با قلبی آکنده از غم، فوت استاد منوچهر والی‌زاده، گوینده و دوبلور باسابقه و مشهور ایران را پس از دو هفته بستری بودن از آی‌سی‌یو اعلام می‌دارم.
مرگ منوچهر والی‌زاده، مصیبتی‌ست دردناک… اما بدرود گفتن با آن همه صدای زیبا که برای بازیگران مطرح دنیای سینما خلق کرده بود، برای من دردناک‌تر است. از بین رفتن صدای مخمل‌مانند این استاد بزرگ، ضایعه‌ایست عظیم که قلب را به درد می‌آورد… امشب، شب نحسی برای طرفداران سینما و فیلم بود… امشب کلانتر وودی آخرین ماجراجویی خود را به اتمام رسانید، لوک خوش‌شانس اینبار را شانس نیاورد، هری پاتر، برای دومین بار سیریوس بلک را از دست داد، پل اجکام بالاخره به آرامش ابدی رسید، جان ویک نتوانست از خطراتی که به جانش بستگی داشت نجات پیدا کند و شرلوک هلمز هم به دام پروفسور موریارتی افتاد…
حدود سه سال پیش، تا مرز مرگ برای فوت استاد جلیلوند رفتم، پس از آن برای زنده‌یاد اسماعیلی از چشمانم خون فرو ریخت، سال قبل فسردگی من نصیب استاد ربیعی شد و حالا هم استاد والی‌زاده…
خوابم؟!
من نمی‌توانم قبول کنم که در دنیایی زندگی میکنم که همچین گوینده بزرگی را از دست داده است، نمی‌توانم قبول کنم صدایی که زیبایی ملایم و تن درخشانش همراه با قدرت ظریف مهربانی حاضر در آن که به رگ انسان نفوذ، ذهن را سحر و حس را تسخیر می‌کرد، خاموش شد…
اما حقیقت این است که صدای منوچهر والی‌زاده هرگز خاموش نخواهد شد! والی‌زاده در قلب من و همه امثال من زنده است، و مرگ شاید جسم او را از بین ببرد، اما به قول آقای فرخ‌زاد، تنها صداست که می‌ماند! روح و نام نیکویی که او ایجاد کرد هرگز نخواهد مرد، اما متاسفانه غم وداع با این استاد، اکنون از هر چیز دیگری برای من دردناک‌تر است. بنابراین با دلی آکنده از غم، وفات منوچهر والی‌زاده طهرانی را تسلیت می‌گویم و آرزو میکنم روح این بزرگمرد که با صدای جوانش، در شصت سالگی به جای تام هنکس ۳۵ ساله صحبت کرد، قرین رحمت باشد…
واکنش‌ها به خبر تسلیت منوچهر والی‌زاده:
* حامد عزیزی – گوینده باز لایتیر و پاندای کونگ‌فو کار: روح بزرگ منوچهر والی‌زاده که سرشار از عشق و شور زندگی بود به جایگاه ابدی پرواز کرد تا داغی دیگر بر تن رنجور ما تا ابد نقش ببندد
* علیرضا وارسته – گوینده مندی (عصر یخبندان ۴) و الکس (ماداگاسکار ۳): برای من همیشه صدای استاد والی‌زاده نماد دوبله بود. فقدان این صدا باورکردنی نیست… حس گم گشتگی عجیبی دارم؛ واقعا که تنها صداست که می‌ماند.
* افشین زی‌نوری – گوینده لئوناردو دیکاپرو و پروفسور موریارتی: عمو والی «رفیق…»… چی بگم؟ اصلا چی میشه گفت وقتی هنوز منتظرم یه جا ببینمت، صدات کنم و با اون لبخند همیشگیت جوابمو بدی؟ وقتی هنوز ذهنم نمیخواد باور کنه که دیگه نیستی، که دیگه هیچوقت اون روزای لعنتی خوب بر نمیگردن… دلم برات تنگ میشه. برای حرف‌زدنای طولانی، برای خنده‌هایی که از ته دل بودن، برای سکوت‌هایی که از هزارتا جمله بیشتر معنا داشتن. همیشه فکر میکردم برای گفتن یه عالمه چیز وقت هست، ولی دنیای بی‌رحمیه که فرصت نمیده…
گویندگان دیگری نیز از جمله ابراهیم شفیعی، مجید حبیبی، شروین شمس، محمدرضا صولتی، اشکان صادقی و… برای این رویداد ابراز تاسف کردند و آن را باورنکردنی و غم‌بار دانستند.
