دورد دوستان
با اینکه مدتها میگذره از این بحث اما با توجه به اینکه هنوز عده ای نقد های بی جهتی رو به این موفقیت بزرگ دارد کرده اند در فضای مجازی دوست داشتم در یکی از پست هام جواب شون رو بدم. چون مدت خیلی زیادی در این مورد تحقیق کردم
این تئوری از تردیدها، رصدها و فرضیه‌هایی گرفته شده‌است که در طول مأموریت‌های آپولو ارائه شده بودند. منشأ نظریهٔ جعلی‌بودن فرود بر روی ماه در کتاب ویلیام بیل کایسینگ نویسندهٔ آمریکایی مطرح شده‌است
با اینکه مدارک و شواهد زیادی از طرف گروه سوم (نه از طرف ناسا یا دولت آمریکا پشتیبانی شده باشند و نه گروه معتقد به تئوری توطئه یعنی گروه دوم) دال بر فرود ناسا بر ماه ارائه شده‌اند ولی همچنان نظرسنجی نشان می‌دهد که بین ۹٪ تا ۲۷٪ از آمریکایی‌ها و ۳۹٪ از مردم روسیه باور دارند که فرود بر سطح ماه ساختگی است.
تئوری‌های توطئه فراوانی مطرح شده‌اند.
نظریه‌ای وجود دارد که بیان می‌کند، اصلاً فرودی اتفاق نیفتاده است و کارکنان ناسا (و بعضی اوقات دیگران) دروغ می‌گویند؛ یا اینکه فرود اتفاق افتاده ولی نه به شکل گفته شده‌است.
به گفته جیمز لانگوسکی (پروفسور فضانوردی و مهندس هوا و فضا از دانشگاه پردیو)، تئوری‌های توطئه به دلیل اندازه و پیچیدگی آن‌ها امکان ناپذیراند. توطئه، ۴۰۰۰۰۰ نفری که نزدیک به ۱۰ سال در ناسا کار کرده‌اند، ۱۲ نفری که پای در ماه گذاشته‌اند، ۶نفر دیگر که به عنوان کارکنان سفینه فرماندهی و خدمات آپولو با آن‌ها پرواز کرده‌اند و۶ فضانورد دیگر که به دور ماه چرخیدند را شامل می‌شود. صدها هزار نفر شامل فضانوردان، دانشمندان، مهندسان، تکنسین‌ها و کارگران ماهر باید ساکت نگه داشته می‌شدند. لانگوسکی بر این باور است که خیلی راحت‌تر بود یک فرود واقعی صورت گیرد تا انجام این کارها برای اجرای فرود تقلبی
اینجا به مسائل مطرح شده مختلف پاسخ علمی داده می‌شود
مطلب مرتبط
نقد ۱.⚠️
در بعضی عکس‌ها، رِتیکِل یا شبکه دوربین (به انگلیسی: Reticle) ("+"هایی با فاصله‌های مشخص) پشت اشیاء دیده می‌شود. بر روی دوربین‌ها صفحه رسو (صفحه شیشه‌ای شفاف که رتیکل روی آن نصب است) نصب شده بودند، و این موجب می‌شد تا نمایان شدن اشیاء در جلوی رتیکل‌ها، غیرممکن شود، در واقع می‌بایست همه رتیکل‌ها جلوتر از همه اشیاء باشند.
پاسخ 🔻
این موضوع فقط در عکس‌های کپی یا اسکن شده دیده می‌شود، نه در عکس‌های اصلی. علت آن ظاهرسازی عکس است: ناحیه‌های سفید شفاف امولسیون روی شبکه‌های نازک سیاه دوربین قرار دارد. ضخامت شبکه‌های سیاه ۰٫۰۰۴ اینچ (۰٫۱ میلی‌متر) است و امولسیون تقریباً نیمی از آن را محو کرده‌است؛ افزون بر این، در بعضی عکس‌ها، وسط شبکه محو شده‌است ولی بقیه دیده می‌شوند. در بعضی از عکس‌های پرچم آمریکا شبکه‌ها در قسمت قرمز آشکار ولی در قسمت سفید کمرنگ یا محو هستند. هیچ دلیلی برای چسباندن شبکه‌های سفید در عکس وجود ندارد
|
در بزرگ نمایی از عکس با کیفیت کم در سال ۱۹۹۸ دیده می‌شود که هم شبکه‌ها و هم قسمت قرمز کمرنگ هستند
|
|
در بزرگ نمایی از عکس با کیفیت کم در سال ۲۰۰۴ هم خطوط و هم قسمت قرمز، دیده می‌شوند.
|
|
دیوید اسکات به پرچم آمریکا در مأموریت آپولو ۱۵ احترام نظامی می‌گذارد، بازوهای شبکه‌های سیاه دوربین در قسمت سفید رنگ پرچم محو هستند)
|
|
با از نزدیک نگاه کردن به پرچم، خطوط محو شده، قابل تشخیص‌اند.
|
این نتیجه بریده یا چرخانده شدن عکس‌های محبوب برای افزایش تأثیر زیبایی شناختی آن‌ها می‌باشد.
___________________________________________
نقد 2⚠️
کیفیت عکس‌ها خیلی بالا است.
پاسخ🔻
فضانوردان آپولو عکس‌های کم کیفیت زیادی گرفته‌اند، ناسا تنها عکس‌های با کیفیت را انتخاب کرده‌است.
فضا نوردان آپولو از دوربین‌های با رزولوشن بالای هسل بلد 500 EL با لنزهای کارل زیس و مجله ۷۰میلیمتری با کیفیت متوسط استفاده کرده‌اند.
___________________________________________
نقد3⚠️
هیچ ستاره‌ای در عکس‌ها وجود ندارد. فضانوردان آپولو ۱۱ در نشست خبری نیز ادعا کردند که هیچ ستاره‌ای ندیده‌اند.
پاسخ 🔻
*فضانوردان در مورد دیدن ستارگان با چشم غیر مسلح در وقت روز در ماه صحبت می‌کردند. آن‌ها اغلب ستارگان را به وسیله لنزهای فضاپیمای ناوبری می‌دیدند.
