طرفداری | رئال مادرید هوادارانی داشت که در ابتدای فصل امید داشتند تیم‌شان ثبات پیدا کند اما خوشبین‌ترین‌ها نیز در حال از دست دادن امیدشان هستند. پس از پیروزی‌های متوالی در لالیگا، رئال مادرید به لیورپول سفر کرد و با ناکامی به پایتخت اسپانیا برگشت. با شکست 0-2 در آنفیلد، حالا صعود رئال مادرید به مرحله حذفی لیگ قهرمانان اروپا هم به اما و اگر کشیده شده است.
این وضعیت دقیقاً نقطه مقابل شرایط رئال مادرید در ماه ژوئن است، زمانی که تیم کارلو آنچلوتی تاج قهرمانی اروپا را بر سر نهاد و حالا یک سوال مهم مطرح شده: آیا رختکن تیم فاقد یک رهبر مقتدر است؟
از بعد پیروزی مقابل دورتموند در ومبلی، شاهد خروج دسته‌جمعی بازیکنان باتجربه از رئال مادرید بودیم. بازیکنانی مانند ناچو فرناندز، تونی کروس و خوسلو همگی رفته‌اند. جانشینان چه کسانی بودند؟ تعدادی بازیکن با تجربه کمتر؛ مثل اندریک، کسی که استعدادش مشخص است اما به زمان نیاز دارد تا با شرایط زندگی جدید کنار بیاید. کیلیان امباپه آمده که بیش از 400 بازی رسمی در کارنامه‌اش دارد اما هنوز نتوانسته خودش را با شرایط تیم جدیدش وفق دهد و قطعاً شب‌هایی مانند آن شب در آنفیلد که پنالتی مهمی را از دست داد، به او در این مسیر کمکی نمی‌رسانند.
اتلتیک با تعدادی از منابع نزدیک به باشگاه در مورد نگرانی‌های مربوط به فقدان رهبری در رئال مادرید صحبت کرد، منابعی که ترجیح دادند ناشناس باقی بمانند تا از جایگاه خودشان محافظت کنند. ظاهراً جو بین بازیکنان هنوز خوب است و با وجود نتایج پرفرازونشیب این فصل و تردیدهایی که در مورد سبک بازی به وجود آمده، رختکن هنوز پشت کارلو آنچلوتی ایستاده است. وینیسیوس جونیور و فدریکو والورده اخیراً هر دو پس از گلزنی، سرمربی ایتالیایی را در آغوش گرفتند و این نشان می‌دهد او را مثل قبل ستایش می‌کنند. با این حال تقریباً همه به یک چیز اعتراف کردند: رختکن رئال مادرید نسبت به قبل چهره مقتدر کمتر دارد.
والورده در آغوش آنچلوتی
دنی کارواخال یکی از آن بازیکنانی است که اخیراً جای خالی‌اش به شدت احساس شده است. یک چهره کاریزماتیک و مقتدر داخل رختکن که بخش مهمی از وقتش را صرف تشویق و تهییج هم‌تیمی‌هایش می‌کرد. پارگی رباط صلیبی کارواخال مقابل ویارئال که چند هفته قبل رخ داد، یک خلا به وجود آورده است. البته کادر فنی به او پیشنهاد کرده‌اند که هر وقت خواست همراه با تیم باشد تا به بازیکنان کمک کند. کارلو آنچلوتی در کنفرانس مطبوعاتی هفته قبل خودش هم راجع به مسئله رهبری اعتراف کرد که کارواخال «بازیکن مهمی» در تیم است که نبودنش به چشم می‌آید.
در نبود کارواخال، بازیکنان دیگری باید پا پیش می‌گذاشتند. لوکاس وازکز یکی از این افراد بود که تا این‌جا بارها پیش آمده هنگام بد بودن شرایط داخل زمین، صدایش را بالا ببرد. وازکز که خودش هم اخیراً دچار مصدومیت شده بود، از دید سایر هم‌تیمی‌هایش یک چهره وحدت‌بخش است چون عملاً با همه آن‌ها رابطه نزدیک دارد.
لوکا مودریچ هم برای حل این مشکل پا پیش گذاشته اما با سروصدای کمتر. هافبک 39 ساله به کادر فنی در مورد مسائل تاکتیکی درون زمین مشورت می‌دهد اما داخل زمین، زیاد فریاد لوکا مودریچ را نمی‌شنویم. بازیکنان جوان باشگاه او را بیشتر در زمینه تعهد کاری و حرفه‌ای‌گری الگو قرار داده اند تا رهبری که دائما داخل زمین به او چشم بدوزند.
