اختصاصی طرفداری | «یک بازگشت عالی و بسیار مثبت. [بازی] با ۱۰ بازیکن، مایوس‌کننده است اما نشان دادیم اهل مبارزه‌ایم و به تلاش برای ایجاد موقعیت ادامه دادیم. می‌شد به گل‌های بیشتری برسیم اما امتیاز را گرفتیم و ادامه خواهیم داد.»
«گفتنِ آرام بمان، آسان‌تر از انجام دادنش است. [بازی] همیشه مقابل فولام سخت است. ما سال گذشته شاهد آن بودیم وقتی‌که در دقایق پایانی با نتیجه ۴-۳ به پیروزی رسیدیم و هفته گذشته مقابل آرسنال هم دیدیم. مجبور شدیم تلاش کنیم و به مبارزه ادامه دهیم. ما نمی‌توانیم تقصیر را به گردن داور بیندازیم. داور دلیل از دست دادن امتیاز ما نبود. امتیاز را گرفتیم، می‌رویم و برای بازی چهارشنبه آماده می‌شویم.»
این صحبت‌های ویرجیل فن دایک، کاپیتان لیورپول پس از تساوی 2-2 فولام بود.
دیوگو ژوتا در اولین بازی خود در دو ماه اخیر، گل تساوی دقیقه ۸۵ را به ثمر رساند و به لیورپول ۱۰ نفره کمک کرد تا در مقابل فولام پرجنب‌وجوش به یک امتیاز حیاتی در آنفیلد دست پیدا کند.
اندی رابرتسون خیلی زود در دقیقه ۱۷ به دلیل خطا روی هری ویلسون اخراج شد و فولام دو بار از سوی آندریاس پریرا و رودریگو مونیز به گل دست یافت، اما لیورپول عقب‌نشینی نکرد و با ذهنیت همه قهرمانان، با دو گل کودی خاکپو و ژوتا در آنفیلد در یک بازی هیجان‌انگیز که بالا و پایین بسیاری داشت به تساوی دست یافت.
بسته به نظر شماست چگونه به این نتیجه نگاه کنید. لیورپول در نبردی پرتلاطم خانگی تنها به یک امتیاز رسید اما ویژگی کلیدی را در رقابت قهرمانی نشان داد. یک بازی دیوانه‌وار در آنفیلد باعث اخراج زودهنگام اندی رابرتسون شد و دیوگو ژوتای بازگشته از مصدومیت گل تساوی دیرهنگام را برای مردان آرنه اسلوت به ثمر رساند. اما این فقط نیمی از داستان پرتپش را به رخ می‌کشد.
خطای رابرتسن و کارت قرمز، بازی را خیلی زود دگرگون کرد
به هر شکل، این بدان معناست که قرمزها در دو بازی آخر خود در لیگ به پیروزی دست نیافته‌اند و طی آن پنج گل واگذار کرده‌اند. آن‌ها ده روز پیش از این مقابل نیوکاسل به تساوی ۳-۳ دست یافتند، اما این به راحتی می‌توانست بدتر از این باشد. با توجه به اینکه آرسنال در امارات مقابل آبی‌پوشان مرسی‌ساید فقط به تساوی رسید، امتیاز و نحوه رسیدن به آن رضایت‌بخش به نظر می‌رسد.
بعدازظهر رابرتسون بد آغاز شد. تنها دو دقیقه پس از سوت آغاز، به دلیل ضربه عیسی دیوپ روی زانوی خود ویران شد. چند دقیقه را روی زمین گذراند، در عذاب به نظر می‌رسید، اما موفق شد خود را جمع‌وجور کند و با خون جوشان اسکاتلندی خود به مبارزه ادامه دهد.
شجاعت او برای ادامه کار تحسین‌برانگیز بود، اما با نگاه به آنچه پیش آمد، بهتر بود در همان دقایق از زمین خارج می‌شد. بعدازظهر بد، خراب‌تر شد و لیورپول به سرعت به دردسر افتاد. رابرتسون حتی در گل اول فولام دخیل بود و سپس با خطای مسلم برای حمام زودهنگام، به رختکن رفت. فقط به جای آسیب‌دیدگی زانو، با درد عمیق و با پشیمانی و کلافگی زمین را ترک کرد. اصلاً شب او نبود.
فولام؛ تیمی مصمم و تعیین‌کننده در رقابت قهرمانی
اخراج او زمانی رخ داد که یار اسکاتلندی موفق نشد توپ بلندی را کنترل کند. او روی توپ خطا کرد و به داور چاره‌ای جز دست در جیب عقب کردن و بیرون آوردن کارت قرمز نداد.
