طرفداری | پایان یک هفته دیگر از لیگ برتر و گلی دیگر از آرسنال روی ضربه کرنر. این جمله را میتوانستیم هر زمانی در دو فصل گذشته بنویسیم اما نباید تنها به دلیل اینکه آرسنال معمولا از ضربات ایستگاهی به گل می زند (مثل ضربات کرنر)، از ارزش کار آنها بکاهیم و به عالی بودن آنها در این زمینه نپردازیم. باید قبول کنیم که حتی اگر این اتفاق دائما می افتد، هنوز هم دستاوردی فوقالعاده است.
- توضیح مترجم: نسخه اصلی این یادداشت چند ساعت پیش از شروع دیدار آرسنال مقابل منچستریونایتد نوشته شده و دو گلی که این تیم روی ضربات کرنر وارد دروازه شیاطین سرخ کرد، در آمار لحاظ نشده است.
چهار روز بعد از زدن گلی با ضربه سر به تیم اسپورتینگ لیسبون، گابریل ماگالاش بار دیگر این کار را انجام داد. این مدافع برزیلی با حرکت به سمت تیرک یک، ارسال کرنر بوکایو ساکا را به گل تبدیل کرد تا آرسنال از حریف خود پیش بیفتد. این بیستمین گلی بود که آرسنال از ابتدای فصل گذشته، از روی ضربه کرنر در لیگ برتر به ثمر رسانده که پنج گل بیشتر از هر تیم دیگری در این مدت است.
گابریل برزیلی پنج مورد از ۲۰ گل آرسنال از روی ضربات کرنر را به ثمر رسانده است. تنها یک بازیکن دیگر از آرسنال بیشتر از یک گل از روی ارسال کرنر زده است (ویلیام سالیبا با دو گل) و پنج گل گابریل بیشترین تعداد گل زده از ضربه کرنر توسط بازیکنی در این لیگ است.
تمام گلهای گابریل با سر زده شده و تقریباً تمام آنها را ساکای چپ پا ارسال کرده است. همکاری این دو بازیکن همچنان برای آرسنال و مربی ضربات ایستگاهی آنها، نیکولاس ژووه، نتایج شگفتانگیزی به همراه دارد.
ژووه که سال 2021 از منچسترسیتی به آرسنال پیوست، تحول بزرگی در اجرای ضربات ایستگاهی توپچیها ایجاد کرده است. در یک فصل و نیم گذشته، آرسنال خصوصا روی ضربات کرنر بسیار خطرناک بوده و از زمان پیوستن این مربی، آنها بیشترین گل را از روی ضربات کرنر در لیگ زدهاند (46 گل در مجموع).
سوالی که طبیعتاُ پیش میآید این است که چرا؟ چگونه آنها اینقدر موفق هستند؟
بیایید به نحوه ارسال ضربات کرنر آرسنال نگاه کنیم چرا که آنها به فرمولی بسیار موثر و با بازدهی بالا برای موفقیت در این بخش دست پیدا کردهاند.
ابتدا بیایید به نحوه ارسال ضربات کرنر آرسنال بپردازیم. کرنرهای این تیم تقریباً همیشه بهصورت In-swing هستند (ضرباتی که با کات داخل پا روی دروازه ارسال میشوند). با وجود ساکا در سمت راست و دکلان رایس در سمت چپ، آرسنال دو بازیکن متخصص و فوقالعاده در ارسال ضربات ایستگاهی دارد که میتوانند توپ را با سرعت و دقت وارد محوطه کنند.
همانطور که نمودار زیر نشان میدهد، 96 درصد از کرنرهای آرسنال بهصورت In swing است که تنها برنتفورد با 98 درصد از این نظر بالاتر از آرسنال قرار دارد.
نکته جالب توجه دیگر این است که آرسنال به ندرت از کرنرهای کوتاه استفاده میکند. آنها تنها ۵ درصد از کرنرهای خود را کوتاه کار میکنند که از هر تیم لیگ برتری کمتر است. مورد آرسنال تفاوت زیادی با تیمهایی مانند تاتنهام (۳۶.۶ درصد) و منچسترسیتی (۳۳.۹ درصد) دارد، با اینکه هر سه تیم به دنبال در دست گرفتن مالکیت توپ هستند. آرسنال خودش میداند که چقدر روی ارسالهای بلند خطرناک است و تقریباً هیچگاه فرصتی برای ارسال توپ به داخل محوطه جریمه را از دست نمیدهد.
