دیل هاریسون کارنگی ، متولد ۲۴ نوامبر ۱۸۸۸ – فوت شده در ۱ نوامبر ۱۹۵۵ ، یک نویسنده و سخنران آمریکایی توسعه دهندهٔ درس‌هایی در زمینهٔ پیشرفت شخصی، فروشندگی و سخنرانی در جمع بود. یکی از شاخص‌ترین و مهمترین ایدهٔ کارنگی در کتاب‌هایش این بود که می‌توان اخلاق برخی را با تغییر دادن رفتارمان در مقابل شان، تغییر داد.
آیین دوست یابی با نام اصلی « چگونه می‌توان دوست یافت و در مردم نفوذ کرد » معروف ترین و مهم ترین کتاب آقای کارنگی می باشد . تا اکنون از این کتاب نزدیک ۲۰ میلیون نسخه ، تنها به زبان انگلیسی فروش رفته است . در این مطلب یکی از مهم ترین مباحث آن تحت عنوان : « راه مطمئن برای دشمن تراشی - و طریقه ی پرهیز از آن » می پردازیم . حتما مطلب را تا پایان مطالعه کنید ، زیرا تاثیر و تحولی وصف ناپذیر بر شما خواهد داشت .
تئودور روزولت ( رییس جمهور موفق و پیشین ایالات متحده آمریکا ) ، هنگامی که در کاخ سفید ساکن بود اعتراف کرد :
« در صورتی که در مورد ۷۵ درصد از موضوعات به درستی قضاوت کنم ، دیگر از خودم انتظاری ( برای پیشرفت و بهتر شدن ) نخواهم داشت »
روزولت ☝️
اگر برای روزولت که یکی از برجسته و موفق ترین مردان قرن بیستم بود و این معیار ( ۷۵٪ ) آخرین حدی بود که می توانست امیدوار باشد تا به آن برسد ؛ وای بر حال من و شما و سایر کسانی که جزو افراد متوسط هستند!
در صورتی که شما خواننده ی عزیز «اطمینان» داشته باشید که احتمال درست بودن قضاوت شما در هر مورد و موضوع ۵۵٪ است ، میتوانید وارد بازار بورس و کریپتو شوید و روزانه صد میلیون تومان در آمد داشته باشید . بنابراین مسلم است که قضاوت ها و عقاید ما تا چه حد می توانند اشتباه باشند و بحث کردن در مورد آنها کاری عمیقاً اشتباه است .
آیا موقعی که به فرد مقابل خود میگویید که در خطا است انتظار دارید او روی خوشی به شما نشان بدهد؟او قطعا این کار را نخواهد کرد! برای اینکه شما ضربه ی مهمی به غرور و عزت نفس فرد مقابل وارد کرده اید و این قضیه موجب می شود تا فرد به تلافی کردن این کار شما روی بیاورد . در این صورت اگر تمام تلاش و دلایل منطقی و علمی را به کار ببندید نمی توانید عقیده اش را عوض کنید ، زیرا شما احساساتش را جریحه دار کرده اید.
انسان ها علاقه دارند تا به اعتقاداتی که به درستی آنها عادت کرده اند همچنان پایبند باشند و وقتی کسی به اعتقادات ما شک کرده و سعی می کند آنها را تغییر دهد ، بهانه ای به دست ما می دهد تا بیشتر به آنها پایبند باشیم .
موقعی که در اشتباه هستیم ممکن است پیش خود تصدیق کنیم که در اشتباهیم ، و اگر دیگران هم با ملایمت و سیاستمندانه رفتار کنند ممکن است به اشتباه خود اعتراف کنیم ، ولی اگر فردی بخواهد حقیقت را به زور توی حلقمان فرو کند شدیداً به مخالفت می پردازیم .
بنابراین هرگز جملات خود را با « من به تو فلان چیز را ثابت می کنم » آغاز نکنید ، زیرا دقیقا معنای « من از تو باهوش تر هستم ، من تو را وادار می کنم فکر و عقیده ات را عوض کنی » را می دهد . این حرکت به مبارزه طلبیدن است و حس مخالفت طرف مقابل را می بر می انگیزد ، حتی باعث می شود طرف مقابل پیش از آماده کردن خودتان به شما حمله کند .
حال این سوال پیش می آید که چگونه می توانیم افراد را متوجه اشتباهاتشان کرده و عقاید غلطشان را تغییر دهیم؟
اگر می خواهید موضوعی را ثابت کنید ، نگذارید کسی از قصدی که دارید مطلع شود . یک شاعر انگلیسی در این مورد می گوید :
« به افراد باید طوری تعلیم داد که احساس کنند به آنها چیزی تعلیم داده نمی شود ، و عقایدتان را باید طوری به آنها بگویید که انگار مطالبی که از یاد برده آمد را دوباره به یادشان می آورید »
برای رسیدن به این هدف می توانید جملاتتان را با « ببین نظر من چیز دیگری است ، ممکن است در اشتباه باشم ؛ بگذار موضوع را بررسی کنیم » شروع کنید . با اعتراف به اینکه ممکن است در اشتباه باشید هرگز به زحمت نخواهید افتاد ، بلکه جلوی پیش آمدن یک جر و بحث را خواهید گرفت و فرد مقابل را وادار می کنید که ادب خود و احترام شما را حفظ و تصدیق کند که او هم ممکن است در اشتباه باشد.
در آخر اگر میخواهید مردم را وادار کنید که طبق میلتان بیندیشند از این نکته ی مهم پیروی کنید:
⭐تا حد امکان به عقاید طرف مقابل احترام بگذارید و هرگز به صورت مستقیم به او مگویید که در اشتباه است⭐
امیدوارم از این مطلب نهایت استفاده را ببرید❤️❤️❤️
مطالب دیگر با همین موضوعات :
https://www.tarafdari.com/node/2492163
منابع : کتاب آیین دوست یابی اثر دیل کارنگی
