طرفداری | امرسون فریرا داروزا (Emerson Ferreira da Rosa)، زاده چهارم آوریل 1976 در شهر پلوتاس در ایالت ریوگرانده دوسول برزیل است. او در پست هافبک دفاعی و هافبک میانی بازی می‌کرد و قدی 184 سانتی‌متری داشت. لقب امرسون در فوتبال، «پوما» بود که اشاره به شباهت دویدن او به یکی از گربه‌سانان با نام پوما داشت. امرسون فوتبال را از باشگاه محلی پراگرسوی برزیل آغاز کرد و در سال 1992 و در 16 سالگی راهی تیم‌های پایه گرمیوی برزیل شد. او در سال 1995 و در یک مسابقه، دچار یک آسیب‌دیدگی شدید شد و زانوی راستش مجروح شد اما به مرور توانست بر مصدومیت خود غلبه کند و به فوتبال بازگردد. امرسون در زمستان 1993 به تیم بزرگسالان گرمیو منتقل شد.
فصل 1996، فصلی بود که امرسون توانست در فوتبال برزیل نام خود را مطرح کند. او در این فصل آمار 26 بازی و شش گل را برای گرمیو به ثبت رساند و به قهرمانی لیگ برتر برزیل رسید. او در 9 بازی لیبرتادورس نیز در ترکیب تیمش حضور داشت و دو گل زد. او با گرمیو به جز قهرمانی در لیگ برزیل، به قهرمانی در دو دوره جام حذفی برزیل، یک لیبرتادورس و یک کوپاسودامریکانا دست یافت. امرسون پس از سه سال حضور در گرمیو، در تابستان 1997 با مبلغ 3.5 میلیون یورو به باشگاه لورکوزن پیوست تا ماجراجویی جدیدی را در فوتبال اروپا، آغاز کند. او در فصل اول حضورش در لورکوزن، آمار 25 بازی، یک گل و دو پاس گل در بوندسلیگا و هفت بازی، چهار گل در چمپیونزلیگ را به ثبت رساند. امرسون در مرحله گروهی در دو بازی رفت و برگشت برابر اسپورتینگ لیسبون، سه گل زد و در مرحله یک‌چهارم نهایی که با شکست لورکوزن همراه بود، در بازی با رئال مادرید، یک نمایش موفق داشت. در فصل دوم، آمار این بازیکن به 28 بازی، پنج گل و سه پاس گل در بوندسلیگا رسید. امرسون به یکی از بازیکنان کلیدی لورکوزن تبدیل شده بود و در دو فصل حضورش با این باشگاه در بوندسلیگا، به جایگاه‌های سوم و دوم این لیگ رسید. در فصل 99-1998، لورکوزن با 15 امتیاز اختلاف نسبت به بایرن مونیخ، در رده دوم جای گرفت. در فصل سوم امرسون، اوضاع برای لورکوزن بسیار بهتر شده بود و آن‌ها رقیب بسیار جدی بایرن مونیخ در کورس قهرمانی بودند. رقابت قهرمانی لورکوزن و بایرن مونیخ در این فصل بسیار حساس شده بود. امرسون در این فصل، آمار 29 بازی، پنج گل و 9 پاس گل را ثبت کرد و یکی از ستارگان لورکوزن در کورس قهرمانی بود اما در نهایت، با باخت هفته آخر لورکوزن به اونترهانینگ و پیروزی بایرن مونیخ در بازی با وردربرمن، دست امرسون و یارانش از جام قهرمانی کوتاه ماند. امرسون پس از عدم کسب قهرمانی به شدت ناراحت بود و گفت:
بایر لورکوزن هرگز به قهرمانی نخواهد رسید. هرگز، هرگز، هرگز.
پس از اعلام جدایی امرسون، او در تابستان 2000 با قراردادی 18 میلیون یورویی به رم پیوست تا بتواند برای بالا بردن جام قهرمانی تلاش کند. امرسون که به شدت تشنه قهرمانی در لیگ‌های اروپایی بود، در 15 هفته ابتدایی سری‌آ، به دلیل آسیب‌دیدگی در رباط خود، قادر به حضور در میادین نبود و از هفته شانزدهم و دیدار با ناپولی، با پیراهن رم، رونمایی شد. او در هفته هجدهم، گل دوم و سه امتیازی رم را در بازی با بولونیا به ثمر رساند و باعث پیروزی 2-1 تیمش شد. درنهایت و در پایان این فصل، رم با هدایت فابیو کاپلو و با دو امتیاز اختلاف نسبت به یوونتوس، به عنوان قهرمانی سری‌آ رسید. آمار امرسون در فصل اول حضورش در پایتخت ایتالیا، 14 بازی، سه گل و یک پاس گل بود. رم در این فصل به قهرمانی سوپرکاپ ایتالیا نیز دست یافت. او سه فصل دیگر در رم بازی کرد و به آمارهای 41 بازی، هفت گل و چهار پاس گل در فصل 02-2001، 48 بازی، شش گل و چهار پاس گل و 42 بازی در فصل 03-2002، پنج گل و یک پاس گل در فصل 04-2003 رسید.
