طرفداری | پرسپولیس این روزها حال و هوایی عجیب دارد. هواداران، این تیم پرافتخار را بدون سرمربی می‌بینند و هر روز با نگرانی اخبار جدید را دنبال می‌کنند. وضعیت پرسپولیس یادآور همان روزهای سخت استقلال است؛ روزهایی که آندره‌آ استراماچونی، سرمربی محبوب آبی‌ها، به یکباره تیم را ترک کرد و استقلال را در میانه راه تنها گذاشت. در آن دوران، استقلال بدون هدایت یک سرمربی کارکشته، در میدان‌های سخت ظاهر شد. به یاد بیاوریم دیدار مقابل پیکان را؛ جایی که وریا غفوری، کاپیتان تیم، دست به تصمیمات فنی زد، بازیکنان را تعویض کرد و نقش سرمربی را همزمان بر عهده گرفت. استقلال در آن مقطع، نه‌تنها از نظر تاکتیکی بلاتکلیف بود، بلکه هوادارانش نیز احساس بی‌توجهی می‌کردند.
اما پرسپولیس امروز، هرچند شبیه به همان استقلالِ بحران‌زده به نظر می‌رسد، اما یک تفاوت مهم دارد: کریم باقری. این چهره محبوب و نماد تعصب، روی نیمکت پرسپولیس حضور دارد و حتی اگر خودش بگوید که نقشی در تصمیمات فنی ندارد، حضورش همچنان قوت قلبی برای هواداران است. هواداران پرسپولیس اما درست مثل هواداران استقلال در سال ۹۸-۹۹، تمام خشم و اعتراض‌شان را به سمت مدیریت باشگاه نشانه گرفته‌اند.
در میانه فصل، پیدا کردن یک سرمربی خارجی خوب و مطمئن، کار آسانی نیست. اما هواداران حق دارند انتظار داشته باشند تکلیف نیمکت تیم‌شان زودتر مشخص شود. باشگاهی به بزرگی پرسپولیس نمی‌تواند بدون سکاندار بماند، همان‌طور که استقلال نمی‌توانست. شاید پرسپولیس با حضور کریم باقری کمی از استقلالِ بی‌استراماچونی خوش‌شانس‌تر باشد، اما سوال اصلی همچنان باقی است: چرا مدیریت باشگاه، با وجود تجربیات گذشته، همچنان در انتخاب سرمربی تعلل می‌کند؟
هواداران پرسپولیس، مثل هواداران استقلال آن روزها، این روزها نیز حس می‌کنند باشگاه محبوب‌شان به حال خود رها شده است. هر روز که می‌گذرد، این احساس بی‌توجهی و بی‌تفاوتی از سوی مدیریت باشگاه عمیق‌تر می‌شود. آن‌ها که همیشه در سخت‌ترین شرایط پشت تیم‌شان ایستاده‌اند، حالا نمی‌توانند سکوت کنند و نظاره‌گر سقوط تدریجی تیم محبوب‌شان باشند.
اعتماد هواداران سرمایه اصلی هر باشگاه است اما این انتظار طولانی برای انتخاب سرمربی، چیزی جز فرسایش این سرمایه به دنبال ندارد. باشگاهی به بزرگی پرسپولیس که یکی از نمادهای فوتبال ایران در آسیا به شمار می‌رود، نمی‌تواند این‌گونه بی‌برنامه و بلاتکلیف پیش برود. مدیریت باید بداند هر روز تعلل در تصمیم‌گیری، نه‌تنها به ضرر نتایج تیم است، بلکه امید و انگیزه هواداران را نیز نابود می‌کند.
بلاتکلیفی فعلی فقط یک مشکل فنی نیست؛ این بحران به وجهه باشگاه و اعتماد هواداران ضربه‌ای جدی وارد کرده است. پرسپولیس به‌عنوان یکی از پرطرفدارترین باشگاه‌های ایران و آسیا، سزاوار مدیریتی قوی و تصمیم‌گیری‌های قاطع است. وقت آن رسیده که مسئولان، به جای وعده‌های بی‌سرانجام، در عمل نشان دهند دغدغه‌ای جز موفقیت تیم ندارند. هواداران انتظار دارند نیمکت پرسپولیس هرچه سریع‌تر جان بگیرد و تیم محبوب‌شان با قدرت به مسیر خود ادامه دهد.
فوتبال فقط بازی نیست؛ برای هواداران، فوتبال زندگی است. و وقتی احساس کنند که زندگی‌شان به حال خود رها شده، طبیعی است اعتراض کنند. مدیریت باید با درک این واقعیت، هرچه زودتر تصمیم نهایی را بگیرد و به این کابوس پایان دهد. پرسپولیس بزرگ‌تر از آن است که در چنین وضعیتی باقی بماند.