نکته دومی که از مثال مقابل وست هم میتوان گفت این است که هنگام کرنرهای آرسنال، معمولاً گروهی از بازیکنان این تیم پشت تیر دوم جمع میشوند. این بازیکنان به محض شروع کرنر به سمت نواحی مرکزی محوطه جریمه و شش قدم حرکت میکنند.
برای دفاع در برابر این تاکتیک دو روش وجود دارد. یکی از این روشها این است که مانند کاری که وست هم امتحان کرد، بازیکنان آرسنال را مارک کنید (به آنها بچسبید) و آنها را در داخل محوطه دنبال کنید.
روش دیگر، مانند تاکتیک ناتینگهام فارست در ابتدای فصل است که دفاع منطقهای انجام دهید و دویدنهای بازیکنان این تیم را نادیده بگیرید.
در هر صورت، بازیکنان آرسنال به سمت مرکز حرکت میکنند و عمداً سعی دارند که محوطه شش قدم حریف را شلوغ کنند.
آرسنال هنگام کرنرها بیش از هر تیم دیگری محوطه شش قدم حریف را با بازیکنان خود پر میکند (میانگین ۳.۸ بازیکن). طبیعی است که حریفان نیز باید این بازیکنان را پوشش دهند. همین اتفاق باعث میشود تیم حریف مجبور شود محوطه شش قدم خود را پر کرده و به طور غیر عمدی اطراف دروازهبان خود را شلوغ کند. با میانگین ۶.۷ مدافع در محوطه شش قدم، حریفان آرسنال هنگام ارسال کرنرهای این تیم بیش از هر تیم دیگری در این منطقه بازیکن دارند.
این ازدحام بازیکنان حرکات دروازهبان حریف را محدود کرده و او را هنگام مشت کردن یا جمع کردن توپ با سختیهایی مواجه میکند. همچنین به دلیل نبودن فضا بازیکنان هم به دلیل هرج و مرج به وجود آمده توسط بازیکنان آرسنال، مدافعین را نیز که فضای کمی برای حرکت دارند، در دفع توپ به دردسر میاندازند.
نکته دیگری که باید به آن اشاره شود این است که به دروازهبانها آموزش داده شده به جز موارد استثنا، برای توپهایی که به تیر اول ارسال میشود از دروازه خروج نکنند چرا که احتمال اینکه بازیکنی با سایش سر، توپ را به تیر دوم بفرستد زیاد است و در بسیاری از ارسالها به تیر یک، بازیکنان حریف میتوانند زودتر از دروازهبان مسیر توپ را قطع کرده و دروازه خالی را باز کنند و خروج دروازهبان برای ارسالهای روی تیر یک، معمولا یک اشتباه این بازیکن محسوب میشوند. (اتفاقی که شب گذشته نیز در بازی مقابل منچستریونایتد رخ داد و اونانا نمیتوانست روی توپهای ارسالی به تیر اول از دروازه خروج کند.)
استراتژی آرسنال به این صورت است که گابریل هدف اصلی ارسال کننده روی هر ضربه کرنر است و به او اجازه داده شده که موقعیت شروع خود را تغییر دهد تا بتواند پیش از پرش و ضربه سر سرعت بگیرد. دیگر بازیکنان آرسنال نقش طعمه را دارند یا اینکه به هدف مسدود کردن راه مدافعین حریف و ایجاد مزاحمت برای دروازهبان وارد محوطه میشوند. هنگام شانس گلزنی گابریل مقابل ناتینگهام فارست، چهار بازیکن وارد محوطه شدهاند تا از مارک شدن گابریل توسط مدافعان حریف جلوگیری کنند و او نیز در نهایت در تیر دوم بدون مزاحمت بازیکنان حریف باقی ماند.
روی گل اخیرش مقابل وست هم، یورین تیمبر خود را طوری در نزدیکی تیرک یک قرار داد که لوکاس پاکتا نتواند توپ را دفع کند. شاید این حرکت کمی شانس تیمبر بود که خطای او روی هافبک وست هم اعلام نشد.