پس از حضور فابیو کاپلو در یوونتوس، امرسون اصرار زیادی به انتقال به این باشگاه داشت. در سال 2004، یوونتوس و رئال مادرید رقابت سختی را برای جذب امرسون با یکدیگر داشتند. رم با توجه به رقابت خود با یوونتوس برای قهرمانی در سری‌آ، مایل به پذیرش پیشنهاد رئال مادرید بود اما امرسون مایل به حضور در یوونتوس بود. سرانجام یوونتوس رم را با 12 میلیون یورو و جذب متئو بریگی، اقناع کرد و امرسون به یوونتوس پیوست. امرسون در فصل اول حضورش در یووه، آمار 44 بازی، سه گل و دو پاس گل را ثبت کرد و به قهرمانی در سری‌آ رسید. در فصل دوم نیز قهرمانی در سری‌آ تکرار شد و آمار 46 بازی، سه گل و دو پاس گل برای امرسون به ثبت رسید.
پس از انتصاب فابیو کاپلو به عنوان سرمربی رئال مادرید، او بار دیگر بر همکاری با امرسون تاکید کرد تا این بازیکن با 16 میلیون یورو راهی مادرید شود. امرسون پس از رم و یوونتوس، به سومین همکاری خود با کاپلو دست یافت. با وجود رابطه خوب امرسون و کاپلو در دو باشگاه پیشین، این دو در رئال به اختلاف خوردند و امرسون در رئال پس از یک فصل و آمار 34 بازی، یک گل و سه پاس گل و قهرمانی در لالیگا، از رئال جدا شد. امرسون در ژانویه و پس از شش ماه حضور در اسپانیا، قصد بازگشت به ایتالیا را داشت اما درنهایت این انتقال عملی نشد.
امرسون پس از یک فصل بازی در مادرید، در سال 2007 با قراردادی به میلان پیوست. او دو فصل در میلان حضور داشت و در مجموع، 40 بازی به میدان رفت و به هیچ گل و پاس گلی نرسید. او در میلان به مصدومیت‌های متعددی دچار شد و همین باعث شد بعد از دو سال، دیگر در میلان ماندنی نباشد. امرسون در میلان به قهرمانی در جام باشگاه‌های جهان و سوپرکاپ اروپا رسید. او پس از ترک میلان، قرار بود به گرمیو بازگردد اما به دلیل برخی محدودیت‌های نقل و انتقالاتی این باشگاه، قرارداد با او از اولویت خارج شد و امرسون به سانتوس پیوست. امرسون پس از شش مسابقه با پیراهن سانتوس، مصدوم شد و بعد از اجبار برای عمل جراحی، در 16 اکتبر 2009، رسما از دنیای فوتبال خداحافظی کرد. با این حال، در سال 2015، امرسون به فوتبال بازگشت و قراردادی با باشگاه میامی دِده آمریکا امضا کرد و علاوه بر مدیریت اجرایی، برای این باشگاه فوتبال بازی کرد.
امرسون در رده ملی، در مسابقه برزیل و اکوادور در سال 1997، برای نخستین بار پیراهن تیم ملی کشورش را پوشید و در پیروزی 4-2 تیمش، یک گل زد. جام جهانی 1998، اولین تورنمنت ملی مهم امرسون بود که او موفق به دو بازی برای برزیل در مرحله یک‌چهارم نهایی و نیمه نهایی شد و درنهایت با کشورش به نایب قهرمانی این تورنمنت رسید. امرسون در ترکیب برزیل در کوپا آمریکای 1999 نیز حضور داشت و با برزیل، قهرمان این دوره کوپا شد. او در این دوره از کوپا آمریکا، آمار پنج بازی، یک گل و دو پاس گل را ثبت کرد. او در جام کنفدراسیون‌های سال 1999 هم به همراه برزیل حضور داشت و به نایب قهرمانی دیگری با کشورش رسید. امرسون به دلیل مصدومیت، حضور در جام جهانی 2002 را از دست داد اما در کوپا آمریکا در سال 2001 و جام کنفدراسیون‌ها در سال‌های 2003 و 2005 در ترکیب کشورش حضور داشت. جام جهانی 2006، آخرین تورنمنت ملی مهم امرسون بود که آخرین بازی ملی‌اش برای برزیل نیز در این تورنمنت ثبت شد. او در دیدار مرحله یک‌هشتم نهایی برابر غنا، آخرین بازی ملی خود را تجربه کرد و تورنمنت را بعد از نیمکت‌نشینی در شکست برزیل از فرانسه، با سه بازی به پایان رساند. امرسون در مجموع به آمار 73 بازی، شش گل و چهار پاس گل در رده ملی رسیده است. او پس از خداحافظی از فوتبال مدتی دستیار واندرلی لوکزامبورگو در گرمیو شد، مدتی کارشناس تلویزیونی شد و درنهایت در کادر مدیریتی باشگاه میامی دده آمریکا حضور پیدا کرد و مدتی نیز برای این باشگاه بازی کرد.
