طرفداری | هرگز به شما نخواهم گفت: «آره، من بهتر از این بازیکن یا آن یکی هستم.» اما در ذهن خودم همیشه صلاح را به‌عنوان بهترین انتخاب می‌کنم.
در میان جمع‌وجور کردن کاغذها، کتاب و مجله‌های اتاقم به شماره ماه آوریل 2022 مجله فور فور تو برخوردم. عکس روی جلد محمد صلاحِ لیورپولی بود. با کمال تعجب متوجه شدم مطلب و مصاحبه او را نخوانده‌ام. تا ستون اول تمام نشده بود، پیش خودم فکر کردم بد نیست بخش‌هایی از این مطلب بسیار بلند را با عزیزان فوتبالی تقسیم کنم.
عنوان مطلب این است: «آیا من بهترین بازیکن جهان هستم؟ در ذهن خودم، بله!»
محمد صلاح در کمتر از پنج سال حضور در آنفیلد به یکی از اسطوره‌های لیورپول تبدیل شد. او هرگز به شما نخواهد گفت: «کافی است.» جام‌ها و افتخارات بیشتری می‌خواهد. راضی نیست. قصد و عزم او قابل ستایش و احترام است. از آن دسته آدم‌هاست: هدف را تعیین کن و پیش برو.
بهتر است بخوانید و خودتان قضاوت کنید.
بخش اول؛ سفر به آنفیلد
در تابستان ۲۰۱۷، ده بازیکن با مبلغ ۴۰ میلیون پوند یا بیشتر به باشگاه‌های لیگ برتر پیوستند. صلاح یکی از آن‌ها نبود. منچستریونایتد ۷۵ میلیون پوند برای روملو لوکاکو و ۴۰ میلیون پوند برای نمانیا ماتیچ هزینه کرد. منچسترسیتی بنجامین مندی، کایل واکر و برناردو سیلوا را به خدمت گرفت. چلسی آلوارو موراتا و تیمو باکایوکو، به‌علاوه دنی درینکواتر ۳۵ میلیون پوندی را. الکساندر لاکازت به آرسنال، داوینسون سانچز به اسپرز و گیلفی سیگوردسون به اورتون رفتند. در جاهای دیگر، نیمار با ۱۹۸ میلیون پوند به پاری سن ژرمن رفت. سپس بارسلونا ۹۷ میلیون پوند برای عثمان دمبله خرج کرد.
اما لیورپول برای جذب صلاح از رم فقط ۳۶.۹ میلیون پوند پرداخت؛ قیمتی نسبتاً معقول‌تر در مقایسه با دیگران. لیورپول مردی را خرید که تاریخ مدرن باشگاه را تغییر دهد. یکی از هواداران لیورپول اخیراً در فضای مجازی با دیدن تست پزشکی صلاح در اولین روز نوشت: «ما نمی‌دانستیم این روزی است که با بهترین بازیکن جهان قرارداد امضا کردیم.» صلاح در حالی که به آن روز فکر می‌کند، لبخند می‌زند. زمانی که وارد ورزشگاه تاریخی شد، به رسم و پیش از رفتن به زمین، دست خود را برای خوش‌شانسی به «این آنفیلد است» زد و رسماً بازیکن لیورپول شد. ظاهراً پوزخند او نشان از آن دارد که صلاح دقیقاً می‌دانست در آینده چه در پیش‌رو دارد.
«روز پیش به چندتا از دوستانم گفتم: یادتون می‌آد وقتی اومدم به شماها چی گفتم؟ ما می‌خواهیم لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا را ببریم. وقتی این را گفتم، همگی از خنده ترکیدند.» دوستانم مدت طولانی است طرفدار لیورپول‌اند. آن‌ها به من گفتند: «همه میان و همین را می‌گن.»
اما من همیشه از خودم توقع و انتظار چیزهای بزرگی را دارم. حتی اگر به آن دست پیدا نکنم، همیشه مثبت فکر می‌کنم. وقتی به آنفیلد وارد شدم، می‌خواستم لیگ برتر را ببرم و می‌خواستم لیگ قهرمانان را ببرم. می‌خواستم برای این باشگاه کار بزرگی انجام دهم. فکر می‌کنم در چند سال گذشته نتیجه کار ما بد نبوده است.
