مهربانم گوش کن، گویی
هیچ کس یاد پرستوها نمی افتد
کوچ ما دیگر نه با فصلَست
فصل هم دیگر به باغ ما نمی افتد
ای پرستوهای خسته، سرزمین پاکیم کو
این خیابانها غریبند، کوچه های خاکیم کو
ای صبا، ای صبا، گر سوی ایرانم گذشتی
خاک آن را غرق بوی نسترن کن
هر کجا فریاد فرهادی شنیدی
یاد شیرینِ دلِ تنهای من کن
