.
بعد از اينكه در فوتبال مدرن سال هاى اخير پست كلاسيك شماره ده به نوعى محو گرديد، پيرلو براى ادامه فوتبال و اثبات خود به چالش و نبردى سخت وارد گرديد، در ابتدا كارلو مازونه در برشا و سپس كارلو آنجلوتى در ميلان در تركيب خود براى پيرلو نقشى موازى با پست شمار ده به عنوان بازى ساز در بخش دفاعى خط ميانى در نظر گرفتند. او در اين پست به خوبى پيشرفت نمود و توانست با پاس هاى فوق العاده دقيق خود به نوعى نبض بازى تيم را در دست گيرد.
نقش پيرلو در موفقيت هاى ميلان و تيم ملى ايتاليا
بى ترديد از زمان ميشل پلاتينى دنياى فوتبال شاهد حضور كمتر بازيكنى بوده كه بتواند با پاس هاى نبوغ انگيز خود نظم دفاعى تيم حريف را همانند پيرلو به هم ريزد و در هنگام تصاحب توپ نيز از خونسردى و آرامشى نظير اين هافبك برجسته ايتاليايى برخوردار باشد. جمله معروف پيرلو بعد از فتح جام جهانى 2006 به خوبى چنين ادعايى را اثبات مى نمايد:"من به خود استرس يا فشارى وارد نمى كنم. عصر روز نهم ژولاى سال 2006 در برلين من خودم را با پلى استيشن مشغول كردم، سپس كمى در شهر قدم زدم و بعد شب توانستم فاتح جام جهانى شوم."
در تاريخ رقابت هاى ليگ قهرمانان نيز پيرلو كارگردانى بى نظير محسوب مى گردد، وى با گاتوزو و سيدروف هلندى خط ميانى مقتدرى در ميلان تشكيل داده بود، به طورى كه ميلان توانست در پنج سال، دو قهرمانى در ليگ قهرمانان، يك نايب قهرمانى و يك بار حضور در مراحل نيمه نهايى و يك چهارم نهايى اين رقابت ها را تجربه نمايد. زوج پيرلو و گاتوزو همچنين به عاملى مهم براى قهرمانى ايتاليا در جام جهانى 2006 بدل گرديد. علاوه بر اين پيرلو در آن تورنمنت در چند ديدار به عنوان بهترين بازيكن ميدان انتخاب شد، در بازى مقابل غنا اولين گل لاجرودى پوشان در آن رقابت ها را به ثمر رساند و در فينال برلين نيز علاوه بر ارسال پاس گل ماركو ماتراتزى، در ضربات پنالتى انتهاى ديدار نيز موفق بود.
موفقيت هاى تيمى و افتخارات فردى
پس از اينكه بسيارى از منتقدين بعد از حضور ده ساله پيرلو در جمع روسونرى ها، فوتبال وى را تمام شده مى دانستند، وى با پيوستن به يوونتوس بار ديگر خود را به اثبات رساند و در فصل 2011/12 با يوونتوس فاتح رقابت هاى سرى آ شد، فصلى كه با انتخاب پيرلو به عنوان بهترين بازيكن سال سرى آ، شايد بهترين دوران فوتبالى وى نيز بوده است. پيرلو با حضور در تورين بلافاصله به كاتاليزورى براى موفقيت بيانكونرى ها تبديل شد و نقش مهمى در احياى دوباره يوونتوس بعد از سقوط اجبارى به دسته پايين تر داشته است.
پيرلو با تورين به چهار عنوان قهرمانى متوالى در سرى آ رسيد و در آغاز دورانى جديد در يوونتوس نقشى مهم بر عهده داشته است، شايد بتوان تنها ناكامى وى در پيراهن يوونتوس را شكست 1:3 مقابل بارسلونا در فينال برلين دانست، فينالى كه به آخرين حضور پيرلو در تركيب يونتووس نيز بدل گشته است. بى ترديد اشك هاى پيرلو بعد از شكست در اين ديدار و از دست دادن فتح يك سه گانه تاريخى تا سال ها در ذهن دوستداران فوتبال باقى خواهد ماند.
با وجود اين شكست تلخ، پيرلو در دوران فوتبال خود به افتخارات فراوانى چه در زمينه باشگاهى و چه در سطح ملى دست يافته است، وى با كسب نوزده عنوان از جمله شش قهرمانى در سرى آ، دو قهرمانى در ليگ قهرمانان و يك مرتبه فتح جام جهانى، بازيكنى بسيار موفق و پر افتخار محسوب مى شود و اگر ايتاليا در رقابت هاى يورو 2012 در فينال مغلوب اسپانيا نشده بود، يك توپ طلا نيز مى توانست به ويترين افتخارات پيرلو اضافه گردد.
تمامى دورن فوتبال پيرلو سرشار از لحظاتى فراموش نشدنى است از گل زنى او به تيم ملى انگليس گرفته تا پاس گل رويايى او براى فابيو گروسو در بازى نيمه نهايى جام جهانى 2006 مقابل آلمان ميزبان، از پاس گل زيبا و باور نكردنى وى به روبرتو باجو مقابل ادوين فن در سار در سال 2001 گرفته تا گل فوق العاده او مقابل رئال مادريد در سال 2009 و سرانجام حضور احساساتى پيرلو در صدمين بازى ملى خود براى ايتاليا، همه اين لحظات تا سال ها در ذهن هواداران خواهد ماند.
جيان لوئيجى بوفون در مورد پيرلو گفته است:
او نابغه است و در 25 سال اخير به همراه روبرتو باجو بزرگترين بازيكنان فوتبال ايتاليا هستند.
بى ترديد در آينده بازيكنى فوق العاده نظير پيرلو كمتر وجود خواهد داشت، او نه تنها يكى از بهترين هاى فوتبال ايتاليا در اين پست است، بلكه در فوتبال جهان نيز از بهترين ها محسوب مى گردد و به احتمال زياد وى آخرين هنرمند دنياى فوتبال لقب خواهد گرفت.