ارزیابی اشتباهی نیست. بدون شک لیورپول مانند تیم دهه هشتاد مدعی افتخارات داخلی و اروپایی است. و نام صلاح اکنون هم‌تراز و متعلق به «دسته خاص اسطوره‌ها» است: کنی دالگلیش، ایان راش و... اما داستان به اینجا ختم نمی‌شود. حرکت کن و ادامه بده. یک مصری می‌خواهد یکی از بهترین فوتبالیست‌های کره زمین باشد.
بخش دوم؛ گل‌هایی تقدیم به تیزر برنامه‌های ورزشی
صلاح پاسخ فوری در مورد ۳ گل محبوب خود برای لیورپول ندارد. با لحنی که نشان می‌دهد حتی نمی‌داند از کجا شروع کند، انتخاب بسیار گسترده است. اصلاً یک گل چطور؟ آیا اشاره به آن آسان‌تر است؟ «یکی؟! یکی سخته»! در حالی که شدیداً می‌خندد، احساس می‌کنید انتخاب یکی از ۱۷۰ گل ساده به نظر نمی‌رسد.
با این حال، او فکر می‌کند و دو مورد به ذهنش می‌رسد. شاید ما پیش‌بینی کنیم او بلافاصله گلی را انتخاب کند که جایزه معتبر پوشکاش فیفا در سال ۲۰۱۸ را برای او به ارمغان آورد؛ یک پیچ و تاب در لبه هجده قدم و جای دادن توپ در گوشه سقف دروازه در آنفیلد مقابل اورتون، یا صاعقه دوربردی که او برابر چلسی به ثمر رساند، زمانی که لیورپول در مراحل پایانی رقابت‌های قهرمانی لیگ برتر در سال ۲۰۱۹ با منچسترسیتی مبارزه می‌کرد. یا گل انفرادی مسحورکننده او مقابل سیتی در آنفیلد در ماه اکتبر، زمانی که او مجموعه‌ای از مدافعان سیتی را گیج کرد؛ گلی که ششمین جایزه بهترین گل ماه بی‌بی‌سی را نصیب او کرد. تاکنون تنها وین رونی رکورد بهتری از این حیث دارد. اما پاسخ صلاح هیچ‌یک از موارد فوق نبود.
شاید گل به من‌سیتی، خارج از خانه و در لیگ قهرمانان اروپا، نحوه گلزنی واقعاً خوب بود. و مطمئناً گل به یونایتد در خانه (در ژانویه ۲۰۲۰). نمی‌توانم میان این دو گل یکی را انتخاب کنم!
اولین انتخاب او آموزنده است، به‌ویژه در مقابل گل ۲۰۲۱ او در برابر همان حریف که از دید بسیاری خیلی دیدنی‌تر است. صلاح متواضعانه لبخند می‌زند:
آن یکی هم خوب بود، بد نبود، اما در لیگ قهرمانان بهتر بود، شیوه‌ای که به توپ ضربه زدم خاص بود. هیچ‌کس انتظار نداشت. در وجودم، شادی بیشتری برای چنین گلی داشتم.
صلاح در آوریل ٢٠١٨ در ورزشگاه اتحاد در گوشه زمین، ادرسون را دریبل کرده بود، اما در حال دور شدن از دروازه بود و زاویه هم بسته. نیکلاس اوتامندی جلوی راه او ایستاده بود، تا اينكه با یک «تقه» بسیار ظریف توپ را از روی بازیکن آرژانتینی و تقریباً با حرکت آهسته وارد دروازه كرد. این فقط ضربه‌ای آهسته به توپ بود، در فاصله‌ای کمتر از چند متر، اما اثری بود هنری که معمولاً با یک قلم مو در دست شکل می‌گیرد اما این بار با پای چپ شکل گرفت.
بخش سوم؛ بیا بگذاریم اعداد حرف بزنند
درست مقابل هواداران لیورپول، در اولین نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا. یک گل مهم خارج از خانه بود که آن‌ها را در مجموع ۴-۱ به برتری رساند، در مقابل تیمی که رکورد ۱۰۰ امتیاز لیگ برتر را در آن فصل به دست آورد. محبوبیت صلاح در بین هواداران قرمزها بیش از پیش افزایش یافت. در پایان اولین فصل درخشان در آنفیلد، این چیزی بود که پیوندش را با طرفداران محکم کرد؛ آغاز احترام متقابل و شروع اسطوره شاه مصری. صلاح ثابت کرد قادر به ارائه لحظات تعیین‌کننده در میدان‌های مختلف و مهم‌ترین و حیاتی‌ترین مسابقات است.
