طرفداری | حال هواداران استقلال با رامین رضاییان خوب است.
دو شب پیش، تیم استقلال توانست با نمایشی عالی، الغرافه را در هفته اول لیگ نخبگان آسیا با نتیجه ۳-۰ شکست دهد. گل اول این بازی روی ارسال رامین رضاییان و با اشتباه مدافعین حریف به ثمر رسید و گل دوم را نیز خود رامین رضاییان به ثمر رساند.
درست است، به سال ۱۴۰۳ رسیدیم و همچنان نام رامین رضاییان به شدت روی بورس است. علیرغم بازی در پست دفاع راست، هر هفته انتظار داریم نامش را در لیست افرادی که برای تیمی که بازی می‌کند، گل و پاس گل ثبت کرده‌اند ببینیم. سال گذشته رضاییان با عملکردی فوق‌العاده توانست تعداد گل و پاس گل‌هایش را دو رقمی کند، اتفاقی که برای او وقتی افتاد که به ظاهر سال‌های اوج فوتبالش را هم رد کرده اما گویا رضاییان مثل قالی کرمان، هرچه کهنه‌تر می‌شود، کیفیتش هم افزایش می‌یابد.
رضاییان با پیراهن سپاهان مقابل الهلال در فصل ۲۴-۲۰۲۳ لیگ قهرمانان آسیا، در هر دو دیدار رفت و برگشت روی گل‌ها اثر مستقیم داشت.
فصل ۰۳-۱۴۰۲ برای رضاییان با آمار ۱۲ گل و ۱۰ پاس گل (بدون احتساب بازی‌های ملی) سپری شد. مدیران استقلال قمار بزرگی روی رامین کردند و درحالی که صالح حردانی و کوین یامگا را برای جناح راست خود داشتند، دست روی رضاییان گذاشتند و وی را با انتقالی گران قیمت آبی‌پوش کردند. عملکرد ضعیف رضاییان می‌توانست باعث روانه‌شدن تیغ تیز انتقادات به سمت مدیریت شود، به این صورت که می‌شد هزینه جذب دفاع راستی که به زودی ۳۵ ساله می‌شود را روی پستی دیگر سرمایه‌گذاری کرد.
رضاییان توانست در سن ۳۴ سالگی تبدیل به بمب نقل و انتقالاتی لیگ ایران شود.
این انتقال برای خود رامین هم کم ریسک نبود. بازیکنی که با پرسپولیس به تیتر یک اخبار کشور رسید و فیکس تیم ملی شد و کم با سرخ‌پوشان خاطره نساخت؛ به سپاهان رفت و آن‌جا هم درخشید و یک قهرمانی جام حذفی هم به‌دست آورد و حالا تصمیم داشت بدون توجه به حواشی، با تصمیمی حرفه‌ای تجربه بازی در دیگر تیم بزرگ ایران را به دست آورد، حتی اگر در گذشته گفته باشد که هرگز برای استقلال بازی نخواهد کرد. انگار رضاییان می‌دانست که از پس این چالش سنگین بر می‌آید، می‌دانست که می‌تواند آنقدر خوب باشد که صحبت رسانه‌ها در مورد نه حاشیه‌ای، که فقط ستایش فنی باشد. در بدو ورود سوگند خورد که تا پای جان برای استقلال می‌جنگد و تا لحظه نگارش این مطلب همین اتفاق افتاده است. رامین شماره ۱۰ را برگزید تا حتی از لحاظ شماره برای یک بازیکن دفاعی هم خاص باشد، گویی رامین رضاییان بودن و معمولی بودن دو خط موازی‌اند که هرگز به هم نمی‌رسند.
پنالتی‌های رامین رضاییان در هفته دوم برای استقلال باعث شده تا رتبه آبی‌ها در جدول لیگ پایین‌تر از این نباشد.
رضاییان تا به اینجای فصل از ۴ بازی فقط در یک بازی روی گلی از استقلال تاثیر مستقیم نداشته است و آن بازی هم مقابل استقلال خوزستان بود و استقلال اصلا گلی به ثمر نرساند. در ۳ بازی دیگر، آمار جذاب ۳ گل و ۲ پاس گل ثبت کرده که هیچ صحبتی باقی نمی‌گذارد. در ۳۴ سالگی همچنان ۹۰ دقیقه بازی کردن برایش کار ساده‌ایست. مدام در کناره‌های زمین در رفت‌وآمد است، می‌رود و می‌آید و سانترهای با کیفیت می‌کند، شوت می‌زند و به وقت لزوم، با دریبل‌هایش به داخل محوطه زده تا مثل گل به الغرافه برای تیمش مثمرثمر باشد. رامین در کارهای دفاعی هم کم‌نقص ظاهر می‌شود. اگر هافبک‌های میانی/دفاعی سمت راست به همراه دفاع میانی سمت راست بتوانند در مواقع لزوم پشت وی را جمع کنند، مشکلی از بابت نفوذ‌های پرشمار رضاییان هم پیش نمی‌آید.
رامین رضاییان علیرغم تمام حواشی‌ای که ۷،۸ سال پیش می‌ساخت، یاد گرفته که جنگجو باشد. یاد گرفته که هدفش را برتری مقابل خودِ دیروزش پایه‌ریزی کند، یاد گرفته که هرچه بهش حمله کردند، توی زمین و حرفه‌ای جواب بدهد. اینکه الگویمان را چه کسی قرار دهیم دست خودمان است اما نمی‌توان این موضوع را رد کرد که رامین رضاییان می‌تواند در خیلی از موارد یک الگوی مناسب و جذاب باشد؛ مردی که افزایش سن فعلا روی عملکردش تاثیر نگذاشته و مثل یک قالی با کیفیت قدیمی، مسیر موفقیت استقلال را هموار می‌کند. استقلال در اول فصل آنچنان آرامش تجربه نکرده و با وجود برد خوب مقابل الغرافه همچنان وضعیت بی‌ثباتی دارد اما هوادارانش حداقل در یک موضوع حال خوبی دارند؛ آنها حالشان با رامین رضاییانِ استقلالی‌شان خوب است.