کارلو آنچلوتی به بازیکنان دیگری هم باور دارد، از جمله والورده. هافبک اروگوئه‌ای به دلیل مصدومیت‌هایی که برای تیمش پیش آمده، مقابل لگانس برای اولین بار بازوبند کاپیتانی را بست. فده چهره محبوبی داخل رختکن رئال مادرید است اما اساساً شخصیتی خجالتی دارد که کمتر با صدای بلند حرف می‌زند. با این وجود این چندان مشکل خاصی نیست. منبع ناشناس داخل رختکن می‌گوید:
من ترجیح می‌دهم بازیکنی مانند او را داخل تیمم داشته باشم، کسی که رهبری خودش را داخل زمین نشان دهد تا این که صرفاً بخواهد با حرف زدن رهبری کند.
کیلیان امباپه هم بازیکنی نیست که انتظار سخنرانی‌های حماسی از او داشته باشیم. او چهره مورد احترامی است اما بیشتر به عنوان کسی شناخته می‌شود که روی عملکرد فردی خودش متمرکز است. امباپه تقریباً توانایی حرف زدن به تمام زبان‌های داخل رختکن را دارد اما بیشتر با دسته هم‌وطنان فرانسوی خودش رفاقت دارد: اورلین شوامنی، ادواردو کاماوینگا و فرلان مندی. با این حال باشگاه امیدوار است توانایی رهبری او با گذر زمان افزایش پیدا کند؛ اتفاقی که احتمالاً فقط با رخ دادن موفقیت‌های داخل زمین ممکن است.
نبودن رهبر در آنفیلد به چشم آمد
در غیاب چهره‌های کاریزماتیک، باشگاه امیدوار است که داوید آلابا پس از بازگشت از مصدومیت رباط صلیبی خود (که احتمالاً در ژانویه خواهد بود) به هم‌تیمی‌هایش کمک کند. در این میان، آنتونیو رودیگر نشان داده توانایی رهبری خوبی دارد و می‌تواند با جوان‌ها ارتباط بگیرد.
اما وقتی از رهبر آینده تیم صحبت می‌شود، نام جود بلینگام به وضوح برجسته است. هافبک انگلیسی در فصل نخست خود به یک بازیکن کلیدی تبدیل شد و به سرعت احترام هم‌تیمی‌های باتجربه‌اش را به دست آورد. در حال حاضر، در داخل رختکن احساسی وجود دارد که بلینگام هنوز نتواسته تیم را به طور کامل در دست بگیرد، چرا که به زبان‌خیلی از بازیکنان دیگر داخل رختکن تسلط ندارد و این موضوع ارتباط برقرار کردن را برای او دشوارتر می‌کند.
با این حال بلینگام آماده بود تا نارضایتی خود را از عملکرد ضعیف تیم ابراز کند و از هم‌تیمی‌هایش خواسته که سقف انتظارات خودشان را بالاتر ببرند. این که او پس از شکست مقابل لیورپول با رسانه‌ها صحبت کرد و همچنین در کنفرانس مطبوعاتی رسمی پیش از مسابقه حاضر شد، نشان‌دهنده تمایل او به پذیرش مسئولیت‌های بیشتر است.
بازیکنان رئال مادرید، وینیسیوس را داخل زمین به چشم یک رهبر می‌بینند و اکنون به فردی تبدیل شده که هم‌تیمی‌هایش بیشترین وابستگی را به او دارند. پیش از آخرین مصدومیتش، این مهاجم برزیلی موثرترین بازیکن تیم بود (12 گل زده و 8 پاس گل) و او همیشه در بحث‌های پرسروصدای رختکن هم مشارکت می‌کند.
با این حال، در مورد یک سری بازیکن جوان حرف می‌زنیم که در این مقطع نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت که به عنوان رهبر کامل عمل کنند. احتمالاً دلیل پشت پرده لینک شدن سرخیو راموس به رئال مادرید هم همین است.
راموس یکی از نمادهای باشگاه رئال مادرید به حساب می‌آید. پنج قهرمانی لالیگا و چهار قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا دستاورد بزرگی است. اما کاپیتان سابق لوس بلانکوس به عنوان گزینه‌ای مناسب برای این رختکن دیده نمی‌شود. راموس قطعاً یک بازیکن باتجربه و کاریزماتیک است؛ چیزی که مادرید به وضوح کم دارد. اما همین منابع ناشناس گفته‌اند که ورود چنین شخصیتی ممکن است پویایی تیم را مختل کند.
رئال مادرید امیدوار است بازیکنان جوان خودشان این مشکل را حل کنند و نیازی به ورود بازیکنان باتجربه نباشد. آنچلوتی اخیراً زمانی که درباره انتقال تیم به بازیکنان جوان‌تر صحبت شد، گفته بود: این فرایند به زمان نیاز دارد. مشکل این است که در برنابئو، زمان همیشه کم است.
به قلم گیرمو رای از اتلتیک