بعد از ترک کوتینیو، تمرکز بسیاری از رسانه‌ها در ابتدا روی او باقی مانده بود، اما با حضور صلاح در تیم، مطلقاً همه‌چیز ممکن شده بود. از لحظه ورود همین‌طور بود. او به خاطر می‌آورد:
وقتی با سرمربی صحبت کردم و او برنامه باشگاه را به من نشان داد، بسیار هیجان‌زده شدم. بله، فکر می‌کنم ما تیمی داریم که می‌توانیم یک چیزهایی را ببریم. از ابتدا فکر می‌کردم می‌توانیم کار خاصی انجام دهیم.
همان‌طور که مشخص شد، صلاح به‌عنوان بهترین بازیکن سال PFA انتخاب شد و ۴۴ گل فوق‌العاده در تمام رقابت‌ها برای قرمزها در آن فصل به ثمر رساند؛ آماری که فقط یک‌بار در تاریخ باشگاه تکرار شده است، توسط ایان راش در فصل ۸۴-۱۹۸۳.
۳۲ گل صلاح در لیگ برتر یک رکورد در ۳۸ بازی بود. گل‌های او بیشتر از مجموع گل‌های وست بروم، سوانسی و هادرسفیلد بود.
بخش چهارم؛ کابوس فینال کیف
صلاح پس از کمک به لیورپول برای شکست دادن منچسترسیتی در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا به کیف رفت تا در فینال به مصاف رئال مادرید برود، امیدوار بود این روز شادترین روز زندگی حرفه‌ای او باشد.
اعتراف می‌کنم در جوانی رویای من بردن لیگ قهرمانان اروپا بود، بیشتر از لیگ برتر. لیگ همیشه رویای لیورپول بود، رویای طرفداران، رویای شهر. زمانی که جوان بودم، همیشه لیگ قهرمانان اروپا را تماشا می‌کردم. متأسفانه درست زمانی که همه‌چیز خیلی خوب پیش می‌رفت، ناگهان همه‌چیز خراب شد.
وقتی که در دقیقه ۳۱، کاپیتان مادرید، سرخیو راموس، به کتف صلاح شدیداً صدمه زد و او مجبور به ترک زمین شد. صلاح نتوانست جلوی اشک‌هایش را بگیرد.
این بدترین حس زندگی من در فوتبال بود. یک فصل باورنکردنی را پشت سر گذاشته بودم، بیش از ۴۰ گل زدم، و حالا در فینال لیگ قهرمانان اروپا هستید و احساس می‌کنید که بسیار بسیار نزدیک هستید. و سپس یک ماه دیگر جام جهانی از راه خواهد رسید. در آن لحظه، همه‌چیز به ذهن شما می‌رسد؛ از لیگ قهرمانان خارج شدی، مصدوم شدی. برای جام جهانی هم مصدوم خواهی بود. این بهترین حسی نبود که در طول زندگی داشتم. خوشبختانه با گذشت زمان، موفق شدم از پس آن بر بیایم.
صلاح به جام جهانی رسید اما در اوج آمادگی نبود. او دیدار مصر مقابل اروگوئه را از دست داد. در مقابل روسیه و عربستان سعودی گلزنی کرد، اما فراعنه در اولین حضورشان در فینال مسابقات از سال ۱۹۹۰ در هر سه بازی شکست خوردند.
صلاح ناامیدی دیدار کیف را با خود به همراه دارد و از آن درد به‌عنوان نیروی محرکه برای فصل‌های بعدی استفاده کرد:
بله، این در ذهن من بود. به خودم گفتم، باشه، امسال باختم، اما سال آینده می‌روم و تمام تلاشم را برای کمک به تیم برای بردن انجام می‌دهم.
بخش پنجم؛ هم تاریخ ماییم و هم تاریخ‌ساز
ضربه بد سر در یک بازی لیگ در نیوکاسل به این معنی بود که او مجبور بود کامبک معروف لیورپول در بازی برگشت نیمه‌نهایی مقابل بارسلونا را از کنار زمین تماشا کند، در حالی که تیم کلوپ باید نتیجه ۳-۰ دیدار رفت در نیوکمپ را جبران کند. این بازیکن مصری پیراهنی با عبارت «هرگز تسلیم نشو» بر تن کرد و امیدوار بود در آن شب به شکل دیگری بر هم‌تیمی‌هایش تأثیر بگذارد.
