ترن‌هوایی (Roller Coaster)
ترن‌هوایی به مسابقه‌ای گفته می‌شود که در آن نتیجه‌ی بازی بارها دست‌به‌دست می‌شود و تابلوی نتیجه در لحظات مختلفِ بازی به نفع یکی از دو تغییر می‌کند. تورنمنت‌هایی چون جام لیبرتادورس و لیگ‌قهرمانان‌اروپا بستر و ظرفیتِ مناسبی برای شکل‌گیریِ این پدیده‌ی جذابِ فوتبالی که ترن‌هوایی نامیده می‌شود، دارند. حال سراغِ چند بازی در تاریخِ فوتبال می‌رویم که به زیباترین شکلِ ممکن این پدیده را نمایان کرده‌اند.
جام‌جهانی ۱۹۸۲
ایتالیا ۳ - ۲ برزیل
یک مثال خوب از ترن‌هوایی به جام‌جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا و جدالِ دو تیمِ ابرقدرت یعنی برزیل و ایتالیا برمی‌گردد. شرایط آن بازی به‌طوری بود که برزیل می‌توانست با یک مساوی به دورِ نیمه‌نهایی برود درحالی که ایتالیا به برد نیاز داشت. گلِ دقیقه‌ی ۵ پائولو روسی، ایتالیایِ انزو بیرزوت در موقعیتِ صعود قرار داد اما برزیل با گل دقیقه‌ی ۱۷ سوکراتیس بازی را مساوی کرد و به نیمه‌نهایی بازگشت. اندکی نگذشت که ایتالیا با دومین گلِ پائولو روسی در دقیقه‌ی ۲۵ جلو افتاد و برزیلِ تله‌سانتانا در دقیقه‌ی ۶۸ ورق را برگرداند اما در نهایت این دیدارِ دراماتیک و نفس‌گیر با هت‌تریکِ پائولو روسی به سودِ ایتالیا و به پایان رساند و یکی‌از بهترین تیم‌های تاریخ به نیمه‌نهایی رهسپار شد.
" اتفاقاتِ بازی "
پائولو روسی؛ منجی‌لاجوردی‌ها
جام‌جهانی ۱۹۷۰ مکزیک
ایتالیا ۴ - ۳ آلمان
یکی دیگر از ترن‌هوایی‌های کلاسیکِ دیگر بازیِ ایتالیا و آلمان‌غربی در اثنایِ نیمه‌نهایی ۱۹۷۰ است که در نهایت با نتیجه‌ی ۳-۴ به سودِ ایتالیایِ دوست‌داشتنی و جذابِ آن سال‌ها به پایان رسید. مسابقه هنگامی جان گرفت که آلمانِ هلموت‌شون، سه دقیقه مانده به سوت پایان، توسطِ کارل‌هاینز اشنلینگر گل تساوی به ثمر رساند و از لبه‌ی پرتگاه نجات یافت و بازی ۱-۱ به وقت‌های اضافه کشیده شد. ترن‌‌هواییِ ۳۰ دقیقه‌ای وقت‌اضافه، پنج‌گل دربرداشت. ابتدا آلمانِ غربی با گل گرد مولرِ افسانه‌ای ۲-۱ پیش افتاد سپس ایتالیایِ فروچیو والکارجی با گلزنیِ تارچیسیو بورنیک آن گل را جبران کرد و بازی دوباره مساوی شد. و بعد از آن لوئیجی‌ریوا با یک گلِ دیگر دروازه‌ی سپ‌مایرِ شهیر را گشود و ایتالیا در دقیقه‌ی ۱۰۴ بازی سه بر دو جلو افتاد، سپس آلمان‌غربی با بریسِ گرد مولر دروازه‌ی آلبرتوزی را باز کرد و نتیجه را ۳-۳ کرد و در نهایت، نه دقیقه به پایان، جانی ریورا نتیجه را ۴-۳ به نفعِ ایتالیا رقم زد.
این بازی به‌حدی پرتعلیق و بود که هنگامی‌که در سال ۲۰۰۷ سایت تلگراف و مجله ورلد ساکر از این بازی به‌عنوان یکی از بهترین بازی‌های تاریخ یاد کردند، و بکن باوئر در مصاحبه ای با تلگراف گفت:
«مردم این بازی را به‌خاطر ۳۰ دقیقه وقت اضافه اعجاب انگیزش به یاد دارند و نه ۹۰ دقیقه ابتدایی آن»
" اتفاقات بازی "
کاپیتان فاکتی و کاپیتان اووه‌زیلر
بمب‌افکن دروازه‌ی آلبرتوزی را باز می‌کند؛
ایتالیا کلاس 𝟏𝟗𝟕𝟎
فینال جام‌حذفی انگلیس ۱۹۸۹
مورد مشهورِ دیگر به سالِ ۱۹۸۹ در فینال جام‌اتحادیه برمی‌گردد. آن هم در یکی از بزرگ‌ترین و سنتی‌ترین رقابت‌های تاریخ فوتبال یعنی؛ دربی‌مرسی‌ساید!
لیورپول بیش‌ترِ زمان بازی را با گل دقیقه‌ی چهارِ جان‌آلدریج پیش بود تا این‌که استوارت مک‌کال، بازیکنِ تعویضیِ اورتون یک دقیقه مانده به پایانِ بازی گل تساوی را به ثمر رساند. نتیجه در وقت‌های اضافه، ابتدا با گلِ دقیقه ۹۵ یان‌راشِ افسانه‌ای ۲-۱ به نفع لیورپولِ کنی‌داگلیش (بازیکن_مربی) شد و بعد با گل‌زنی مک‌کال ۲-۲ بازی به تساوی کشیده شد و در نهایت با بریسِ یان‌راش بازی ۳-۲ به نفعِ لیورپول به پایان رسید و این تیم سومین جامِ حذفی خود را به‌دست آورد.
کنی‌داگلیش در قامتِ مربی و بازیکن