*تمام فرودهای با سرنشین به وقت ماه، در روز انجام شده‌اند. پس ستارگان توسط نور خورشید و نور خورشید بازتابی از سطح ماه محو می‌شدند. چشم‌های فضانوردان به نور خورشید در چشم‌اندازهای اطراف عادت کرده بود پس آن‌ها نمی‌توانستند ستاره‌های نسبتاً کم‌نور را ببینند؛ و به همین ترتیب، دوربین‌ها نیز با آن شرایط تنظیم شده بودند و نمی‌توانستند ستارگان را تشخیص دهند.
*وقتی که پیش‌زمینه روشن است، تنظیمات دوربین می‌تواند یک پس زمینه دارای نور مناسب را، به سیاه تغییر دهد، مجبور کردن دوربین برای عکاسی سریع باعث می‌شود که نور پیش زمینه محو شود. نمایش این تأثیر این است.
*این تأثیر مشابه قادر نبودن به دیدن ستارگان در یک پارکینگ ماشین نورانی در شب هنگام است، ستارگان وقتی دیده می‌شوند که چراغ‌ها خاموش شوند. فضا نوردان هنگامی می‌توانستند با چشم غیر مسلح ستارگان را ببینند که در قسمت تاریک ماه قرار داشته باشند.
*یک دوربین فرابنفش ویژه، با نام طیف‌نگار فرابنفش برای فاصله دور در آپولو ۱۶ به سطح ماه برده شد و در سایه ماه نشین آپولو راه‌اندازی گشت. آن دوربین از زمین و بسیاری از ستارگان عکس گرفت، بعضی‌ها در نور مرئی کم نور و در نور فرابنفش براق و روشن هستند. این مشاهدات چندی بعد با مشاهدات تلسکوپ چرخنده فرابنفش یکی شد؛ علاوه بر آن، موقعیت ستارگان با توجه به زمین و موقعیت آپولو ۱۶ درست است.
*عکس‌های گرفته شده از تاج خورشید که شامل سیاره تیر و بعضی از ستارگان پس زمینه به وسیله آلفرد وردن، خلبان ارشد آپولو ۱۵ گرفته شده‌اند.
*از سطح ماه، عکس‌هایی توسط فضانورد آلن شپارد در طول مأموریت آپولو ۱۴ از سیاره ناهید (درخشان‌تر از هر ستاره‌ای) گرفته شده‌است
|
عکس گرفته شده از ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) توسط فضاپیمای آتلانتیس در فوریه ۲۰۰۸، که یکی از عکس‌هایی است که از فضا گرفته شده‌است و هیچ ستاره‌ای دیده نمی‌شود.
|
|
زمین و ایستگاه فضایی میر در ژوئن ۱۹۹۵، یک مثال برای اینکه چگونه نور خورشید باعث محو شدن ستارگان می‌شود
|
|
عکس با نوردهی درازمدت گرفته شده توسط فضانوردان آپولو ۱۶ با طیف‌نگار فرابنفش برای فاصله دور. این دوربین زمین را با پس زمینه صحیح ستارگان نشان می‌دهد.
|
|
عکس با نوردهی بالا (۱. ۶ در ثانیه f/2. 8, ISO 1000۰) گرفته شده از (ISS) در ژوئیه ۲۰۱۱ نشان می‌دهد که ستارگان کمی دیده می‌شوند. در این عکس زمین با نور ماه روشن شده‌است نه نور خورشید.
|
___________________________________________
نقد 4⚠️
زاویه و رنگ سایه‌ها ناسازگارند. این نشان می‌دهد که نور مصنوعی استفاده شده‌است.
پاسخ 🔻
سایه ایجاد شده توسط انعکاس نور حاصل از زمین ناهموار، اعوجاج لنز واید و گرد و غبار ماه پیچیده‌است. منابع نور متفاوتی وجود دارد: خورشید، نور خورشید منعکس شده از زمین، نور خورشید منعکس شده از سطح ماه، نور منعکس شده از فضانورد و ماه نورد. نورهای این منابع توسط غبار ماه در مسیرهای متفاوت پخش می‌شوند، از جمله به طرف سایه‌ها. سایه‌های چاله‌ها و تپه‌ها می‌تواند کوتاه یا بلند شوند.
علاوه بر آن، سایه‌ها حالات چشم‌انداز نقطه محو را نشان می‌دهد، و آن‌ها را در یک نقطه در افق همگرا می‌کند.
این تئوری در قسمت میسباسترز از فرود بر ماه ناسا خنثی شد.
___________________________________________
نقد 5⚠️
پس‌زمینه‌های عکس‌ها یکی هستند، اگرچه عکس‌ها با مایل‌ها فاصله انداخته شده‌اند. این نشان می‌دهد که برای پس‌زمینه از عکس نقاشی شده‌استفاده شده‌است.
پاسخ 🔻
پس‌زمینه‌ها یکی نیستند، فقط شبیه‌اند. آنچه که در برخی عکس‌ها نزدیک تپه‌ها دیده می‌شوند، کوه‌هایی هستند که مایل‌ها فاصله دارند. در زمین، آنچه که دور است با جزئیات کمتری دیده می‌شود. در ماه، جو و ریزگرد وجود ندارد تا اشیاء را محوتر کند؛ بنابراین آن‌ها نزدیک‌تر و واضح‌تر دیده می‌شوند.
افزون بر آن، اشیاء خیلی کمتری (مانند درختان) وجود دارد که به درک فاصله کمک کند.
این موضوع در برنامه «چه کسی برای آپولو گریه کرد؟» توسط (مایک بارا) خنثی گردید
http://www.studyphysics.ca/apollo2.pdf
___________________________________________
نقد 6 ⚠️
تعداد عکس‌های گرفته شده به صورت غیرممکنی زیاد است. در هر ۵۰ ثانیه یکی
پاسخ🔻
چرخ دنده ساده با تنظیمات ثابت اجازه دو عکس را در ثانیه می‌دهد. بسیاری پشت سر هم خیلی سریع به صورت پانوراما گرفته شده‌است. این محاسبه (هر ۵۰ ثانیه یک عکس) بر پایه حضور یک فضانورد روی سطح صورت گرفته شده، و این لحاظ نشده‌است که دو فضانورد حجم کار را در راهپیمایی فضایی (EVA) شریک می‌شوند.