در دیدار فینال لیگ قهرمانان در مقابل اسپرز در مادرید فرصتی یافت تا تأثیر مستقیم‌تری داشته باشد. در عرض دو دقیقه پس از شروع بازی، از روی نقطه پنالتی به مصاف هوگو لوریس رفت.
من همیشه خودم را قبل از بازی آماده می‌کنم، اما در آن لحظه که یک پنالتی گرفتیم، داشتم فکر می‌کردم، «اوه، لعنتی. خیلی زود است، خیلی زود است که پنالتی داشته باشیم!»، اما نمی‌خواستم منفی فکر کنم. در آن لحظه فقط به این فکر می‌کردم؛ تو می‌خواهی گل بزنی و همه‌چیز خوب پیش خواهد رفت. پنالتی را گل کردم و بعد از آن مسابقه راحت‌تر شد. تاتنهام تیم سختی مقابل ما بود، اما ما پیروز شدیم و در نهایت، قهرمان لیگ قهرمانان اروپا. فکر می‌کنم برای هریک از ما این اولین بار بود. لحظه‌ای باورنکردنی. همیشه دوست داشتم یک روز برنده باشم، چیز خاصی بود، به‌خصوص که سال قبل آن را از دست داده بودم. حرفه من همیشه همین‌طور بوده؛ بالا و پایین، اما همیشه چیزی وجود دارد که مرا به چالش بکشد. شکست در فینال، آمدن به لیگ برتر و ملحق شدن به چلسی، ولی آن‌قدر بازی نکردم. رفتم، سپس برگشتم تا دوباره اینجا بازی کنم. زندگی در فوتبال همیشه همین‌طور بوده است.
بخش ششم؛ و بالاخره این جام لعنتی
لیورپول در اوایل ژانویه ۲۰۱۹ با هفت امتیاز اختلاف نسبت به سیتی در صدر جدول لیگ برتر قرار گرفت، اما در پایان، با وجود پیروزی در ۹ بازی آخر فصل و کسب ۹۷ امتیاز - که در آن زمان سومین امتیاز بالا در تاریخ لیگ برتر بود - رویای قهرمانی را با کمترین اختلاف از دست داد.
در آن فصل، زمانی که منچستریونایتد از آنفیلد دیدن کرد، لیورپول با گل صلاح در آخرین دقیقه به پیروزی رسید. صلاح با پاره کردن پیراهن خود و نشان دادن سینه برهنه در مقابل Kop جشن گرفت. این اولین گل او مقابل یونایتد بود.
در بازی یونایتد گل دوم را زدم. لحظه موردعلاقه من در آن فصل است. سال قبل، هر کاری که ممکن بود برای بردن لیگ انجام داده بودیم. ما فقط یک بازی را باختیم، بنابراین همه مطمئن بودیم که می‌توانیم دوباره برویم و این کار را انجام دهیم. ۹۷ امتیاز کسب کردیم. واقعاً کار را تا پایان فصل خوب انجام دادیم و سعی کردیم لیگ را ببریم، اما نتوانستیم. بنابراین سال بعد مطمئن‌تر بودیم که می‌توانیم آن را انجام دهیم. و بالاخره هم انجامش دادیم. حتم داشتم.
این بار لیورپول ۹۹ امتیازی شد. با قهرمانی سوپرکاپ و اولین جام باشگاه‌های جهان، افتخاری که مدت‌ها انتظارش را می‌کشید، قهرمانی لیگ برتر با شکست منچسترسیتی تأیید شد، در حالی که هنوز یک ماه تا پایان فصل باقی مانده بود.
فکر می‌کنم من تنها کسی بودم که نمی‌خواستم سیتی ببازد! دلم می‌خواست خودمان در یک بازی لیگ را ببریم. می‌خواستم بازی را ببریم و بعد جشن بگیریم. اما به‌هرحال لحظه بسیار خوبی بود، همه خیلی خوشحال بودند.
بخش هفتم؛ شعبده در کلاس کاپرفیلد
در فصل 22-2021 صلاح دوباره روند معمول کار خود را ادامه داد. در ۱۲ بازی اول خود ۱۵ گل به ثمر رساند، از جمله گل انفرادی خیره‌کننده مقابل منچسترسیتی، به‌علاوه هت‌تریک در پیروزی ۵-۰ لیورپول در اولدترافورد.
