مطلب ارسالی کاربران
دره های مه گرفته و هوس گم شدن
فردا، استارت تیم ملی در جامی که قرار است این بار قرعه فالش به نام ما بخورد...
سه چهار دهه بدون حتی یک بار حضور در فینال ... شاید این سری هم مثل دوره های قبل تر باشد
مثل وقتی که کره جنوبی پرغرور را 6 تایی کردیم و باز هم لحظه آخر دستمان از جام کوتاه ماند، شاید باز هم قرار باشد حسرت دور ماندن دستمان از جام را با معجزه ای که کریمی در 2004 رقم زد و یک تنه یک کشور را تا سومی جام پیش برد فراموش کنیم...
این بار شاید نه خبری از عزیزی و دایی و باقری باشد، نه حتی علی کریمی باشد که با جادو بتواند برایمان بازی را دربیاورد.... این بار فقط یک مشت سرباز داریم و یک کارلوس کیروش ...
قبل از سه گانه مرحله مقدماتی جام جهانی همه ناامید از صعود بودیم و شاید او تنها کسی بود که ایمان داشت به صعود... همین امید و فعل خواستن چشم رنگی خارجی بود که بر همه ناامیدی ها و یاس های ما غلبه کرد و در نهایت شد آن روزی که بعد از مدت ها در سئول 3 امتیاز را از کره جنوبی گرفتیم و راهی برزیل شدیم، کسی چه می داند؟ شاید او از همان روز اول شروع، go to hell را آماده کرده بود تا پس از شکست دادن کره جنوبی، نثار مربی پرادعایشان بکند...
بعد از آن هم وقتی همه درگیر جوک ساختن از رویارویی هاشم بیک زاده بدشانس و مسی بودیم، کیروش باز هم تنها کسی بود که به مهار مسی و زمینگیر کردن ارژانتین فکر می کرد...
حالا این بار تورنمنتی دیگر برای ما و کیروشی که با همه ناملایمتی ها به هر دلیلی با ما مانده...
این بار اما حس پیروزی طلبی کیروش با امید به سبک ایرانی هایی همراه شده که اغلب عادت دارند به شکست خورده بودن ... پس بد نیست امیدوار باشیم که این بار سکه روی خوبش را به ما نشان دهد و تعطیلی لیگ دقیقا تا 14 بهمن ماه طول بکشد...
