طرفداری-گاهی اوقات نباید به پپ گواردیولا حق داد، چون پیش از بازی رفت بایرن مونیخ با بارسلونا در مرحله نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا، هنگامی که از سرمربی بایرن مونیخ پرسیده شد که چه برنامه ای برای مهار لیونل کسی در نظر گرفته است، وی تنها با تکان داد سر گفت:"مسی غیر قابل مهار است."، از چنین جملاتی این طور برداشت می شود که او برای مهار لیونل مسی در این دیدار هیچ برنامه ای نداشته است. در بازی چهارشنبه شب مونیخی ها مدت زمان زیادی دروازه خود را بسته نگه داشته بودند، اما در نهایت با سه گل شکست سنگینی را پذیرا شدند، چون مسی در پانزده دقیقه پایانی بازی با کمک خط دفاعی آشفته مونیخی ها موفق به زدن دو گل شد و در اواخر دیدار نیز با ارسال پاسی رویایی، نیمار را در موقعیت گل زنی قرار داد.
پپ گواردیولا در بازگشت به نیوکمپ با تصمیم خود مبنی بر استفاده از دفاع زنجیری سه نفره برای مقابله با مثلث جادوی MSN، شگفتی ساز شده بود. در واقع بهره گیری از ژروم بوآتینگ، مهدی بن عطیه و رافینیا در مقابل مثلث زهر داری شامل مسی، سوارز و نیمار که 108 گل از 159 گل این فصل بارسلون را به ثمر رسانده اند، ایده ای بسیار پر ریسک بوده که در پایان بازی نیز کاملا مشخص شد.
دلیل استفاده از از سیستم 2-5-3 توسط گواردیولا برای رویارویی با بارسلونا را می توان این گونه توجیه نمود. این سرمربی اسپانیایی در نظر داشته با این روش از بازیکنان کافی در میانه میدان برای جلوگیری از بازی با تملک بالای توپ کاتالان ها جلوگیری نماید و شاگردان لوئیز انریکه را در میانه زمینه خودی به نوعی محبوس نماید. در پانزده دقیقه ابتدای بازی این شیوه تا حدودی با موفقیت همراه بود و مارک تراستگن سنگربان آلمانی بارسا مجبور بود برای شروع مجدد بازی از توپ های بلند بهره گیرد که مونیخی ها به خوبی می توانستند چنین صحنه هایی را دفاع نمایند، اما یکی از این پاس های بلند در همان پانزده دقیقه اول با تاثیر گذاری یکی از هافبک های بارسا، لوئیز سوارز را در موقعیت تک به تک با مانوئل نویر قرار داد، که نویر با واکنشی فوق العاده مانع از فروپاشی مونیخی ها شد.
این اتفاق در واقع سیگنالی برای پپ گواردیولا بود و او بلافاصله برنات را به عقب زمین فرا خواند تا بایرن مونیخ ادامه دیدار را با چهار مدافع پی گیری نماید. از این لحظه به بعد در خط میانی مونیخی ها یک لوزی تشکیل شد که آلونسو در انتهای آن وظایف دفاعی را بر عهده داشت، فیلیپ لام و شواین اشتایگر در کناره ها قرار گرفتند و آلکانتارا نیز پشت سر مولر و لواندوفسکی دو مهاجم تیم، در نوک این لوزی قرار گرفت.
دو تیم در فاز تهاجمی بسیار متغیر و غیر قابل پیش بینی ظاهر شدند که نشان از کیفیت بالای آنها داشت، آنالیز و تجزیه عملکرد دو تیم در این دیدار نشان می دهد که هر دو تیم به میزانی مشابه از میانه و کناره های میدان برای نزدیک شدن به دروازه یکدیگر بهره می بردند. در نیمه دوم کاتالان ها بیشتر حمله های خود را از سمت چپ میدان پایه ریزی می نمودند، اما هر دو گل آنها از سمت راست زمین به ثمر رسید و سومین گل نیز توسط مسی از میانه میدان پایه ریزی شد. با توجه به اینکه مسی و نیمار در گوشه های زمین بارسا بسیار تهاجمی در زمین حضور داشتند، در پشت سر آنها همواره فضاهای خوبی جهت نفوذ بازیکنان کناری مونیخی نظیر رافینیا و برنات به وجود می آمد که البته هرگز موفق به استفاده از آن نشدند.
