طرفداری | در مراسم شب کریسمس آتالانتا، آنتونیو پرکاسی، ریاست باشگاه به افتخار عملکرد تیم در سال گذشته و خصوصاً قهرمانی آتالانتا در لیگ اروپا جشن گرفت.
درحالی‌که آتالانتا به گفته‌ی رئیس باشگاه تیمی «تازه‌کار» بوده، حالا در هفت سال گذشته در رقابت‌های اروپایی حضور یافته و به‌سبب دستاوردهای‌شان احترام قابل توجهی هم به‌دست آورده‌اند. پرکاسی در جریان این مراسم گفت:
ما تازه‌کار بودیم. حالا با تمام باشگاه‌های اروپایی در ارتباطیم و آن‌ها به تعریف و تمجید از ما می‌پردازند.
تعریف و تمجید تنها آورده‌ی آتالانتا در سال‌های اخیر نبوده است. به گزارش CIES، آتالانتا در یک دهه‌ی اخیر سودی ۲۳۶ میلیون یورویی از فروش بازیکنانش کسب کرده، رکورد فروش آن‌ها انتقال راسموس هویلون به منچستریونایتد پس از یک فصل حضور در برگامو در ازای ۷۳.۹ میلیون یورو بوده است. آماد دیالو، زننده گل پیروزی‌بخش منچستریونایتد در دربی منچستر هم پس از تنها ۵۹ دقیقه بازی در تیم اصلی آتالانتا، دو سال و نیم پیش از انتقال مهاجم دانمارکی، در ازای انتقالی که مبلغش می‌تواند به ۴۴ میلیون یورو هم برسد راهی اولدترافورد شد.
راسموس هویلون در پیراهن آتالانتا
بازسازی چندباره ترکیب
اغلب اوقات برای باشگاه‌هایی مانند آتالانتا چنین فروش‌هایی به پایان دوران درخشان‌شان منجر می‌شود، اما بااین‌وجود، آن‌ها موفق به کسب نخستین جام‌شان در ۶۰ سال اخیر شدند. آتالانتا درحالی پا به کریسمس گذاشت که صدرنشین جدول سری آ بود. در واقع، برای اولین بار از زمان جمع‌آوری داده‌های آماری از سوی اوپتا، آتالانتا برای چندین هفته متوالی صدرنشین جدول بوده است. دهمین پیروزی متوالی آتالانتا در لیگ، روز ۱۴ دسامبر در ساردینیا مقابل کالیاری به‌دست آمد، جایی‌که آن‌ها بازی سال گذشته‌شان را واگذار کرده بودند. سپس، یک‌شنبه گذشته به لطف گل پیروزی‌بخش دیرهنگام شارل دکتلار موفق به پیروزی دراماتیک ۳-۲ برابر امپولی شدند.
پیروزی آتالانتا مقابل کالیاری به دلایل مختلفی برای این تیم ارزشمند بود. اول از همه، آن‌ها برخلاف میلان و یوونتوس، پس از بازی‌های وسط هفته در اروپا امتیاز از دست ندادند. یک‌بار دیگر عمق ترکیب آتالانتا به کمک گاسپرینی آمد. نیکولو زانیولو، مانند بازی برابر رم، از روی نیمکت وارد زمین شد و گل تعیین‌کننده‌ای به‌ثمر رساند. پرکاسی در مورد شرایط حساس تیم هشدار می‌دهد:
باید فروتن و بسیار مراقب باشیم. شرایط در صنعت [فوتبال] بسیار پیچیده است و باید باشگاهی را مدیریت کنیم که از نظر گردش مالی توانایی رقابت با دیگر باشگاه‌های بالانشین را ندارد.
