در نخستین دیدار رسمی روبرتو دزربی و بسیاری از بازیکنان تازه‌ورود المپیک مارسی، افراد زیادی انتظار برد المپین‌ها مقابل برست - که فصل گذشته در جایگاه سوم لیگ قرار گرفته بود - را نداشتند؛ بااین‌حال آن‌ها نه تنها پیروز شدند، بلکه با 5 گل، تیمِ اریک روی را موشک‌باران کردند.
روبرتو دزربی که مهره‌های اصلی زیادی مثل والنتین کاربونی، اسماعیل کونه، لیلیان براسیه و جفری کوندوگبیا را در اختیار نداشت، با اتکا به بازیکنانی تازه‌وارد، چینش 3-3-4 و استفاده از ضد حمله‌های سریع از جناحین را انتخاب کرد که باعث شد با وجود کسب نتیجه‌ی مقتدرانه، درصد مالکیت توپ دو تیم برابر باشد.
ستاره‌ی بی‌چون‌وچرای این دیدار میسون گرینوود بود؛ وینگر انگلیسی، در نخستین بازی‌اش، هر کاری که می‌توانست برای مارسی انجام داد و روی هر 5 گل مارسی، تأثیر مستقیم و یا غیرمستقیم داشت. در دقیقه سوم بازی، میسون توسط امین حارث صاحب توپ شد و با حرکت سریع از نیمه‌ی زمین خود را با توپ به درون محوطه رساند و دروازه بیزو را گشود که همین حرکت انفرادی، نقشی حیاتی در روحیه گرفتن مارسی داشت.
بدون شک نباید از درخشش خرومینو رویی چشم‌پوشی کرد؛ سنگربان آرژانتینی تنها پس از چند روز گذشتن از انتقال، برای اولین بار درون دروازه مارسی قرار گرفت و با دفع پنالتی و سیوهای متعدد خود، پاسخ اعتماد مدیران را داد و در دل هواداران تیمش جایگاهی به دست آورد.
خط حمله‌ی المپیک مارسی، حول محور بازیکن‌هایی که قبلاً در دیدارهای دوستانه با هم همکاری داشتند (حارث، گرینوود و هنریکه) بود و جایگیری‌های بازیکن‌ها در بخش تهاجمی به صورت چرخشی عوض می‌شد؛ این یعنی الی واهی، خرید گران‌قیمت جدید المپیک مارسی، کار شاخصی - به جز گل کردن پنالتی‌ای که گرینوود گرفت - در زمین انجام نداد.
هویبرگ و لئو بالردیِ کاپیتان، تجربه بالای‌شان در رهبری و دفاع را به نمایش گذاشتند؛ احیای هنریکه و حارث نیز توسط دزربی انجام شده و پس از بازگشت لیلیان براسیه و اسماعیل کونه، دو بازیکنی که عملکرد ضعیفی داشتند (پل لیرولا و درک کورنلیوس) نیمکت‌نشین خواهند شد و تیمِ دزربی حتی خطرناک‌تر خواهد بود.
از نکات قابل توجه بازی، استفاده‌ی دزربی از کوئنتین مرلین - که دفاع چپ تخصصی است - در دبل پیوت و کنار هویبرگ بود؛ هرچند مرلین که چندین اشتباه و لو دادن توپ داشت، نتوانست رضایت تکسنین ایتالیایی که علاقه‌ی زیادی به بازیکنان چندپسته دارد، را کسب کند و پس از تعویض شدن لیرولا با رونژیه، به پست اصلی‌اش بازگشت.
همچنین ژردن آماوی که به‌تازگی به صورت آزاد راهی برست شده، با شکست در دوئل‌هایی که مقابل گرینوود داشت، بدترین بازیکن میدان بود و اثبات کرد که دیگر توانایی بازی در بالاترین سطح اروپا را ندارد.
در پایان، این دیدار یقیناً باعث ایجاد نگرانی‌هایی در ذهن مدیران باشگاه برست - که در لیگ قهرمانان اروپای فصل جاری نیز تیم‌شان را خواهید دید - می‌شود؛ آن‌ها تنها لیلیان براسیه را فروخته‌اند و این نتیجه در دیداری خانگی (حتی با در نظر گرفتن غیاب پیر لیس-ملو) برای آن‌ها که احتمالاً در اروپا به مصاف تیم‌های بزرگی خواهند رفت، قابل قبول نیست.
تحلیل از سوشیانت نجات‌پور
لینک پستِ اینستاگرام و منبع جهت حمایت
