طرفداری | کوین موران (Kevin Moran) زاده 29 آوریل 1959 در شهر دوبلین جمهوری ایرلند است. او در پست دفاع وسط بازی می‌کرد و 178 سانتی‌متری بود. او فوتبالش را در سال 1974 در باشگاه جوانان رنجرز ایرلند شروع کرد. او سپس در تیم کالج دوبلین حضور پیدا کرد و مدتی در باشگاهی به نام پگاسوس بازی کرد. در سال 1974، موران به تیم بزرگسالان بوهمین ایرلند منتقل شد اما فقط در یک مسابقه برای این باشگاه به میدان رفت. این بازیکن پس از یک سال بازی در کشورش، در سال 1978، با قراردادی به باشگاه منچستر یونایتد پیوست.
موران هم‌زمان با فوتبال حرفه‌ای به فوتبال گیلیک (فوتبال سنتی کشور ایرلند و شبیه به راگبی) نیز گرایش داشت و در مسابقات حرفه‌ای آن شرکت می‌کرد. موران از سال 1972 تا 1978، در این سبک از فوتبال هم‌زمان با فوتبال مرسوم، بازی می‌کرد و موفق به کسب هشت جام در این ورزش شد. او یکی از ستاره‌های فوتبال گیلیک بود و در تیم منتخب فصل ایرلند قرار گرفت. شاید تصور حضور مخفیانه موران در فوتبال گیلیک در زمان حضور در باشگاهی مثل منچستر یونایتد، باورنکردنی باشد اما او پیش از مصدومیتش، در بازی‌های مهم این ورزش، در روزهای یکشنبه، به صورت مخفیانه حضور پیدا می‌کرد. سپس کوین هفرنان و تونی هاناهو، مربیان موران در گیلیک، به منچستر رفتند و با دیو سکستون، سرمربی وقت یونایتد، درباره حضور این بازیکن در مسابقات حساس گیلیک صحبت کردند. سکستون از مربیان گیلک درباره خطرناک بودن این ورزش پرسید و پاسخ منفی آن‌ها را شنید. سکستون پس از باخبر شدن از احتمال حضور بیش از هشتاد هزار تماشاگر در مسابقات گیلیک، با حضور موران موافقت کرد. با وجود اطمینان مربیان گیلیک، موران پس از بازی در این مسابقات، دچار پارگی همسترینگ شد و ابروهایش نیز پنج بخیه خوردند. پس از این مصدومیت، باشگاه منچستر یونایتد از حضور این بازیکن در مسابقات گیلیک خودداری کرد و این بازیکن نیز دیگر درخواستی برای حضور در این مسابقات نداشت.
ما در روز یکشنبه، آزاد بودیم و من در این روز، بدون آن که چیزی به باشگاهم بگویم، در مسابقات فوتبال گیلیک شرکت می‌کردم. در آن زمان اینترنتی وجود نداشت و مردم می‌توانستند هرکاری را انجام دهند بی آن که کسی از آن باخبر باشد. فینال گیلیک آنقدر مهم بود که نمی‌شد از وسوسه حضور در آن، اجتناب کرد. در جلسه تمرینی پیش از مسابقه، همسترینگ من دچار کشیدگی شد و من با وجود این موضوع بازی کردم که نتیجه آن، پارگی همسترینگ بود. خیلی دوست داشتم باز هم در این مسابقات شرکت کنم اما به جایی رسیدم که متوجه شدم دیگر نمی‌توانم. نیمه‌ای از من در منچستر بود و نیمه دیگر در ایرلند اما در نهایت تصمیم گرفتم 100 درصد به منچستر فکر کنم.