بعدازظهر آن روز، صلاح اولین بازیکن تاریخ قرمزها بود که در ۱۰ بازی متوالی گل زده بود و اولین بازیکنی که در اولدترافورد و در لیگ برتر «هت‌تریک» کرد. آخرین فردی که به این موفقیت دست یافت، بت دوران کودکی‌اش، رونالدو‌ی برزیلی، برای رئال مادرید در لیگ قهرمانان اروپا در سال ۲۰۰۳ بود. خود این بازیکن برزیلی در چند وقت اخیر به لیست بلندبالایی از طرفداران صلاح پیوسته و اعلام کرده است: «من او را دوست دارم، او یک بازیکن باورنکردنی است.» این کلمات برای صلاح معنی داشت.
البته... من از طرفداران بزرگ او هستم! رونالدو یکی از بازیکنانی بود که واقعاً باعث شد عاشق فوتبال بشوم، جادوگری بود، یکی از بهترین‌های تاریخ. من یک بار با او ملاقات کردم، زیاد صحبت نکردیم، اما او باور نکردنی است. برای من هت‌تریک در اولدترافورد هم باور نکردنی بود. این که اولین بازیکنی در لیگ برتر باشم که هت‌تریک می‌کند، چیز خاصی بود زیرا لیورپول و منچستریونایتد همیشه این‌گونه هستند...
در اینجا صلاح مشت‌هایش را به هم می‌کوبد تا نشانگر رقابت شدید دو تیم شمال انگلستان باشد.
بخش هشتم؛ خاکستر و الماس
استفاده صلاح از کلمه «باور نکردنی» در مورد رویایی که در آن زندگی می‌کند، گویای بسیاری از وقایع مثبت بعدی است. رویایی به قدری خوب که گاهی اوقات درک تمامی آن سخت است، حتی اگر او در ابتدای این مصاحبه تأکید داشت که بسیاری از اتفاقات بزرگی را که از زمان پیوستن او به لیورپول رخ داده، پیش‌بینی کرده است. دوران او به‌عنوان بازیکن لیورپول پس از دوران ناخوشایند چلسی در اوایل دوران حرفه‌ای‌اش آغاز شد؛ زمانی که انتقال به لیگ برتر از تیم بازل سوئیس به نتیجه نرسید. صلاح در زمان سرمربی‌گری ژوزه مورینیو قرارداد امضا کرد، اما سرمربی پرتغالی به سختی او را به بازی گرفت. تنها ۶ بازی لیگ را برای آبی‌ها شروع کرد، یکی از آن‌ها پیروزی ۲-۰ در آنفیلد بود؛ بازی‌ای که لغزش استیون جرارد تا حد زیادی لیورپول را با هدایت برندان راجرز در سال ۲۰۱۴ از قهرمانی دور کرد.
آیا صلاح به تجربه دوران حضورش در چلسی نیاز داشت تا او را به بازیکنی تبدیل کند که امروز است؟ او پس از تعمق کوتاه در این سؤال می‌گوید:
من فکر می‌کنم همین‌طور است. منظورم این است که وقتی به گذشته نگاه می‌کنم، جوان بودم و چیزهای زیادی یاد گرفتم. این یکی از مهم‌ترین دوره‌های زندگی من بود، دیدم که برای پیشرفت خودم چه کارهایی باید انجام دهم، برای رقابت با همه در آن سطح باید چه کار کنم. من زیاد بازی نکردم و ناامید شدم، بسیار ناامید. من بازیکنی هستم که می‌خواهم همیشه بازی کنم و در زمین باشم. من از هیچ چیز، از هیچ تصمیمی پشیمان نشدم، و شما می‌توانید از هر کسی در چلسی بپرسید، من همیشه قبل از تمرین در باشگاه بودم. بعد از تمرین هم می‌ماندم تا بیشتر کار کنم. همیشه آنجا بودم. هرگز تنبل نبودم یا چیزی شبیه به آن. اما در آن زمان به فکر کردن زیادی نیاز بود که چه کاری می‌توانم انجام دهم تا پیشرفت کنم، چه کاری می‌توانم انجام دهم تا در آن سطح باشم. به همین دلیل در آن لحظه و در آن شرایط تصمیم گرفتم باید انگلیس را ترک کنم. برای دو سال و نیم رفتم، ولی بازگشتم...
