طرفداری- تیم های شمالی در لیگ برتر فوتبال ایران رویه "یویو" گونه داشته اند و از این رو باشگاه ملوان بندر انزلی با ثبات ترین تیم شمال است که از سال 1383 تاکنون در لیگ برتر باقی مانده است. تیم های زیادی در این مناطق در عرصه فوتبال شناخته شدند و خیلی زود از هیاهو کاذب آن ها کاسته شد و یا تا انحلال پیش رفتند یا نتایج آن ها را باید در لیگ های دو و سه فوتبال کشور جستجو کرد.
شموشک نوشهر، نساجی قائمشهر، ایرسوتر نوشهر، استقلال رشت، اتکا گلستان، شهرداری رشت، داماش گیلان، سپید رود رشت از جمله همین تیم های نام آشنای فوتبال ایران هستند که اغلب در دهه هفتاد حضوری پررنگ در فوتبال کشور داشتند.
یکی دیگر از تیم های نوستالژیک فوتبال ایران "چوکا تالش" است. سبزقباهای شمال ایران که در فاصله ای کوتاه به اوج فوتبال رسیدند و غول های ایران را در هم شکستند و به همان سرعت از سر زبان ها افتادند و عقاب های دیروز، امروز در دسته سوم لیگ آزادگان حال و روز خوبی ندارند...
وقتی در جاده های زیبای حاشیه خزر به سمت رضوانشهر حرکت می کنید، در نزدیکی این شهر رایحه آمیخته چوب و آتش، مشامتان را می آزارد. اینجا کارخانه چوب و کاغذ ایران (چوکا) و قلب فوتبال قوم تالش است. تالش ها اقوامی اصیل هستند که در کرانه باختری دریای خزر و جنوب جمهوری آذربایجان ساکن اند. در استان زیبای گیلان، گیلک ها در فوتبال غنی و با سابقه ترند و تنها سهمیه تالش ها در سال 1370 تاسیس شد.
چوکا با خرید امتیاز باشگاه استقلال انزلی متولد شد و به دلیل مشکلات مادی و کمبود امکانات، 7 سال دور از خانه و در انزلی به کار خود ادامه داد. آن ها در اولین حضور خود در لیگ دسته دوم سابق (لیگ 1 کنونی) قهرمان شدند و به لیگ آزادگان (برتر فعلی) راه یافتند.
نخستین حضور نماینده تالش در سطح اول فوتبال کشور (72-1371) با رتبه دهمی برای سبزها خاتمه یافت. در فصل بعد، لیگ شکل دیگری به خود گرفت و 16 تیم حاضر در دو گروه 8 تیمی به رقابت پرداختند. شکل جدید برگزاری برای تالشی ها خوش یمن نبود و با جای گرفتن در رده هشتم (آخر) گروه خود به دسته پایین تر سقوط کردند.
چوکا سه فصل را در لیگ دو سپری کرد و سال 76 مجددا به لیگ آزادگان راه یافت. اما فصل 1377 برای سبزقباها متفاوت بود. استادیوم پوریای ولی تالش میزبان چوکا بود. کوچ از انزلی و بازگشت به خانه خوش یمن بود. در فصلی رویایی با 11 پیروزی و کسب 40 امتیاز به مقام ششم جدول 16 تیمی دست یافتند. آن ها در خانه بسیار خوب ظاهر شدند و پرسپولیس را در تالش 3-1 شکست دادند و با استقلال به تساوی 1-1 رسیدند و استادیوم خانگی چوکا از آن سال به قلعه عقاب ها معروف شد. هرچند در آزادی تهران 4 گل از قرمزها و 6 گل از آبی ها دریافت کردند اما رتبه ششم نام آن ها را بر سر زبان ها انداخت.
مشکلات مالی گریبان آن ها را گرفت و سال بعد (1378) در لیگ، سیزدهم شدند. پایانی غم انگیز با سطح اول فوتبال کشور و داستانی که به انتها رسید.
چوکا تا همین امروز بین لیگ های دسته سوم و دوم جابجا می شود و با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می کند. هر از گاهی نسیمی مطبوع از چمنزارهای این خطه نفس را تازه می کند و اخباری ضد و نقیض از تزریق بودجه به فوتبال تالش به گوش می رسد. اما خیلی زود امیدها به کورسو بدل می شوند. عقاب های راست قامت دیروز سال هاست سینه خیز طی طریق می کنند.
تمام غرور آن ها در طبیعت بی نظیر شفت، آستارا، تالش، اسالم، ماسال، رضوانشهر، ماسوله و ... مدفون شده اما قلعه برای بازگشت عقاب ها امید دارد. مردم خونگرم تالش زبان هنوز به "چوکا 77" می بالند و برای آن ها ششمی در لیگ، بیش از یک دلخوشی نیست.
چّمّه چوکا: چوکای من