این پنج دقیقه، لیورپول را به لرزه درآورد و همه‌چیز احساس و رنگ و بوی بی‌عدالتی به خود گرفت. کارت قرمز منصفانه بود، اما قرمزها استدلال می‌کردند دیوپ نیز باید برای آن چالش بدی که تأثیر ماندگار خود را بر رابرتسون گذاشت، کارت قرمز می‌گرفت.
شرایط پیش‌آمده و پشت به دیوار ایستادن، یک آزمون بزرگ برای قهرمانان واقعی در رقابت قهرمانی است؛ چگونه از سد مصائب و دشواری‌ها عبور می‌کنند. در آن لحظات، سؤالی بر لبان طرفداران این تیم نقش بسته بود: آیا لیورپول می‌تواند پس از از دست دادن یک گل و یک بازیکن، آرامش خود را به دست آورد و به این مسابقه بازگردد؟
در این بین، اسلوت که به دلیل اعتراضاتش به تونی هرینگتون، داور بازی، با کارت زرد مواجه شد، به سیستم ۳-۴-۲ روی آورد اما پس از اینکه فولام موقعیت‌های خطرناکی ایجاد کرد، دوباره سیستم تیم را به ۴-۴-۱ تغییر داد و رایان خرافنبرخ به‌عنوان مدافع مشغول انجام وظیفه شد.
رابینسون و پریرا دوباره در دقیقه ۳۰ با هم ترکیب شدند. استفاده از فضای پشت ترنت الکساندر-آرنولد فرصت دیگری ایجاد کرد، اما ویلسون دوباره فرصت خود را هدر داد و نتوانست باشگاه قدیمی خود را مجازات کند.
ناگهان، لیورپول شروع به حل‌وفصل کرد و تقریباً درست پیش از پایان نیمه اول می‌توانست به گل تساوی دست یابد. سوبوسلای یک توپ «هلو» را به لوئیز دیاز سپرد، اما این بازیکن کلمبیایی از فاصله ۶ متری شانس خود را از دست داد.
لیورپول انگیزه اضافی پیدا کرد. رسیدن به پایان نیمه با نتیجه ۱-۰ دستاورد بزرگی بود و با تماشاگران آنفیلد که نقش دوازدهم، یا در واقع یار یازدهم تیم را به‌خوبی ایفا کردند.
سپس با اولین حمله نیمه دوم، قرمزها به گل رسیدند. نوشتن جمله‌ای که صدها بار در این فصل نوشته شده اجتناب‌ناپذیر است؛ محمد صلاح شروع آرامی در بازی داشت اما در نیمه دوم به بازیکن تعیین‌کننده‌ای تبدیل شد.
مرد مصری در جناح راست توپ را دریافت کرد و با یک سانتر عالی، خاکپو از راه رسید و با ضربه سر گل مساوی را زد. ۱-۱.
هلندی گزینه خوبی برای اسلوت است. او می‌توانست دقایقی بعد گل دوم خود و لیورپول را بزند، اما این بار توسط برند لنو متوقف شد.
در این مرحله، بازی به هر دو تیم تعلق داشت. لیورپول در جستجوی یک سه امتیاز معروف، خطر از دست دادن همه‌چیز را داشت و فولام به دنبال مجازات لیورپول به‌واسطه کمبود مدافعان رقیب خود بود. برای مدتی پس از تساوی، احساس می‌شد که هر دو تیم مطمئن نیستند چگونه به بخش نهایی نبرد نزدیک شوند و این هیجان را به اوج رسانده بود!
پاس صلاح دعوتی برای خاکپو بود؛ 1-1
شاید شاگردان مارکو سیلوا هنوز آخرین دیدارشان در لیگ در آنفیلد را فراموش نکرده بودند؛ زمانی که زیر فشار لیورپول فرو ریختند و تسلیم شدند؛ زمانی که برتری ۳-۲ را در دقیقه ۸۸ واگذار کردند و در پایان ۳-۴ شکست خوردند.
پس از گل تساوی، به نظر می‌رسید بازیکنان فولام دوباره پژمرده شده‌اند، اما این‌بار آن‌ها بلند شدند و سرشان را بالا گرفتند. قدم بعدی باور دوباره بود. با نتیجه ۱-۱ در آنفیلد، یک شانس طلایی و ثبت یک پیروزی معروف کافی بود تا به هواداران خود یک هدیه کریسمس فراموش‌نشدنی تقدیم کنند.