در طول بازی تقریبا تشابه خاصی بین عملکرد هر دو تیم برقرار بود، اما پانزده دقیقه پایانی بازی در رقم خورد شکست 3:0 مونیخی ها بسیار تاثیرگذار بود. پانزده دقیقه ای که در بازی های اخیر نیز مشکلات مونیخی ها در آن نمایان شده بود، برای نمونه حتی در پیرزوی 6:1 مقابل پورتو نیز بایرن مونیخ در یک سوم پایانی از نیمه دوم ضعیف ظاهر شده بودند و در بازی مقابل دورتموند نیز در همین فاصله زمانی گل تساوی را دریافت نموده بودند.
پیش از این دیدار بحث های فراوانی در زمینه این که کدام تیم در نیوکمپ تصاحب توپ بیشتری خواهد داشت، در مطبوعات اروپایی دیده شده بود. دو تیم تا اواخر دیدار از آماری کاملا برابر در تصاحب توپ برخوردار بودند، اما در پایان مونیخی ها با 54.4 درصد در این زمینه اندکی برتر از حریف خود بودند. اما آمار دو تیم در زمینه پیروزی در نبردهای دو نفره بسیار قابل توجه تر است. برتری بدنی و فیزیکی کاتالان ها در این دیدار کاملا واضح بود، این موضوع با اشتباهات فردی مونیخی ها که منجر به گل زنی شاگردان لوئیز انریکه شد، به بزرگترین اختلاف دو تیم بدل گردید. بازیکنان بارسلونا در دیدار چهارشنبه شب بیش از شصت درصد از دوئل های میانه میدان را به نفع خود خاتمه دادند، آمار باستین شواین اشتایگر در بین بازیکنان مونیخی در این زمینه در مقایسه با دیگران فاجعه بارتر بود، چون وی چهارشنبه شب تنها موفق به پیروزی در دودوئل از شانزده دوئل خود با بازیکنان بارسلونا بود.
مقایسه و آنالیز تاکتیکی این بازی نشان می دهد بیش از همه کیفیت و کلاس بازی انفرادی بیش از هر موضوعی تعیین کننده بوده است، از طرفی روبرت لواندوفسکی در نیمه اول این بازی موقعیت بسیار مناسبی برای گل زنی را از دست می دهد که این صحنه، هشتمین شانس مسلم گل زنی این مهاجم لهستانی در این فصل از رقابت های لیگ قهرمانان بوده که وی از دست می دهد. اما در سوی دیگر میدان، لیونل مسی به خوبی از اشتباه خوان برنات برای به ثمر رساندن گل اول خود استفاده کرد، در صحنه گل دوم این ابر ستاره آرژانتینی بوآتینگ مدافع مونیخی را اسیر اعجاب خود نمود و با پاسی منحصر به فرد به نیمار در اواخر یازی زمینه ساز گل سوم تیم خود شد.
پپ گواردیولا که در ابتدای دیدار چهارشنبه شب با استفاده از یک زنجیره دفاعی سه نفره شگفتی ساز شده بود، حال برای صعود به فینال برلین به اتفاقی فراتر از معجزه نیاز دارد. برای رسیدن به این هدف این سرمربی اسپانیایی بازهم دست به ریسک خواهد زد، چون وی برای شکست عشق قدیمی خود به استفاده از فاز تهاجمی حداکثری و دفاعی حداقلی خواهد داشت با توجه به قدرت تهاجمی بارسا و تجربه تلخ و دردناک بازی چهارشنبه شب، تصمیمی پر خطر خواهد بود.