به‌عنوان مثال، مدافع عنوان قهرمانی سری آ، اینتر رکورد سودآوری‌اش را با ۴۷۳ میلیون یورو در پاییز جاری شکست. میلان هم فاصله چندانی نداشت و سود ۴۵۷ میلیون یورویی ثبت کرد. حتی یوونتوس با وجود اینکه سال گذشته در لیگ قهرمانان اروپا حضور نداشت، مبلغ ۳۹۴ میلیون یورو را ثبت کرد. در مقایسه با آن‌ها، آتالانتا به دنبال فصلی تاریخی و رشدی باثبات در هشت سال گذشته، به مبلغ ۲۴۲ میلیون یورو سودآوری رسید. بنابراین، وقتی از قهرمانی آتالانتا در سری آ صحبت می‌کنیم، مانند صحبت کردن از بوکسور سبک‌وزنی است که به‌تازگی وارد میان‌وزن‌ها شده و باید با سنگین‌وزن‌ها رقابت کند.
آتالانتا، قهرمان لیگ اروپا 24-2023
آتالانتا تیم ضعیف و چابک‌تر این رقابت است. دستمزدهای پرداختی آن‌ها هنوز در بین چهار تیم برتر سری آ نیست اما سرمایه خوبی دارند و وضعیت‌شان ما را یاد خریدهای گران‌قیمت چلسی از برایتون می‌اندازد که باعث شد برایتونی‌ها بدون اینکه درگیر قوانین سود و پایداری لیگ برتر شوند، خریدهای تابستانی‌شان را انجام دهند.
در مورد آتالانتا، قهرمانی در لیگ اروپا، صعود به پرسودترین دوره لیگ قهرمانان اروپا و فروش تئون کوپماینرس به یوونتوس و تبدیل شدن هافبک هلندی به دومین فروش گران‌قیمت تاریخ باشگاه، آن‌ها را در وضعیت مالی مناسبی قرار داده است. حالا سرمایه‌گذاران تازه بیشتری به استیو پالیوکا پیوستند که اکثریت مالکیت باشگاه را در اختیار دارد. روند بازسازی جویس استادیوم که همان ورزشگاه اتلتی آتزوری دایتالیای سابق است به پایان رسیده و آن‌ها ورزشگاهی لوکس با حس‌وحال لیگ برتری و فصایی ایتالیایی در اختیار دارند و درآمدهای‌شان بیشتر هم خواهد شد. باوجود اینکه آتالانتا هنوز نام کوچکی دارد اما به‌اصطلاح اقتصادی می‌توان آن‌ها را جزو طبقه متوسط شهری به‌حساب آورد.
موفقیت‌های آتالانتا، برگامو را هم به اوج رسانده است. برگامو، برای اولین بار در تاریخ در صدر لیست سالانه باکیفیت‌ترین شهرهای ایتالیا برای زندگی از سوی Il Sole 24 Ore قرار گرفت. النا کارنوالی، شهردار برگامو در مصاحبه با ANSA گفت:
تنها پنج سال پس از پاندمی به چنین دستاوردی رسیدیم که نشان‌گر رضایت‌مندی جامعه این شهر است. این در عین حال، باعث می‌شود احساس مسئولیت سنگین‌تری نسبت به آینده‌ی شهر داشته باشیم.