___________________________________________
نقد 7⚠️
این عکس‌ها، مانند بر روی هم قرار دادن Cهای روی سنگ و زمین، شامل چیزهای مصنوعی هستند. این‌ها ممکن است توسط کارکنان استودیو علامت‌گذاری شوند.
پاسخ 🔻
اشیاء به شکل C بیشتر به نظر می‌رسد که نقص در هنگام پرینت هستند و در عکس‌های اصلی وجود ندارند. این‌ها احتمالاً موی حلقه شده هستند
|
عکس اصلی AS16-107-17445
|
|
عکس اصلی AS160107-17446
|
|
نگاه از جلو به عکس AS16-107-17446 بعد از آخرین پرینت گرفتن.
|
___________________________________________
نقد 8 ⚠️
یک خانم ساکن پرت (استرالیا) به نام اونا رولند گفته‌است که برای ۲یا۳ ثانیه یک بطری کوکاکولا را در گوشه پایین و راست تلویزیون خود در هنگام پخش آپولو ۱۱ دیده‌است. همچنین او گفت که نامه‌هایی به استرالیای شرقی آمد که به مدت ۱۰ روز آن بطری کوکاکولا به اشتباه در برنامه ظاهر شده‌است.
پاسخ🔻
هیچ گزارش روزنامه یا ضبط از آن یافت نشده‌است. ادعای رونالد فقط به وسیله یک منبع گفته شده‌است. همچنین شکاف‌هایی در داستان وجود دارد، بیان می‌شود که او برای دیدن برنامه مجبور بوده‌است تا نصف شب بیدار بماند، ولی شاهدانی در استرالیا که در روز آن برنامه را دیدند این موضوع را نقض می‌کنند.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
___________________________________________
نقد 9 ⚠️
در بعضی از عکس‌ها نقاط گرمی دیده می‌شود که احتمالاً به خاطر استفاده از نور نقطه‌ای قوی می‌باشد
پاسخ 🔻
_ چاله‌ها در روی سطح ماه نور را مانند شیشه‌های گردی که برای پوشش علائم راهنمایی و رانندگی استفاده می‌شود، یا قطرات باران، منعکس می‌کنند. این یک تابش را در اطراف سایه عکاس ایجاد می‌کند که در عکس دیده می‌شود.
_ اگر فضانورد در زیر نور بایستد ولی عکاس در سایه قرار داشته باشد، نور انعکاسی از لباس فضانوردی اش مانند نقطه نورانی عمل می‌کند.
_ بعضی از عکس‌های منتشر شده با کیفیت بالا، آن نقاط نورانی را بهتر نشان می‌دهند. اسکن‌های شفافیت‌های اصلی در حالت کلی بسیار روشن ترند. یک مثال در زیر آمده‌است.
|
عکس اصلی از (باز آلدرین) در مأموریت آپولو ۱۱
.
.
.
مشهورترین نمونه ویرایش شده. کنتراست بهینه‌سازی شده، و یک نوار سیاه در بالای عکس قرار گرفته‌است.
|
___________________________________________
نقد 10⚠️
چه کسی از نیل آرمسترانگ هنگام قدم گذاشتن به ماه فیلم‌برداری کرده‌است؟
پاسخ 🔻
ماه نورد انجام داده‌است. این وسیله، بسیاری از وسایل دیگر را همراه دوربین تلویزیونی، در خود جای می‌دهد. این باعث می‌شود که ۶۰۰ میلیون نفر از روی زمین آن قدم‌ها را به‌طور زنده ببینند.
|
نمایی از دوربین نصب‌شده روی بدنهٔ خارجی ماه‌نشین آپولو که امکان تصویربرداری از نخستین قدم‌ها را فراهم می‌ساخت.
|
___________________________________________
نقد 11 ⚠️
چه کسی از نمای خارجی لحظهٔ برخاست آپولو از سطح ماه فیلم‌برداری کرده‌است؟
پاسخ 🔻
در هر یک از مأموریت‌های آپولو ۱۵، ۱۶ و ۱۷، یک خودروی ماه‌پیما مورد استفاده قرار گرفت که مجهز به دوربین فیلم‌برداری کنترل از راه دور نیز بود. صحنهٔ برخاست این سه آپولو از سطح ماه، توسط دوربین خودروهای ماه‌پیما به تصویر کشیده شد. برای آپولو ۱۱، ۱۲ و ۱۴ چنین صحنه‌ای موجود نیست و لحظهٔ برخاست فقط از نمای داخلی فیلم‌برداری شده‌است.
|
خودروی ماه‌پیمای آپولو ۱۵
|
___________________________________________
نقد 12⚠️
در فیلم قرار دادن پرچم آمریکا در کره ماه نوک پرچم حرکت دارد؛ همانند حرکت پرچم یا پارچه توسط باد. در صورتی که در ماه هوایی وجود ندارد که باعث تولید باد شود.
پاسخ 🔻
این‌طور ایستادن پرچم به دلیل وجود دو میله به صورت افقی و عمودی که در قسمت فوقانی پرچم است.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
نقد 1 ⚠️
به دلیل قرار گرفتن فضانوردان در معرض امواج کمربند ون آلن و امواج کهکشانی، امکان نداشت که جان سالم به در ببرند(مسمویت پرتویی و درمان سلامتی با پرتوهای کیهانی را ببینید). تئوری پردازان توطئه بیان می‌کنند که عملیات استارفیش پرایم (آزمایش انفجار هسته‌ای در ارتفاع بلند) هم برای مختل کردن کمربند ون آلن ناکام ماند.