هنگام گل پیروزی بخش گابریل مقابل تاتنهام نیز، بن وایت و ویلیام سالیبا از استراتژی موثر مسدود کردن راه مدافعین و شلوغ کردن محوطه شش قدم استفاده کردند.
هیچکدام از آنها قصد ضربه زدن به توپ را نداشتند بلکه در موقعیتهایی درست مقابل ویکاریو، دروازهبان تاتنهام، قرار گرفتند و به ترتیب راه جیمز مدیسون و میکی فن در فن را مسدود کردند و مانع از گرفتن توپ توسط ویکاریو شدند. گابریل هم که توانسته بود مدافع مامور مهار خود را دور بزند، توپ را به راحتی با ضربه سر از محوطه شش قدم به تور دروازه چسباند.
چیزی که نباید در این میان نادیده گرفته شود، مهارت و اشتیاق گابریل برای حمله به توپ در محوطه جریمه است. او بسیار انفجاری عمل کرده و به خوبی گامهایش را زمانبندی میکند، به طوری که حتی اگر مدافعان او را تحت نظر داشته باشند نیز میتواند از قدرت بدنیاش برای رسیدن به توپ استفاده کند.
حتی زمانی که دویدنهای او مستقیماً به شوت به سمت چارچوب منجر نشود، باز هم میتواند در بازی مدافعان حریف اختلال ایجاد کند و تاثیرگذار باشد؛ همانطور که در صحنه پنالتی دوم آرسنال مقابل وست هم شاهد بودیم، لحظهای که فابیانسکی به جای توپ، صورت او را مشت کرد.
حتی ساوتهمپتون در بازی مقابل آرسنال در امارات سعی کرد او را در ضربات کرنر با دو بازیکن مهار کند اما گابریل قادر بود که از این دفاع عبور کند.
توانایی بالای او در زدن ضربات سر هنگام ضربات کرنر چشمگیر است. هیچ بازیکنی در لیگ بیش از گابریل (۱۱) ضربه اول به توپ را در ضربات کرنر خودی نزده و تنها جیمز تارکوفسکی از اورتون، درصد بیشتری روی زدن ضربه اول کرنرهای تیمش داشته است؛ باید ذکر کرد که اورتون ۲۵ کرنر کمتر از آرسنال داشته است.
ریو فردیناند، مدافع پیشین منچستریونایتد، عزم گابریل برای تصاحب توپ در محوطه جریمه را با همتیمی سابقش، نمانیا ویدیچ، مقایسه کرد. گابریل نیز به اندازه ویدیچ، شجاعت و انگیزه بالا برای تصاحب توپ به هر قیمتی را دارد.
گابریل مدافع شگفتانگیزی است اما گلهایی که به بازی خود اضافه میکند، او را به یکی از باارزشترین مدافعان مرکزی لیگ برتر تبدیل کرده است. از زمان اولین بازیاش در لیگ برتر در سپتامبر 2020، او 17 گل به ثمر رسانده که بیشترین گل توسط یک مدافع است. در این مدت، تنها چهار بازیکن از آرسنال گلهای بیشتری زدهاند (ساکا، مارتین اودگارد، گابریل مارتینلی و کای هاورتس) و تنها سه نفر اول گلهای پیروزیبخش بیشتری نسبت به گابریل به ثمر رساندهاند.
آرسنال باید دورهای طولانی پیروزی متوالی به دست بیاورد تا فاصله نه امتیازی خود با لیورپول (که شب گذشته به ۷ رسید) را در صدر جدول لیگ برتر جبران کند. این به این معنی است که باید در بازیهایی که نمیتوانند بهترین عملکرد خود در بخش هجومی را ارائه دهند، پیروز شوند و ضربات ایستگاهی روش فوقالعادهای برای این کار است.
از ابتدای فصل گذشته، آرسنال نه گل پیروزی بخش از روی ضربات ایستگاهی به ثمر رسانده است که دو گل بیش از هر تیم دیگری در این بازه زمانی است. در کورس قهرمانی که آرسنال به هیچ وجه نمیتواند امتیازهای بیشتری از دست بدهد، ادامه دادن به گلزنی از روی ضربات کرنر برای تیم میکل آرتتا امری ضروری است.
ترجمه یادداشت اولیور هاپکینز از وبسایت The Analyst با اندکی دخل و تصرف