این دیدگاه فلسفی که بهترین راه برای دست یابی به شادی چیست، موضوعی است که در طول تاریخ توسط فیلسوفان، روانشناسان و متفکران مختلف مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. در حالی که یک پاسخ قطعی و جهانی وجود ندارد، چندین دیدگاه فلسفی وجود دارد که به این موضوع می پردازند:
1. اپیکوریسم: فیلسوف یونانی اپیکور استدلال می کرد که لذت و اجتناب از درد هدف نهایی زندگی است. با این حال، او به لذت های فوری و مادی اشاره نمی کرد، بلکه لذت های پایدار و عقلانی را ترجیح می داد. از نظر اپیکور، شادی از طریق کنترل خواسته ها، دوستی، و زندگی ساده و بدون ترس حاصل می شود. این فلسفه بر اهمیت درک محدودیت های خود و لذت بردن از لحظات کوچک و زیبایی های زندگی تأکید دارد.
2. سودمندی: فیلسوفان سودمندی، مانند جرمی بنتام و جان استوارت میل، استدلال می کنند که هدف اخلاقی باید به دنبال حداکثر شادی و حداقل درد برای بیشترین تعداد افراد باشد. آنها شادی را با لذت و عدم شادی را با درد مرتبط می دانند. از نظر آنها، اقدامات اخلاقی باید بر اساس نتایج آنها، یعنی میزان شادی و درد ناشی از آنها، ارزیابی شوند. این دیدگاه بر اهمیت اقدامات و سیاست هایی تأکید دارد که به طور کلی به نفع جامعه است.
3. اگزیستانسیالیسم: فیلسوفان اگزیستانسیالیست، مانند ژان پل سارتر و آلبر کامو، بر آزادی و مسئولیت فردی تأکید می کنند. آنها استدلال می کنند که شادی از طریق پذیرش آزادی خود و ساختن زندگی خود به روشی اصیل و معنادار حاصل می شود. اگزیستانسیالیسم بر اهمیت انتخاب های فردی، پذیرش مرگ و زندگی در لحظه تأکید دارد. شادی در این دیدگاه از طریق ایجاد معنا و هدف در زندگی، علی رغم عدم قطعیت و بی معنایی ذاتی جهان، حاصل می شود.
4. بودیسم: در فلسفه بودایی، شادی با دستیابی به آرامش درونی و رهایی از رنج و وابستگی مرتبط است. بودا استدلال می کرد که رنج ناشی از تعلقات و تمایلات است. از نظر او، شادی از طریق تمرین مدیتیشن، آگاهی ذهن، و پیروی از مسیر هشتگانه (میانه روی، درک درست، گفتار درست، رفتار درست، معاش درست، تلاش درست، توجه درست، و تمرکز درست) حاصل می شود. این دیدگاه بر اهمیت کنترل ذهن و درک طبیعت موقتی و بی ثبات زندگی تأکید دارد.
5. انسان گرایی: انسان گرایان، مانند اراسموس و کارل راجرز، بر ظرفیت ذاتی انسان برای شادی و سعادت تأکید می کنند. آنها استدلال می کنند که شادی از طریق خودشکوفایی، روابط انسانی، و مشارکت در جامعه حاصل می شود. انسان گرایی بر اهمیت آموزش، هنر، و توسعه کامل پتانسیل های فردی تأکید دارد.