پاسخ 🔻
دو کمربند ون آلن اصلی، یکی داخلی یکی بیرونی، و یک حالت گذرا سوم وجود دارند. کمربند داخلی که شامل پروتون‌های پرانرژیست، خطرناک‌ترین است. کمربند خارجی هم که شامل الکترون‌های کم انرژی می‌باشد، کم خطرترین است(ذرات بتا).
فضاپیمای آپولو طی چند دقیقه از کمربند داخلی و طی ۱٫۵ ساعت از کمربند بیرونی گذشت. فضانوردان به‌وسیله پوسته آلومینیومی فضاپیما از امواج یونیزه محافظت می‌شدند. علاوه بر آن، مسیر زمین تا ماه طوری انتخاب شده بود که کمترین تماس را با کمربند داشته باشد.حتی دکتر جیمز وان آلن احتمال کشنده بودن امواج برای آپولو را رد کرد. پلیت دز میانگین کمتر از ۱ رم را بیان کرد، که معادل تشعشع محیطی دریافتی در موجودات زنده سطح دریا برای سه سال می‌باشد. همه امواج دریافت شده در طول مسیر هم اندازه با مقدار مجاز برای کارکنان هسته‌ای در طول یک سال است که خیلی بیشتر از مقداری که فضانوردان شاتل فضایی دریافت کردند نیست.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
___________________________________________
نقد 2⚠️
فیلم دوربین‌ها باید در اثر این تشعشعات بخار شده باشد.
پاسخ 🔻
فیلم‌ها در یک نگه دارنده فلزی قرار داشتند که از آن‌ها محافظت می‌کرد.
افزون بر آن، فیلم توسط ماشین‌هایی از قبیل لونا ۳ و برنامه چرخندهٔ ماه حمل می‌شدند که آن‌ها را از بخار شدن حفاظت می‌کرد.
___________________________________________
نقد 3 ⚠️
سطح ماه در طول روز طوری گرم است که فیلم دوربین را ذوب می‌کند.
پاسخ 🔻
هیچ جوی در ماه وجود ندارد که گرمای سطح را به لوازم از جمله دوربین منتقل کند و آن‌ها در تماس مستقیم نیستند. در یک مکان خلأ تنها تابش می‌تواند گرما را انتقال دهد، نوع عملکرد تابش به‌طور کامل درک شده‌است، و بهترین راه جلوگیری از ورود نور است که آن هم به رنگ کردن محفظه صورت می‌گیرد. با رنگ طلایی که به ماه نورد زده شده بود، دمای آن کنترل می‌شد. همچنین، با اینکه سطح ماه در ظهر خیلی داغ می‌شد ولی بعد از غروب آفتاب هر جایی برای فرود مناسب می‌گشت. وقتی که مدت اقامت زیاد می‌شد، فضا نوردان، حتی با بیشتر شدن گرمای خورشید، متوجه بیشتر شدن سردکننده در لباس خود می‌شدند اما، اثر گرما با فعال و غیرفعال کردن سیستم‌های کنترلی رفع می‌گشت. فیلم از تابش مستقیم خورشید در امان بود، پس خیلی گرم نمی‌شد. روز در ماه تقریباً ۲۹٫۵ برابر روز در زمین است؛ و این یعنی، طول روز در ماه برابر ۱۵ شبانه روز در زمین است.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
___________________________________________
نقد 4 ⚠️
خدمه آپولو ۱۶ در مسیر خود نمی‌توانستند از شراره خورشیدی جان سالم به در ببرند.
پاسخ🔻
هیچ شرارهٔ بزرگی هنگام پرواز آپولو ۱۶ رخ نداد. یک شراره بزرگ در اوت ۱۹۷۲ بعد از برگشت آپولو ۱۶ و قبل ازآپولو ۱۷ رخ داد.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
___________________________________________
نقد 5⚠️
پرچمی که که فضانوردان بر روی سطح ماه قرار دادند، طوری است که نشان می‌دهد بادی می‌وزد و این خلاف گفته فضانوردان است که بادی نبوده‌است. این نشان می‌دهد که آن عکس روی زمین گرفته شده، وقتی که نسیمی در حال وزش بوده‌است. سیبرل گفت احتمالاً آن بخاطر سردکننده داخلی بوده که برای سرد کردن فضانوردان استفاده می‌شده‌است، درحالی‌که سردکننده داخل لباس آن‌ها روی زمین خیلی سنگین بوده‌است.
پاسخ 🔻
پرچم به یک میله L (برعکس) شکل وصل شده، پس ثابت نبوده‌است. به نظر می‌رسد پرچم فقط وقتی که فضانوردان آن را به مکانش حمل می‌کردند، لرزیده‌است. بدون جریان هوا، این حرکت باعث می‌شده که گوشه آزاد پرچم، برای مدتی مثل یک آونگ نوسان کند. پرچم توسط نیرو چین خورده شده‌است، فیلمی که از عکس‌ها ساخته شده نشان می‌دهد که پرچم بعد از رها شدن توسط فضانوردان، بعد از مدتی همچنان به همان شکل باقی می‌ماند.
این تئوری در قسمت میسباسترز از برنامه (فرود بر ماه ناسا) افشا گردید.
عکس گرفته شده از باز آلدرین هنگام سلام نظامی‌کردن به پرچم (انگشتان دست راست وی از پشت کلاه فضانوردی اش دیده می‌شود). عکس گرفته شده از آلدرین که دست خود را پایین انداخته و کمی به سمت دوربین برگشته است، در حالی که پرچم ثابت است. انیمیشن درست شده از دو عکس نشان می‌دهد که دوربین آرمسترانگ حرکت کرده‌است، ولی پرچم خیر.
___________________________________________
نقد 6⚠️
با وجود نبودن رطوبت، جای پا روی ما به‌طور شگفتی حفظ می‌شود
پاسخ 🔻
خاک ماه مانند زمین دارای رطوبت نیست، و لبه‌های تیزی دارد. این اجازه می‌دهد که ذرات خاک به هم بچسبند و شکل خود را حفظ کنند. فضانوردان آن را به «پودر تالک و شن خیس» تشبیه کردند.
