چند روز پیش خبری منتشر شد مبنی براینکه جرمی دوکو خود را با بارسلونا پیشنهاد داده. گرچه این خبر خیلی زود تکذیب شد اما انتقال دوکو به بارسا یا بایرن مونیخ در تابستان پیش رو دو از ذهن نیست.
دوکو در فصل جاری در تمام رقابت های باشگاهی برای منچسترسیتی در ۱۱۰۰ دقیقه به میدان رفته که البته در این امر مصدومیت های او هم بی تاثیر نبوده.
او دو فصل پیش با قراردادی به ارزش ۵+۶۰ میلیون یورو از رن فرانسه به منچسترسیتی پیوست و احتمالا سیتی برای فروش اون چیزی در حدود ۵+۸5 میلیون یورو درخواست خواهد کرد و با این حساب و با احتساب اینکه بایرن و بارسا دو تیمی هستند که به وینگر چپ نیاز دارند و احتمالا دوکو می‌تواند در این دو باشگاه فیکس بازی کند، انتقال دوکو به این دوتیم محتمل تر از انتقال به سایر باشگاه‌های اروپایی است.
اما وقتی به دنبال نامی برای جانشینی دوکو می‌گردیم، 3 اسم بیشتر از بقیه خودنمایی می‌کنند؛ دزیره دو، نیکو ویلیامز و لدییز دیاز.
دزیره دو:
در مورد دزیره دو همه چیز با پاریس به شکلی پیش میرود که این بازیکن دلیلی برای جدایی ندارد و پاریس هم دلیلی برای فروش:
_به دست آوردن دقایق کافی
_عملکرد خوب
_ملیت فرانسوی
_قرداد داشتن
نیکو ویلیامز:
چندی پیش رودری در مراسم دریافت جایزه‌ای فردی از سوی روزنامه اسپانیایی AS از علاقه‌ی خود به انتقال نیکو ویلیامز به منچسترسیتی پرده برداشت.
ستاره‌ی اتلتیک بیلبائو در تابستان آینده ۲۳ ساله می‌شود و خصوصا درصورت انتقال دوکو به بارسلونا، احتمال انتقال او به سیتی بیش از پیش بالا میرود.
لوییز دیاز:
لوییز دیاز و دوکو عمدتا به هم تشبیه می‌شوند اما دیاز را می‌توان نسخه‌ی ارتقاع یافته‌ی دوکو نامید.
و دلیل ان دو چیز است:
۱_ مشارکت دیاز در کارهای دفاعی و پرس و تعهدش نسبت به بازی به مراتب بیشتر از دوکو هست.
۲_ دیاز بجز فصل ۲۲/۲۳ که ۱۸۹ روز مصدوم بود، در بقیه‌ی کریر حرفه‌ای خودش در مجموع ۳۳ روز مصدوم شده اما دوکو در ۳ فصل اخير در مجموع ۱۴۰ روز روز مصدوم بوده (۵۳،۳۸،۴۹)