گاسپرینی، معمار آتالانتای نوین
هیچ‌کس بیش از جانپیرو گاسپرینی، سرمربی آتالانتا در این اوج‌گیری نقش نداشته است. انتخاب او به‌عنوان سرمربی در سال ۲۰۱۶ سرنوشت پرکاسی‌ها را تغییر داد. بازیکنانی مانند پاپو گومز که در آتالانتا شناخته شدند، آمدند و رفتند اما روند صعودی باشگاه ادامه دارد. حتی جدایی جیووانی سارتوری، مدیر ورزشی تیم که خیلی سریع در بولونیا تیمی را ساخت که برای اولین بار در شش دهه راهی لیگ قهرمانان اروپا شود هم چیزی را تغییر نداد. گاسپرینی به مرکز ثقل تغییرناپذیر آتالانتا تبدیل شده است. اگر او را از معادله‌ی آتالانتا حذف کنیم، آیا آن‌ها همچنان جایگاه‌شان را حفظ می‌کنند؟
شاید پرکاسی‌ها ادعا کنند فضای باثبات مدنظر گاسپرینی را فراهم ساختند. به عنوان مثال، او موفق شد جنوا را پس از ۱۱ سال به سری آ برگرداند و به‌خاطر بازی رودررو از صعود به لیگ قهرمانان باز ماند، اما انریکو پرتزیوسی، مالک این باشگاه معمولاً تصمیم به فروش بهترین بازیکنانش در عرض چند ماه می‌گرفت. حمایت‌های پرکاسی‌ها و پالیوکا این اجازه را به آتالانتا داده که مدت زمان بیشتری جمعی از بازیکنان را کنار هم داشته باشد و روند بازسازی تیم با قوت بیشتری انجام شود.
ترکیب فعلی بازیکنان گاسپرینی طوری است که انگار او سومین یا چهارمین تیمش را در هشت سال اخیر هدایت می‌کند. بسیاری از کارشناسان فکر می‌کردند دوره اوج آتالانتا بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۱ به پایان رسیده است. در آن دوره، آتالانتا دو بار به فینال کوپا ایتالیا رسید، تنها ثانیه‌هایی تا صعود به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان فاصله داشت و برای سه فصل متوالی در جایگاه سوم سری آ قرار گرفت. آن‌ها در هر یک از آن سال‌ها بیشترین گل زده را در فوتبال ایتالیا داشتند و تنها در فصل ۲۰-۲۰۱۹ موفق به‌ثمر رساندن ۱۱۶ گل در تمام رقابت‌ها شدند. سپس نوبت به درگیری گاسپرینی با پاپو، مشکلات روحی یوزیپ ایلیچیچ و افت بدنی دووان زاپاتا رسید. به‌نظر می‌رسید فرصت کوتاه آن‌ها برای کسب دستاوردی بزرگ به پایان رسیده باشد.
بااین‌وجود، آتالانتا بازهم به فینال کوپا ایتالیا صعود کرد. آن‌ها تبدیل به نخستین تیم ایتالیایی قهرمان جام یوفای سابق در قرن بیست‌ویکم شدند (پارما در سال ۱۹۹۹ آخرین نماینده‌ی ایتالیا بود که قهرمان جام یوفا/لیگ اروپا شد) و حالا اعتماد به‌نفس خوبی برای به ارمغان آوردن اسکودتو برای برگامو را دارند. گاسپرینی گفته بود که تیمش با ذهنیت متفاوتی از فینال لیگ اروپا در دوبلین بازگشته است. آن‌ها موفق به پیروزی برابر لیورپول در آنفیلد شدند و برای قهرمانی در این رقابت‌ها، فصل بدون شکست بایرلورکوزن را خراب کردند. تجربه‌ی چنین شب‌هایی و البته انجام ۵۶ بازی در طول یک فصل، رسیدن به دو فینال، قهرمانی در یکی از آن‌ها و قرارگیری در بین چهار تیم برتر سری آ مشخصاً موجب تغییراتی ذهنی و جسمی در بازیکنان می‌شود.
درحالی‌که گاسپرینی به جدایی از آتالانتا فکر می‌کرد - آیا قهرمانی لیگ اروپا کافی نبود؟ - و پیشنهادی از ناپولی هم داشت، اما احساس کرد که شاگردانش هنوز چیزهای بیشتری برای نمایش داشته باشند. علاوه‌بر این، همانطور که او در دوره کوتاه حضورش در اینتر فهمید، آسمان همیشه در جایی دیگر آبی‌تر نیست و او باید شروع دوباره‌ای داشته باشد. گاسپرینی در هیچ باشگاه دیگری قدرتی که در آتالانتا دارد را نخواهد داشت (جایی‌که او برای دریافت درصدی از فروش بازیکنان به‌عنوان بخشی از قراردادش مذاکراتی کرده). او از برات جیمشیتی و مارتن ده رون خواسته به‌اندازه‌ای به هماهنگی با او برسند که کادرفنی‌اش دیگر محدود به کنار زمین نباشد. حالا گاسپرینی دستیارانی درون زمین بازی هم دارد. برخلاف میلان و یوونتوس که زیربنای تیم‌های‌شان بر بازیکنان خارجی بنا شده، آتالانتا مانند اینتر، هسته‌ی اصلی ایتالیایی دارد که آن‌ها را خاص می‌کند. ترکیب بازیکنان آن‌ها بیش از هر زمان دیگری عمق پیدا کرده است.