این تئوری در قسمت میسباسترز از برنامه فرود بر ماه ناسا افشا گردید.
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/%D9%86%D8%B8%D8%B1%DB%8C%D9%87%E2%80%8C%...
___________________________________________
نقد 7⚠️
در اتهام فرود روی ماه، حتی از تولید صدا نیز استفاده شده‌است، یا در صحرا با وجود فضانوردان، از فیلم‌برداری راه دور، یا کنترل کردن یا فیلم‌برداری اسلوموشن استفاده شده‌است تا آن را به ماه شبیه کند.
پاسخ 🔻
در سریال (از زمین تا ماه) از شبکه اچ‌بی‌او در یک قسمت از فیلم که مربوط به آپولو ۱۳ بود، در آن از مرحله صدا و تنظیمات مهار استفاده شده بود. در آن فیلم کاملاً آشکار بود که گرد و خاک بالا رفته، سریع روی زمین نمی‌نشیند (مانند ابر می‌شوند). در فیلم گرفته شده از قدم‌های آرمسترانگ و چرخ‌های ماه نورد معلوم است که خاک بالا رفته، بر اثر جاذبه ماه به صورت خط سهموی، خیلی زود می‌نشیند (چون هیچ هوایی برای نگه داشتن گردها وجود ندارد). حتی اگر از تولید صدا نیز استفاده می‌شد، پمپی که برای آن کار می‌کند هوا را بالا می‌برد و در مسیرهایی می‌فرستد که می‌بایست در فیلم دیده می‌شدند.
در طول مأموریت آپولو ۱۵، دیوید اسکات آزمایش انداختن یک چکش و پر را به‌طور هم‌زمان انجام داد، هردو در یک زمان سقوط کردند و با زمین برخورد نمودند، که بودن خلأ را ثابت می‌کند.
دیوید اسکات یک چکش و پر را روی سطح ماه انداخت.
___________________________________________
نقد 1 ⚠️
ماه نورد هیچ چاله‌ای ایجاد و هیچ گرد و خاکی پراکنده نکرد.
پاسخ 🔻
نباید انتظار هیچ چاله‌ای داشت. سیستم پیش رانش رو به پایین در مواقع فرود، خیلی زود تر خاموش می‌شد. به‌طوری‌که ماه نورد دیگر شتاب رو به بالا نداشت، پس موتور رو به پایین فقط وزن خود دستگاه را تحمل می‌کرد، که با توجه به جاذبه ماه خیلی کمتر می‌شد. در هنگام فرود، موتور طوری تنظیم می‌شد که فشار در انتهای نازل فقط ۱۰ کیلو پاسکال (۱. ۵ پوند بر اینچ مربع) باشد.
بالاتر از نازل، ستون مواد پخش شده و فشار کاهش می‌یابد. گازهای خروجی موشک در خلأ خیلی زودتر نسبت به اتمسفر پخش می‌شوند. تأثیر اتمسفر بر ستون راکت را می‌توان به راحتی موقع پرتاب در زمین مشاهده کرد. در اتمسفر گاز خروجی به‌طور قابل توجهی پخش می‌شود. برای یادگیری، راکت‌هایی که برای خلأ ساخته می‌شود دارای کمربند بلندتر نسبت به زمین هستند، ولی آن‌ها هم نمی‌توانند جلو پخش شدن را بگیرند. پس گازهای خروجی از کاوشگر خیلی زودتر و خیلی بالاتر از محل فرود پخش می‌شوند. موتورهای روبه پایین، خیلی زیاد خاک ماه را پراکنده می‌کردند، همان‌طور که در فیلم‌های ۱۶ میلیمتری دیده می‌شود، و بسیاری از فرماندگان مأموریت‌ها از این اثر به روشنی حرف زدند. کاوشگران می‌توانند در حالت افقی به خوبی عمودی حرکت کنند، و عکس‌ها نشان می‌دهند که خاک‌ها در امتداد مسیر پخش می‌شوند. سنگ پوشه ماه زیر قسمت خاکی آن خیلی محکم است و به موتر اجازهٔ ایجاد چاله را نمی‌دهد.
یک چاله در زیر آپولو ۱۱ با کمک سایه قسمت زنگی موتور کاوشگر اندازه‌گیری شده‌است و با توجه به جای قسمت پایه روی ماه می‌توان اندازه آن را ۴ تا ۶ اینچ برآورد کرد.
که این را هم باید در نظر گرفت که وزن ۱۰۰۰۰ پوند کاوشگر هم به طرف پایین فشار می‌آورد
___________________________________________
نقد 2 ⚠️
مرحله دوم پرتاب راکت و ماه نشین آپولو شعله قابل رویتی را تولید نکردند.
پاسخ 🔻
ماه نورد برای پیشران از آروزین ۵۰ (سوخت) و دی‌نیتروژن تترااکسید (اکسیدکننده) استفاده می‌کرد، که برای سادگی و قابل اعتماد بودن انتخاب شده‌است. آن‌ها به روش هایپر گلیک و بدون نیاز به جرقه مشتعل می‌کنند، این محصولات احتراق دارای رنگ شفافی هستند.
همان سوخت برای راکت آمریکایی تایتان استفاده شده‌است. شفافیت توده‌های آن‌ها در عکس‌های موجود، قابل مشاهده است. توده‌های راکت، علاوه بر شفافیت، در حالت خلأ به سرعت پخش می‌شوند. در آخر، موتورهای راکت طوری قدرتمند حرکت می‌کنند که نواقص داخلی فهمیده نمی‌شوند. در زمین، سوخت اضافی در تماس با اکسیژن جو سوخته می‌شود، ولی این امر در خلأ امکان ندارد.
|
آتش خروجی ممکن است مانند این عکس در خارج جو دیده نشود. قسمت‌های سیاه در پایین مرکز همان موتورهای موشک هستند.
|
|
تایتان با سوخت هایپرگل و آروزین ۵۰، ۱٫۹ مگا نیوتون نیرو محوری ایجاد می‌کند. به شفافیت خروجی حتی در هوا (فقط آب در هوا اسپری می‌شود) توجه کنید.)
|
|
اتلس از نوعی نفت سفید (RP-1) غیر هایپرگلیک استفاده می‌کند که گاز خروجی روشن و قابل دیدنی را بیرون می‌دهد و نیروی ۱٫۵ مگا نیوتون را فراهم می‌سازد.
|
|
شعله روشن ساترن ۵ هنگام مرحله اول جدایی که سوخت RP-1 استفاده می‌کند.
|
__________________________________________
نقد 3⚠️
ماه نورد دارای وزن ۱۷ تن است و هیچ اثری روی خاک نگذاشته‌است، ولی در کنارش جای پا دیده می‌شود.