محمد صلاح به لیگ برتر بازگشت. مردی متفاوت، بازیکنی متفاوت. هر بار که به میدان می‌رود، هیچ شکی در استعدادش ندارد. او اصرار می‌کند:
مطمئن هستم، اعتمادبه‌نفس دارم و عاشق فوتبال بازی کردن هستم، این کاری است که انجام می‌دهم و از آن لذت می‌برم. همیشه فشار وجود دارد، این طبیعی است زیرا شما در سطح بالایی بازی می‌کنید و می‌خواهید چه برای تیم و چه به‌صورت انفرادی برنده شوید. فشار همیشه وجود دارد، اما با گذشت زمان شما یاد می‌گیرید بیشتر آن را تحمل کنید
بخش نهم؛ توپ طلا
صلاح خواسته‌ها و توقع بی‌شماری از خودش دارد. مصمم است. بدون چنین ذهنیتی امکان ندارد کسی به اندازه او در پنج سال گذشته چنین ثابت‌عمل و موفق به کار خود ادامه دهد.
در طول دوران حرفه‌ای‌ام، چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام - در مورد این که چگونه از نظر روحی و جسمی بیشتر درگیر بازی باشم. برای من، هر بازی، بسیار مهم است. هیچ چیز از یک بازی بزرگ و پراهمیت تا یک بازی کوچک و شاید ساده‌تر تغییر نمی‌کند. همه آن‌ها برای من بزرگ هستند، زیرا در همه آن‌ها باید سه امتیاز را کسب کنید و در لیگ قهرمانان باید پیروزی کسب کنید. خودم را برای هر بازی خوب آماده می‌کنم و این خیلی به من کمک می‌کند.
در این فصل، این آمادگی برای او گل‌های زیادی به همراه آورد، یک سر و شانه بالاتر از هر کس دیگری در جدول گلزنان و کسب جایزه بهترین بازیکن سال PFA برای دومین بار. در این فصل بیش از هر زمان دیگری، صلاح را به‌عنوان بهترین بازیکن جهان می‌بینند.
باز هم صحبت از گل شد. به‌راستی راز گلزنی او در این دوران چه بوده است؟ با خنده گشاده و معروف خود می‌گوید؛
هیچ رازی وجود ندارد! فکر می‌کنم در پنج سال گذشته بهترین گلزن تیم بوده‌ام، همیشه سعی می‌کنم به تیم کمک کنم تا برنده شویم، نه تنها با گل‌هایم، بلکه تعداد پاس گل‌هایم نیز در مقایسه با سایر بازیکنان بیشتر شده است. تنها ترنت (الکساندر-آرنولد) از من پیشی گرفته است.
صلاح از جاه‌طلبی خود برای انجام کاری که هیچ بازیکنی از یک کشور عربی انجام نداده است نیز ابایی ندارد: بردن توپ طلا.
بله، البته بردن آن ارزشزیادی دارد. یکی از اهداف من در زندگی این است تا آدم‌ها و مردم را تغییر دهم، به‌ویژه در کشورم. تا بتوانند و تلاش کنند به آنچه می‌خواهند برسند. این چیزها به آن‌ها ایمان بیشتری می‌دهد، باور خواهند کرد همه چیز ممکن است. انگیزه خواهند داشت تا کاری را که می‌خواهند انجام دهند.
در شروع سال 2025، حالا محمد صلاح مدعی اول توپ طلا شمرده می‌شود.
صلاح در پاسخ به این سؤال که آیا خود را بهترین بازیکن جهان می‌داند، نیازی به زمان زیادی برای فکر کردن ندارد.
در ذهنم، بله، همیشه این را می‌گویم. هرگز نخواهم گفت، آره، من بهتر از این شخص هستم یا بهتر از آن مرد هستم، نه، به هیچ وجه، اما در ذهن خودم همیشه صلاح را به‌عنوان بهترین انتخاب می‌کنم نه هیچ کس دیگری را. این طرز تفکر من است. اما حتم داشته باشید به همه بازیکنان دیگر احترام می‌گذارم.
بخش دهم؛ سیصد گل؟ چطور ممکن است؟
او همچنین برای اسطوره‌هایی که قبل از او در لیورپول حضور داشتند، احترام زیادی قائل است، حتی اگر رکوردهای آن‌ها را در معرض تهدید قرار داده باشد. در ماه سپتامبر 2022، صلاح سریع‌ترین بازیکن تاریخ لیورپول شد که توانست در ١٥١ بازی به ١٠٠ گل برسد. رکورد راجر هانت فقید را شکست.
رکوردها برای من ارزش خاصی دارند. از زمانی که به اینجا آمدم، همیشه در تلاش برای بردن تیم، بردن جام‌ها و البته گل زدن بوده‌ام. شکستن هر رکوردی احساس خوبی دارد. هدف و کار زیاد. این چیزی است که من به آن افتخار می‌کنم.