تغییرات مدیریتی هم مانعی بر سر راه آتالانتا نبوده
درحالی‌که قرار بود جدایی سارتوری با سقوط بزرگی برای آتالانتا همراه شود، اما آن‌ها به شیوه‌های مختلفی جای خالی سارتوری را پر کردند. در تابستان ۲۰۲۲، لی کونگرتون از لسترسیتی به برگامو آمد تا مدیر ارشد توسعه بین‌الملل باشگاه شود. کونگرتون که حالا در الاهلی عربستان کار می‌کند، موتور محرکه‌ی آتالانتا برای جذب آدمولا لوکمن بود که اخیراً مرد سال ۲۰۲۴ فوتبال آفریقا شد و در فینال لیگ اروپا مقابل بایرلورکوزن هت‌تریک کرد.
سودارشان گوپالادشیکان به‌عنوان مدیر بخش نظارت فوتبالی از بنفیکا به آتالانتا پیوست و نقشی کلیدی برای خرید هویلون در زمانی‌که مهاجمی ناشناخته در اشتورم گراتس بود، ایفا کرد. می‌توان گفت تونی دامیکو، جانشین سارتوری شد، کسی‌که در ورونا نامی برای خودش دست‌وپا کرده بود. ایزاک هین که توسط او به ورونا آمده بود، در ادامه راهی آتالانتا شد و در ۱۸ ماه گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته که هیچ بعید نیست شاهد انتقالی به بزرگی انتقال ۵۲ میلیون یورویی کریستین رومرو به تاتنهام در سال ۲۰۲۱ برای او باشیم. پرکاسی و پسرش لوکا به‌عنوان مدیر اجرایی باشگاه هم نقش قابل توجهی داشته‌اند. در فضای سری آ، بهره‌گیری از افراد خبره در پست‌های مختلف اهمیتی بیشتر پیدا می‌کند.
ایزاک هین و جام قهرمانی لیگ اروپا
تیم فعلی آتالانتا فرصتی تاریخی دارد. یازده تن از ۱۷ بازیکنی که بیشترین دقایق بازی را برای این تیم در فصل جاری داشته‌اند، ۲۵ سال یا کمتر دارند. زانیولو و لازار سامارژیچ، بازیکنی که اینتر و میلان در پنجره‌های گذشته برای جذبش تلاش کرده بودند به‌عنوان گزینه تعویضی اهمیت بالایی برای تیم دارند. متئو رتگی، آقای گل فعلی سری آ در ابتدای اوت ۲۰۲۴ از جنوا راهی برگامو شد تا جای خالی جانلوکا اسکاماکا را پر کند، مهاجمی که در پیش‌فصل دچار پارگی رباط صلیبی شد و فصل گذشته ۲۸ گل به‌ثمر رسانده بود. با توجه به غیبت او و همچنین بحران مصدومیت اوایل فصل که هافبک‌ها و وینگ‌بک‌های تیم باید در خط دفاع بازی می‌کردند، روحیه و مقاومت بالای شاگردان گاسپرینی را مشاهده کردیم. در گذشته هم شاهد جواب گرفتن چنین تغییرات اجباری‌ای بودیم. سئاد کولاشیناچ پیش از بازی فصل قبل آتالانتا در آنفیلد مصدوم شد و در جریان پیروزی ۳-۰ آتالانتا، ده رون، یکی از مربیان گاسپرینی در زمین بازی در دفاع سه نفره عملکرد خوبی از خودش نشان داد.