پاسخ 🔻
روی زمین آپولو ۱۱ سوخت‌گیری شد و ماه نورد سوار آن گشت و جرمش حدوداً ۱۵۳۰۰ کیلوگرم (۱۷ تن آمریکایی) اندازه‌گیری شد. بر روی سطح ماه، با خالی شدن سوخت و اکسیدکننده ماه نورد با چرخشش حول ماه، وزنش ۱۲۲۴ کیلوگرم شد.
فضانوردان خیلی سبک‌تر از کاوشگر بودند، ولی چکمه‌هایشان خیلی کوچکتر از پایه‌های با قطر ۹۱سانتیمتری بود.
فشار (نیرو بر واحد سطح) بیشتر از جرم بر فشردگی تأثیر دارد. رد ماه نورد روی خاک وجود دارد، مخصوصاً هنگامی که در هنگام فرود به طرفین حرکت کرده‌است (فشار متحمل شده زیر آپولو۱۱ که وزنش ۴۴ برابر وزن فضا نوردان است، تقریباً با فشار زیر پای آن‌ها یکی است).
___________________________________________
نقد 4⚠️
واحد سردکننده موجود در لباس فضانوردان در جایی که جو نباشد، نمی‌توانسته کار کند
پاسخ 🔻
واحد خنک‌کننده فقط در شرایط خلأ کار می‌کرد. آب از مخزنی درون کوله پشتی فضانوردان، وارد سوراخ‌های کوچک یک صفحه تصعید‌کننده فلزی گشته، و به سرعت در فضا بخار می‌شد. از دست رفتن گرما توسط تبخیر باعث منجمد شدن آب باقی‌مانده می‌گشت، و یک لایه یخ روی صفحه تشکیل می‌دادند که به فضا بخار می‌شدند (تبدیل مستقیم جامد به گاز). و یک جریان آب دیگر که از درون LCG (لباس با خنک‌کننده مایع) می‌گذرد که فضانوردان می‌پوشیدند، و گرمای بدن فرد را به صفحه تصعید می‌برد، جایی که دوباره خنک شده و به LCG برمی‌گشت. ۵٫۴کیلوگرم آب تقریباً ۸ ساعت سرما می‌داد. با توجه به اندازه‌اش، در راه‌پیمایی‌های روی ماه محدودیت مصرف داشت.
|
سورویر ۳ با پس زمینه آپولو ۱۲.
|
___________________________________________
نقد 1 ⚠️
به خاطر فاصله ۴۰۰۰۰۰ کیلومتری، باید بیش از ۲ ثانیه تأخیر در ارتباطات بین زمین و ماه می‌بود.
پاسخ 🔻
تأخیر بیشتر از ۲ ثانیه در صداهای ضبط شده ماه‌نورد کاملاً آشکار است، ولی همیشه آن طور که انتظار می‌رفته نبوده‌است. در بعضی فیلم‌های مستند دیده می‌شود که تأخیر درست شده‌است. علت این تاخیرها ممکن است که محدودیت‌های زمانی یا ایجاد وضوح باشد
|
اندازه نسبی، و فاصله بین ماه و زمین در مقیاس پرتوی از نور که بین آن دو حرکت می‌کند.
|
___________________________________________
نقد2⚠️
تأخیر معمول در ارتباطات تقریباً ۰٫۵ ثانیه بود.
پاسخ 🔻
ادعای اینکه تأخیر ۰٫۵ ثانیه بوده، طبق بررسی‌های انجام شده، دروغ است. نباید در مکالمه انجام شده با یک طرف اتاق فرمان، زمان تأخیر را بین هر پاسخ در نظر گرفت. پاسخ‌ها از اتاق فرمان بدون هیچ تأخیری شنیده می‌شدند، در حالی که هیوستون، جواب را از ماه دریافت می‌کند.
___________________________________________
نقد 3⚠️
رصدخانه پارکس در استرالیا، برای هفته‌ها گفته شده بود که مرکز تقویت ارتباطات در اولین راهپیمایی روی ماه خواهد بود. اما ۵ ساعت قبل از ارتباط، به آن‌ها گفته شده بود که سیستم‌ها را خاموش کنند.
پاسخ 🔻
زمان اولین راهپیمایی بعد از فرود تغییر یافت. در حقیقت، این عمل با تأخیر انجام گرفت و پارکس همهٔ راهپیمایی آپولو۱۱ را پوشش داد.
___________________________________________
نقد 4⚠️
ظاهراً پارکس دارای بهترین تصویر از ماه بود؛ ولی رسانه‌های استرالیایی و همه مراکز شناخته شده، تصویر خود را از آمریکا دریافت می‌کردند.
پاسخ 🔻
برنامه اصلی همان بود و بر اساس بعضی منابع و سیاست‌های داخلی که شرکت پخش استرالیایی، اطلاعات را مستقیم از پارکس و رادیو تلسکوپ هانی ساکل کریک دریافت کرد؛ که به تلویزیون ان‌تی‌اس‌سی در پدینگتن سیدنی داده می‌شد. این بدان معنی است که بینندگان در استرالیا چند ثانیه قبل از بقیه دنیا ماهنوردی را می‌دیدند.
همچنین مقالهٔ فضانورد پارکس، جان سارکیشین (On Eagle's Wings: The Parkes Observatory's Support of the Apollo 11 Mission) را ببینید.