و اگر قرار بود برگ برنده‌ای رو شود، محسوس بود این کار از طریق یک مرد انجام خواهد شد؛ رابینسون آمریکایی.
او از سمت چپ یورش برد، جارل کوانساه را انگار در آنجا نیست پشت سر گذاشت و رودریگو مونیز را در موقعیتی قرار داد تا آلیسون که بعد از مدت‌ها به ترکیب اصلی لیورپول بازگشته است را مغلوب کند.
اسلات کارت خود را رو کرد، جوتا وارد زمین شد و در دقیقه ۸۵ با پاس داروین از کنار خورخه کوئنکا گذشت و با خونسردی و اعتمادبه‌نفس کار را تمام کرد. ۲-۲.
این بازیکن پرتغالی در فشار بی‌محابای لیورپول در دقایق وقت اضافه که به دیوار دفاعی فولام می‌کوبید، می‌توانست به گل برنده معروف دست پیدا کند، اما توپ با فاصله کمی زوزه‌کشان از بالای دروازه به بیرون رفت. ظاهراً آن‌ها باید با تساوی به پایان خط می‌رسیدند.
دو امتیاز از دستان مدعی قهرمانی و صدرنشین لیگ برتر پر کشید، اما لیورپول در آزمون شخصیت نمره قبولی گرفت. باید دید کدام‌یک در محاسبه نهایی پایان فصل مهم‌تر است، اما این نمایش پرتحرک و قابل‌اشاره‌ای از لیورپول بود.
آن‌ها با ۱۰ بازیکن دو بار عقب‌ماندگی خود را جبران کردند و در برابر تیمی مصمم، دست از تلاش برای کوبیدن ضربه نهایی برنداشتند. این نمایانگر روحیه تیم و تدابیر مربی آن‌ها بود.
بازی آن‌قدر پرتب‌وتاب بود تا حتی آرنه اسلوت را هم از کوره به در کند!
اگر مربی هلندی بیش از کلوپ، طرح و نقشه‌هایش مورد کنترل بیشتر است، این عاقبتی بر هرج‌ومرج مانند تساوی ۳-۳ با نیوکاسل بود. اسلوت معمولاً نام و واژه‌ای مترادف با آرامش است اما او هم در شور و احساسات و موقعیت و شرایط بازی گرفتار شده بود؛ جایی اخطار گرفت و در جایی دیگر سرش را در دستانش قرار می‌داد.
با این حال، او رکورد شکست‌ناپذیری لیورپول را به ۱۹ بازی رساند. در مسابقه‌ای با احساسات پرنوسان، اسلات را با افکار متضادی روبرو کرد:
فکر می‌کنم برعکس دیدار ژیرونا، جایی که من از نتیجه راضی بودم اما نه از عملکرد. ولی در اینجا از عملکرد بسیار بسیار راضی هستم. نمی‌توانستم بیشتر از این درخواست کنم، اما اگر در بازی خانگی مقابل فولام امتیاز از دست بدهید، قطعاً آن چیزی نیست که انتظارش را داشته‌اید.
اضافه شدن زمان اضافه، لیورپول تقریباً ۹۰ دقیقه را با ۱۰ بازیکن سپری کرد. اگر اسلوت تا کنون در دوران سلطنت خود به‌عنوان حلال مشکلات عالی عمل کرده است، در ابتدا این بازی ناموفق و ناتوان به‌نظر می رسید، سپس تأثیرگذاری بیشتری بر بازی تیم خود داشت؛ او تغییراتی ایجاد کرد که تهدید از دست رفتن بازی از دستان لیورپول تا حد زیادی رفع شد.
بازگشت ژوتا با گل همراه شد؛ 2-2
حقایق آشکار این است که لیورپول برای دومین بازی متوالی پیروزی را از دست داد و فولام، پس از مهار آرسنال، مداخله مهم دیگری در رقابت قهرمانی انجام داد؛ در مسابقه‌ای که تبدیل به حماسه ۱۰۷ دقیقه‌ای شد: ۲۸ شوت، هفت کارت زرد برای بازیکنان، به‌علاوه یک کارت زرد برای اسلوت، و یک کارت قرمز برای رابینسون قرمزپوش.
کارت قرمزی که باعث شد، لیورپول برخلاف میل خود، امتحان کاراکتر و شخصیت خود را به رخ ما و همه رقبايش بکشد. قرمزها به‌خوبی نشان دادند؛ مردان میدان‌های سخت و اتفاقات و حوادث غیرمترقبه هستند!