زوج رویایی دکتلار و لوکمن
هوش فوتبالی شارل دکتلار بیش از ۲۰۰ است!
این یکی از بنرهایی است که هواداران در گویس استادیوم برای ستاره بلژیکی آورده بودند. دکتلار در سال 2024 میلادی به‌طور مستقیم روی ۳۶ گل آتالانتا نقش داشته است. بهترین بازیکن سری آ در سال میلادی ۲۰۲۴ یکی از بین او و لوکمن بوده است. با وجود اینکه پیروزی ۶-۰ اینتر مقابل لاتزیو در المپیکو قدرت فوق‌العاده‌ی نراتزوری را به سایر بالانشینان یادآوری کرد، آتالانتا هم چند روز بعد موفق به کسب پیروزی ۶-۱ مقابل چزنا در کوپا ایتالیا شد. آن‌ها برای سومین بار در فصل جاری شش گل به حریف‌شان می‌زدند. سپس نوبت به پیروزی ۳-۲ مقابل امپولی رسید تا آن‌ها را به ۱۱ پیروزی متوالی در لیگ برساند؛ ستاره‌های آتالانتا در آن بازی؟ دکتلار و لوکمن با به‌ترتیب دو و یک گل زده.
دقایق بازی بازیکنان آتالانتا در فصل 25-2024 سری آ
اگر آتالانتا قهرمان این فصل سری آ شود، برگامو تبدیل به کوچک‌ترین شهر برنده‌ی اسکودتو پس از کالیاری در ۱۹۷۰ و ورچلی در ۱۹۲۱ می‌شود. از نظر فوتبالی، قهرمانی آن‌ها را باید با قهرمانی سمپدوریا در سال ۱۹۹۱ مقایسه کرد؛ آن‌ها نزدیک به هفت سال در بالای جدول حضور داشتند، در ۱۹۸۵، ۱۹۸۸ و ۱۹۸۹ قهرمان کوپا ایتالیا شدند و برنده جام برندگان جام اروپا در ۱۹۹۰ هم شدند. روند آتالانتا در سال‌های اخیر تشابه زیادی به سمپدوریای آن سال‌ها داشته است. گاسپرینی پس از پیروزی ۳-۱ مقابل پارما در ماه نوامبر گفته بود:
نمی‌خواهم این تیم را با آتالانتاهای دیگری که در گذشته داشتم مقایسه کنم، چراکه تیم‌های گذشته متفاوت بودند. اگر می‌خواهید در مورد گومز، ایلیچیچ، زاپاتا و (لوئیس) موریل صحبت کنید، خب آن تیم واقعا فوق‌العاده بود. این تیم برنده لیگ اروپا شده، اما صحبت از اسکودتو در هفته سیزدهم خیلی زود است. بااین‌حال، می‌خواهیم برنده تمام بازی‌هایی که می‌توانیم شویم. اگر به‌همین‌شکل ادامه دهیم، مطمئنا به آن [اسکودتو] فکر خواهیم کرد. پا پس نمی‌کشیم. در لیگ اروپا هم چنین شرایطی داشتیم. به قهرمانی در آن فکر نمی‌کردیم.
اما آتالانتا موفق به قهرمانی در لیگ اروپا شد. آن‌ها رویای‌شان را دنبال کردند و قهرمان شدند. پرکاسی، ریاست باشگاه پیش از اینکه صحبت‌هایش در جشن کریسمس باشگاه را به پایان برساند، جرعه‌ای نوشید و گفت:
تنها حرفی که برای گفتن باقی میماند همین است: «فورتزا آتالانتا».
برگردان یادداشت جیمز هورنکسل از The Athletic
