همان‌قدر که به‌دست آوردن ضربه پنالتی در جام جهانی شیرین است، از دست دادن آن کابوسی بزرگ برای یک بازیکن می‌سازد.
بازی فرانسه و انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی، فینال زودهنگام این مسابقات بود. برنده این بازی، تبدیل به شانس اول قهرمانی می‌شد و بازنده، به نیمه نهایی هم نمی‌رسید. هدر رفتن پنالتی دوم هری کین در این مسابقه، سرنوشت تیم صعود کننده را مشخص کرد. انتظار انگلیس برای قهرمانی جهان، 60 ساله شد و فرصتی طلایی برای رسیدن به این جام، از دست رفت. در 10 دوره اخیر جام جهانی، بازیکنانی بوده‌اند که پنالتی‌هایی به مراتب مهمتر از پنالتی کین را از دست داده‌اند و حسرتی ابدی، برای کشورشان ساختند.
تنها ناکام
دیوید ترزگه، یکی از بدشانس‌ترین بازیکنانی بود که در جام جهانی، پنالتی خراب کرد. فینال جام جهانی 2006 بین ایتالیا و فرانسه، به ضربات پنالتی کشید. دیوید ترزگه، دومین پنالتی‌زن فرانسه بود و ضربه‌اش را، به تیر دروازه زد. از بدشانسی ترزگه، تمام بازیکنان دیگر پنالتی‌های‌شان را گل کردند تا او، تعیین کننده قهرمان جهان باشد. ایتالیا، به جام قهرمانی رسید و فرانسه بخاطر ضربه ترزگه، با مدال نقره آلمان را ترک کرد.
مشهورترین نمونه
چهره روبرتو باجو بعد از بیرون زدن پنالتی در جام جهانی 1994، مشهورترین تصویر یک بازیکن دنیای فوتبال پس از خراب کردن پنالتی است. باجو در فینال جام جهانی مقابل برزیل، پنالتی‌اش را بیرون زد و حکم قهرمانی برزیل را امضا کرد. البته اهمیت پنالتی باجو، شاید کمتر از پنالتی ترزگه بود. ایتالیا در ضربات پنالتی، یک گل عقب بود و حتی اگر باجو ضربه‌اش را گل میکرد، برزیل می‌توانست با گلزنی در پنالتی پنجم به قهرمانی برسد. با این حال، جایگاه باجو در آن جام و پایان مسابقه پس از ضربه او، باعث شد این پنالتی برای همیشه در ذهن او و تمام اهالی فوتبال، ماندگار شود.
حسرت اسطوره
در بین بزرگترین بازیکنان برزیل که قهرمان جهان نشده‌اند، زیکو جایگاه ویژه‌ای دارد. حسرتی که خود او، مقصر اصلی آن است. جام جهانی 1986، زیکو شماره 10 تیم رویایی تله سانتانا بود. آن‌ها در مرحله یک چهارم نهایی، با فرانسه روبرو شدند. زمانی که بازی 1-1 مساوی بود، برزیل صاحب پنالتی شد و زیکو، نتوانست ضربه‌اش را به گل تبدیل کند. بازی به ضربات پنالتی رفت و برزیل، از مسابقات حذف شد. تلخ‌تر اینکه در پایان آن جام، آرژانتین رقیب سنتی برزیل به قهرمانی رسید.
کابوس انگلیسی
کمتر تیمی در دنیای فوتبال، به اندازه انگلیس خاطرات بدی از ضربات پنالتی دارد. جام جهانی 1990، انگلیس تا نیمه نهایی صعود کرد و امید زیادی به قهرمانی داشت. آن‌ها می‌خواستند در بازی فینال، انتقام 4 سال قبل را از مارادونا و یارانش بگیرند. پای انگلیس، هیچوقت به فینال نرسید. انگلیس در بازی نیمه نهایی با آلمان، 1-1 مساوی کرد و بازی به ضربات پنالتی رفت. در شرایطی که همه بازیکنان ضربات‌شان را به گل تبدیل کرده بودند، استوارت پیرس پنالتی چهارم انگلیس را از دست داد. روحیه انگلیس، خراب شد و کریس وادل با خراب کردن پنالتی پنجم پرونده این تیم را بست. پس از این مسابقه، لینکر جمله تاریخی خود درباره آلمان را به زبان آورد: «فوتبال بازی ساده‌ای است. ۲۲ بازیکن ۹۰ دقیقه به دنبال توپ می دوند و در نهایت، همیشه آلمان برنده می‌شود.»
معجزه پرحاشیه
کره جنوبی در جام جهانی 2002، یکی از دو میزبان و شگفتی‌ساز بزرگ مسابقات بود. آن‌ها تنها تیم آسیایی هستند که تا نیمه نهایی جام جهانی جلو رفتنه‌اند. هر چند درباره داوری‌های آن دوره جام، حرف و حدیث‌های زیادی وجود دارد. کره‌ای‌ها بخشی از معجزه بزرگ‌شان را، مدیون خواکین هستند. بازی یک چهارم نهایی بین اسپانیا و کره جنوبی، بازی پس از مردود شدن چند گل اسپانیا، با نتیجه صفر-صفر به پایان رسید و به ضربات پنالتی رفت. همه بازیکنان، ضربات‌شان را گل کردند تا نوبت به خواکین رسید. خواکین، در گلزنی ناکام ماند و کره جنوبی با گلزنی در پنالتی پنجم، توانست به مرحله نیمه نهایی برسد.