اتفاقات پیرامون رصدخانه پارکس در تأخیر نمایش، در یک فیلم کمدی کوتاه استرالیایی به نام «بشقاب ماهواره» نمایش داده شد.
___________________________________________
|
شواهد سوم شخص
(نه از طرف نظریه پردازان نه از طرف ناسا) که فرود بر ماه را اثبات می‌کند
|
عکس‌های گرفته شده توسط چرخنده شناساگر ماه از مکان‌های فرود بر ماه. مکان فرود آپولو۱۱، (مکان فرود ماه نورد، درحالی که ۴۰ سال پیش این اتفاق افتاده ولی الان هم مثل ۴۰ سال پیش است).
نیویورک تایمز
1_
✅عکس‌هایی از مکان‌های فرود
|
عکسی از محل فرود آپولو ۱۷
عکسی از محل فرود آپولو ۱۱
|
نظریه پردازان توطئه ادعا می‌کنند که رصدخانه‌ها و تلسکوپ فضایی هابل باید قادر به عکس برداری از مکان‌های فرود باشند. این نشان می‌دهد که رصدخانه‌ها (همپای تلسکوپ هابل) اصلی جهان در توطئه با نگرفتن عکس همدستی می‌کردند. عکس گرفته شده توسط هابل، شامل عکس‌های آخرین فرودهای آپولو است، اما کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط هابل خوب نیست و اجزای ماه که دارای اندازه ۵۵–۶۹ متر هستند، دیده نمی‌شود. این در حالی است که دارای کیفیت لازم برای دیدن موقعیت جاهای فرود آمده بر ماه می‌باشد.
در آوریل ۲۰۰۱، لئونارد دیوید مقاله‌ای را در space. com منتشر کرد،که عکسی گرفت شده توسط فضاپیمای کیلمتاین را نشان می‌دهد، که پخش شدن نقاطی را نمایان می‌سازد که در آن‌ها، آپولو ۱۵(به گفته ناسا) فرود داشته‌است. مدارک توسط میشا کرسلاوسکی، از دانشکده علوم فضایی دانشگاه براون، و یوری شوکراتوا از دانشگاه فضایی اوکراین جمع شده‌است. کاوشگر بدون سرنشین، بنابه گفتهٔ برنارد فوینگ، مدیر ارشد برنامه ای‌اس‌اِی سازمان فضایی اروپا به نام اسمارت-۱ عکس‌هایی را از محل‌های فرود فرستاده‌است.
در ۲۰۰۲، آلکس آر بکول، از دانشگاه هاوایی گفت که بعضی عکس‌ها هنگام چرخش به دور ماه، توسط فضانوردان گرفته شده‌است.
روزنامه دیلی تلگراف در سال ۲۰۰۲، مقاله‌ای را چاپ کرد که می‌گفت، فضانوردان اروپایی برای دیدن محل فرود از تلسکوپ وی‌ال‌تی استفاده کردند. طبق مقاله، دکتر ریچارد وست گفت، تیمش عکس‌های باکیفیتی را از محل فرود بر ماه گرفتند. مارکوس آلن گفت، که هیچ عکسی من را متقاعد به فرود بر ماه نمی‌کند. آژانس کاوش‌های هوافضای ژاپن در ۱۴ سپتامبر ۲۰۰۷ کاوشگر سلنه را از مرکز فضایی تانیگاشیما پرتاب کرد. سلنه در ارتفاع ۱۰۰ کیلومتری به دور ماه چرخید. در مه ۲۰۰۸، آژانس یک گزارشی را ارائه داد که در آن اثرات ماه نورد آپولو۱۵ را با عکس دوربین تراین بررسی می‌کرد. بازسازی سه بعدی عکس نشان داد، که عکس گرفته شده توسط تراین با عکس آپولو۱۵ از سطح مطابقت دارد. در ۱۷ ژوئیه ۲۰۰۹، ناسا عکس‌های کم کیفیتی از مکان‌های فرود آپولو ۱۱، ۱۴، ۱۵، ۱۶، ۱۷ که برای آزمایش، توسط شناساگر ماه گرفته شده‌است، را ارائه کرده‌است.عکس‌ها جای سیاه ایجاد شده توسط فرود را نشان می‌دهند. عکس گرفته شده از محل فرود آپولو ۱۴، راهی را که فضانوردان بین کاوشگر و محل کار خود ایجاد کرده‌اند نشان می‌دهد. در ۳ سپتامبر ۲۰۰۹، ناسا عکس‌های گرفته شده از محل فرود آپولو ۱۲ را منتشر کرد. کبودی حاصل از کاوشگر اینترپید، بسته آزمایش(ALSEP)، فضاپیمای سورویور ۳، و جای پای فضانوردان کاملاً معلوم می‌کند رکه این عکس‌ها ناقض نظریه‌های توطئه‌اند.در ۱ ستامبر ۲۰۰۹، چاندریان-۱، برنامه هند در ماه، عکس‌هایی از محل فرود آپولو ۱۵ و جای پاهای فضانوردان گرفت. در ۸ سپتامبر ۲۰۰۸، کاوشگر بدون سرنشین سازمان فضایی هند از مرکز فضایی ساتیش داون به هوا فرستاده شد. عکس‌های آن، توسط تکنولوژی تصویربرداری فراطیفی گرفته شده بودند.
چنگ ۲ دومین کاوشگر جمهوری خلق چین که در ۲۰۱۰ پرتاب شد، عکس‌هایی با رزولوشن ۱٫۳متر گرفت که رد پای فضانوردان را نشان می‌دهد.