این بازیکن مصری در این فصل به جمع ١٠ گلزن برتر لیورپول نیز راه یافته است. او با لبخند می‌گوید: «احساسی عالی است و امیدوارم قبل از رفتن، اولین نفر باشم.»
این کاملاً هدف اوست، با توجه به اینکه رکورد یان راش به عدد باورنکردنی ٣٤٦ می‌رسد. این تعداد گل بسیار زیادی است؟
بار دیگر با خنده می‌گوید:
آره، خیلی زیاد! نمی‌دانم در آن زمان چند بازی انجام می‌دادند، بیش از ٣٠٠ گل، به دست آوردن آن بسیار سخت است. اما ببینیم.
بخش یازدهم؛ سن عدد است، من کتاب ریاضی
صلاح حالا 32 ساله است، اما روزهایی که این سن شروع افول یک فوتبالیست بود مدت‌هاست گذشته است. چهار برنده قبلی توپ طلا کریستیانو رونالدو با ٣٢ سال، لوکا مودریچ با ٣٣ سال، سپس مسی و کریم بنزما با ٣٤ سال بوده‌اند. زلاتان ابراهیموویچ با 40 سال نیز در سری آ گلزنی می‌کرد.
به این واقعیت که قرار است ٣٠ ساله شوم فکر نمی‌کردم. از برخی بازیکنان می‌پرسم و آن‌ها می‌گویند وقتی ٣٠ ساله می‌شوی، احساس متفاوتی دارد، اما نمی‌دانم، حالم خوب است. من از زندگی لذت می‌برم، از فوتبال لذت می‌برم، مهم نیست الان چند سال دارید. اکنون می‌توانید بسیاری از بازیکنان را ببینید، همه آن‌ها دوران حرفه‌ای خود را افزایش داده‌اند. شما می‌توانید بازیکنان برتر و بهتر را همیشه بعد از ٣٢، ٣٣ سالگی ببینید؛ لواندوفسکی، بنزما، مسی، رونالدو، زلاتان، بازیکنان زیادی هستند. همچنین [ادین] ژکو در ایتالیا، [الیویه] ژیرو. همه آن‌ها بعد از ٣٩ سالگی واقعاً خوب عمل می‌کنند، بنابراین من نگران نیستم.
صلاح درباره ماندن و رفتن از لیورپول می‌گوید:
من در لیورپول هستم و هواداران می‌دانند من چه می‌خواهم. این باشگاه برایم بسیار مهم است، من از فوتبالم در اینجا بیشتر از هر جای دیگری لذت بردم، همه چیزم را به باشگاه دادم و همه این را دیدند. من همیشه سعی می‌کنم به تیم کمک کنم، لحظات باورنکردنی زیادی در اینجا داشتم. جام‌ها، گل‌ها و افتخارات انفرادی زیادی را به دست آوردم. احساس می‌کنم لیورپول برای من مثل یک خانواده است. من فقط سعی می‌کنم از فوتبال لذت ببرم، سعی می‌کنم از فصل لذت ببرم، همین.»
جاه‌طلبی او برای شکستن رکورد گلزنی یان راش در لیورپول، برای همه روشن می‌کند قلب او کجاست. می‌خواهد تا زمانی که ممکن است در باشگاه بماند.
او می‌گوید: «بله، بردن دوباره هر دوی آن‌ها باعث می‌شود که من توپ طلا را ببرم، بنابراین…» او می‌گوید، قبل از اینکه آن لبخند درخشان ظاهر شود و او وسط جمله خود را با خنده قطع می‌کند.
مهم نیست که صلاح چقدر موفقیت داشته است، هرگز کافی نخواهد بود. او به دوستانش قول‌های زیادی داد و سپس همه را به واقعیت تبدیل کرد. صلاح از زمانی که پنج سال پیش به انگلستان بازگشت به آرزوهایش رسید. و این افسانه فصل‌های بیشتری در پیش دارد.
بخش پایانی؛ موضوع انشاء: محمد صلاح
*صلاح برای پنج فصل متوالی بهترین گلزن لیورپول بوده است، اما پپ لیندرز، دستیار سرخ‌ها می‌گوید این مصری بسیار بیشتر از گلزن و بازیکن است.