کوین موران در فوتبال گیلیک
اولین بازی موران برای منچستر یونایتد، در هفته سی و سوم فصل 79-1978 در بازی با ساوتهمپتون بود که دیو سکستون، او را در ترکیب ثابت تیمش به میدان فرستاد. این تنها حضور این بازیکن در فصل اول حضورش در یونایتد بود. در فصل دوم، او فقط از هفته 14 تا 19 در ترکیب تیمش قرار گرفت و موفق به زدن اولین گل دوران فوتبالش در بازی با نورویچ سیتی شد. 9 بازی و یک گل، حاصل کار این بازیکن در فصل دوم حضورش در یونایتد بود. در فصل 81-1980، او به ترکیب ثابت تیمش رسید و عضوی کلیدی از یونایتد شد. او در 32 بازی برای یونایتد به میدان رفت و برای نخستین بار در جام یوفا بازی کرد. فصل 82-1981، شروع درخشش بیشتر موران در یونایتد بود و او در 33 بازی، هفت گل به ثمر رساند. او در این فصل گل‌های مهم سه امتیازی و تاثیرگذار در بازی‌های مهم برابر لیورپول و منچستر سیتی به ثمر رساند. در فصل 83-1982، او عضوی مهم در قهرمانی منچستر یونایتد در جام حذفی انگلستان بود و در هر هفت مسابقه تیمش، در ترکیب ثابت قرار گرفت و موفق به ثبت یک گل و یک پاس گل شد. او در سایر رقابت‌ها، آمار 35 بازی و سه گل را ثبت کرد.
موران یکی از ستون‌های خط دفاعی یونایتد بود و در فصل 84-1983، در 50 مسابقه برای این باشگاه به میدان رفت و هفت گل و یک پاس گل به همراه قهرمانی در سوپرکاپ انگلستان را در کارنامه خود به ثبت رساند. او چهار فصل دیگر در یونایتد حضور داشت و آمارهای 26 بازی، چهار گل در فصل 85-1984، 24 بازی در فصل 86-1985، 36 بازی در فصل 87-1986 و 24 بازی، یک پاس گل در فصل 88-1987 را به ثبت رساند. در فینال جام حذفی سال 1985، موران در ترکیب ثابت منچستر در بازی با اورتون حضور داشت اما در دقیقه 78، از داور کارت قرمز دریافت کرد و به اولین اخراجی فینال جام حذفی در تاریخ برگزاری این مسابقات تبدیل شد. در نهایت، یونایتد موفق به شکست اورتون در وقت‌های اضافی شد و قهرمان جام حذفی شد. سر الکس فرگوسن در میانه‌های فصل 87-1986، سرمربی یونایتد شد و موران فقط یک فصل و نیم، زیرنظر این مربی کار کرد. او در سال 1988، به اسپورتینگ خیخون در لالیگا پیوست و دو فصل در این باشگاه حضور داشت. آمار موران در این باشگاه، 34 بازی بود. او سپس به بلکبرن پیوست و چهار سال در این باشگاه بازی کرد. بلکبرن پس از دو فصل همکاری با موران، از لیگ سطح دوم انگلیس به لیگ برتر رسید. این بازیکن در 65 بازی با پیراهن این باشگاه به میدان رفت و شش گل به ثمر رساند. او در سال 1994، از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
او در رده ملی، در سال 1980 و دیدار جمهوری ایرلند با سوئیس، به نخستین بازی ملی خود رسید. موران در سال 1988، برای یک بازی، بازوبند کاپیتانی تیم ملی کشورش را پوشید و یکی از بازیکنان مهم ایرلند در صعود به یورو 1988 بود. در این دوره از یورو، موران در لیست تیم ملی کشورش حضور داشت و در سه بازی برای آن‌ها به میدان رفت. پیروزی برابر انگلستان در بازی اول و بازی درخشان موران، از لحظات به یاد ماندنی ایرلندی‌ها در این دوره از یورو است. موران که در بازی‌های انتخابی جام جهانی، بازوبند کاپیتانی ایرلند را بر دست داشت، بهترین بازی‌های خود را به نمایش گذاشت و به صعود ایرلند به جام جهانی 1990 کمک شایانی کرد و به پاس این درخشش، جایزه بهترین بازیکن سال کشورش را دریافت کرد. در جام جهانی 1990، ایرلند موفق به صعود از مرحله گروهی شد و در مرحله یک‌هشتم نهایی، رومانی را کنار زد. سرانجام ایتالیا در یک‌چهارم نهایی به پیش‌روی ایرلندی‌ها خاتمه داد. این بازیکن در هر پنج بازی کشورش در جام جهانی، در ترکیب ثابت حضور داشت و در تمامی دقایق بازی کرد. حضور در جام جهانی 1994، آخرین حضور موران در تیم ملی ایرلند را به ثبت رساند اما این بازیکن در هیچکدام از بازی‌های کشورش به میدان نرفت. آخرین بازی ملی او، دیدار با بولیوی در سال 1994 و پیش از جام جهانی بود. 71 بازی ملی و شش گل، حاصل کار او در رده ملی بود.
