اوایل زندگی: ناپلئون بناپارت در 15 اوت 1769 در آژاکسیو، کورس به دنیا آمد. او از اشراف کوچک ایتالیایی بود و به مدرسه نظامی در فرانسه رفت و در آنجا به سرعت خود را به عنوان یک استراتژیست نظامی آینده دار متمایز کرد.
ظهور به قدرت: در طول انقلاب فرانسه، ناپلئون به دلیل موفقیت هایش در لشکرکشی ایتالیا و نقش تعیین کننده اش در فرماندهی نیروهای فرانسوی، درجات نظامی را طی کرد. در سال 1799، او کودتا کرد و کنسول اول فرانسه شد. در سال 1804، او تاجگذاری خود را به عنوان امپراتور فرانسه برگزید و یک دولت قدرتمند و متمرکز را تأسیس کرد.
جنگ‌های ناپلئونی: بین سال‌های 1803 و 1815، نیروهای ناپلئون درگیر یک سری درگیری‌ها به نام جنگ‌های ناپلئونی علیه ائتلاف‌های مختلف اروپایی شدند. تیزهوشی نظامی او به پیروزی های متعددی منجر شد و نفوذ فرانسه را در بسیاری از قاره اروپا گسترش داد.
شکست در کمپین روسیه
تهاجم به روسیه (1812): یکی از جاه‌طلبانه‌ترین لشکرکشی‌های ناپلئون، تهاجم او به روسیه در سال 1812 بود که با تمایل به اجرای سیستم قاره‌ای، که هدف آن تضعیف اقتصاد بریتانیا از طریق مسدود کردن تجارت اروپا با آنها بود، تقویت شد. این کارزار با نیروی مهیبی به نام Grande Armée، متشکل از حدود 600000 سرباز آغاز شد.
چالش ها و عقب نشینی: روس ها از سیاست زمین سوخته استفاده کردند، عقب نشینی کردند و منابع را نابود کردند تا منابع نیروهای فرانسوی را دریغ کنند. زمستان سخت روسیه، مبارزات لجستیکی و بیماری، گراند آرمی را به شدت تضعیف کرد. با وجود تصرف مسکو، ناپلئون شهر را متروکه و سوخته یافت. ناپلئون که با کمبود عرضه روبرو بود و پیروزی مشخصی نداشت، در اکتبر دستور عقب نشینی داد.
عقب نشینی فاجعه بار: عقب نشینی از مسکو فاجعه بار بود. سرمای شدید، درگیری های مداوم با نیروهای روسی و تدارکات ناکافی منجر به تلفات گسترده شد. تا زمانی که ارتش از خاک روسیه خارج شد، تنها حدود 100000 سرباز باقی مانده بودند.
سقوط ناپلئون
شکست و تبعید: لشکرکشی روسیه به طور قابل توجهی نیروهای ناپلئون را تضعیف کرد و منجر به تشکیل ائتلاف ششم قدرت های اروپایی علیه او شد. در سال 1814، ناپلئون در مواجهه با یک سری شکست‌های نظامی، از تاج و تخت کناره‌گیری کرد و به جزیره البا تبعید شد.
صد روز و شکست نهایی: ناپلئون در سال 1815 از البا فرار کرد، به فرانسه بازگشت و برای مدت کوتاهی قدرت را در دوره ای به نام صد روز به دست آورد. با این حال، او در نهایت در نبرد واترلو توسط ائتلاف هفتم به فرماندهی دوک ولینگتون و گبهارد لبرشت فون بلوچر شکست خورد.
تبعید و مرگ: پس از شکست در واترلو، ناپلئون به جزیره دورافتاده سنت هلنا در اقیانوس اطلس جنوبی تبعید شد، جایی که تا زمان مرگش در 5 مه 1821 تحت نظارت بریتانیا زندگی کرد. میراث او هم با مهارت نظامی و هم با قدرت نظامی او مشخص شده است. اصلاحات اداری او در فرانسه و مناطقی که فتح کرد.
ناپلئون شخصیتی بحث‌برانگیز است که به خاطر نبوغ و بینش‌اش تحسین می‌شود و به خاطر جاه‌طلبی‌های امپراتوری و رنج‌های ناشی از جنگ‌هایش مورد انتقاد قرار می‌گیرد.