"مو صلاح برای ما فراتر از یک «مهاجم» است. بازی ما را جلو برده. پیشرفت را دائماً تحریک می‌کند. او بیشتر و بیشتر به یک بازی‌ساز تبدیل شده و یک تمام‌کننده با استعداد است. تخیل و شهود او در آن لحظات درخشان است. روشی که او می‌تواند در سخت‌ترین شرایط توپ را حفظ کند و راهی برای بیرون آمدن و گلزنی پیدا کند، چیزی است که به مهر و نشان او تبدیل شده است. بسیاری از بازیکنان خوب این ویژگی را دارند، اما تعداد کمی آن را به‌طور مداوم حفظ می‌کنند. اگر این کار را بکنید، جزئی از بهترین‌های جهان هستید، زیرا این به ذهنیت آدم بستگی دارد که هرگز کمتر از آن چیزی که باید عرضه نکنید. در تأثیرگذارترین مسابقات، او در همه‌جا حاضر است. برای من، بزرگ‌تر از هر چیز، حضور روزمره او در باشگاه ماست. شخصیت او بسیار خاص است، یک نمونه و الگوی واقعی برای همه است. این چیزی است که مو را به بازیکن بزرگی تبدیل می‌کند. هیچ تعریف بزرگ‌تری در زندگی وجود ندارد. بهترین‌ها متواضع می‌مانند و نمونه‌های واقعی و درجه‌یک.
او زمان زیادی را برای آماده‌سازی خود صرف می‌کند و با بدن خود به‌خوبی رفتار می‌کند، ما شاهد رشد او به‌عنوان یک حرفه‌ای بوده‌ایم. جاه‌طلبی‌های او زیاد است، اما نگرش او در تمرینات متفاوت است. با خودش صادق است و همچنین آرامش واقعی دارد. این واقعاً به او کمک می‌کند. همیشه آماده کمک به دیگران است. من هنوز معتقدم آنچه شما به‌عنوان یک فرد هستید بسیار مهم‌تر است از آنچه شما به‌عنوان یک بازیکن هستید. تماشای صلاح در هر هفته یک امتیاز بزرگ برای ماست.
*مت لدسون از This Is Anfield توضیح می‌دهد که پادشاه مصر برای دوستداران لیورپول که هر هفته او را تماشا می‌کنند چه معنایی دارد.
هواداران لیورپول این امتیاز را داشته‌اند که برخی از بهترین فوتبالیست‌های جهان را در چمن آنفیلد تماشا کنند، اما مسلماً برای اولین بار در تاریخ، بهترین بازیکن جهان اکنون برای قرمزها بازی می‌کند.
دقیقاً به همین دلیل، تماشای مو صلاح برای کوپیتس Kopties یک افتخار است. ما می‌دانیم که این بازیکن و این لحظات برای لذت بردن است. ما از برخی بزرگان حریفان نیز قدردانی کردیم، می‌دانیم باید قدر بدانیم، داشتن این فرصت و شانس، و تماشای هفته‌به‌هفته برابر چشمانمان. وقتی صلاح واقعاً در فرم واقعی خود است، مدافع چپ حریف را می‌پیچد و می‌چرخاند، در آن لحظه می‌توانید قدردانی و لذت را از سکوهای آنفیلد احساس کنید. هنگامی که او توپ را در یک وجب درست در لبه محوطه جمع می‌کند و شروع به دریبل هولناک دیگری به داخل محوطه می‌کند، ذهن فوراً به گل‌های مشابه فلاش‌بک می‌خورد، اکنون تعداد زیادی از آن‌ها وجود دارد، به‌ویژه در بازی‌های منچسترسیتی، اسپرز، اورتون و آرسنال. وقتی او توپ را عقب‌تر جمع می‌کند و شروع به دویدن به سمت مدافعان می‌کند. شب‌های لیگ قهرمانان اروپا مانند رم و سیتی را به یاد می‌آورید؟ شادی او، هر دو دست باز، پس از گل در اتحاد در سال ٢٠١٨. اکنون به‌عنوان بخشی از نقاشی دیواری صلاح در آنفیلد رود جاودانه شده است.
شاید از صلاح به‌عنوان بهترین بازیکن تاریخ قرمزها یاد نشود، این نبرد احتمالاً همیشه بین کینگ کنی و استیون جرارد خواهد بود. اما از خیلی جهات دیگر و کمک به باشگاه، صلاح باید در صدر صحبت‌ها باشد.
شاید تنها زمانی که او برود، بتوان میراث او را به‌طور واقعی ارزیابی کرد و در چشم‌انداز قرار داد، اما چه کسی شک دارد که صلاح یک فوق‌ستاره و یک شانس تاریخی برای لیورپول است؟
