طرفداری | ریو فردیناند میگوید کریستیانو رونالدو در دوران حضورش در منچستریونایتد پس از مواجهه با سرزنش سخت و سنگین سر الکس فرگوسن در رختکن، به گریه افتاد.
سر الکس فرگوسن در سال ۲۰۰۳ کریستیانو رونالدو ۱۸ ساله را به منچستریونایتد آورد. رونالدو زیر نظر فرگوسن توانست نخستین توپ طلای خود را کسب کند و با این تیم به افتخاراتی مانند سه قهرمانی در لیگ برتر انگلیس، یک قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، یک جام حذفی و دو جام اتحادیه دست یابد.
با این حال، مسیر تبدیل شدن به یک ستاره جهانی برای رونالدو بدون چالش نبود. به گفته ریو فردیناند، مدافع سابق یونایتد، فرگوسن با سختگیریهای خود باعث رشد و پیشرفت CR7 شد.
فردیناند در مصاحبهای با BBC Sport به بخشی از مستند «سر الکس» اشاره کرد که قرار است در تاریخ ۲۶ دسامبر از این شبکه بریتانیا پخش شود. او در این مستند یکی از سختترین لحظات دوران حرفهای رونالدو را روایت کرده است؛ زمانی که در جریان اردوی پیشفصل منچستریونایتد در پرتغال، رونالدو به دلیل نمایشهای انفرادی و تأکید بیش از حد بر حرکات نمایشی، مورد انتقاد تند فرگوسن قرار گرفت.
اظهارات ریو فردیناند
ما به پرتغال رفته بودیم و چند بازی دوستانه انجام دادیم. رونالدو خوب بازی نکرده بود. او جوان بود و بعضی وقتها حرکات اضافه انجام میداد. یادم میآید در بازی مقابل بنفیکا، فرگوسن حسابی از خجالت کریستیانو درآمد. به او گفت: «فکر میکنی کی هستی؟ فکر میکنی ستارهای؟ اینجا آمدی که به همه نشان بدهی چه کسی هستی؟» با شنیدن حرفهای فرگی در رختکن، رونالدو به گریه افتاد و من پیش خودم گفتم، این مربی اصلاً برایش مهم نیست تو چه کسی هستی!
فردیناند افزود:
ببینید رونالدو به چه بازیکنی تبدیل شد. او به چنین لحظاتی نیاز داشت و فرگوسن این را میدانست. مربی میتوانست با او مهربان باشد، اما میدانست برای تبدیل کردنش به بهترین بازیکن جهان باید سختگیری کند.
تعادل فرگوسن در مدیریت بازیکنان
فرگوسن که به عنوان یکی از بهترین مدیران تاریخ فوتبال شناخته میشود، همواره هنر خود را در برقراری تعادل بین سختگیری و حمایت از بازیکنان به نمایش گذاشت. او به خوبی میدانست چه زمانی باید از بازیکنانش حمایت کند و چه زمانی با سختگیری آنها را به چالش بکشد.
رونالدو پس از ترک منچستریونایتد در سال ۲۰۰۹ و انتقال به رئال مادرید با مبلغ رکوردشکن ۸۰ میلیون پوند، به یکی از برترین بازیکنان تاریخ فوتبال تبدیل شد. فردیناند معتقد است که رفتارهای سختگیرانه فرگوسن نقشی کلیدی در این تحول داشته است.