طرفداری-بارسلونا در این روزها به تیم هولناکی تبدیل شده است، تیم لوئیز انریکه همه حریفان را یکی پس از دیگری از پیش رو بر می دارد و غیر قابل توقف به نظر می رسد و بی تردید کاتالان ها درخشش حال حاضر تیم خود را مدیون مثلث تهاجمی مسی، نیمار و سوارز هستند که در حساس ترین فاز از رقابت های این فصل به هماهنگی و فرم ایده آلی دست یافته اند.
حال این پرسش مطرح می شود که آیا تا کنون جهان فوتبال شاهد اعجاز و درخشش چنین مثلث تهاجمی خطرناکی بوده است؟
مهیب ترین مثلث تهاجمی قابل تصور
عملکرد بی نظیر هفته های اخیر مسی، نیمار و سوارز سبب خاموشی مرددین و منتقدین، تمجید رسانه ها و مطبوعات و سرخوشی هواداران بارسلونا شده است. مثلث تهاجمی بارسلونا که پس از پایان محرومیت لوئیز سوارز با دشواری به هماهنگی مطلوبی رسیده بود، این روزها کارکردی بی نقص و زبان زد از خود به نمایش گذاشته است.
نگاهی به آمار بارسلونا نیز موید چنین ادعایی است، از نوزده بازی رسمی در سال 2015 کاتالان ها موفق به کسب هفده پیروزی شده اند و مثلث لاتینی بارسلونا در این دیدارها موفق به ثمر رساندن چهل و هفت گل و ارسال بیست و شش پاس منجر به گل شده است. چنین آمار و ارقام درخشانی این پرسش را مطرح می نماید که آیا مثلثی به این مهیبی در چنین سطح بالایی از فوتبال تا کنون وجود داشته است؟
بارسلونا با توجه به درخشش مثلث تهاجمی خود، صدر جدول لالیگا را به تسخیر خود درآورده و در رقابت های Copa del Rey و لیگ قهرمانان اروپا نیز این تیم از وضعیت مناسبی برخوردار است و به نظر می رسد دیگر شکایت و حتی انتقادی از سران بارسا به خاطر هزینه نجومی صورت گرفته برای جذب لوئیز سوارز اروگوئه ای در تابستان 2014 وجود نداشته باشد.
این مثلث تهاجمی کاملا غیر قابل پیش بینی به نظر می رسند و به خوبی یکدیگر را تکمیل می نمایند، آنها از قابلیت غلبه بر هر تیمی صرف نظر از قدرت دفاعی آن برخوردار هستند، در اختیار داشتن خط حمله ای غیر قابل پیش بینی از آرزوهای هر سرمربی در دنیای فوتبال محسوب می شود و غیر قابل پیش بینی تر از مثلث تهاجمی بارسلونا غیر ممکن به نظر می رسد.
مقایسه این مثلث تهاجمی با سایر مهاجمین دنیای فوتبال در دوره های گوناگون بسیار دشوار به نظر می رسد و شاید حتی قابل انجام نباشد. در تاریخ دنیای فوتبال همواره مهاجمین خطرناک و فوق العاده ای وجود داشته اند اما باید اذعان نمود که فوتبال نیز هرگز همانند امروزه تا این حد پیچیده نبوده است. مسی، نیمار و سوارز این روزها سبب اقتدار و هولناکی بارسا در اسپانیا و حتی اروپا شده اند، اما موضوعی که هراس بیشتر رقبای کاتالان ها را فراهم می نماید، این است که این سه ابر ستاره لاتینی هر سه در اواسط دهه سوم زندگی خود هستند و حداقل تا چهار سال دیگر نیز می توانند فاز تهاجمی بارسلونا را در بالاترین سطح ممکن با عملکرد درخشان خود بیمه نمایند.
برای اثبات بی نظیر بودن این مثلث تهاجمی در حال حاضر تنها کمبود قهرمانی و عناوین مختلف احساس می شود و در آینده نیز به درستی عملکرد این مهاجمین بر اساس چنین مقیاسی مورد سنجش قرار خواهد گرفت. در این فاز حساس از فصل بارسلونا به لطف درخشش مثلث تهاجمی خود از شرایط ایده آلی برای کسب عناوین مختلف قهرمانی در انتهای فصل برخوردار است و هیج محدودیتی برای آبی اناری ها در این زمینه نمی توان متصور بود.
صحبت از بهترین مثلث تهاجمی تاریخ فوتبال هنوز زود است
بی تردید مسی، نیمار و سوارز از لحاظ کیفیت از بهترین های دنیای فوتبال محسوب می شوند، اما نمی توان هنوز از آنها به عنوان برترین مثلث تهاجمی تاریخ نام برد. برای نمونه در حال حاضر مثلث مادریدی کریستیانو رونالدو، گرت بیل و کریم بنزما، یا مثلث مونیخی آرین روبن، فرانک ریبری و توماس مولر نیز از شرایط بسیار خوبی برخوردار هستند و می توان آنها را با مثلث تهاجمی بارسلونا مقایسه نمود، چون در دو فصل گذشته حتی تیم های رئال مادرید و بایرن مونیخ فتح لیگ قهرمان اروپا را مدیون درخشش این بازیکنان می باشند. علاوه بر این مثلث لاتین بارسلونا از تابستان گذشته کار خود را آغاز نموده و تازه کار به نظر می رسد و هنوز زمان مناسب برای قرار دادن آنها در قیاسی تاریخی فرا نرسیده است.
تاریخ فوتبال شاهد حضور و درخشش مثلث های تهاجمی فراوانی بوده که در سالیان متوالی عملکرد با ثباتی را از خود به نمایش گذاشته اند، مثلث پوشکاش، هیدگ کولتی و کوچیش در تیم ملی مجارستان دهه پنجاه میلادی یا مثلث تهاجمی ویران کننده پله، گارنیشیا و واوا در برزیل فاتح جام های جهانی 1958 و 1962 و مثلث فراموش نشدنی رویوالدو، رونالدو و رونالدینیو در سلسائوی فاتح جام جهانی 2002 از جمله مثلث های تهاجمی درخشان تاریخ فوتبال محسوب می شوند.
در زمینه باشگاهی نیز می توان از مثلث های تهاجمی موفق فراوانی نام برد، برای نمونه مثلث آلفردو دی استفانو، فرانس پوشکاش و فرانسیسکو خنتو در رئال مادرید دهه پنجاه و شصت میلادی، مثلث یوهان کرایوف، پیت کایزر و سیاک اسوارت در آژاکس آمستردام دهه هفتاد میلادی و مثلث جرج بست، دنیس لاو و بابی چارلتون از جمله مثلث های درخشان در زمینه باشگاهی به حساب می آیند. در تاریخ نه چندان دور نیز مثلث تهاجمی تیری آنری، دنیس برگکمپ و روبرت پیرس با آرسنال در چهل و نه بازی متوالی بدون شکست باقی ماندند و دورانی فراموش نشدنی را از خود به یادگار گذاشتند. بارسلونا خود نیز در سال های گذشته از مثلث تهاجمی درخشان دیگری شامل رونالدینیو، ساموئل اتوئو و لیونل مسی برخوردار بوده است.
مسی، سوارز و نمیار در زمینه فردی هر یک بی تردید بازیکنی منحصر به فرد می باشند، اما به عنوان برترین مثلث تهاجمی تاریخ فوتبال هنوز راه زیادی جلوی آنها وجود دارد و باید خود را به اثبات رسانند.