2_
سنگ‌های آورده شده از ماه✅
|
سنگ جنسیس آورده شده از ماه توسط آپولو ۱۵، که از همه سنگ‌های زمین قدیمی‌تر است.
|
در طی ۶ مأموریت با سرنشین آپولو تقریباً ۳۸۲ کیلوگرم از سنگ‌های ماه جمع‌آوری شده‌است. نظر همهٔ دانشمندان این است که سنگ‌ها از ماه است، نمونه‌های ناسا هم از سنگ‌های زمین و هم از شهاب‌سنگ‌ها متفاوت است. دانشمندان در آن نشان دادند که کمبود محصولات هیدروژن وجود دارد، آن‌ها نشان دادند که در محیط بدون هوا اتفاقاتی برای سنگ می‌افتد، و آن‌ها صفات ژئوشیمی منحصر بفردی دارند؛ علاوه برآن، بیشترشان ۲۰۰میلیون سال قدیمی‌تر از سنگ‌ها زمین هستند؛ و دارای همان ویژگی‌های نمونهٔ شوروی می‌باشند.
نظریه پردازان توطئه می‌گویند که سفر ورنر فون براون از مرکز پروازها فضایی مارشال به قطب جنوب برای جمع‌آوری سنگ‌هایی که برای فریب از آن‌ها استفاده شده، بوده‌است. چون وی عضو سابق اساس بود (توسط گشتاپو دستگیرشده بود)، فیلم مستند آیا ما رفته‌ایم؟، پیشنهاد کرد که او بخاطر اتهامات وارده، مجبور به کمک در این ماجرا شده‌است. ناسا گفت که: مأموریت فون براون این بود که نگاهی به محیط و فاکتورهای محاسباتی که ممکن بود در مأموریت اثر داشته باشد، بیندازد.ناسا تیم‌هایی را به قطب جنوب فرستاد تا در شرایط سیاره‌های خارجی کار کنند.
دانشمندان قبول دارند، که سنگ‌ها مربوط به ماه و مریخ است که در اطراف دهانه برخوردی یافت شده‌اند، و بعضی از آن‌ها در زمین نیز به عنوان شهاب سنگ فرود آمده‌اند.
ناسا بین سال‌های ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲ توانست ۳۸۲ کیلوگرم از سنگ‌های ماه را جمع کند که با وجود گشتن اشخاص و دولت‌ها در سراسر جهان به مدت ۲۰ سال، فقط ۳۰ کیلوگرم از آن‌ها در روی زمین نمونه دارد
هنگامی که در مأموریت‌های آپولو ۳۸۲ کیلوگرم سنگ ماه جمع شده بود، روبات‌های لونا ۱۶ و لونا ۲۰ و لونا ۲۴ شوروی توانستند، تنها ۳۲۶ گرم جمع کنند. درواقع، برنامه‌های فعلی مریخ، می‌توانند فقط ۵۰۰ گرم خاک را بیاورند،و روبات پیشنهاد شده بر پایه قطب جنوب، فقط می‌تواند ۱ کیلوگرم سنگ بیاورد. اگر ناسا از همان تکنولوژی‌ها برای روبات‌ها استفاده کرده‌است، پس باید ۳۰۰ تا ۲۰۰۰ روبات وجود داشت، تا آن مقدار را جمع‌آوری کنند.
کایسینگ در مورد آرایش سنگ‌ها پرسید: چرا هیچ سنگ گران‌قیمتی مانند طلا و نقره و. . . در میان سنگ‌ها نیست؟ آیا این منطقی است؟ چرا این موضوع توسط فضانوردان در مصاحبه‌ها گفته نشده‌است؟ زمین‌شناسان تشخیص دادند که طلا و نقره موجود در زمین از واکنش مایع‌های هیدروترنال با سنگ‌های معدن درست می‌شوند. تا سال ۱۹۶۹ باور می‌شد که روی ماه آب وجود ندارد، و هیچ زمین‌شناسی زحمت بحث در مورد پیدا کردن این‌ها را در چنین اندازه زیاد، به خود نمی‌داد
3_
مأموریت‌هایی که به وسیله اشخاص غیر مرتبط دنبال می‌شد✅
گذشته از ناسا، مسیر مأموریت‌های آپولو توسط گروه‌ها و اشخاص رد یابی می‌گشت. در آخرین مأموریت، ناسا زمان و مکان دیده شدن فضاپیما را مشخص کرد. مسیر توسط رادار پیدا می‌شد و توسط تلسکوپ‌هایی عکس‌برداری صورت می‌گرفت. همچنین ارتباط رادیویی میان فضانوردان و زمین، همیشه ضبط می‌گشت.
پس بازتابگرها✅
حضور پس بازتابگرها در آزمایش فاصله سنجی لیزری قمری شاهد این است، که فرود اتفاق افتاده‌است. رصدخانه لیک اقدام به بررسی پس بازتابگر آپولو ۱۱ هنگامی که آرمسترانگ و آلدرین روی ماه بودند، کرد ولی تا ۱ اوت ۱۹۶۹ موفق نشد.
فضانوردان آپولو ۱۴ در ۵ فوریه ۱۹۷۱ پس بازتابگری را مستقر کردند، و رصدخانه مک‌دونالد بررسی خود را به همان روش انجام داد؛ و همین اتفاق برای آپولو ۱۵ اتفاق افتاد و مک‌دونالد بعد از چند روز موفق به بررسی شد.
پس بازتابگرهای کوچکی هم توسط روس‌ها با کاوشگرهای لونخود ۱ و لونخود ۲ روی ماه قرار داده شده‌است.
|
پس بازتابگر آپولو ۱۱ که هنوز با همان پوشش محافظ خود، سر جایش قرار دارد.
|
منبع
ویکی پدیا.
سایت های زیادی در پست نوشته شده‌اند و ویکی پدیا به اون ها استناد کرده است.
سفر به ماه یقینا یکی از بزرگترین بزنگاه ها و موفقیت های تاریخ بشر بود.
در آخر ذکر یک نکته
|
13.75 میلیارد سال از بیگ بنگ و آغاز جهان میگذره و از آن زمان کیهان 97 میلیارد سال نوری انبساط یافته است که انسان تا کنون فقط به ماه که 1.5 ثانیه نوری با آن فاصله دارن سفر کرده است
به امید اینکه به جای کارشکنی در پیشروی علم و تکنولوژی به پیشرفت آن کمک کنیم.
|
پایان.
